|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 243/2009)
23 Μαρτίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MOHANNAD AL NAIEM MILHEM,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
3. ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
____________________
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 27.2.2009.
Γ. Παπαντωνίου με Μ. Παπαντωνίου (κα.), για τον Αιτητή.
Γ. Χ΄΄ Χάννα (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
__________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Ο αιτητής καταχώρησε προσφυγή στις 27.12.09 με την οποία ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 29.1.09 με την οποίαν απέρριψαν την αίτηση του για ανανέωση της άδειας παραμονής του, για το λόγο ότι διέπραξε διγαμία, είναι άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος. Ζητά επίσης δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 5.2.09 με την οποίαν τον κήρυξαν σαν παράνομο αλλοδαπό και εξέδωσαν διατάγματα απέλασης και κράτησης του, είναι άκυρη, παράνομη, αντισυνταγματική και στερημένη εννόμου αποτελέσματος. Ζητείται ακόμα δήλωση του δικαστηρίου ότι τα διατάγματα κράτησης και απέλασης του αιτητή, που εκδόθηκαν την 29.1.09 και 5.2.09, είναι άκυρα, παράνομα, αντισυνταγματικά και στερούνται νόμιμου αποτελέσματος.
Στις 27.2.09 ο αιτητής επίσης καταχώρησε την υπό εξέταση μονομερή αίτηση με την οποία ζητά παρεμπίπτοντα διατάγματα που να αναστέλλουν την ισχύ του διατάγματος απέλασης του αιτητή μέχρι νεότερης διαταγής του δικαστηρίου και την ισχύ του διατάγματος κράτησης του αιτητή μέχρι την τελική εκδίκαση της προσφυγής ή μέχρι νεότερη διαταγή του δικαστηρίου. Αίτημα για παρεμπίπτον διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η σύλληψη του αιτητή, αποσύρθηκε και απορρίφθηκε από το δικαστήριο.
Με οδηγίες του δικαστηρίου η υπό εξέταση μονομερής αίτηση επιδόθηκε στην άλλη πλευρά η οποία καταχώρησε ειδοποίηση πρόθεσης ένστασης.
Στις 6.3.09 η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση συναίνεσε στην έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής της απέλασης του αιτητή μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής ή μέχρι νεότερη διαταγή του δικαστηρίου και το δικαστήριο εξέδωσε τέτοιο προσωρινό διάταγμα αναστολής του διατάγματος απέλασης του αιτητή. Εκείνο, επομένως, που παρέμεινε προς εξέταση είναι το αίτημα για παρεμπίπτον διάταγμα αναστολής της ισχύος του διατάγματος κράτησης του αιτητή.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του αιτητή εισηγήθηκαν ότι στην προκείμενη περίπτωση υπάρχει έκδηλη παρανομία η οποία δικαιολογεί την έκδοση του ζητούμενου παρεμπίπτοντος διατάγματος. Μεταξύ άλλων επέσυραν την προσοχή του δικαστηρίου στο ότι, ενώ ο αιτητής ήταν νυμφευμένος με κύπρια πολίτη, η αίτηση του για παραμονή του στην Κύπρο δεν εξετάστηκε υπό το φως του γεγονότος αυτού αλλά απορρίφθηκε επειδή υπήρχε μαρτυρία ενώπιον των καθ΄ ων η αίτηση ότι ο αιτητής ήταν επίσης νυμφευμένος, με προηγούμενο έγκυρο γάμο, στη Συρία. Άλλος λόγος για τον οποίο οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του αιτητή υπέβαλαν ότι υπάρχει έκδηλη παρανομία, στην προκείμενη περίπτωση, είναι ότι το διάταγμα απέλασης και κράτησης του του επιδόθηκε στα αγγλικά, γλώσσα άγνωστη για τον αιτητή. Επιπρόσθετα ο αιτητής ουδέποτε πληροφορήθηκε ότι κηρύχθηκε παράνομος αλλοδαπός σύμφωνα με το άρθρο 19 των περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 242/72). Σύμφωνα με τους ευπαίδευτους συνηγόρους του αιτητή η συνέχιση της κράτησης του για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι τη διεκπεραίωση της προσφυγής του θα του προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά και εισηγήθηκαν ότι αυτός δικαιούται να αφεθεί ελεύθερος, υπό όρους που το δικαστήριο θα θεωρήσει δίκαιο να επιβάλει.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση εισηγήθηκε πως ούτε έκδηλη παρανομία υπάρχει στην προκείμενη περίπτωση, ούτε ανεπανόρθωτη ζημιά θα προκληθεί στον αιτητή αν αυτός παραμείνει υπό κράτηση μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής του ή νεότερη διαταγή του δικατηρίου. Υποστήριξε τη θέση της αναφερόμενη, μεταξύ άλλων, σε νομολογία όπως στην Υπόθεση 1152/04, Yasin v. Δημοκρατίας, ημερ. 11.1.2005, την Υπόθεση 123/05, Morteza Molla Zein Al v. Δημοκρατίας, ημερ. 10.6.2005 και την απόφαση της Ολομέλειας στην Προσφυγή αρ. 1023/04, Rehal v. Δημοκρατίας, ημερ. 30.12.2004. Το βεβαρυμένο ιστορικό του αιτητή, δικαιολογεί πλήρως τη συνέχιση της κράτησής του, είπε.
