|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&nb sp; Υπóθεση Αρ. 403/2007
6 Φεβρουαρίου, 2009
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO AΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Αιτητής
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθών η αίτηση
.............................
Μ. Καλλιγέρου (κα) για τον αιτητή
Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄ για τους καθών η αίτηση
Καμιά εμφάνιση, για το ενδιαφερόμενο μέρος Γεωργία Μιχαηλίδου-Βαρνάβα
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά δήλωση και/ή απόφαση του δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθών η αίτηση που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αρ. 4162 στις 9/2/07 σύμφωνα με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος Γεωργία Μιχαηλίδου-Βαρνάβα προήχθη στη μόνιμη θέση Πρώτου Λειτουργού Πληροφορικής, Τμήμα Υπηρεσιών Πληροφορικής από 1/2/07 αντί και/ή στη θέση του αιτητή είναι άκυρη και/ή χωρίς κανένα νόμιμο αποτέλεσμα.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Οικονομικών, με επιστολή του ημερ. 14/2/02, υπέβαλε πρόταση για πλήρωση μιας κενής μόνιμης θέσης Πρώτου Λειτουργού Πληροφορικής, Τμήμα Υπηρεσιών Πληροφορικής.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής ΕΔΥ) στη συνεδρία της με ημερ. 1/3/02 αφού έλαβε υπόψη ότι η θέση Πρώτου Λειτουργού Πληροφορικής, Τμήμα Υπηρεσιών Πληροφορικής, είναι θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής, αποφάσισε όπως η θέση δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και να δοθεί προθεσμία τριών εβδομάδων για την υποβολή των αιτήσεων. Έτσι η θέση δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερ. 15/3/02 και αρ. Γνωστοποίησης 1561, με προθεσμία υποβολής των αιτήσεων την 8/4/02.
Υποβλήθηκαν 19 αιτήσεις. Ο Γραμματέας της Ε.Δ.Υ., ενεργώντας σύμφωνα με το άρθρο 34(3) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων, με την επιστολή του ημερ. 25/4/02 έστειλε στο Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών, ως Πρόεδρο της αρμόδιας Συμβουλευτικής Επιτροπής, τις 19 αιτήσεις που είχαν υποβληθεί μαζί με αντίγραφο της δημοσίευσης των θέσεων. Ο Γενικός Διευθυντής με επιστολή του ημερ. 17/11/05, υπέβαλε προς τον Πρόεδρο της Ε.Δ.Υ. την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρία στις 29/5/06, αφού μελέτησε την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, αποφάσισε να ζητηθεί από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, για τους λόγους που καταγράφονται στα πρακτικά, να ετοιμάσει συμπληρωματική έκθεση. Ετοιμάστηκε η συμπληρωματική έκθεση της Συμβουλευτικής και υποβλήθηκε προς την Ε.Δ.Υ. στις 30/10/06
Η Ε.Δ.Υ. στις 16/11/06,αφού μελέτησε τη συμπληρωματική έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, αποφάσισε να καλέσει σε προφορική εξέταση, σε ημερομηνία που θα οριζόταν αργότερα, τους υποψηφίους που συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, στην οποία να παραστεί και ο Διευθυντής Τμήματος Υπηρεσιών Πληροφορικής. Σημειώνεται ότι συστήθηκαν για προαγωγή μόνο δύο πρόσωπα, το ενδιαφερόμενο μέρος Γεωργία Μιχαηλίδου-Βαρνάβα και ο αιτητής Αντώνης Αντωνίου. Η προφορική εξέταση ορίστηκε αρχικά για την 21/12/06 αλλά αναβλήθηκε. Στο μεταξύ η δικηγόρος του αιτητή, με επιστολή της ημερ. 23/1/07 αναφέρθηκε σε προηγούμενη αλληλογραφία της σχετικά με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ΑΕ 3607 Α. Αντωνίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ημερ. 7/7/06, και ζήτησε να πληροφορηθεί εάν η επιστολή του Προέδρου της Ε.Δ.Υ., με ημερομηνία 15/1/07, που της είχε αποσταλεί και με την οποία την πληροφόρησε σχετικά με την ΑΕ 3607, αφορούσε απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας και αν ναι, σε ποια συνεδρία λήφθηκε η απόφαση. Περαιτέρω, η κα Καλλίγερου αναφέρθηκε στην επίδικη διαδικασία πλήρωσης θέσης Πρώτου Λειτουργού Πληροφορικής, υποστηρίζοντας ότι η παρουσία του Διευθυντή του Τμήματος κ. Αγρότη κατά την πλήρωση της θέσης, θα παραβίαζε την αρχή της αμεροληψίας και της χρηστής διοίκησης, καθότι εκκρεμούσαν αντιδικίες μεταξύ του Διευθυντή και του πελάτη της (αιτητή).
