ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 599/2007)

 

7 Οκτωβρίου, 2008

 

[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ,

 

Αιτητής,

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΔΕΙΩΝ,

 

Καθ΄ης η Αίτηση.

 

- - - - - - -

 

Ε. Κορακίδης, για τον Αιτητή.

 

Α. Μαππουρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας,  για την Καθ΄ης η Αίτηση.

 

Δ. Χριστοδούλου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

 

- - - - - - -

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης του αγροτικού λεωφορείου με αριθμό εγγραφής VC529 για το οποίο κατείχε, από το 1981, άδεια οδικής χρήσης, για μεταφορά επιβατών με κόμιστρο, από τη Δρούσια προς την Πόλη Χρυσοχούς και αντίθετα. Ο αιτητής μετέφερε αποκλειστικά μαθητές. Η άδειά του ανανεώθηκε στις 24.1.2005 με ημερομηνία λήξης την 23.1.2010.

 

Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ (Π.Ε.Α.Λ.) ΑΚΑΜΑΣ ΛΙΜΙΤΕΔ (ενδιαφερόμενο μέρος), υπέβαλε, το 2005, αίτηση για χορήγηση άδειας για τη μεταφορά επιβατών από Δρούσια προς Πόλη Χρυσοχούς. Ο αιτητής υπέβαλε ένσταση. Η Αρχή Αδειών, αφού έλαβε υπόψη την ένσταση του αιτητή, αποφάσισε τη χορήγηση άδειας στο ενδιαφερόμενο μέρος για μεταφορά επιβατών. Η άδεια του ενδιαφερομένου μέρους ανέφερε, κάτω από τον τίτλο "πρόσθετοι όροι άδειας", τα εξής:

 

"Μεταφορά α) εργατών από Κάθηκα, Ίννια, Π & Κ Αρόδες, Θελέτρα, Πέγεια, Δρούσια και Κρήτου Τέρρα στην Πάφο & αγροκτ. Λ/σού. β) προσωπικού ξενοδοχείων από τις αφετηρίες σε διάφορα ξενοδοχεία στην Κ. Πάφο."

 

 

Στις 28.8.2006 (όπως αναφέρεται στην αίτηση) και στις 29.8.2006, ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος, αντίστοιχα, υπέβαλαν αίτηση για αλλαγή όρου στην άδειά τους. Η αιτούμενη αλλαγή αφορούσε μεταφορά μαθητών από τη Δρούσια στην Πόλη Χρυσοχούς. Τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος υπέβαλαν ένσταση.

 

Στις 19.9.2006 ετοιμάστηκαν εκθέσεις από τον Επαρχιακό Ελεγκτή Μεταφορών Πάφου.

 

Στις 21.9.2006 ο Γραμματέας του ενδιαφερομένου μέρους απέστειλε επιστολή προς το Διευθυντή του Τμήματος Οδικών Μεταφορών και στην Αρχή Αδειών στην οποία ανέφερε τα εξής:

 

"Επειδή ο ΠΕΑΛ Ο ΑΚΑΜΑΣ ΛΤΔ έχει τα δικαιώματα εξυπηρέτησης όλων των αναγκών των κοινοτήτων της περιοχής που είναι και ζημιογόνα το θεωρούμε παντελώς άδικο η μόνη μεταφορά που πιθανό να μην είναι ζημιογόνα να παραχωρείτο σε άλλο.

 

Το γεγονός και μόνο του αντιστρατεύεται την ΠΕΑΛ και κατ΄ επέκταση την Κυβερνητική πολιτική με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι ζημίες και να καλείται το κράτος να τις καλύψει είναι αρκετός λόγος για να απορριφθεί η αίτηση του.

 

Εμείς σαν συντονιστική επιτροπή Οργανώσεων αλλά και σαν ΠΕΑΛ προχωρούμε ένα βήμα πάρα πέρα.