Μελέτησα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία υπό το φως των γεγονότων της υπόθεσης και των εισηγήσεων και αυθεντιών στις οποίες αναφέρθηκαν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων. Ένας παράγοντας είναι κατά την κρίση μου ουσιώδους και αποφασιστικής σημασίας. Ο παράγοντας αυτός συνίσταται στο γεγονός ότι οι καθ΄ ων η αίτηση συγκατατέθηκαν στην έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος αναστέλλοντος την ισχύ του διατάγματος απέλασης του αιτητή και κατά συνέπεια το δικαστήριο εξέδωσε τέτοιο διάταγμα, ενώ δεν συγκατατέθηκαν στην έκδοση παρόμοιου παρεμπίπτοντος διατάγματος αναστέλλοντος την ισχύ του διατάγματος κράτησης του αιτητή. Αυτό συνεπάγεται ότι η μεν απέλαση του αιτητή έχει ανασταλεί ενώ αυτός θα παραμείνει υπό κράτηση για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται μέχρι την εκδίκαση και διεκπεραίωση της προσφυγής του εκτός αν υπάρξει προηγούμενη διαταγή του δικαστηρίου.
Η έκδοση των προαναφερόμενων διαταγμάτων απέλασης και κράτησης του αιτητή, από τους καθ΄ ων η αίτηση, έγινε με βάση το άρθρο 14 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105, όπως τροποποιήθηκε. Το άρθρο αυτό δίνει εξουσία στους καθ΄ ων η αίτηση να διατάξουν οποιοδήποτε αλλοδαπό, ο οποίος, μεταξύ άλλων, παραμένει στη Δημοκρατία μετά την παρέλευση της περιόδου της αδείας του, να απελαθεί από τη Δημοκρατία και, εν τω μεταξύ, να τεθεί υπό κράτηση.
Το άρθρο 13 του Κεφ. 105 το οποίο αφορά σε απαγορευμένους μετανάστες, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, δίνει εξουσία στο Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης να διατάξει τον απαγορευμένο μετανάστη να εγκαταλείψει τη Δημοκρατία και εν τω μεταξύ να τεθεί υπό κράτηση ή να περιοριστεί σε μέρος που θα καθορίσει ο Διευθυντής. Το άρθρο 13(2) του προαναφερόμενου νόμου καθορίζει ότι στις περιπτώσεις αυτές κανένα πρόσωπο δεν θα κρατείται ή περιορίζεται βάσει του εδαφίου 1 του άρθρου 13, για οποιαδήποτε περίοδο που υπερβαίνει τις 8 ημέρες εκτός αν, εν τω μεταξύ, με αίτηση του Διευθυντή και μετά από ακρόαση του ενδιαφερόμενου προσώπου, το δικαστήριο επιτρέψει την κράτηση ή τον περιορισμό του προσώπου αυτού για τέτοια περαιτέρω περίοδο όπως δυνατό να φανεί ορθό στο δικαστήριο.
