|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ. 535/2007)
29 Ιανουαρίου, 2009
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΘΩΜΑΣ ΛΟΙΖΟΥ ΙΩΣΗΦ,
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ Χ»ΠΕΤΡΟΥ,
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΙΩΣΗΦ,
ΜΑΡΙΑ ΣΠΥΡΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ,
ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ ΠΑΝΤΖΙΑΡΑ,
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΟΥΚΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
ΗΛΙΑΝΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΙΩΣΗΦ,
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΤΣΑΤΤΑΛΟΣ,
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗ Χ»ΣΤΑΣΗ,
ΑΝΔΡΟΥΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΙΟΛΑΡΗ,
ΛΟΙΖΟΣ ΙΩΣΗΦ,
ΗΛΙΑΝΑ ΛΟΙΖΟΥ ΙΩΣΗΦ,
ΜΑΡΟΥΛΑ ΛΟΥΚΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
ΝΙΚΟΣ ΧΡ. ΚΑΠΛΑΝΗΣ,
ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΙΖΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
ΣΙΜΟΣ ΛΟΙΖΟΥ ΙΩΣΗΦ,
ΜΑΡΙΑ ΛΟΙΖΟΥ ΣΙΜΟΥ,
ΠΕΤΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Χ»ΠΑΠΑΠΑΥΛΟΥ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Γ. Καραπατάκης, για τους Αιτητές.
Α. Ζερβού, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α. Ευσταθίου, για το Ενδ. Μέρος.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες ακίνητης ιδιοκτησίας στο Παλαιομέτοχο και στην Κοκκινοτριμυθιά. Με την προσφυγή επιδιώκουν την ακύρωση της απόφασης του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Λευκωσίας, με την οποία εγκρίθηκε αίτηση του ενδ. προσώπου Χριστάκη Νεοφύτου Ανδρονίκου και χορηγήθηκε πολεοδομική άδεια για την κατασκευή βιολογικού σταθμού επεξεργασίας χοιρολυμάτων.
Η επίδικη ανάπτυξη βρίσκεται πλησίον βιομηχανικής περιοχής και οικιστικών ζωνών της Εγκωμης, της Μακεδονίτισσας και Αρχαγγέλου. Ο βιολογικός σταθμός προορίζεται να εξυπηρετεί τόσο το χοιροστάσιο του ενδ. προσώπου που βρίσκεται στο τεμάχιο αρ. 1360 Φ/Σχ.ΧΧΙ/58 όσο και το χοιροστάσιο του Γιώργου Νεοφύτου, στο τεμάχιο αρ. 1357. Ζητήθηκαν οι απόψεις των αρμοδίων φορέων-διαβουλευτών. Το Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας δεν έφερε ένσταση και εισηγήθηκε να τεθούν κατάλληλοι όροι για σωστή λειτουργία και για θέματα ασφαλείας. Η Ομοσπονδία Περιβαλλοντικών και Οικολογικών Οργανώσεων δεν εξέφρασε άποψη για την ανάπτυξη μη γνωρίζοντας τους λόγους για τους οποίους απορρίφθηκαν αιτήσεις των εν λόγω χοιροτροφικών μονάδων για χορήγηση πολεοδομικών άδειων των υφιστάμενων υποστατικών τους. Το Τμήμα Γεωργίας όπως και το Τμήμα Κτηνιατρικών Υπηρεσιών, σύστησαν τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας θεωρώντας ότι ως αποτέλεσμα της λειτουργίας του σταθμού θα μειωθεί η δυσοσμία, υπό την προϋπόθεση της προσθήκης συγκεκριμένων όρων. Η Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας ανέφερε ότι το έργο θα βελτιώσει την υφιστάμενη κατάσταση του περιβάλλοντος στην περιοχή. Ο Πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου Παλαιομετόχου ήταν αρνητικός. Ανέφερε ότι οι αιτητές θα έπρεπε να είχαν εξασφαλίσει πολεοδομική άδεια για τα υποστατικά των εν λόγω χοιροτροφικών μονάδων και ακολούθως να κατασκευαστεί βιολογικός σταθμός. Η Περιβαλλοντική Αρχή, λαμβάνοντας καθοριστικά υπόψη ότι: (α) οι εν λόγω χοιροτροφικές μονάδες βρίσκονται ήδη σε πλήρη ανάπτυξη και λειτουργία εδώ και αρκετά χρόνια, (β) η σημερινή δυναμικότητα και των δυο χοιροτροφικών μονάδων έχει ως αποτέλεσμα να εμπίπτουν στις πρόνοιες του Νόμου για Ολοκληρωμένη Πρόληψη και Ελεγχο της ρύπανσης (Αρ. 56(1)/2003) και έχουν υποχρέωση τόσο προς την Ευρωπαϊκή Οδηγία όσο και με βάση τις απαιτήσεις του Κράτους όπως εγκαταστήσουν τέτοια συστήματα για διαχείριση των αποβλήτων τους ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις επιπτώσεις στο περιβάλλον για όσο καιρό θα υφίστανται σε λειτουργία, εισηγείται όπως στις άδειες που τυχόν θα χορηγηθούν (πολεοδομική άδεια, άδεια οικοδομής, περιβαλλοντικές άδειες λειτουργίας), τεθούν, ανάλογα με την περίπτωση, οι κατάλληλοι περιβαλλοντικοί όροι. Στις 8/11/06 η Πολεοδομική Αρχή αποφάσισε να εγκρίνει τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας υπό όρους και στις 20.12.06 χορηγήθηκε πολεοδομική έγκριση.
