|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 637/2007)
6 Απριλίου, 2009
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΛΟΙΖΟΣ ΠΑΝΑΓΗ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
Χρ. Τριανταφυλλίδης και Μ. Καλλιγέρου, για τον Αιτητή.
Λ. Λάμπρου-Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο Λοϊζος Παναγή, Διευθυντής Φαρμακευτικών Υπηρεσιών (αιτητής) προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) της 8/3/2007, σύμφωνα με την οποία η διαθεσιμότητα του για σκοπούς αστυνομικής έρευνας παρατάθηκε για τρεις μήνες, μέχρι τις 8/6/2007.
Η Ε.Δ.Υ. έθεσε τον αιτητή στις 15/4/2005 σε διαθεσιμότητα μέσα στα πλαίσια πειθαρχικής έρευνας για ενδεχόμενη παράβαση κανονισμών και νόμιμων διαδικασιών για την προμήθεια φαρμάκων μεγάλης αξίας. Η πιο πάνω διαθεσιμότητα παρατάθηκε για δύο τρίμηνες περιόδους. Στις 9/9/2005 η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να θέσει τον αιτητή σε διαθεσιμότητα για σκοπούς αστυνομικής έρευνας του θέματος. Κατά τη διάρκεια των αστυνομικών ερευνών η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε εννέα τρίμηνες διαδοχικές παρατάσεις της διαθεσιμότητας. Ο αιτητής, του οποίου η προαγωγή στη θέση Διευθυντή ακυρώθηκε στις 15/9/2005 λόγω του ακυρωτικού αποτελέσματος της απόφασης στην Πετρώνδα ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 293 και ο ίδιος επανήλθε στην προηγούμενη θέση του Ανώτερου Φαρμακοποιού, με 14 συνολικά προσφυγές του έχει αμφισβητήσει τόσο τις αποφάσεις για τη διαθεσιμότητά του όσο και τις επακόλουθες παρατάσεις τους. Με την παρούσα προσφυγή, που καταχωρίστηκε στις 9/5/2007, ο αιτητής προσβάλλει την 6η παράταση της διαθεσιμότητας του για σκοπούς αστυνομικών ερευνών μέχρι τις 8/6/2007.
Στις 11/4/2008 το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση στις Προσφυγές 463/2005 και 1088/2005 που συνεκδικάστηκαν, κηρύσσοντας ως άκυρες τις δύο αρχικές αποφάσεις διαθεσιμότητας του αιτητή για την πειθαρχική και την αστυνομική έρευνα, λόγω παραβίασης του δικαιώματος ακρόασης του αιτητή. Ακολούθησαν άλλες τρεις αποφάσεις με τις οποίες ακυρώθηκαν τρεις αντίστοιχες αποφάσεις παρατάσεων της διαθεσιμότητας του αιτητή, με το σκεπτικό ότι η παράταση συνδέεται με την αρχική απόφαση για διαθεσιμότητα, με αποτέλεσμα η εξαφάνιση της απόφασης με την οποία ο αιτητής τέθηκε σε διαθεσιμότητα να στερεί τη βάση της παράτασης. (Βλ. Παναγή ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση 1983/2006 και 256/2007 της 4/6/2008, Παναγή ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση 1080/2006 της 23/9/2008 και Παναγή ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση 1212/2007 της 22/10/2008).
Η εισήγηση του αιτητή ότι λόγω της εξέλιξης των γεγονότων και της ακυρωτικής απόφασης της 11/4/2008, η οποία εξαφάνισε την απόφαση της αρχικής διαθεσιμότητας, οι αποφάσεις που ακολούθησαν και αφορούσαν την παράταση της για τρίμηνες περιόδους έχουν χάσει το έρεισμά τους και ως εκ τούτου υπόκεινται σε ακύρωση, είναι ορθή. Ανεξάρτητα από το αν τηρήθηκαν ή όχι τα δικαιώματα του αιτητή κατά τη διαδικασία έκδοσης της απόφασης παράτασης της διαθεσιμότητας, η ακύρωση της αρχικής απόφασης διαθεσιμότητας, άφησε την επακόλουθη παράταση μετέωρη, αφού εξαφάνισε τη βάση της. Χωρίς να υφίσταται η θέση σε διαθεσιμότητα, δεν είναι δυνατή η έγκυρη παράτασή της. Όπως έχει λεχθεί στην Παναγή ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση 1983/2006 (πιο πάνω), η οποία στρεφόταν εναντίον της τρίμηνης παράτασης μέχρι 8/3/2007 με παρόμοια επιχειρήματα,
"Ανεξαρτήτως του αν η κάθε παράταση μπορεί να συνιστά αυτοτελή διοικητική πράξη ώστε να μπορεί να προσβάλλεται αυτή καθ' αυτή, η ακύρωση της απόφασης για θέση σε διαθεσιμότητα δεν μπορεί παρά να συμπαρασύρει και οποιεσδήποτε παρατάσεις της διαθεσιμότητας. Η ίδια η έννοια της παράτασης είναι αρρήκτως συνδεδεμένη με την αρχική θέση σε διαθεσιμότητα προς την οποία και συναρτάται. Η απόφαση για παράταση δεν είναι απόφαση για εξ υπαρχής θέση σε διαθεσιμότητα αλλά για συνέχιση της ήδη θέσης σε διαθεσιμότητα και έτσι έχει εκείνη ως βάση και προϋπόθεσή της, όπως διατυπώνεται η γενική αρχή και στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας στα οποία αναφέρονται οι ευπαίδευτοι συνήγοροι για τον Αιτητή. Είναι με δεδομένη τη θέση σε διαθεσιμότητα, η οποία απεφασίσθη στα πλαίσια των δικών της παραμέτρων που μπορεί να είναι ευρύτερες των εκάστοτε αποφάσεων για παράταση, που αποφασίζεται η παράτασή της, ώστε η εξαφάνιση της θέσης σε διαθεσιμότητα να στερεί τη βάση στην οποία η παράταση εστηρίχθη."
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση για την παράταση της διαθεσιμότητας του αιτητή της 8/3/2007 θα πρέπει να ακυρωθεί.
Ανεξάρτητα από την πιο πάνω κατάληξη σημειώνω ότι στην παρούσα περίπτωση η παράταση της χρονικής διάρκειας της διαθεσιμότητας του αιτητή έχει υπερβεί το ανώτατο όριο των τριών μηνών που καθορίζει η επιφύλαξη του άρθρου 85(1) του Ν. 1/90 και ως εκ τούτου η προσφυγή θα υπέκειτο σε απόρριψη και για τον πιο πάνω λόγο.
Συνακόλουθα η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.200 έξοδα σε βάρος των καθ'ων η αίτηση.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.