|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. αρ.425/2007)
28 Aπριλίου, 2009
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 και 28 του Συντάγματος
ΤΤΟΦΙΝΗΣ ΤΤΟΦΙΝΗ,
Αιτητής,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μέσω
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Καθ΄ου η αίτηση.
------------------------
Α.Σ.Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Γ.Χ΄Χάννα - δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ΄ου η αίτηση
-----------------------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: H μη έκδοση αδείας παράκτιας αλιείας προς τον αιτητή για το έτος 2005, αφού προηγήθηκε επιτυχής προσφυγή εναντίον της προγενέστερης απόφασης απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής που υποβλήθηκε προς τον Υπουργό Γεωργίας Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, οδήγησε στην καταχώριση της παρούσας προσφυγής.
Ο αιτητής ως, προ του 2004 κάτοχος, αδείας αλιείας παράκτιας παραλίας υπέβαλε αίτηση για απόκτηση τέτοιας αδείας αλιείας για το έτος 2005. Η αίτηση του απορρίφθηκε και υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή στον Υπουργό Γεωργίας Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, η οποία επίσης απορρίφθηκε. Ο αιτητής προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο με την προσφυγή 958/05. Η έλλειψη αιτιολογίας ήταν ο λόγος που οδήγησε στη δικαίωση του αιτήματος του αιτητή και την ακύρωση της προγενέστερης απόφασης.
Μετά την αξιολόγηση που έγινε από το Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών η αίτηση του αιτητή απορρίφθηκε εκ νέου, με επιστολή ημερ. 17.1.2007.
Ο αιτητής ισχυρίστηκε, μέσα από τη γραπτή αγόρευση του ευπαιδεύτου συνηγόρου του, ότι ο διευθυντής του Τμήματος Αλιείας ενήργησε με κακοπιστία αφού δεν ήταν δυνατό να εκδοθεί άδεια για το έτος 2005 στις 17.1.2007 και ο λόγος που έγινε, ήταν αποκλειστικά για να στερηθεί ο αιτητής του δικαιώματος διεκδίκησης αποζημιώσεων από τη Δημοκρατία. Η ενέργεια της διοίκησης ήταν έκδηλα καταχρηστική, κατέληξε επί του προκειμένου.
Η παρούσα προσφυγή πρέπει επίσης να επιτύχει γιατί δεν υπήρξε επανεξέταση από το αρμόδιο όργανο που έκδωσε την αρχικά ακυρωθείσα απόφαση. ΄Επρεπε, κατά τον συνήγορο του αιτητή, να εξεταστεί η αίτηση από τον Υπουργό και όχι το Διευθυντή του αρμοδίου τμήματος. Υπήρξε δηλαδή παράβαση του δεδικασμένου. Ως επιπρόσθετο λόγο ο συνήγορος κατέληξε στην εισήγηση ότι η παρούσα απόφαση στερείται αιτιολογίας γιατί ουσιαστικά περιλαμβάνει την ιδία αιτιολογία με την αρχικώς ακυρωθείσα από το Ανώτατο Δικαστήριο. Στη δε απόφαση του διοικητικού οργάνου, λήφθηκαν υπόψη εξωγενή στοιχεία, είπε επί του προκειμένου. Το αίτημα του προσφεύγοντα ήταν η έκδοση νέας αδείας και όχι η ανανέωση της υφισταμένης.
Στην αντιπέρα πλευρά η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας υποστήριξε ότι δεν έχει καταδειχθεί οποιαδήποτε κατάχρηση εξουσίας από πλευράς της διοίκησης και η επανεξέταση έγινε με βάση το πραγματικό και νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης.
Δεν υπήρχε οποιαδήποτε παραβίαση του δικαστικού δεδικασμένου και η απόφαση του διευθυντή είναι πλήρως αιτιολογημένη. Σ΄αυτήν αναγράφονται οι λόγοι που οδήγησαν τον Διευθυντή να απορρίψει εκ νέου το αίτημα του προσφεύγοντα για απόκτηση της αιτούμενης αδείας. Από το ίδιο το περιεχόμενο της απόφασης καταδεικνύεται ότι είναι ο διευθυντής του τμήματος που αποφάσισε και όχι οποιοσδήποτε άλλος.
Το πρώτιστο θέμα που θα με απασχολήσει είναι η αρμοδιότητα του οργάνου που έχει επιληφθεί κατά το στάδιο της επανεξέτασης, το αίτημα για παραχώρηση αδείας παράκτιας αλιείας.
Η θετική κατάληξη μιας προσφυγής και ο συνακόλουθος παραμερισμός και ακύρωση μιας διοικητικής πράξης, οδηγεί σε ολοσχερή εξαφάνιση όλων των ενεργειών που έγιναν και επιστροφή στην αρχή. Οδηγεί δηλαδή σε μηδενική βάση και έναρξη εκ νέου της εξέτασης του υποβληθέντος, από το υποκείμενο δικαίου, αιτήματος.
Σ΄αυτή την ενέργεια έχει προβεί η διοίκηση και στην προκείμενη περίπτωση, ο Διευθυντής, έχει και ως αρμοδίως όφειλε, εξέτασε το υποβληθέν αίτημα για παραχώρηση αδείας παράκτιας αλιείας για το έτος 2005 στον αιτητή.