Η. Ε.Δ.Υ. κατά τη συνεδρία της στις 25/1/07, προέβη στην πλήρωση της κενής μόνιμης θέσης Πρώτου Λειτουργού Πληροφορικής, Τμήμα Υπηρεσιών Πληροφορικής. Η Ε.Δ.Υ. αρχικά εξέτασε τις παραστάσεις της δικηγόρου του αιτητή σχετικά με τη συμμετοχή του Διευθυντή του Τμήματος Υπηρεσιών Πληροφορικής κ. Αγρότη στη διαδικασία και τους απέρριψε για τους λόγους που φαίνονται στα πρακτικά. Στη συνέχεια η Επιτροπή προέβη σε προφορική εξέταση του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους. Τελικά κατέληξε στην προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους και η προαγωγή της δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 9/2/07 με αποτέλεσμα την καταχώρηση, στις 7/3/07, της παρούσας προσφυγής.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Με τη γραπτή της αγόρευση η συνήγορος του αιτητή προβάλλει τους εξής λόγους ακύρωσης: (α) ότι παράνομα ο Διευθυντής του Τμήματος της επίδικης θέσης ήταν μέλος της Συμβουλευτικής και αξιολογούσε τον αιτητή για την επίδικη θέση, προβαίνοντας σε σχετική σύσταση, ενώ αυτός βρισκόταν σε αντιδικία με τον αιτητή για την ίδια τη θέση του Διευθυντή υπό την ιδιότητα του οποίου υπέβαλε την σχετική σύσταση, (β) ότι παράνομη ήταν και η αποχή του μέλους της Συμβουλευτικής, της επίδικης διαδικασίας, κας Σίτσας Μιχαήλ και (γ) ότι παράνομα η Ε.Δ.Υ. παραγνώρισε την υπέρτερη πείρα του αιτητή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Αρχίζοντας από τον (α) πιο πάνω λόγο η άποψη μου είναι ότι αυτός ευσταθεί αφού με βάση τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης κατά τον χρόνο που ο Διευθυντής αξιολογούσε τον αιτητή για την επίδικη θέση, προβαίνοντας σε σχετική σύσταση, αυτός βρισκόταν σε αντιδικία με τον αιτητή για την ίδια την θέση του Διευθυντή υπό την ιδιότητα του οποίου υπέβαλε την σχετική σύσταση. Ο ισχυρισμός της συνηγόρου των καθ' ων η αίτηση ότι πρόκειται για μια αντιδικία που χρονολογείται από το 1997, άρα απομακρυσμένη από τα γεγονότα της παρούσας, η άποψη μου είναι ότι είναι αβάσιμος αφού με βάση τα γεγονότα της υπόθεσης, στο πλαίσιο της αντιδικίας τους για την διεκδίκηση της θέσης του Διευθυντή της επίδικης υπηρεσίας, στην οποία ανήκει η παρούσα θέση, η τελευταία ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου εκδόθηκε στις 15.11.2007 όταν ως Διευθυντής υπέβαλε σύσταση υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους.
Εξετάζοντας τα γεγονότα, όπως τα επικαλείται η συνήγορος του αιτητή και που δεν αμφισβητούνται, προκύπτει ότι από τις 11/11/97 που ο κ. Αγρότης διορίσθηκε στη θέση του Διευθυντή του Τμήματος Υπηρεσίας Πληροφορικής, μέχρι και πρόσφατα, βρίσκονταν σε συνεχή δικαστική αντιπαράθεση με τον αιτητή που σχετιζόταν με το ποιός θα διοριζόταν στη θέση του Διευθυντή. [Βλ. σχετικά Αντωνίου κα. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.α. (2006) 3 Α.Α.Δ. 456 και Αντώνης Αντωνίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, υποθ. αρ. 404/07 ημερ. 15/11/07 (Νικολάτος Δ.)].
Σχετικά, σε παρόμοια υπόθεση, ο αδελφός δικαστής Κραμβής, στην απόφαση Μιχάλης Χ'' Ρούσος, ν. ΕΔΥ, υπ. αρ. 614/05, ημερ. 15.5.07, ανέφερε τα εξής:
«Ωστόσο, η προσφυγή επιτυγχάνει και για ένα επιπρόσθετο λόγο. Τη σύσταση υπέρ του ενδ. μέρους έδωσε ο Διευθυντής του Τμήματος Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών κ. Σταύρος Οθωνος, ο οποίος κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν αντίδικος του αιτητή στην προσφυγή Μιχάλης Χ»Ρούσος ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 290/04, με την οποία αμφισβητείτο η νομιμότητα της προαγωγής του στη θέση του Διευθυντή. Στις 9.2.05 που προέβη στη σύσταση, εκκρεμούσε ακόμα η εν λόγω προσφυγή εναντίον του, η οποία τελικά αποσύρθηκε στις 8.3.05. Η αντιδικία αφορούσε ακριβώς τη θέση του Διευθυντή, θέση υπό την οποία προέβαινε σε σύσταση στην επίδικη διαδικασία και μάλιστα σε παράλληλο χρόνο. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο αιτητής με επιστολή του ενημέρωσε τόσο τη Συμβουλευτική Επιτροπή όσο και την ΕΔΥ για το κώλυμα του Διευθυντή, χωρίς όμως να λάβει οποιαδήποτε απάντηση έγκαιρα (επιστολή της ΕΔΥ για το θέμα φέρει ημερομηνία 21.2.2005, μεταγενέστερη της προαγωγής). Υπό τις περιστάσεις ο Διευθυντής δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι πληρούσε τα εχέγγυα αμερόληπτης και αντικειμενικής κρίσης. (Βλ. Δημοκρατία ν. Χατζηχάννα (2003) 3 ΑΑΔ 558).»
