|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 4 ΑΑΔ 713
26 Αυγούστου, 2008
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΚΟΥΝΙΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
1. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1801/2006)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Μεροληψία και προκατάληψη ― Βάρος και μορφή αποδείξεως.
Δημόσιοι υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Όροι νομιμότητας και όρια επέμβασης του ακυρωτικού δικαστηρίου ― Περιστάσεις υπό τις οποίες επικυρώθηκε η επίδικη προαγωγή, στη θέση Προϊσταμένου Χειρουργικής Κλινικής.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους, στη θέση Προϊσταμένου Χειρουργικής Κλινικής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Ως προς τον ισχυρισμό περί μεροληψίας και προκατάληψης, σύμφωνα με τη νομολογία τέτοιοι ισχυρισμοί δεν είναι αρκετό να διατυπώνονται αόριστα, αλλά θα πρέπει να αποδεικνύονται με μαρτυρία. Στην παρούσα υπόθεση, δεν υπάρχει οτιδήποτε που να αποδεικνύει ότι η Αν. Διευθύντρια μερολήπτησε υπέρ του Ε.Μ. και εναντίον του αιτητή.
2. Αναφορικά με τον ισχυρισμό, ότι δεν λήφθηκε υπόψη η καταδίκη του Ε.Μ. για ιατρική αμέλεια, ορθά η Ε.Δ.Υ. δεν την έλαβε υπόψη. Αυτό που μπορούσε να ληφθεί υπόψη ήταν τυχόν πειθαρχική καταδίκη, έστω για το ίδιο ή άλλο αδίκημα, που μέχρι τότε δεν υπήρχε. Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος, ότι η καταδίκη είχε εφεσιβληθεί και τελικά το Ε.Μ. αθωώθηκε από το Εφετείο, αποδεικνύεται ότι ορθά η Ε.Δ.Υ. δεν έλαβε υπόψη την εν λόγω καταδίκη.
3. Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι δεν έδωσε αιτιολογία, ούτε αυτός ευσταθεί. Υπάρχει επαρκής αιτιολογία.
4. Παραμένει ο ισχυρισμός, ότι αγνοήθηκε η υπόσχεση που είχε δοθεί στον αιτητή από τον προηγούμενο Διευθυντή ότι θα τον σύστηνε. Και αν ακόμα ο ισχυρισμός αυτός θεωρηθεί ότι αληθεύει, δεν είναι κριτήριο που νομικά μπορούσε να ληφθεί υπόψη. Ο δημόσιος υπάλληλος δεν έχει κεκτημένο δικαίωμα σε προαγωγή, αλλά μόνο προσδοκία προαγωγής.
5. Δεν έχει τεθεί οτιδήποτε από πλευράς του αιτητή, που να δείχνει ότι αυτός έχει έκδηλη υπεροχή, με την έννοια που δόθηκε στη φράση αυτή από τη νομολογία. Πρόκειται περί ισοδύναμων περίπου στην αξία υπαλλήλων και εφόσον εδώ η Ε.Δ.Υ. είχε υπέρ του Ε.Μ. και τη σύσταση της Αν. Διευθύντριας και το Ε.Μ. είχε αρχαιότητα έναντι του αιτητή, η απόφαση για προαγωγή του Ε.Μ. ήταν εύλογα επιτρεπτή. Το Ε.Μ. δεν έχει αυτό το βάρος που έχει ο αιτητής, δηλαδή να αποδείξει ότι είχε έκδηλη υπεροχή έναντι του αιτητή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Ιακωβίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 28,
Πετρίδου ν. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 636,
Μιλτιάδους ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318,
Δημοκρατία ν. Παπαχριστοδούλου (2002) 3 Α.Α.Δ. 329.
Προσφυγή.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τον Αιτητή.
Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Ι. Νικολάου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος Κυριάκο Παπακυριακού.
