|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&nb sp; Υπóθεση Αρ. 37/2008
30 Οκτωβρίου, 2008
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MUHHAMAD ARIF
Αιτητής
- και -
AΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
Καθής η αίτηση
.............................
Λ. N. Κληρίδης με Ε. Μηλιδώνη (κα), για τον αιτητή
Ε. Νεοφύτου (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την καθής η αίτηση
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση της καθής η αίτηση η οποία εξεδόθη στις 23/11/07 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για αναγνώρισή του ως πρόσφυγα δυνάμει των διατάξεων του Νόμου 6 (1) του 2000 είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο αιτητής γεννήθηκε στο Πακιστάν και είναι μουσουλμάνος. Ήλθε στην Κύπρο παράνομα μέσω των κατεχομένων στις 5/11/04 και μετά εισήλθε στις ελεύθερες περιοχές στις 22/7/05. Στις 25/7/05 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση πολιτικού ασύλου. Η Υπηρεσία Ασύλου κάλεσε τον αιτητή σε συνέντευξη με επιστολή της ημερ. 27/6/06. Στις 25/7/06 διεξήχθη συνέντευξη από αρμόδιο Λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος ετοίμασε εισήγηση ημερ. 16/8/06 προς τον προϊστάμενο του. Την επομένη ο προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου απέρριψε την αίτηση του αιτητή. Στις 28/9/06 καταχωρήθηκε ιεραρχική προσφυγή από το δικηγόρο κ. Γεωργαλλή εκ μέρους του αιτητή. Στις 12/11/07 ετοιμάστηκε έκθεση από αρμόδιο λειτουργό προς την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων η οποία, μετά από μελέτη της έκθεσης του Λειτουργού, εξέδωσε απόφαση στις 23/11/07 με την οποία απέρριψε το αίτημα. Ο αιτητής πληροφορήθηκε για την απόρριψη της ιεραρχικής του προσφυγής με επιστολή ημερ. 4/12/07, η οποία του αποστάληκε στις 10/12/07 και στις 9/1/08 καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή, στη γραπτή του αγόρευση, επικαλείται τους εξής λόγους ακυρώσεως: (α) ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας, και (β) ότι ο αιτητής έπρεπε να τύχει του καθεστώτος της συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19 Α του περί Προσφύγων Νόμου.
Είναι η θέση της καθής η αίτηση, ότι η αίτηση του αιτητή εξετάστηκε με τη δέουσα προσοχή και η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια σύμφωνα με το Νόμο και τη σχετική νομολογία. Έτσι ζητά την απόρριψη της υπόθεσης.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Εξέτασα τις αντίστοιχες θέσεις. Δέχομαι τα όσα εισηγείται η πλευρά της καθής η αίτηση, ότι δηλαδή οι ισχυρισμοί του αιτητή, όπως προβάλλονται στην αγόρευσή του, δεν μπορούν να αποσείσουν το βάρος απόδειξης που έχει ο αιτητής για επιτυχία της προσφυγής του.
Από εξέταση πρώτα της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου και στη συνέχεια της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής (καθης η αίτηση), φαίνεται ότι η ουσία της απόρριψης του αιτήματος του αιτητή για παραχώρηση πολιτικού ασύλου είναι το ότι δεν έγινε πιστευτός, για τους λόγους που εξηγούνται με λεπτομέρεια στην απόφαση, ότι οι λόγοι που προέβαλε γιατί να εγκαταλείψει τη χώρα του ευσταθούν. Η Πλήρης Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου εξέδωσε αριθμό αποφάσεων σχετικά με το θέμα αυτό, η ουσία των οποίων είναι ότι, από τη στιγμή που οι καθών η αίτηση έχουν ακολουθήσει την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα και τους περί Προσφύγων Νόμους του 2000-2004 (Ν. 6(1)/2000 ως έχει τροποποιηθεί), διαδικασία, το δικαστήριο δεν επεμβαίνει σε θέματα εκτίμησης των γεγονότων (βλ. μεταξύ άλλων Harpreet Singh v. Δημοκρατίας, υποθ. αρ. 481/05 ημερ. 26/6/06, Shahadat v. Δημοκρατίας υποθ. αρ. 364/05 ημερ. 21/9/06, Batim Bokov v. Δημοκρατίας, υποθ. αρ. 492/05 ημερ. 21/9/06 Abul Kalam Kalam v. Δημοκρατίας υποθ. αρ. 489/05 ημερ. 21/9/06, Ibrahim Ince v. Δημοκρατίας υποθ. αρ. 352/05 ημερ. 21/9/06, Mehmet Nesin Aydin v. Δημοκρατίας υποθερ. Αρ. 412/05 ημερ. 21/9/06) Όπως διατυπώθηκε σε μια από τις πιο πάνω υποθέσεις (βλ. Ibrahim Ince v. Δημοκρατίας σελ. 4):
«Το δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης για να εξετάσει την ορθότητα της, όπως έχει επανειλημμένως λεχθεί, αλλά υπό κρίση είναι μόνο η νομιμότητα της απόφασης και η διαπίστωση του κατά πόσο το διοικητικό όργανο ενήργησε εντός των πλαισίων της διακριτικής του ευχέρειας.»
Εξετάζοντας τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και στη δική μας περίπτωση, δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε που να επιτρέπει στο δικαστήριο να επέμβει στην κατάληξη της Αναθεωρητικής Αρχής ότι ο αιτητής ήταν αναξιόπιστος. Αναφορικά με την αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης, αν αυτή εξεταστεί σε συνδυασμό με το περιεχόμενο του σχετικού φακέλου προσέχουμε ότι υπάρχει πλήρης αιτιολογία, η οποία συνδέεται με το ότι ο αιτητής κρίθηκε αναξιόπιστος, όπως ήδη αναφέρθηκε.
Στρέφομαι στο παράπονο ότι η Αναθεωρητική Αρχή παρέλειψε να εξετάσει αν ο αιτητής πληρούσε τις προϋποθέσεις για συμπληρωματική προστασία. Από εξέταση της σχετικής απόφασης φαίνεται ότι η Αναθεωρητική Αρχή εξέτασε την υπόθεση και από αυτή την σκοπιά. (βλ. τελευταία σελίδα της απόφασης). Κατάληξε ότι «ο προσφεύγων δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο ότι θα υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ως καθορίζεται στο άρθρο 19(2)» και ότι «ούτε πληροί τις προϋποθέσεις για να του παραχωρηθεί το καθεστώς για ανθρωπιστικούς λόγους όπως προβλέπει το άρθρο 19Α του ίδιου Νόμου.» Η κατάληξη αυτή δικαιολογείται ενόψει του ότι ο αιτητής κρίθηκε ήδη αναξιόπιστος.
Ενόψει όλων των πιο πάνω και λαμβανομένου υπόψη ότι οι νομικοί λόγοι που προωθήθηκαν με την αγόρευση του αιτητή έχουν ήδη απαντηθεί από την προαναφερθείσα, αλλά και άλλη, νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου που δεν το θεωρώ αναγκαίο να παραθέσω, η προσφυγή αυτή δεν μπορεί να έχει επιτυχή κατάληξη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €500 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με βάση το άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