Οι καθ' ων η αίτηση, αμφισβητούν το έννομο συμφέρον των αιτητών. Οι αιτητές εδώ δεν είναι οι άμεσοι αποδέκτες της πράξης και συνεπώς θα πρέπει να πιθανολογήσουν ότι από την έγκριση της πολεοδομικής άδειας για την κατασκευή του συγκεκριμένου βιολογικού σταθμού, θίγονται τα δικά τους συμφέροντα ως περιοίκων ή ιδιοκτητών ακινήτων που επηρεάζονται δυσμενώς. (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996) 3 ΑΑΔ 82, 83). Ισχυρίζονται ότι ο επίδικος σταθμός που θα εξυπηρετήσει αποκλειστικά τις παράνομα λειτουργούσες χοιροτροφικές μονάδες θα εδραιώσει την λειτουργία τους στην περιοχή. Έτσι, αναβάλλεται επ' αόριστο και/ή ματαιώνεται η απομάκρυνση και μετακίνηση τους σε κτηνοτροφική ζώνη, παρά τις σχετικές αποφάσεις του Κοινοτικού Συμβουλίου Παλαιομετόχου για κατεδάφιση ή απομάκρυνση τους από το 1994. Η δημιουργία της εγκατάστασης, όπως ισχυρίζονται, θα τους αποστερήσει την απόλαυση της περιουσίας τους και θα παρατείνει την λειτουργία των χοιροτροφικών μονάδων, με άμεσο αποτέλεσμα, τη μείωση της αξίας των ακινήτων τους. Ισχυρίζονται επίσης ότι η κατασκευή του σταθμού, προσβάλλει άμεσα το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ιδιοκτησίας τους διότι, με την δυσοσμία και οχληρία που θα προκαλεί, αναιρείται η οποιαδήποτε μελλοντική προοπτική των ακινήτων τους για οικιστική ή γεωργική ανάπτυξη.
Η ελληνική νομολογία, χρησιμοποιεί ως κριτήριο για τη διεύρυνση του εννόμου συμφέροντος στην περιβαλλοντική ακυρωτική δίκη, τη γεωγραφική γειτνίαση προς το σημείο της περιβαλλοντικής προσβολής και συχνά, την ένταση και τη βαρύτητα της περιβαλλοντικής βλάβης που θα προκύψει από το έργο ή την εγκατάσταση, στην ποιότητα του περιβάλλοντος των αιτούντων. (Βλ. «Το έννομο συμφέρον στην Αίτηση Ακυρώσεως» Γλυκερίας Π.Σιούτη, σελ. 266-271).