Cur. adv. vult.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά απόφαση και/ή διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι ο διορισμός του ενδιαφερόμενου μέρους Κυριάκου Παπακυριακού, αντί του αιτητή, στη θέση Προϊσταμένου Χειρουργικής Κλινικής που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 18/8/06 (αρ. 5079) είναι «άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερημένη οποιασδήποτε νομικής αξίας, γιατί είναι αντίθετη με το δεδικασμένο».
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος (Ε.Μ.) κατά τον ουσιώδη χρόνο κατείχαν τη θέση του Επιμελητή Χειρουργικής Κλινικής.
Με παλαιότερη απόφαση της ημερ. 12/5/03 η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ. ή Επιτροπή) προήγαγε το Ε.Μ. στη θέση Διευθυντή Κλινικής/Τμήματος, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας στην ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής (ως η γνωστοποίηση αρ. 3568 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αρ. 3720 ημερ. 6/6/03) η οποία προαγωγή αμφισβητήθηκε με την προσφυγή 606/03 που καταχώρησε τότε ο αιτητής. Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 27/10/04 (υποθ. Αρ. 606/03 Νίκος Μαλακουνίδης ν. Δημοκρατίας), ακύρωσε την πιο πάνω απόφαση της Ε.Δ.Υ. και κατ' επέκταση την προαγωγή του Ε.Μ..
Ήταν η διαπίστωση του Δικαστηρίου (Κραμβής, Δ) ότι ενώ στους τομείς «Υπηρεσιακό Ενδιαφέρον (3)» και «Απόδοση (2)» όπως και στο σύνολο των βαθμολογημένων στοιχείων, ο αιτητής είναι ισοδύναμος του Ε.Μ. και μάλιστα διαχρονικά και ότι επρόκειτο για καθόλα εξαιρετικούς υπαλλήλους, ο Διευθυντής στήριξε την προτίμηση του στο ότι το Ε.Μ. είναι «συνεπής» και «αποδοτικός» στην εργασία του. Έκρινε ότι «στο βαθμό που ο Διευθυντής εξαίρει αυτές τις συγκεκριμένες ιδιότητες και τα όσα αναφέρει λειτουργούν συγκριτικά αντανακλώντας στον αιτητή, η σύσταση του βρίσκεται σε διάσταση με το περιεχόμενο των εμπιστευτικών εκθέσεων» με αποτέλεσμα να πάσχει. Εφόσο δε η σύσταση αποτέλεσε μείζον κριτήριο που έκλινε την πλάστιγγα υπέρ του Ε.Μ. κατά τη λήψη της τελικής απόφασης, ακύρωσε την προαγωγή του Ε.Μ..
Η Ε.Δ.Υ. στις 11/11/04 αποφάσισε να ειδοποιήσει τον Κυριάκο Παπακυριακού (Ε.Μ.) ότι επανέρχεται στη θέση που κατείχε πριν την προαγωγή του.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, η Ε.Δ.Υ. προχώρησε στην επανεξέταση της πλήρωσης της μιας μόνιμης θέσης προϊστάμενου Κλινικής/Τμήματος Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, στην ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής θέση (η οποία μετονομάστηκε σε Διευθυντή Κλινικής/Τμήματος) που παρέμεινε κενή ύστερα από την ακύρωση της απόφασης της με ημερ. 12/5/03. Στη συνεδρία προσήλθε και η Αν. Διευθύντρια Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας για να υποβάλει νέα σύσταση με βάση τα στοιχεία που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο και σύστησε το Ε.Μ. για προαγωγή. Η Αναπληρωτής Διευθύντρια ανέφερε τα εξής στη σύσταση της:
«Προκειμένου να προβώ σε σύσταση προαγωγής, μελέτησα το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλων και των Φακέλων των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο. Έλαβα πολύ σοβαρά υπόψη το περιεχόμενο της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου και εξετάζοντας το όλο θέμα, υπό το τότε νομικό και πραγματικό καθεστώς, καθώς και τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους αξία, προσόντα, αρχαιότητα, κρίνω ως καταλληλότερο, με βάση και τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας, και συστήνω για προαγωγή τον Παπακυριακού Κυριάκο.
