|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1512/2007)
18 Μαρτίου, 2009
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
1. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
2. ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Μ. Σπηλιωτοπούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο Ανδρέας Κυριάκου και Γιώργος Γεωργίου (αιτητές) προσβάλλουν την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.), με την οποία ο Γεώργιος Παχίτης (ενδιαφερόμενο μέρος) κρίθηκε ως ο καταλληλότερος υποψήφιος για προαγωγή στη μόνιμη θέση Δασικού Λειτουργού του Τμήματος Δασών.
(α) Τα γεγονότα και οι λόγοι της προσφυγής.
Για την πλήρωση της μόνιμης θέσης του Δασικού Λειτουργού η Ε.Δ.Υ. αφού συνήλθε σε συνεδρία και προέβη σε ανασκόπηση του καταλόγου αρχαιότητας, καθόρισε τους 103 προάξιμους υποψηφίους και εξέτασε το πλεονέκτημα που προβλέπεται στην παρ. (3) των απαιτούμενων προσόντων του σχεδίου υπηρεσίας της επίδικης θέσης (που προνοούσε για "Μετεκπαίδευση ή ειδική εκπαίδευση συνεχούς διάρκειας έξι τουλάχιστον μηνών, σε θέματα σχετικά με τις αρμοδιότητες του Τμήματος Δασών"). Μετά από αξιολόγηση όλων των σχετικών στοιχείων, η Ε.Δ.Υ. έκρινε ότι 21 υποψήφιοι κατείχαν το πλεονέκτημα, μεταξύ των οποίων είχαν περιληφθεί και οι δύο αιτητές λόγω της κατοχής του προσόντος "Bachelor of Science in Forest Management (University of Central Lancashire, Ηνωμένου Βασιλείου), αλλά όχι το ενδιαφερόμενο μέρος. Ακολούθως προσήλθε στη συνεδρία ο Διευθυντής του Τμήματος Δασών ο οποίος σύστησε το ενδιαφερόμενο μέρος, το οποίο επελέγη και από την Ε.Δ.Υ. με αναφορά στην αρχαιότητα και την υπέρ του σύσταση.
Οι αιτητές προσβάλλουν την εγκυρότητα της πιο πάνω απόφασης ισχυριζόμενοι ότι η σύσταση του Διευθυντή είναι αναιτιολόγητη, ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ. είναι αναιτιολόγητη, ότι συγκρούεται με το περιεχόμενο των φακέλων και ότι δεν περιέχει την ειδική και ουσιαστική αιτιολογία για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος που κατείχαν.
(β) Η σύσταση του Διευθυντή.
Η σύσταση του Διευθυντή, όπως φαίνεται στα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί, προνοεί τα ακόλουθα:
"Αφού έλαβα υπόψη μου όλα τα στοιχεία, καθώς και τα νομολογημένα κριτήρια στο σύνολό τους, συστήνω για προαγωγή τον Παχίτη Γεώργιο Μιχαήλ. Ο Παχίτης Γεώργιος Μ. υπερτερεί σε αξία των υπ' αρ. 1, 2, 3 και είναι περίπου ίσος ή υπερέχει σε αξία και αρχαιότητα όσων έπονται. Έλαβα υπόψη μου ότι ορισμένοι υποψήφιοι κατέχουν το πλεονέκτημα, ωστόσο η αρχαιότητά τους είναι απομεμακρυσμένη και το πλεονέκτημα από μόνο του δεν μπορεί να ανατρέψει την υπεροχή του συστηθέντα."
Από το περιεχόμενο των σχετικών φακέλων φαίνεται ότι οι εκθέσεις των έξι τελευταίων χρόνων (2001-2006) προβάλλουν κάποια υπεροχή των αιτητών. Πιο συγκεκριμένα, ο αιτητής Ανδρέας Κυριάκου συγκεντρώνει 48 "εξαίρετα" και ο αιτητής Γιώργος Γεωργίου 47 "εξαίρετα" και 1 "πολύ ικανοποιητικά", έναντι 45 "εξαίρετων" και 3 "πολύ ικανοποιητικών" του ενδιαφερόμενου μέρους. Η αρχαιότητα ευνοεί το ενδιαφερόμενο μέρος, το οποίο υπερέχει κατά 5½ περίπου χρόνια λόγω της ημερομηνίας διορισμού στη θέση Δασονόμου.
Στην προκείμενη περίπτωση ο Διευθυντής, ενώ σημειώνει την κατοχή του πλεονεκτήματος από μέρους των αιτητών, δεν ασχολείται καθόλου με το περιεχόμενο των σχετικών προσόντων ούτε επεξηγεί σε ποιο βαθμό λήφθηκαν υπόψη, ποια βαρύτητα τους απέδωσε και γιατί η κατοχή τους σε συνδυασμό και με το προβάδισμα των αιτητών σε αξία δεν ήταν δυνατό να καταστήσει τους αιτητές καταλληλότερους για προαγωγή.
Όπως έχει νομολογηθεί, τα προσόντα ενός υποψηφίου, πρόσθετα ή προσόντα πλεονέκτημα, ως ένα από τα νομοθετημένα κριτήρια στη διαδικασία επιλογής του καταλληλότερου υποψήφιου, αποτελούν ένα σχετικό και ουσιώδη παράγοντα ο οποίος πρέπει να εξετάζεται και να διερευνάται δεόντως. Η κατοχή του πλεονεκτήματος εξετάζεται αντικειμενικά ως ένα σημαντικό στοιχείο για την επιτυχή εκπλήρωση των υποχρεώσεων της θέσης που θα πληρωθεί και επαυξάνει ουσιωδώς τις διεκδικήσεις του κατόχου για κατάληψη της θέσης (βλ. Tryfon v. Republic (1968) 3 C.L.R. 28, Frangides and Another v. Republic (1968) 3 C.L.R. 90, Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 455).