Ως προς τους όρους θεμελίωσης του εννόμου συμφέροντος, υπάρχει διάκριση ανάμεσα στα νομικά και φυσικά πρόσωπα. Στα νομικά πρόσωπα, η διεύρυνση του εννόμου συμφέροντος προσεγγίζει την περίπτωση της λαϊκής αγωγής, γίνεται δεκτό π.χ. το έννομο συμφέρον του οικείου Δήμου ή Κοινότητας, εξαιτίας της αρμοδιότητας τους να προστατεύουν το φυσικό περιβάλλον στην περιοχή τους, να προσβάλλουν διοικητικές αποφάσεις που επιτρέπουν την εγκατάσταση διυλιστηρίου ή χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων εντός των ορίων τους. Το έννομο συμφέρον στις περιπτώσεις φυσικών προσώπων, θεμελιώνεται μόνο όταν ο αιτητής αποδειχθεί «περίοικος ή γείτονας» όπου λόγω της χωρικής σχέσης του και μόνο υφίσταται βλαπτικές συνέπειες από την προσβαλλόμενη πράξη, όπως για παράδειγμα, του ιδιοκτήτη γειτονικής γεωργικής εκμετάλλευσης για την απόφαση που καθορίζει τα όρια περιοχής για την εγκατάσταση διυλιστηρίων πλοίων (ΣτΕ2343/87) ή του ιδιοκτήτη ακινήτου που βρίσκεται πλησίον της ρυπογόνας εγκαταστάσεως χωρίς να είναι απαραιτήτως και κάτοικος της επίδικης περιοχής. (ΣτΕ 3047/80, 2242/94,4726/95).
Στην προκείμενη περίπτωση, οι περισσότεροι αιτητές είναι κάτοικοι Παλαιομετόχου, αλλά δεν επικαλούνται αυτή τους την ιδιότητα προς θεμελίωση του εννόμου συμφέροντος τους. Είναι επίσης ιδιοκτήτες ακινήτων που βρίσκονται περιμετρικά, άλλα σε κοντινή και άλλα σε πιο απομακρυσμένη απόσταση (περιοχή Παλιομετόχου και Κοκκινοτριμυθιάς) από το τεμάχιο της επίδικης εγκατάστασης. Οι πλησιέστεροι οικισμοί, βάσει της χωροθέτησης της προτεινόμενης ανάπτυξης είναι, οι κοινότητες Παλιομετόχου και Αγίων Τριμυθιάς νοτιοδυτικά, σε απόσταση περίπου 5 χλμ και δυτικά, σε απόσταση επίσης περίπου 5 χλμ η κοινότητα Κοκκινοτριμυθιάς.
Η ιδιοκτησία γειτνιάζοντος ακινήτου προς το ακίνητο για το οποίο δόθηκε πολεοδομική άδεια ή άδεια οικοδομής, δεν δημιουργεί αυτομάτως και από μόνη της έννομο συμφέρον υπέρ του ιδιοκτήτη για προσβολή της άδειας με αίτηση ακυρώσεως. Στην Thanos Club Hotels Ltd. v. ΕΤΕΚ (2000) 3 Α.Α.Δ. 323, αναφέρεται,
«Νομιμοποίηση θα μπορούσε να υπάρξει μόνο όπου κάποιος έχει την ιδιότητα περιοίκου - που σημαίνει αμεσότητα λόγω εγγύτητας χώρου - οπότε, όπως και στη Σοφούλλα Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, (ανωτέρω), το περιβάλλον εξετάζεται «υπό την σκοπιά του συμφέροντος του προσφεύγοντος για την προστασία των όρων διαβίωσης του στη συγκεκριμένη περιοχή και των περιουσιακών του δικαιωμάτων στο βαθμό που επηρεάζονται από την επίδικη πράξη».»
Η ακίνητη περιουσία των αιτητών, προς την οποία συναρτάται το έννομο συμφέρον τους, δεν χρησιμοποιείται ως κατοικία από κανένα. Η περιουσία αυτή βρίσκεται εντός γεωργικών/κτηνοτροφικών ζωνών όπου οι συντελεστές δόμησης είναι απαγορευτικοί για κάθε οικιστική ανάπτυξη. Συνεπώς, αφού δεν συντρέχει οικιστική χρήση των εν λόγω γειτονικών προς την επίδικη ανάπτυξη ακινήτων, οι αιτητές, ως οι ιδιοκτήτες των εν λόγω ακινήτων, δεν νομιμοποιούνται ως «περίοικοι» ούτε πιθανολογείται άμεσος επηρεασμός των ανέσεων τους από οχληρία που ενδεχομένως θα προκληθεί εξαιτίας της προτεινόμενης ανάπτυξης.