 

Τον καλούμε το συνάδελφο να ενταχθεί στην ΠΕΑΛ και να μοιραστεί μαζί με την ΠΕΑΛ και τις υποχρεώσεις και τα ωφελήματα.

 

Είναι με αυτό το σκεπτικό που έχουμε υποβάλει αίτηση αλλά και ένσταση."

 

 

Η Αρχή Αδειών, στις 9.11.2006, αφού εξέτασε τις αιτήσεις του αιτητή και του ενδιαφερομένου μέρους, καθώς και τις εκθέσεις του Επαρχιακού Ελεγκτή Μεταφορών Πάφου, αποφάσισε την εκ περιτροπής, ανά εβδομάδα, μεταφορά μαθητών με το λεωφορείο του αιτητή και με λεωφορείο του ενδιαφερομένου μέρους. Πληροφόρησε δε τον αιτητή για την απόφασή της με επιστολή ημερομηνίας 14.12.2006.

 

Τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος άσκησαν ιεραρχική προσφυγή στις 28.12.2006 και 17.1.2007, αντίστοιχα, στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών (ΑΑΑ), η οποία, σε συνεδρία της την 1.2.2007, επιλήφθηκε των αιτήσεων. Στη συνεδρία κλήθηκαν τα ενδιαφερόμενα μέρη για να αιτιολογήσουν τους λόγους των ιεραρχικών προσφυγών τους και, ακολούθως, η απόφαση επιφυλάχθηκε.

 

Στις 13.2.2007 η ΑΑΑ εξέδωσε την απόφασή της με την οποία απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή. Αναφέρεται στην απόφασή της ότι:

 

"Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών σε συνεδρία της 1.2.2007 εξέτασε από κοινού και την ιεραρχική Προσφυγή 1/2007 που υπέβαλε η εταιρεία ΠΕΑΛ ΑΚΑΜΑΣ ΛΤΔ διότι αφορά το ίδιο θέμα. Αφού έλαβε υπόψη τους λόγους που υποστήριξαν τις Ιεραρχικές Προσφυγές, τα πρακτικά και την απόφαση της Αρχής Αδειών, το περιεχόμενο του διοικητικού φάκελου και ότι άλλο είχε κατατεθεί ενώπιων μας κατά την εξέταση των προσφυγών, ομόφωνα αποφασίζουμε να απορρίψουμε την προσφυγή του κ. Κυριάκου Πεγειώτη και να επικυρώσουμε την απόφαση της Αρχής Αδειών. Η εκ περιτροπής μεταφορά των μαθητών θα γίνεται ανά εβδομάδα και θα αρχίζει από τις 29.1.2007 μέχρι λήξεως της σχολικής χρονιάς."

 

 

Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης της ΑΑΑ.

 

Προβάλλονται ως λόγοι ακυρώσεως η έλλειψη δέουσας έρευνας και, κατ΄ επέκταση, πλάνη περί τα πράγματα και έλλειψη αιτιολογίας.

 

Το άρθρο 8(3) του περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου (Ν.9/1982, όπως τροποποιήθηκε - ο Νόμος) προνοεί ότι η Αρχή Αδειών, κατά την άσκηση της διακριτικής της εξουσίας για χορήγηση άδειας, θα λαμβάνει υπόψη:

 

"(α) την έκτασιν των μεταφορικών αναγκών τας οποίας σκοπεί να εξυπηρετήση η αιτούμενη οδική γραμμή

 

  (β) την ύπαρξιν άλλων αδειούχων μεταφορικών επιχειρήσεων παρεχουσών τας αυτάς ή παρόμοιας μεταφορικάς υπηρεσίας εις την περιοχήν και τον βαθμόν επάρκειας και τακτικότητος εις τον όποιον αι τοιαύται υπηρεσίαι παρέχονται

 