Δεν μου διαφεύγει ότι στην προκείμενη περίπτωση οι εξουσίες των καθ΄ ων η αίτηση πηγάζουν από το άρθρο 14 του Κεφ. 105 και όχι από το άρθρο 13 του ιδίου νόμου. Δεν μπορώ όμως να παραγνωρίσω το γεγονός ότι ο αιτητής από 21.2.09 συνελήφθη και βρίσκεται υπό κράτηση, με σκοπό την απέλαση του. Εκτιμώ ότι το όλο πνεύμα του Κεφ. 105, και ιδιαίτερα των άρθρων 13 και 14, είναι ότι η κράτηση αλλοδαπών, των οποίων διατάσσεται η απέλαση, γίνεται για μικρό χρονικό διάστημα και μέχρι την επίτευξη της απέλασης. Στην προκείμενη περίπτωση, από τη στιγμή που με τη συγκατάθεση των καθ΄ ων η αίτηση αναστάληκε, ουσιαστικά επ΄ αόριστον, το διάταγμα απέλασης του αιτητή, δεν βλέπω τη λογικότητα ή τη νομιμότητα της συνέχισης του διατάγματος κράτησης του, επίσης επ΄ αόριστον. Κατά την κρίση μου το διάταγμα κράτησης είναι άρρηκτα συνυφασμένο και συμβαδίζει με το διάταγμα απέλασης. Από τη στιγμή που το διάταγμα απέλασης αναστάληκε επ΄ αόριστον και επομένως δεν ισχύει επί του παρόντος, κατά την εκτίμησή μου παύει να υφίσταται και το αναγκαίο υπόβαθρο για τη συνέχιση, επί του παρόντος, της ισχύος και του διατάγματος κράτησης.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση παρέπεμψε το δικαστήριο, μεταξύ άλλων, στην Υπόθεση Morteza (ανωτέρω), όπου όμως το διάταγμα απέλασης είχε ανασταλεί από την ίδια την Αναπληρωτή Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, μέχρι νεοτέρων οδηγιών της. Σε εκείνη την περίπτωση το δικαστήριο έκρινε ότι η κράτηση αφ΄ εαυτής δεν επέφερε ανεπανόρθωτη ζημιά και ότι δεν ήταν έκδηλα παράνομη. Αναγνώρισε όμως ότι η μεγάλη διάρκεια της κράτησης, ως αυτοτελές θέμα, θα μπορούσε να συζητηθεί στο πλαίσιο αίτησης για Habeas Corpus.
Κατά την εκτίμηση μου η προαναφερόμενη απόφαση, που δεν είναι δεσμευτική, μπορεί να διαχωριστεί από την παρούσα, εξαιτίας του ότι στην υπόθεση εκείνη το διάταγμα απέλασης είχε ανασταλεί μέχρι νεοτέρων οδηγιών της Διευθύντριας ενώ στην προκείμενη περίπτωση το διάταγμα απέλασης αναστάληκε, ουσιαστικά επ΄ αόριστον, μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής, γεγονός που εξυπακούει, πιθανόν, αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω θεωρώ τη συνέχιση του διατάγματος κράτησης του αιτητή (από την 21.2.2009 και επ΄ αόριστον), υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, δηλαδή ενώ το διάταγμα απέλασης του έχει ανασταλεί από το δικαστήριο μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής του ή μέχρι νεοτέρων οδηγιών του δικαστηρίου, ως έκδηλα παράνομη.
Εν όψει των όσων αναφέρθηκαν δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να εξετάσω άλλα θέματα που εγέρθησαν όπως η κατ΄ ισχυρισμό ανεπαρκής έρευνα των καθ΄ ων η αίτηση αναφορικά με το ζήτημα της πιθανής διάπραξης διγαμίας από τον αιτητή και η κατ΄ επέκταση ακυρότητα του τελευταίου γάμου του με Κύπρια.
Κατά συνέπεια εγκρίνω την παράγραφο Β του αιτητικού της μονομερούς αίτησης του αιτητή και εκδίδω παρεμπίπτον διάταγμα αναστολής της ισχύος του διατάγματος κράτησης του αιτητή μέχρι την τελική εκδίκαση της παρούσας προσφυγής ή μέχρι νεότερη διαταγή του δικαστηρίου, υπό τους εξής όρους:
(α) Ο αιτητής θα καταβάλει χρηματική ή άλλη εγγύηση προς ικανοποίηση του αρμόδιου Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ύψους €10.000.-.
(β) Θα παρουσιάζεται σε Αστυνομικό Σταθμό της επιλογής του τρεις φορές την εβδομάδα σε ώρες της επιλογής του, και
(γ) Θα παραδώσει το διαβατήριο και οποιαδήποτε άλλα ταξιδιωτικά έγγραφα τυχόν κατέχει, στις αρμόδιες Αρχές.
Τα έξοδα της παρούσας αίτησης θα είναι έξοδα δίκης.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.