Οι αιτητές απέτυχαν επίσης να πιθανολογήσουν βλάβη εκ της γειτνιάσεως αφού δεν αναφέρεται σε ποια απόσταση βρίσκονται από τον σκοπούμενο βιολογικό σταθμό προκειμένου να καταδείξουν εύλογο δυσμενή επηρεασμό από τις όποιες αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες. Δεν είναι έργο του Δικαστηρίου η διαπίστωση της γεωγραφικής γειτνίασης από το σχεδιάγραμμα του Πίνακα Β στην αίτηση. Στην υπόθεση ΣτΕ 1483/1999 η αίτηση ακυρώσεως ιδιοκτητών ακινήτων στην περιοχή όπου θα κατασκευάζονταν οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων του Δήμου Πάρου, κρίθηκε απαράδεκτη γιατί η ιδιότητα των κατοίκων ομόρων ακινήτων δεν αρκεί για τη θεμελίωση εννόμου συμφέροντος αφού δεν προκύπτει ποια είναι η συγκεκριμένη βλάβη τους από την κατασκευή στην συγκεκριμένη τοποθεσία. Παραθέτω χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Δεν προσδιορίζουν επίσης οι αιτούντες - με την κρινόμενη αίτηση ή με υπόμνημα υποβαλλόμενο κατά την προσκομιδή των πιο πάνω στοιχείων - σε ποια περιοχή βρίσκονται οι συγκεκριμένες πιο πάνω θέσεις όπου κείνται οι ιδιοκτησίες τους και πόσο απέχουν oι ιδιοκτησίες αυτές από το οικόπεδο του Δήμου Πάρου, όπου θα κατασκευαστεί το επίμαχο έργο. Τα στοιχεία δε αυτά δεν αναπληρώνονται από "τεχνική έκθεση" ιδιώτη μηχανικού (του Νοεμβρίου 1997 της αρχιτεκτόνισσας, η οποία, όπως αναφέρεται σ` αυτήν, "αφορά την περιγραφή της περιοχής και σε ακτίνα μικρότερη των 500 μ. από το σημείο εγκατάστασης της μονάδας βιολογικού καθαρισμού του Δήμου Παροικίας Πάρου" και μνημονεύει, αορίστως, το είδος των ιδιοκτησιών της περιοχής αυτής. Δεν αναπληρώνονται επίσης ούτε από πίνακα ιδιοκτησιών, ο οποίος συνοδεύει την πιο πάνω έκθεση και αναφέρει, αορίστως όμως και χωρίς να παραπέμπει σε επίσημο σχεδιάγραμμα με απεικόνιση των ιδιοκτησιών της περιοχής, το είδος ή τον προορισμό της ιδιοκτησίας κάθε αιτούντος και την απόσταση κάθε ιδιοκτησίας από το οικόπεδο των εγκαταστάσεων επεξεργασίας των λυμάτων. Συνεπώς και οι αιτούντες αυτοί δεν απέδειξαν την πιο πάνω πρώτη ιδιότητα τους, στην οποία θεμελιώνουν το έννομο συμφέρον τους .»
Στην παράγραφο 6 των γεγονότων οι αιτητές επικαλούνται ως συνέπειες από την λειτουργία του βιολογικού σταθμού την μείωση της αξίας της ακίνητης ιδιοκτησίας τους και παραβίαση των ιδιοκτησιακών τους δικαιωμάτων γιατί δεν θα μπορούν να την αξιοποιήσουν οικιστικά ή για άλλους σκοπούς στο μέλλον λόγω της συνεπαγόμενης οχληρίας. Η παραπομπή στην υπόθεση Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996) 3 ΑΑΔ, 82 δεν είναι σχετική διότι εκεί, προσβαλλόταν η άδεια οικοδομής, μετά από χαλάρωση, πτηνοτροφικής μονάδας σε οικιστική περιοχή στην οποία βρισκόταν και η υπό ανέγερση κατοικία της αιτήτριας.