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι η σύσταση δεν ήταν σύμφωνη με το περιεχόμενο των φακέλων. Ο συστηθείς υστερούσε σε αξία και δεν κατείχε το πλεονέκτημα. Το προβάδισμα του σε αρχαιότητα θα αποκτούσε σημασία και θα υπερίσχυε εφόσον θα υπήρχε ισοδυναμία αναφορικά με τα άλλα δύο κριτήρια.
(γ) Η απόφαση της Ε.Δ.Υ.
Η Ε.Δ.Υ. με βάση τα πιο πάνω αντί να αγνοήσει τη σύσταση του Διευθυντή γιατί συγκρουόταν με το περιεχόμενο των φακέλων την υιοθέτησε με την ακόλουθη αιτιολογία, που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους:
"Επιλέγοντας τον Παχίτη Γεώργιο Μ., η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι αυτός, όσον αφορά την αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία χρόνια, στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, υπερέχει των Μιχαήλ Νικοδήμου, Νεάρχου Άριστου και Χριστοφίδη Κώστα, οι οποίοι προηγούνται σε αρχαιότητα και δεν επιλέγηκαν (έναντι του Μιχαήλ υπερέχει οριακά), ενώ υστερεί οριακά έναντι των Παχίτη Γεωργίου Α. και Κυριάκου Κυριάκου, οι οποίοι έπονται σε αρχαιότητα λόγω ημερομηνίας γέννησης και δε διαθέτουν τη σύσταση του Διευθυντή.
Επίσης, έλαβε υπόψη ότι, όσον αφορά τους υπόλοιπους υποψηφίους, που έπονται σε αρχαιότητα στην παρούσα θέση, ο επιλεγείς παρουσιάζεται να υπερέχει ή να είναι περίπου ίσος σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία χρόνια, στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, ενώ υστερεί έναντι ορισμένων, οι οποίοι όμως υστερούν σημαντικά σε αρχαιότητα και δεν έχουν υπέρ τους τη σύσταση του Διευθυντή, η οποία συνάδει με τα στοιχεία των Φακέλων.
Επίσης η Επιτροπή δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι ο επιλεγείς δε διαθέτει το πλεονέκτημα που προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, το οποίο διαθέτουν οι Γεωργιάδης Κωνσταντίνος, Αριστοκλέους Γεώργιος, Γεωργίου Γεώργιος, Σωτηρίου Σωτήρης, Κυριάκου Ανδρέας, Κυριάκου Γλαύκος, Χριστοδούλου Χαράλαμπος, Γεωργίου Μιχάλης, Καμμάς Μιχάλης, Χριστοδούλου Χριστόδουλος, Διόλας Ιωσήφ, Λογγίνος Κωστάκης, Θεμιστοκλέους Κωνσταντίνος, Ανδρέου Νίκος, Καϊλής Κωνσταντίνος, Τουμασής Ιωάννης, Κωνσταντίνου Γεώργιος, Αποστολίδης Χριστόδουλος, Αντωνίου Αντώνιος, Κυριάκου Θωμάς και Λουκά Παναγιώτης, εντούτοις αυτοί υστερούν σημαντικά σε αρχαιότητα στην παρούσα θέση και δεν διαθέτουν την υπέρ τους σύσταση του Διευθυντή. Ως εκ τούτου, σε μια συνεκτίμηση όλων των κριτηρίων, ο επιλεγείς κρίνεται καταλληλότερος για προαγωγή."
Επιπρόσθετα, από τη λανθασμένη υιοθέτηση της σύστασης του Διευθυντή φαίνεται ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ. δεν περιέχει πειστικούς λόγους ή την αναγκαία ειδική αιτιολογία για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος των αιτητών. Όπως έχει λεχθεί στη Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 1:
"Αφετηρία της - σχετικής αρχής - ήταν η υπόθεση Τουρπέκη ν. Δημοκρατίας (1973) 3 Α.Α.Δ. 592, η οποία - έκτοτε - έχει υιοθετηθεί από μεγάλη σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στη Χατζηγιάννη κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 317 (απόφαση της Ολομέλειας) υποδεικνύεται ότι η αρχή είναι πως όταν το διορίζον όργανο αποφασίσει να επιλέξει υποψήφιο που δεν έχει το πρόσθετο προσόν, πρέπει να δώσει πειστικούς λόγους ή ειδική αιτιολογία γι' αυτή του την απόφαση. Οι λόγοι δε αυτοί πρέπει να εμφαίνονται στην αιτιολογία της απόφασης της Επιτροπής. Δεν μπορεί να συναχθούν από τα πρακτικά της Επιτροπής. Στη Δημοκρατία κ.α. ν. Υψαρίδη κ.α. (Αρ.2) (1993) 3 Α.Α.Δ. 347 (απόφαση της Ολομέλειας) επισημαίνεται ότι η ειδική αιτιολόγηση σκοπεί στην εξειδίκευση των λόγων που σταθμίζουν το πλεονέκτημα που παρέχει το πρόσθετο προσόν για την εκτέλεση των καθηκόντων της πληρούμενης θέσης."
Στην παρούσα περίπτωση η αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους δεν συνιστά εξειδίκευση των λόγων που αντισταθμίζουν το πλεονέκτημα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με €1.200 έξοδα σε βάρος των καθ'ων η αίτηση.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