Ο Παπακυριακού σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία προ του ουσιώδους χρόνου έτη στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, υπερτερεί ή έχει την ίδια αξία σε σύγκριση με τους άλλους υποψηφίους.
Σ' ό,τι αφορά τα προσόντα, ο συστηθείς διαθέτει διδακτορικό τίτλο, ο οποίος, παρόλο που δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ούτε αποτελεί πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, εντούτοις είναι άμεσα σχετικός με τα καθήκοντα της θέσης και, ως εκ τούτου, τον συνεκτίμησα αποδίδοντας του την ανάλογη βαρύτητα.
Σ' ό,τι αφορά την αρχαιότητα, έλαβα υπόψη ότι ο Παπακυριακού υστερεί μόνο έναντι του Χριστοδουλίδη, κατά 18 μήνες στην παρούσα τους θέση, από τον οποίο όμως υπερέχει σε αξία και σε προσόντα. Έναντι του Μαλακουνίδη ο συστηθείς υπερέχει ουσιαστικά σε αρχαιότητα, κατά τέσσερα περίπου έτη στην παρούσα τους θέση, όπως και σε προσόντα, ενώ σε αξία είναι ίσος με αυτόν.
Σε μια συνεκτίμηση όλων των στοιχείων και δεδομένων, κρίνω ως καταλληλότερο και συστήνω για προαγωγή τον Παπακυριακού Κυριάκο.»
Όταν η Αν. Διευθύντρια αποχώρησε από τη συνεδρία, η Επιτροπή ασχολήθηκε με τη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο όπως αυτά προκύπτουν από το φάκελο πλήρωσης της θέσης καθώς και από τους προσωπικούς φακέλους και τους φακέλους των ετήσιων υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων. Στη συνέχεια η Επιτροπή έκρινε ότι το Ε.Μ. υπερείχε έναντι των άλλων υποψηφίων και αποφάσισε να του προσφέρει τη θέση του Διευθυντή Κλινικής Χειρουργικής αναδρομικά από την 1/6/03, με αποτέλεσμα την παρούσα προσφυγή.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Ο αιτητής στα πλαίσια των λόγων ακυρώσεως υποστηρίζει τα εξής: α) ότι η σύσταση της Αν. Διευθύντριας Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας είναι παράτυπη, παράνομη και αναιτιολόγητη με συνέπεια να συμπαρασύρει και τη μεταγενέστερη απόφαση της Ε.Δ.Υ., (β) ότι είναι «αναιτιολόγητη υπό πλάνη και χωρίς τη δέουσα έρευνα» η σύσταση της Αν. Διευθύντριας, (γ) αναιτιολόγητη και χωρίς τη δέουσα έρευνα η απόφαση της Ε.Δ.Υ. και (δ) προφανής πλάνη όσον αφορά την επιλογή του πλέον κατάλληλου υποψηφίου.
Από πλευράς των καθών η αίτηση και Ε.Μ. υποστηρίζεται η νομιμότητα και ορθότητα της απόφασης.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Καταρχήν σημειώνω ότι ενώ στο αιτητικό της προσφυγής γίνεται ο ισχυρισμός ότι είναι παράνομη η απόφαση της Ε.Δ.Υ. για το διορισμό του Ε.Μ. «γιατί είναι αντίθετη με το δεδικασμένο», ισχυρισμός που επαναλαμβάνεται και με το τρίτο νομικό σημείο στο οποίο βασίζεται η αίτηση, με τη γραπτή αγόρευση δεν προωθείται ο ισχυρισμός αυτός αλλά άλλοι νομικοί λόγοι, όπως τους απαρίθμησα πιο πάνω. Γιαυτό δε θα εξετάσω κατά πόσο η νέα απόφαση (προσβαλλόμενη με την παρούσα) παραβιάζει το δεδικασμένο της υπόθεσης 606/03.