Στην παρούσα υπόθεση πρόκειται για κτήματα που βρίσκονται σε γεωργική ή κτηνοτροφική ζώνη (παραμένει άγνωστο πόσο απέχουν από την οικιστική), που οι δυνατότητες αξιοποίησης τους είναι μηδαμινές στο παρόν στάδιο ώστε η επέμβαση να μη μειώνει ουσιωδώς την αξία τους. Με την έγκριση του βιολογικού σταθμού στην ήδη επιβαρυμένη περιοχή λόγω των υφιστάμενων χοιροστασίων, οι καθ' ων η αίτηση δεν κατέστησαν τα γειτονικά ακίνητα αδρανή ούτε αποστέρησαν τους αιτητές από το δικαίωμα τους να τα χρησιμοποιούν για τους σκοπούς που προοιωνίζεται η φύση τους ως χωράφια. Η αλλαγή της χρήσης τους ως οικόπεδα, προϋποθέτει αλλαγή πολεοδομικής ζώνης, γεγονός αβέβαιο και μελλοντικό που δεν μπορεί να συναρτάται με την επίδικη απόφαση. Κατ΄ αναλογία ισχύουν εδώ τα νομολογηθέντα ότι σε περιπτώσεις όπου ο περιορισμός που υφίσταται ιδιοκτήτης ακινήτου λόγω ένταξης σε πολεοδομική ζώνη, σε ένα βαθμό που να συνάδει προς το δημόσιο συμφέρον, δεν θεωρείται αντισυνταγματικός γιατί γεννά δικαίωμα για αποζημιώσεις στον ιδιοκτήτη της γης, ο οποίος εξάλλου, δεν έχει απόλυτο δικαίωμα εκμετάλλευσης της γης του, όπως θέλει ο ίδιος. Βλέπε Simonis and Another v. The Improvement Board of Latsia (1984) 3(A) CLR, Δημητριάδη κ.α ν. Υπουργικού Συμβουλίου (1996) 4 ΑΑΔ.
Η οχληρία από τη δυσοσμία κλπ που ενδεχομένως θα προκληθεί πρέπει, σε συνάρτηση προς το χαρακτήρα των τεμαχίων των αιτητών, ως γεωργικών/κτηνοτροφικών, να θεωρηθεί ως περιβαλλοντική συνέπεια. Η Περιβαλλοντική Αρχή μέσα από καταλλήλους περιβαλλοντικούς όρους που έθεσε και έγιναν εξ ολοκλήρου αποδεκτοί, φαίνεται να θεωρεί ότι η διαχείριση των αποβλήτων από τις χοιροτροφικές μονάδες μέσω του βιολογικού σταθμού θα ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις στο περιβάλλον για όσο καιρό θα υφίστανται αυτές σε λειτουργία. Στη σχετική Μελέτη Εκτίμησης Επιπτώσεων στο Περιβάλλον (σελ.55) αναφέρεται ότι «με την λειτουργία του σταθμού, οι κύριοι λόγοι για την όποια υποβάθμιση της γεωργικής γης, που είναι η μακροχρόνιας διάρκειας ρύπανση από την εξάπλωση ανεπεξέργαστης ύλης και νερού στο έδαφος, θα παύσουν να ισχύουν και εκτιμάται ότι θα βελτιωθεί η ποιότητα της γης». Αναφέρει επίσης, ότι με την περιβαλλοντική αναβάθμιση που εκτιμάται ότι θα επέλθει, αναμένεται αναβάθμιση και της αξίας της γης (σελ.58).
Ως προς το θέμα της παράτασης της λειτουργίας των χοιροτροφικών μονάδων, χρήσιμη μπορεί να θεωρηθεί, τηρουμένων των αναλογιών, η αναφορά η οποία περιέχεται στο πιο κάτω απόσπασμα στην Δημοκρατία ν. Συμβ. Βελτιώσεως Γερίου (1998) 3 ΑΑΔ, σελ. 210:
«Εξετάζεται ακολούθως το κατά πόσο θεμελιώνεται εν προκειμένω το επικαλούμενο έννομο συμφέρον με αναφορά στα όσα προτείνονται ως στοιχεία που συνθέτουν δυσμενή επηρεασμό. Το βάρος το έχουν βέβαια οι αιτητές. Το θέμα εμφανίζεται να συνίσταται στην εκτίμηση δύο προδιαγραφομένων, εκ της χορήγησης άδειας, δεδομένων. Το πρώτο είναι η σημαντική μείωση της νυν προκαλούμενης οχληρίας. Το δεύτερο είναι η παράταση ζωής του τουβλοποιείου. Η θέση του Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου ότι θα επέλθει δυσμενής επηρεασμός στηρίζεται στην άποψη, που εξήγησε ο συνήγορος του, ότι η συνάρτηση μεταξύ των δύο δεδομένων απολήγει σε αρνητικό αποτέλεσμα για το φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, θα είναι επαχθέστερη η μικρότερη οχληρία για