|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(Υπόθεση Αρ. 638/2007)
22 Δεκεμβρίου, 2008
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΡΕΝΟΣ ΝΑΖΙΡΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ ου η αίτηση.
- - - - - -
Ι. Νικολάου, για τον Αιτητή.
Π. Πολυβίου, για το Καθ΄ ου η αίτηση.
Α.Σ. Αγγελίδης, για το Ενδ. Μέρος.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ, κατόπιν επανεξέτασης, αποφάσισε την προαγωγή του Ευάγγελου Χατζηκυριάκου στη μόνιμη θέση Ανώτερου Κάμεραμαν στο Τμήμα Στήριξης Παραγωγής αναδρομικά από 1.12.2000. Ο αιτητής άσκησε επιτυχώς προσφυγή κατά της πιο πάνω απόφασης η οποία, με βάση το άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος, ακυρώθηκε από την Πλήρη Ολομέλεια. Βλ. Ναζίρης ν. ΡΙΚ (2007) 3 ΑΑΔ(Δ) 38.
Μετά την πιο πάνω ακυρωτική απόφαση, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ επανεξέτασε το θέμα της πλήρωσης της θέσης. Πρώτα υιοθέτησε την άποψη του νομικού συμβούλου του, ότι η επανεξέταση πρέπει να γίνει «... με βάση το πολύ περιορισμένο πλαίσιο κρίσης που οριοθετεί η πρόσφατη απόφαση της πλειοψηφίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Τα στοιχεία κρίσης συρρικνώνονται με αποτέλεσμα η στάθμιση να περιορίζεται από τη μια στα υπέρτερα του κου Ευαγγέλου Χατζηκυριάκου και από την άλλη στην αρχαιότητα του κου Ρένου Ναζίρη.». Στη συνέχεια, έλαβε υπόψη σχετικό σημείωμα του Γενικού Διευθυντή ημερ. 22.2.2007 και τα επισυνημμένα σ΄ αυτό έγγραφα καθώς επίσης και τους προσωπικούς φακέλους των υποψηφίων και τις υπηρεσιακές εκθέσεις αξιολόγησης. Στη βάση των πιο πάνω στοιχείων και δεδομένων το Συμβούλιο προχώρησε στην εκτίμησή του αναφορικά με τον καταλληλότερο για προαγωγή και αποφάσισε την επαναπροαγωγή του Ευάγγελου Χατζηκυριάκου στην επίδικη θέση. Η απόφαση του Συμβουλίου παρατίθεται:
«Με βάση το ακυρωτικό αποτέλεσμα της Απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου το Συμβούλιο έκρινε ότι η υπεροχή σε αρχαιότητα του κου Ναζίρη δεν ήταν καθοριστικής σημασίας και έδωσε βαρύτητα στα υπέρτερα προσόντα του κου Ευάγγελου Χατζηκυριάκου, όπως αυτά προκύπτουν από την εξέταση των φακέλων των υποψηφίων, τα οποία κρίθηκαν απόλυτα σχετικά και συναφή με τα καθήκοντα και ευθύνες της υπό πλήρωση θέσης.
Το Συμβούλιο σταθμίζοντας τα δύο νόμιμα στοιχεία κρίσης, δηλ. της αρχαιότητας και των προσόντων, αποφάσισε, ομόφωνα, με γνώμονα τα υπέρτερα προσόντα του κου Ευάγγελου Χατζηκυριάκου, την προαγωγή του στη θέση Ανώτερου Κάμεραμαν αναδρομικά από την 1η Ιουλίου 2000.»
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής αμφισβητεί τη νομιμότητα της προαναφερόμενης απόφασης. Υποβάλλεται εισήγηση ότι αποδόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στα προσόντα του ενδιαφερόμενου μέρους και ειδικότερα στο πτυχίο Εικονοληπτικής Τηλεόρασης της Σχολής Θεάτρου Κινηματογράφου «Σταυράκου» Αθηνών, προσόν το οποίο έπρεπε να είχε συνεκτιμηθεί με την αρχαιότητα και την υπέρμετρη πείρα του αιτητή η οποία, άνκαι απόλυτα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης Κάμεραμαν δεν λήφθηκε υπόψη ή παραγνωρίστηκε πλήρως από τους καθ΄ ων η αίτηση με αποτέλεσμα το πτυχίο του ενδιαφερόμενου μέρους να αποτελέσει το αποφασιστικό κριτήριο επιλογής έναντι της υπεροχής του αιτητή σε αρχαιότητα και πείρα.
Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε ύστερα από επανεξέταση και συνεπώς ο έλεγχος της, θα πρέπει να γίνει στη βάση των όσων έχουν προκύψει από το ακυρωτικό αποτέλεσμα. Στην ακυρωτική απόφαση, Ναζίρης ν. ΡΙΚ (ανωτέρω), αποκρυσταλλώθηκαν τα στοιχεία κρίσης, η στάθμιση των οποίων έπρεπε να είχε απασχολήσει το Διοικητικό Συμβούλιο κατά τη λήψη της προηγούμενης απόφασής του, αντικείμενο εκείνης της προσφυγής. Τα στοιχεία αυτά, εξειδικεύονται, «... από τη μια μεριά στα υπέρτερα προσόντα του ενδιαφερομένου προσώπου, αποτιμούμενα με βάση τα όσα η Ολομέλεια εξήγησε στην Πούρος κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. (2001) 3 ΑΑΔ 374 και, από την άλλη μεριά στην αρχαιότητα του αιτητή». Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η Πλήρης Ολομέλεια, θεώρησε ως δεδομένη την ισοδυναμία αιτητή και ενδιαφερόμενου μέρους στο κριτήριο της αξίας, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται από την ίδια ακριβώς βαθμολογία τους για τα έτη 1998 και 1999, οπότε επί τούτου, πρέπει να θεωρείται ότι υπάρχει δεδικασμένο.
Ενόψει των πιο πάνω, θεωρώ ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ ορθά οριοθέτησε την επανεξέταση έτσι ώστε να περιλαμβάνει μόνο τη στάθμιση των δυο κριτηρίων ήτοι, των υπέρτερων προσόντων του ενδιαφερόμενου μέρους από τη μια και της αρχαιότητας του αιτητή από την άλλη. Αν η επανεξέταση επεκτεινόταν στη σύγκριση αιτητή και ενδιαφερόμενου μέρους για να διαπιστωθεί ποιος από τους δύο υπερτερούσε σε αξία, έχω τη γνώμη πως τέτοια ενέργεια θα ήταν αντίθετη προς το δεδικασμένο, δυνάμει του οποίου, η ισοδυναμία τους σε αξία θεωρήθηκε δεδομένη. Αυτό, κατά την κρίση μου, είναι και το νόημα της πιο κάτω προτελευταίας παραγράφου της Ναζίρης ν. ΡΙΚ (ανωτέρω),
«Παρατηρούμε ότι ένεκα της προηγηθείσας πορείας της υπόθεσης, ιδιαίτερα με το πλαίσιο το οποίο τέθηκε από την πρώτη δικαστική απόφαση και με την εν συνεχεία εξουδετέρωση της απόδοσης των υποψηφίων στις προσωπικές συνεντεύξεις, όταν η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου άλλαξε, διαμορφώθηκε μια παράξενη κατάσταση. Τα στοιχεία κρίσης συρρικνώθηκαν με αποτέλεσμα η στάθμιση να έπρεπε να περιοριστεί, από τη μια μεριά στα υπέρτερα προσόντα του ενδιαφερομένου προσώπου, αποτιμούμενα με βάση τα όσα η Ολομέλεια εξήγησε στην Πούρος κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2001) 3 Α.Α.Δ. 374 και, από την άλλη μεριά στην αρχαιότητα του αιτητή. Δεν γνωρίζουμε ποια θα ήταν η απόφαση αν το Διοικητικό Συμβούλιο κατηύθυνε την προσοχή του σε μόνο αυτά τα δύο. Εν προκειμένω η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε με βάση και την αντίληψη ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπερείχε του αιτητή σε αξία ενώ, καθώς εξηγήσαμε, θα έπρεπε να είχε υποτεθεί η μεταξύ τους ισοδυναμία, ανεξάρτητα από τι μπορεί να δικαιολογούσε η μελέτη των φακέλων. Καταλήγουμε λοιπόν ότι εξ αυτού του λόγου η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί να υποστηριχθεί.»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ, είχε ενώπιόν του όλα τα αναγκαία στοιχεία και έγγραφα τα οποία παρείχαν τη δυνατότητα στάθμισης των δύο συγκεκριμένων κριτηρίων για την επιλογή του ενός εκ των δύο υποψηφίων ως του καταλληλότερου για την πλήρωση της θέσης. Τα υπέρτερα προσόντα του ενδιαφερόμενου μέρους συνιστάμενα σε τριετή φοίτηση στην προαναφερόμενη σχολή, κρίθηκαν ως απόλυτα σχετικά και συναφή με τα καθήκοντα της θέσης και έγειραν προς το μέρος τους την πλάστιγγα αντί προς την κατά δύο χρόνια και δύο μήνες αρχαιότητα του αιτητή. Η απόφαση για την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους αντί του αιτητή είναι εύλογη, συνάδει προς το δεδικασμένο της τελευταίας ακυρωτικής απόφασης και δεν έχει εκφύγει από τα ακραία όρια της διακριτικής ευχέρειας του Συμβουλίου του ΡΙΚ.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται και επιδικάζονται €1500 έξοδα συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ υπέρ του καθ΄ ου η αίτηση.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.