Όπως έχουν οι λόγοι ακυρώσεως το θεωρώ σκόπιμο όπως εξετάσω τους (α) και (β) λόγους μαζί. Τόσο η συνήγορος των καθ' ων η αίτηση όσο και του Ε.Μ. θίγουν το γεγονός ότι στο αιτητικό της προσφυγής ζητείται η ακύρωση του «διορισμού» του Ε.Μ. και όχι της «προαγωγής» του στην επίδικη θέση. Λαμβάνοντας υπόψη ότι στο αιτητικό φαίνεται ότι προσβάλλεται ο διορισμός που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 18/8/06 με αρ. Γνωστοποίησης 5079, κρίνω ότι ουσιαστικά ο αιτητής προσβάλλει την προαγωγή. Άλλωστε ήταν θέση προαγωγής. Έτσι δεν υπάρχει εμπόδιο για εξέταση της προσφυγής.
Αναφορικά με τους προαναφερθέντες λόγους ακυρώσεως, η ουσία των ισχυρισμών του αιτητή είναι ότι η σύσταση είναι παράνομη για το λόγο ότι (α) η Αν. Διευθύντρια δεν έλαβε υπόψη πρόσφατη καταδίκη του Ε.Μ. για αμέλεια σε χειρουργική επέμβαση, (β) δεν έλαβε υπόψη την αυξημένη πείρα του αιτητή, τόσο σε χειρουργικές επεμβάσεις όσο και στη διοίκηση χειρουργικού τμήματος, που απέκτησε όταν ο προηγούμενος Διευθυντής σύστησε τον αιτητή για να αναλάβει τη διεύθυνση του Χειρουργικού Τμήματος του Νοσοκομείου Λάρνακας και με υπόσχεση ότι θα τον σύστηνε στον κατάλληλο χρόνο για προαγωγή και (γ) η σύσταση είναι αναιτιολόγητη και μεροληπτική υπέρ του Ε.Μ.
Εξέτασα τους πιο πάνω ισχυρισμούς και τα όσα αναφέρουν οι καθ' ων η αίτηση και Ε.Μ. στις αγορεύσεις τους. Αρχίζοντας από τον ισχυρισμό περί μεροληψίας και προκατάληψης, αναφέρω ότι σύμφωνα με τη νομολογία (βλ. Ιακωβίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 28 και Πετρίδου ν. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 636) τέτοιοι ισχυρισμοί δεν είναι αρκετό να διατυπώνονται αόριστα, αλλά θα πρέπει να αποδεικνύονται με μαρτυρία. Στην υπόθεση Πετρίδου ν. Δημοκρατίας, (ανωτέρω) σελ. 643 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Όπως έχει επανειλημμένα λεχθεί, η μεροληψία θα πρέπει να αποδεικνύεται και σε αυτή την περίπτωση, όπως ορθά κατέληξε το πρωτόδικο δικαστήριο, δεν στοιχειοθετούνται παρόμοιοι ισχυρισμοί, (βλέπε σχετικά Christou v. The Republic (1980) 3 C.L.R. 437, Kontemeniotis v. C.B.C. (1982) 3 C.L.R. 1027 και Soteriadou and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 921).»