μεγαλύτερο διάστημα παρά η μεγαλύτερη για μικρότερο. Είναι μια άποψη σεβαστή που δικαιολογεί προβληματισμό. Πάντως, το ισοζύγιο είναι δύσκολο να το διακρίνει κανείς στην απουσία εξειδίκευσης των δεδομένων σε μεγέθη, ύψους οχληρίας και χρόνου. Εκείνο όμως που εν τέλει βαραίνει στη σκέψη μας είναι το ότι με βάση το ισχύον νομικό καθεστώς της ζώνης στην οποία βρίσκεται το τουβλοποιείο - και η νομιμότητα αυτού του καθεστώτος δεν αμφισβητήθηκε - η διάρκεια ζωής υφισταμένων βιομηχανικών μονάδων δεν είχε χρονικό περιορισμό, πτυχή που υπογραμμίζεται από την πρόνοια για τη δυνατότητα μερικής έστω επέκτασης τους. Ελλείπει λοιπόν, κατά τη γνώμη μας, έρεισμα για την επιδίωξη εκδίωξης βιομηχανικών μονάδων με τη στέρηση δυνατοτήτων που θα ήταν άλλως εφικτές στη βάση του τεθέντος καθεστώτος. Ό,τι κατ΄ ακολουθίαν απομένει είναι η διαπίστωση πως ενόψει της βελτίωσης που θα επέλθει με την ουσιαστική μείωση της οχληρίας, η κοινότητα δεν επηρεάζεται δυσμενώς από τη χορήγηση άδειας. Συνεπώς, το Συμβούλιο Βελτιώσεως Γερίου στερείται εννόμου συμφέροντος.»
Οι αιτητές απέτυχαν να πιθανολογήσουν καμιά δυσμενή συνέπεια που να προκύπτει άμεσα από την επίδικη πράξη. Η προσφυγή δεν είναι παραδεκτή λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος των αιτητών και απορρίπτεται με €1200 έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.
Η ιδιαίτερη υφή των ζητημάτων που ανέκυψαν θα φωτιστεί με τη σύντομη αναφορά του ιστορικού της ανέγερσης των χοιροτροφικών μονάδων του ενδιαφερόμενου μέρους. Οι προσπάθειες του για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας με απασχόλησαν στα πλαίσια της προσφυγής αρ. 12/05 που καταχώρησε προς ακύρωση της απόφασης για άρνηση χορήγησης πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών της Δήλωσης Πολιτικής που αφορούσε επέκταση του υφιστάμενου χοιροστασίου και ανέγερση αποθηκών, τριών κατοικιών και δύο γραφείων εντός του τεμαχίου. Δεδομένου ότι στο μερικώς αδειούχο χοιροστάσιο είχαν κατά καιρούς πραγματοποιηθεί παράνομες επεκτάσεις, η πρώτη αίτηση του ενδιαφερόμενου μέρους που είχε υποβληθεί το 1995, αντιμετώπιζε νομικό κώλυμα να προωθηθεί κατά παρέκκλιση και παγοποιήθηκε μέχρι τη θέσπιση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου. Στην προαναφερόμενη προσφυγή εξέδωσα ακυρωτική απόφαση στις 14.6.06 λόγω ελλιπών πρακτικών και ελλιπούς αιτιολογίας της αρνητικής εισήγησης από το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων που διαφώνησε με τις θετικές απόψεις των λοιπών εμπλεκόμενων Τμημάτων/Υπηρεσιών. H αίτηση για παρέκκλιση επανεξετάστηκε από το Συμβούλιο και απορρίφθηκε ξανά στις 23.05.07 καθότι επηρεάζει ουσιωδώς τη γενική στρατηγική του ισχύοντος Σχεδίου Ανάπτυξης και δεν εμπίπτει σε κανένα από τα κριτήρια του Κανονισμού 19(1)α έως (ιβ) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Παρεκκλίσεις) Κανονισμών του 1999.
Παράλληλη εξέλιξη είχαν και οι αιτήσεις του Γεώργιου Νεοφύτου για πολεοδομική άδεια αναφορικά με προσθήκες στο χοιροστάσιο του που κτίστηκε το 1974 με σχέδια διαφορετικά από εκείνα της άδειας οικοδομής και επεκτάθηκε αυθαίρετα. Η τελευταία αίτηση για παρέκκλιση απορρίφθηκε στις 18.07.07, κατόπιν επανεξέτασης μετά την ακυρωτική απόφαση στην Γεώργιος Νεοφύτου Ανδρονίκου ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 80/05, ημερ. ......