  (γ) τον βαθμόν εις τον οποίον είναι πιθανόν ότι ούτος θα δύναται να παρέχει ασφαλείς, συνεχείς και τακτικάς μεταφορικάς υπηρεσίας

 

  (δ) την ανάγκην συντονισμού οδικής μεταφοράς επιβατών εις την περιοχήν προς εξασφάλισαν επαρκών, κατάλληλων και αποτελεσματικών μεταφορικών υπηρεσιών και αποφυγήν επιβλαβούς ανταγωνισμού των αναμεμιγμένων εις τα τοιαύτας μεταφοράς προσώπων

 

  (ε) την έκτασιν καθ΄ ην η προτεινόμενη οδική γραμμή είναι αναγκαία ή ευκταία εν των δημοσίων συμφέροντι"

 

 

Ο αιτητής ισχυρίζεται πως η Αρχή Αδειών παρέλειψε να λάβει υπόψη της τα πιο πάνω στοιχεία κατά την εκ μέρους της εξέταση της υπόθεσής του. Αυτό είναι ορθό. Πράγματι, η Αρχή Αδειών, εξετάζοντας σε πρώτο βαθμό το αίτημα του ενδιαφερομένου μέρους και του αιτητή, και αποφασίζοντας την έγκριση του αιτήματος του ενδιαφερομένου μέρους και την απόρριψη του αιτήματος του αιτητή, αντίστοιχα, δεν έλαβε υπόψη τα προβλεπόμενα στο άρθρο 8(3)(α-ε) του Νόμου. Δεν τα έλαβε όμως υπόψη ούτε η ΑΑΑ. Η ΑΑΑ, επιλαμβανόμενη του θέματος μετά την ιεραρχική προσφυγή, όφειλε, όπως ρητά προβλέπουν οι διατάξεις του Νόμου και η νομολογία, να εξετάσει την υπόθεση εξ υπαρχής και να εκδώσει δική της αιτιολογημένη απόφαση.[1]

 

Δεν προκύπτει από το φάκελο ότι είτε η Αρχή Αδειών είτε η ΑΑΑ προέβη σε οποιαδήποτε έρευνα ως προς τον αριθμό των μαθητών, κατά πόσο, δηλαδή, οι ανάγκες της διαδρομής εξυπηρετούνταν ικανοποιητικά από τον αιτητή και μόνο. Αν η Αρχή Αδειών και η ΑΑΑ έκριναν ότι δεν ικανοποιούνταν οι ανάγκες από τον αιτητή θα έπρεπε να δώσουν άδεια και στο ενδιαφερόμενο μέρος να εκτελεί τη διαδρομή, ταυτόχρονα με τον αιτητή και όχι εκ περιτροπής. Περαιτέρω, στην απόφασή τους αναφέρουν ότι έλαβαν υπόψη τα όσα ανέφερε και ο εκπρόσωπος του ενδιαφερομένου μέρους κατά την ακρόαση ενώπιον της Αρχής Αδειών, όπως, επίσης, έλαβαν υπόψη την επιστολή της Συντονιστικής Επιτροπής Οργανώσεων Επαγγελματιών Αυτοκινητιστών Π.Ε.Ε.Α & Σ.Ε.Α.Κ. (πιο πάνω), η οποία ήταν κατατιθέμενη στο φάκελο και σύμφωνα με τα οποία ένας από τους λόγους που το ενδιαφερόμενο μέρος υπέβαλε αίτηση για χορήγηση άδειας για τη συγκεκριμένη διαδρομή ήταν για να υποχρεώσει τον αιτητή να ενταχθεί στο ενδιαφερόμενο μέρος. Το γεγονός αυτό δεν εμπίπτει στα κριτήρια που έθεσε ο Νόμος. Αποτελεί εξωγενή παράγοντα ο οποίος και δεν έπρεπε να ληφθεί υπόψη. Δεν φαίνεται, επίσης, να έλαβαν υπόψη τη διάρκεια της άδειας του αιτητή, η οποία έληγε στις 23.1.2010. Όπως έχει αποφασισθεί στην Υπόθεση Αρ. 530/2001, Ζύγκας ν. Δημοκρατίας, 11.7.2002:

 

"Το Ε.Μ. ήταν αδειούχος μεταφορέας σε σχέση με την επίδικη διαδρομή μέχρι το έτος 2005. Η ύπαρξη τέτοιας άδειας αποτελεί στοιχείο που νόμιμα μπορεί να λαμβάνεται υπόψη εν όψει των προνοιών του άρθρου 8(3)(β) του Νόμου 9/82. Εφόσον η ύπαρξη της άδειας μπορούσε να ληφθεί υπόψη και εφόσον η άδεια είχε ισχύ μέχρι το έτος 2005 το ενδεχόμενο της ζημιάς λόγω της χορήγησης άδειας και στον αιτητή σε σχέση με διαδρομή για την οποία το Ε.Μ. είχε άδεια μέχρι το έτος 2005 συνιστά, κατά την κρίση μου, παράγοντα ο οποίος μπορούσε νόμιμα να ληφθεί υπόψη."

 

Στη δε Εταιρεία Αστικών Λεωφορείων Πάφου (Αλέπα) ν. Δημοκρατίας (1999) 3 ΑΑΔ 837 αναφέρθηκε ότι:

 

"Έχοντας υπόψη, από τη μια τους λόγους οι οποίοι υποστηρίζουν την ιεραρχική προσφυγή και από την άλλη τα πρακτικά και την απόφαση της εφεσίβλητης Αρχής ημερομηνίας 18.1.96 καθώς και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, διαπιστώνουμε πως η εφεσίβλητη παρέλειψε να ερευνήσει ένα προς ένα τους ισχυρισμούς που διατυπώνει η εφεσείουσα στους λόγους της ιεραρχικής προσφυγής ενώ συνάμα φαίνεται πως παρέλειψε να εξετάσει κατά πόσο συνέτρεχαν κατά τον ουσιώδη χρόνο οι νόμιμες προϋποθέσεις για τη χορήγηση της άδειας οδικής χρήσης στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Πρόκειται για σοβαρές παραλείψεις οι οποίες με βάση τα όσα έχουν ήδη ειπωθεί καθιστούν νομικά τρωτή τη διοικητική απόφαση ως ληφθείσα υπό καθεστώς πλάνης περί τα πράγματα. Η εφεσίβλητη είχε υπό τις περιστάσεις την ίδια πρωτογενή ευθύνη όπως και η Αρχή Αδειών να ερευνήσει τα γεγονότα για να καταλήξει σε συμπεράσματα."

 

 

Προκύπτει από τα πιο πάνω ότι η ΑΑΑ δεν διεξήγαγε δέουσα έρευνα, με αποτέλεσμα η επίδικη απόφασή της να είναι, ενδεχομένως, προϊόν πραγματικής πλάνης.

 

Αλλά και η δοθείσα αιτιολογία είναι γενική, με αποτέλεσμα να μην παρέχει τη δυνατότητα δικαστικού ελέγχου. Δεν αναφέρονται στην απόφαση, είτε της Αρχής Αδειών είτε της ΑΑΑ, οι λόγοι για τους οποίους η Αρχή Αδειών και η ΑΑΑ κατέληξαν στην απόφαση για εκ περιτροπής μεταφορά μαθητών. Το μόνο που αναφέρεται είναι ότι έλαβαν υπόψη τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν τους, χωρίς όμως αυτά να συγκεκριμενοποιούνται σε συνάρτηση με τα κριτήρια που θέτει ο Νόμος για τη χορήγηση άδειας.

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.000 έξοδα, περιλαμβανομένου ΦΠΑ, υπέρ του αιτητή.

 

 

                                                                   Ρ. Γαβριηλίδης,

                                                                           Δ.

 

/ΧΤΘ+