Στην παρούσα υπόθεση δεν υπάρχει οτιδήποτε που να αποδεικνύει ότι η Αν. Διευθύντρια μερολήπτησε υπέρ του Ε.Μ. και εναντίον του αιτητή.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι δεν λήφθηκε υπόψη η καταδίκη του Ε.Μ. για ιατρική αμέλεια, κρίνω ότι ορθά η Ε.Δ.Υ. δεν έλαβε υπόψη αυτή. Αυτό που μπορούσε να ληφθεί υπόψη ήταν τυχόν πειθαρχική καταδίκη έστω για το ίδιο ή άλλο αδίκημα, που μέχρι τότε δεν υπήρχε. Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι η καταδίκη είχε εφεσιβληθεί και τελικά το Ε.Μ. αθωώθηκε από το Εφετείο, αποδεικνύεται ότι ορθά η Ε.Δ.Υ. δεν έλαβε υπόψη την εν λόγω καταδίκη.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι δεν έδωσε αιτιολογία, ούτε αυτός ευσταθεί. Υπάρχει επαρκής αιτιολογία. Ανάφερε η Αν. Διευθύντρια ότι το Ε.Μ. υπερτερεί ή έχει την ίδια αξία με τους άλλους υποψηφίους και ότι είχε αξιολογηθεί ως «εξαίρετος» ιδιαίτερα τα τελευταία προ του ουσιώδους χρόνου έτη και ότι έχει και τη σύσταση του Διευθυντή. Υπερέχει επίσης σε αρχαιότητα εκτός από ένα από τους υποψηφίους, τον Χριστοδουλίδη.
Παραμένει ο ισχυρισμός ότι αγνοήθηκε η υπόσχεση που είχε δοθεί στον αιτητή από τον προηγούμενο Διευθυντή ότι θα τον σύστηνε. Κι' αν ακόμα ο ισχυρισμός αυτός θεωρηθεί ότι αληθεύει, δεν είναι κριτήριο που νομικά μπορούσε να ληφθεί υπόψη. Όπως ορθά αναφέρουν οι δικηγόροι των καθ' ων η αίτηση και Ε.Μ. με αναφορά σε νομολογία, ο δημόσιος υπάλληλος δεν έχει κεκτημένο δικαίωμα σε προαγωγή, αλλά μόνο προσδοκία προαγωγής. Από το περιεχόμενο των φακέλων (προσωπικών και εμπιστευτικών εκθέσεων) φαίνεται ότι η σύσταση της Αν. Δειυθύντριας συνάδει με το περιεχόμενο τους.
Τα όσα ανέφερα πιο πάνω τυγχάνουν εφαρμογής και για τον (γ) λόγο, ότι δηλαδή η απόφαση της Ε.Δ.Υ. είναι αναιτιολόγητη και χωρίς τη δέουσα έρευνα. Από το σχετικό πρακτικό της Συνεδρίας ημερ. 6/7/06 (Παράρτημα 3 στην Ένσταση) και για τους λόγους που εξηγώ πιο κάτω, προκύπτει ότι υπάρχει επαρκής αιτιολογία και έχει γίνει η δέουσα, υπό τις περιστάσεις, έρευνα. Μεταξύ άλλων η Ε.Δ.Υ. αναφέρει τα εξής:
«Η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη τα τρία κριτήρια - αξία, προσόντα, αρχαιότητα-, σταθμίζοντας και συνεκτιμώντας αυτά στο σύνολό τους και αποδίδοντας σ' αυτά και σε καθένα από αυτά την ανάλογη βαρύτητα, και αφού έλαβε υπόψη και τη σύσταση της Αν. Διευθυντή, έκρινε ότι ο ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ Κυριάκος υπερέχει των άλλων υποψηφίων, τον επέλεξε ως τον πιο κατάλληλο και αποφάσισε να προσφέρει σ' αυτόν προαγωγή στη μόνιμη θέση Διευθυντή Κλινικής/Τμήματος, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, στην ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής, αναδρομικά από 1.6.03.
Επιλέγοντας τον Παπακυριακού, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι, σ' ό,τι αφορά την αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία προ του ουσιώδους χρόνου έτη στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, υπερτερεί ή έχει την ίδια αξία με τους άλλους υποψηφίους, αξιολογηθείς ως καθόλα εξαίρετος και επιπλέον, διαθέτει την υπέρ του σύσταση της Αν. Διεθυντή.
Σ' ό,τι αφορά τα προσόντα, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι ο Παπακυριακού διαθέτει διδακτορικό τίτλο Ιατρικής, προσόν το οποίο, παρόλο που δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ούτε αποτελεί πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, εντούτοις, είναι άμεσα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, και, ως εκ τούτου, η Επιτροπή το συνεκτίμησε, αποδίδοντας του την ανάλογη βαρύτητα.
Σ' ό,τι αφορά την αρχαιότητα, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι ο Παπακυριακού υστερεί μόνο έναντι του Χριστοδουλίδη Γρηγόριου, κατά 18 μήνες στην παρούσα τους θέση, ο οποίος, όμως δεν υπερέχει σε αξία, ούτε σε προσόντα και επίσης, δεν διαθέτει τη σύσταση της Αν. Διευθυντή. Έναντι του Μαλακουνίδη Νικόλαου, ο επιλεγείς υπερέχει ουσιαστικά σε αρχαιότητα, κατά τέσσερα περίπου έτη στην παρούσα τους θέση, όπως σε προσόντα, δεν υστερεί σε αξία, και, επιπλέον, διαθέτει τη σύσταση της Αν. Διευθυντή.»
Από τη στιγμή που υπάρχει επαρκής αιτιολογία και αυτή δεν είναι αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων, η απόφαση της Ε.Δ.Υ. κρίνεται εύλογα εφικτή. Ισχύουν στην παρούσα τα όσα αποφασίστηκαν στην υπόθεση Μιλτιάδους ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318, σελ. 1336, όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Η υπόθεση αυτή θα κριθεί με βάση τις αρχές που έχουν καθιερωθεί από το Δικαστήριο τούτο:
1. Το Διοικητικό Δικαστήριο δεν ακυρώνει απόφαση διορισμού ή προαγωγής αν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το νόμο και τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης και ήταν εύλογα επιτρεπτή.
2. Το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου, για προαγωγή ή διορισμό με την κρίση του αρμοδίου οργάνου.
(Βλ. μεταξύ άλλων, Alexandros Christou and Others and the Republic (Public Service Commission) 4 R.S.C.C. 1, σελ. 6, Charalambos Georghiades and Another v. Republic (Public Service Commission) (1970) 3 C.L.R. 257, 268, Odysseas Georghiou v. Republic (Public Service Commission) (1976) 3 C.L.R. 74, 82, Piperi and Others v. Republic (ανωτέρω) Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852).
Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει, εκτός εάν αιτητής αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του υποψηφίου που διορίστηκε ή προάχθηκε (Niki Michael (No.1) v. Republic (Public Service Commission) (1975) 3 C.L.R. 136, Evgeniou v. Republic (1979) 3 C.L.R. 239, HadjiIoannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041).»
Στη δική μας υπόθεση δεν έχει τεθεί οτιδήποτε ενώπιον μου από πλευράς του αιτητή που να δείχνει ότι αυτός έχει έκδηλη υπεροχή, με την έννοια που δόθηκε στη φράση αυτή από τη νομολογία (βλ. μεταξύ άλλων Δημοκρατία ν. Παπαχριστοδούλου (2002) 3 Α.Α.Δ. 329, 337-338), έναντι του Ε.Μ. Πρόκειται περί ισοδύναμων περίπου στην αξία υπαλλήλων και εφόσον εδώ η Ε.Δ.Υ. είχε υπέρ του Ε.Μ. και τη σύσταση της Αν. Διευθύντριας και το Ε.Μ. είχε αρχαιότητα έναντι του αιτητή, η απόφαση για προαγωγή του Ε.Μ. ήταν εύλογα επιτρεπτή. Το Ε.Μ. δεν έχει αυτό το βάρος που έχει ο αιτητής, δηλαδή να αποδείξει ότι είχε έκδηλη υπεροχή έναντι του αιτητή (βλ. Δημοκρατία ν. Παπαχριστοδούλου, πιο πάνω). Επομένως απορρίπτεται και ο ισχυρισμός περί πλάνης όσον αφορά την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου.
Ενόψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 έξοδα εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.