Συνακόλουθα βρίσκω ότι το παράπονο του αιτητή ότι η αρμοδιότητα επανεξέτασης του αιτήματος του, βρισκόταν στον Υπουργό Γεωργίας Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος δεν έχει έρεισμα. Η εξάλειψη των συνεπειών της απόφασης που ανατρέπεται από μια δικαστική απόφαση είναι καθολική. (Δημητριάδου ν. Χατζηχάννα Α.Ε.45/2005, ημερ. 22.1.2008).
Το δεύτερο θέμα που θα με απασχολήσει είναι η οντότητα του διοικητικού οργάνου που εξέδωσε την επίδικη απόφαση ημερ. 17.1.2007.
Προσφεύγοντας στο κείμενο της απόφασης εύκολα διαπιστώνεται ότι η απόφαση λήφθηκε από το Διευθυντή του Τμήματος Αλιείας και Θαλασσινών Πόρων. Από την πρώτη γραμμή αυτό διαπιστώνεται.
Ως προς την ουσία της προσφυγής πρέπει να σημειώσω ότι η αρμόδια αρχή είχε υποχρέωση να αιτιολογήσει την όποια νέα απόφαση της ικανοποιώντας το αιτιολογικό επιτυχίας της προσφυγής 958/05.
Υπάρχει υποχρέωση της διοίκησης, όπως τονίστηκε στην υπόθεση Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 695, να συμμορφωθεί προς τα κριθέντα από την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου. Περαιτέρω είναι επιτρεπτό στη διοίκηση να επανέλθει με την ίδια απόφαση προσθέτοντας την αναγκαία αιτιολογία (Λυσιώτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 88).
Η επίδικη επιστολή ημερ. 17.1.2007, καταγράφει τους λόγους που οδήγησαν στη λήψη της συγκεκριμένης απόφασης. Είναι αληθές ότι χρησιμοποιείται μερικώς η ίδια φρασεολογία με την προηγούμενη απόφαση του Διευθυντή ημερ. 28.3.2005, πλην όμως δίδονται εξηγήσεις στα επιμέρους θέματα της ηλικίας του αιτητή και της αξιοποίησης προηγούμενης άδειας αλιείας.
Συνεπώς δεν μπορεί να ευσταθήσει το επιχείρημα για έλλειψη αιτιολογίας που προβλήθηκε.
To τελευταίο σκέλος της επιχειρηματολογίας του αιτητή εδράζεται σε δύο παραμέτρους.
(α) ότι η απόφαση λήφθηκε με στόχο τον αποκλεισμό του αιτητή να διεκδικήσει αποζημιώσεις και
(β) λήφθηκαν υπόψη εξωγενή στοιχεία.
Το πρώτο επιχείρημα δεν έχει έρεισμα γιατί η τυχόν διεκδίκηση αποζημίωσης δυνάμει του 146(6) του Συντάγματος, δεν απαιτεί μόνο την επιτυχή κατάληξη μιας προσφυγής, αλλά είναι αναγκαία η συνύπαρξη και άλλων προϋποθέσεων, που σαφώς βρίσκονται έξω από το πλαίσιο συζήτησης της παρούσας προσφυγής. (Vuokovo Airlines ν. Δημοκρατίας (2001) 1 Α.Α.Δ. 969).
Ως προς το άλλο επιχείρημα που αφορά τον επηρεασμό εξωγενών στοιχείων, είναι αναγκαίο να εξεταστούν οι προϋποθέσεις που τίθενται για απόκτηση αδείας αλιείας και η αντιπαραβολή τους με το σκεπτικό της εκδοθείσας απόφασης.
Δυνάμει του άρθρου 6 του περί Αλιείας Νόμου, Κεφ.135, το Υπουργικό Συμβούλιο εκδίδει Κανονισμούς.
Τα αντικειμενικά κριτήρια που τέθηκαν από το Διευθυντή Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών, με βάση τις πρόνοιες του Κανονισμού 6(3) των περί αλιείας Κανονισμών (1990-2004), για την «έκδοση αδειών παράκτιας αλιείας», ήταν:
«β) Κριτήρια για την έκδοση νέων αδειών παράκτιας αλιείας αποτελούν:
Ι) ο αλιευτικός εξοπλισμός με κύριο χαρακτηριστικό το μήκος του σκάφους, με κατώτατο όριο των έξη μέτρων (6μ) και
ΙΙ) ο βαθμός πείρας στην αλιεία ως βοηθού ψαρά ή ως ερασιτέχνη.
Σημειώνεται ότι θα έχουν προτεραιότητα οι νεαρότεροι σε ηλικία.»
Με γνώμονα τα πιο πάνω κριτήρια, επανερχόμενος στην απόφαση του Διευθυντή, διαπιστώνεται ότι ο αιτητής ήταν 55 χρόνων τη δεδομένη στιγμή υποβολής της αίτησης, συνεπώς είχε αντικειμενικό έρεισμα ο Διευθυντής να επιδιώξει τη χορήγηση άδειας σε νεαρότερους σε ηλικία αιτητές.
Ταυτοχρόνως η μη αξιοποίηση της χορηγηθείσας αδείας για το έτος 2003, επίσης εντάσσεται στο αντικειμενικό κριτήριο εξέτασης που τιτλοφορείται ως «βαθμός πείρας στην αλιεία ..»
Συνακόλουθα βρίσκω ότι υπάρχει επαρκής αιτιολογία για τη λήψη της επίδικης απόφασης.
Με γνώμονα τα πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται με €1.500,00 ως έξοδα υπέρ της καθ΄ης η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Κ.Παμπαλλής,
Δ.