Στην ίδια γραμμή είναι και η προαναφερθείσα υπόθεση Δημοκρατία ν. Χατζηχάννας (2003) 3 Α.Α.Δ. 554, όπου αποφασίστηκε ότι ο Διευθυντής που ήταν σε άλλη υπόθεση (όχι την υπό έφεση) αντίδικος του εφεσίβλητου/αιτητή δεν μπορούσε να συμμετέχει στη διαδικασία πλήρωσης της θέσης Ανώτερου Λειτουργού Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού καθότι δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι πληρούσε τα εχέγγυα αμερόληπτης και αντικειμενικής κρίσης. Παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα από τη σελ. 558 που τυγχάνει πλήρους εφαρμογής στη δική μας περίπτωση:
«Αυτή είναι και η ουσία του πράγματος. Το ότι ο κ. Παπαρίδης δεν ήταν
διάδικος στη διαδικασία που αφορά η εφεσιβαλλόμενη απόφαση δεν είναι το κρίσιμο στοιχείο. Το κριτήριο της προκατάληψης δεν είναι τόσο περιορισμένο ώστε να αποκλείει αναφορά σε ιδιαίτερο ενδιαφέρον που να συναρτάται με άλλη διαδικασία, ούτε βεβαίως η προκατάληψη κρίνεται υποκειμενικά ώστε να απαιτείται απόδειξη πραγματικής τοιαύτης. Κυρίαρχο στοιχείο στην προκειμένη περίπτωση παραμένει όχι απλώς η αντιδικία του Εφεσίβλητου με τον κ. Παπαρίδη σε άλλη προσφυγή αλλά και ιδιαιτέρως το ότι η αντιδικία στην προσφυγή εκείνη αφορούσε προαγωγή του κ. Παπαρίδη στην ίδια θέση, στα πλαίσια της οποίας ήταν σχετική η διαπίστωση της ανταπόκρισης των ίδιων προσόντων του Εφεσίβλητου στις απαιτήσεις του ιδίου σχεδίου υπηρεσίας. Και όχι μόνο τούτο. Όπως προέκυψε από τη συζήτηση της έφεσης, ενδεχόμενη επιτυχία του Εφεσίβλητου στην προσφυγή εκείνη θα επηρέαζε και τη μετέπειτα προαγωγή του κ. Παπαρίδη στη θέση του Διευθυντή Διοίκησης, υπό την οποία ιδιότητα συμμετείχε στη Συμβουλευτική Επιτροπή. Υπό το φως όλων αυτών, η προκειμένη απέληγε να είναι προφανής περίπτωση στην οποία η συμμετοχή του κ. Παπαρίδη να ήταν αντίθετη με την εγγύηση αμερολήπτου κρίσεως αντικειμενικώς κρινόμενης.»
Σχετικό με το θέμα που εξετάζουμε και το άρθρο 42 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(1)/99 ως έχει τροποποιηθεί) που διαλαμβάνει ως εξής:
"42.-(Ι) Κάθε διοικητικό όργανο που μετέχει στην παραγωγή διοικητικής πράξης πρέπει να παρέχει τα εχέγγυα της αμερόληπτης κρίσης.
(2) Δε μετέχει στην παραγωγή διοικητικής πράξης πρόσωπο που έχει ιδιάζουσα σχέση ή συγγενικό δεσμό εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι και του τέταρτου βαθμού ή βρίσκεται σε οξεία έχθρα με το άτομο που αφορά η εξεταζόμενη υπόθεση ή που έχει συμφέρον για την έκβασή της.
(3) Η κατά το εδάφιο (2) πιο πάνω, συμμετοχή σε διοικητικό όργανο επιτρέπεται, όταν η διοικητική πράξη δεν μπορεί να εκδοθεί από άλλο, κατά νόμο αρμόδιο όργανο ή όταν το αρμόδιο συλλογικό όργανο δεν μπορεί να συνέλθει επειδή δε θα υπάρχει απαρτία."
Ενόψει των πιο πάνω δε χρειάζεται η εξέταση των υπόλοιπων λόγων ακυρώσεως.
Ως αποτέλεσμα η προσφυγή επιτυγχάνει με €1200 έξοδα υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθών η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑς