|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 492/2007)
5 Σεπτεμβρίου, 2008
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
2. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τον Αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Στις 30.1.2001 η Αρχή Αδειών, καθ'ης η αίτηση 2, χορήγησε άδεια οδικής χρήσης αγροτικού λεωφορείου στον Αιτητή, για το λεωφορείο με αρ. εγγραφής GD509 για να εκτελεί τη διαδρομή Παναγιά-Πάφος.
Το 2003 η Αρχή Αδειών, μετά από πληροφορίες ότι οι ιδιοκτήτες των αδειούχων λεωφορείων της διαδρομής Παναγιάς-Πάφου ανέστειλαν τα δρομολόγια τους και εφόσον υπήρχαν επιβάτες που ήθελαν εξυπηρέτηση στην εν λόγω διαδρομή, αποφάσισε να τους καλέσει ενώπιον της για παραστάσεις και παράλληλα να δεχθεί αιτήσεις για χορήγηση νέας άδειας αγροτικού λεωφορείου στη διαδρομή αυτή.
Στις 4.6.2003 η Αρχή Αδειών αφού άκουσε τις απόψεις των ιδιοκτητών των αδειούχων λεωφορείων της διαδρομής, μεταξύ αυτών και του Αιτητή, επαναόρισε την υπόθεση για τις 9.7.2003 για περισσότερες διευκρινήσεις για την κυκλοφορία των λεωφορείων τους.
Στις 9.7.2003 η Αρχή Αδειών αφού άκουσε εκ νέου τους λεωφορειούχους και ενόψει του γεγονότος ότι η Εταιρεία Λεωφορείων Παναγιάς Λτδ. (ιδιοκτήτριας ενός από τα αδειούχα λεωφορεία της διαδρομής) είχε δρομολογήσει κανονικά το λεωφορείο της στη διαδρομή, αποφάσισε να μην προχωρήσει στη λήψη οποιωνδήποτε μέτρων. Παράλληλα, αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης άλλης αιτήτριας εταιρείας για χορήγηση νέας άδειας στη διαδρομή.
Η Αρχή Αδειών κάλεσε τον Αιτητή να εμφανιστεί εκ νέου ενώπιον της στις 9.7.2004, για να δώσει λόγους γιατί να μην ανακληθεί η άδεια οδικής χρήσης του λεωφορείου του, αφού δεν το κυκλοφορούσε στη διαδρομή για την οποία του χορηγήθηκε η άδεια.
Τον Ιούνιο του 2004 ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για να του επιτραπεί να ακινητοποιήσει το λεωφορείο του γιατί, όπως ανάφερε στην επιστολή του, υπήρχαν στην ίδια διαδρομή άλλες δύο άδειες οι οποίες καθιστούσαν τη λειτουργία του λεωφορείου του στη συγκεκριμένη διαδρομή, μη βιώσιμη.
Στις 9.7.2004, ο Αιτητής εμφανίστηκε ενώπιον της Αρχής και δήλωσε ότι εργάζεται στην εταιρεία Αστικών Λεωφορείων Πάφου (ΑΛΕΠΑ), αλλά όποτε χρειαστεί, βοηθά στη διαδρομή Παναγιάς-Πάφου. Ανέφερε επίσης ότι η διαδρομή δεν είναι βιώσιμη, αφού δεν υπάρχει επιβατική κίνηση και ως εκ τούτου δεν είχε πρόθεση να εκτελέσει τη διαδρομή. Εξήγησε επίσης ότι υπέβαλε αίτηση για αγροτικό ταξί και γι' αυτό ζήτησε να ακινητοποιήσει το λεωφορείο. Ενόψει των πιο πάνω στοιχείων, η Αρχή Αδειών αποφάσισε την ανάκληση της άδειας οδικής χρήσης του αγροτικού λεωφορείου. Στις 9.9.2004 η Αρχή Αδειών με διπλοσυστημένη επιστολή κοινοποίησε την απόφαση της στον Αιτητή.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης υποβλήθηκε η Ιεραρχική Προσφυγή με αριθμό 52/04. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι η Αρχή Αδειών λανθασμένα κατέληξε, ότι ο Αιτητής παραλείπει να εκτελέσει τη διαδρομή για την οποία του δόθηκε άδεια και ότι η απόφαση λήφθηκε χωρίς να διεξαχθεί η δέουσα έρευνα.
Στις 28.4.2005 η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών επιλήφθηκε του θέματος και έδωσε οδηγίες όπως ετοιμαστεί έκθεση από το Επαρχιακό Γραφείο Πάφου. Στις 26.5.2005 η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών επιλήφθηκε ξανά του θέματος μαζί με την Ιεραρχική Προσφυγή με αρ. 74/04, που αφορούσε προσφυγή της Εταιρείας Λεωφορείων Παναγιάς Λτδ. εναντίον απόφασης της Αρχής Αδειών να χορηγήσει στην ίδια διαδρομή νέα άδεια στον Λάμπρο Λάμπρου και ζητήθηκε ξανά η υποβολή έκθεσης για το λεωφορείο του Αιτητή.
Στις 28.6.2005 έγινε έρευνα από το Επαρχιακό Γραφείο Πάφου και το λεωφορείο του Αιτητή βρέθηκε ακινητοποιημένο στη Μεσόγη Πάφου. Στη βάση της πιο πάνω έρευνας, το Επαρχιακό Γραφείο Πάφου, την 1.7.2005 υπέβαλε Έκθεση στην οποία αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι το συγκριμένο όχημα δεν εκτελεί τη διαδρομή του και ότι ο Αιτητής εκτελούσε άλλο λεωφορείο διαφορετικής διαδρομής κατά παράβαση των όρων της άδειας του. Για τον λόγο αυτό καταγγέλθηκε.
Στις 9.2.2006 η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών αφού άκουσε τον προσφεύγοντα και το δικηγόρο του ανέβαλε την υπόθεση μετά από αίτημα του Αιτητή, για να προσκομίσει μαρτυρία σχετικά με τη διεξαγωγή του δρομολογίου. Στις 6.4.2006 ο δικηγόρος του κατέθεσε στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, Βεβαίωση ημερ. 24.3.2006 πέντε κατοίκων της Παναγιάς, ότι ο Αιτητής τους εξυπηρετούσε σε τακτά χρονικά διαστήματα από Παναγιά στην Πάφο. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, αφού εξέτασε από την αρχή την υπόθεση, στις 2.2.07 αποφάσισε την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής, επικυρώνοντας έτσι την απόφαση της Αρχής Αδειών για ανάκληση της άδειας οδικής χρήσης.
Ο Αιτητής προσβάλλει την πιο πάνω απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, ισχυριζόμενος ότι αυτή λήφθηκε από σώμα το οποίο δεν ήταν νόμιμα συγκροτημένο. Διαζευκτικά ισχυρίζεται ότι η απόφαση λήφθηκε χωρίς να διεξαχθεί η δέουσα έρευνα και ότι εν πάση περιπτώσει είναι αναιτιολόγητη.
Θα αρχίσω από τον πρώτο λόγο ακύρωσης, ο οποίος θα πρέπει να εξεταστεί κατά προτεραιότητα, εφόσον αφορά σε θέμα δημόσιας τάξης. Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Αιτητή αναφέρθηκε στο άρθρο 22 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99) για να υποστηρίξει ότι η διαδικασία δεν διεξήχθη από την αρχή μέχρι το τέλος ενώπιον των ιδίων μελών του οργάνου. Όπως εξήγησε, στη συνεδρία της Αναθεωρητικής Αρχής στις 9.2.06, ήταν παρόντες ο Πρόεδρος και τα Μέλη Γ. Ιωάννου, Λ. Λυσάνδρου και Θ. Κυριακίδης, ενώ στη συνεδρία στις 6.4.06 που προσκομίστηκε η βεβαίωση των κατοίκων Παναγιάς, απουσίαζε ο Θ. Κυριακίδης ενώ παραβρέθηκε ο Δ. Θωμά ο οποίος ήταν επίσης παρών και κατά τη συνεδρία της τελικής απόφασης.
Από την άλλη, ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους καθ'ων η αίτηση, υποστήριξε ότι το συλλογικό όργανο ετοίμαζε πλήρη πρακτικά για κάθε συνεδρία, τα οποία τοποθετούνταν στο φάκελο από τον οποίο το κάθε Μέλος που συμμετείχε στη συνεδρία συμφωνούσε. Αυτό κατά την άποψή του συνάγεται από τις παρατηρήσεις και τα σχόλια των Μελών.
Ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί.
Το άρθρο 22 του Ν. 158(Ι)/99, προβλέπει ότι:-
«22. Η διαδικασία συζήτησης και λήψης απόφασης για ορισμένο θέμα πρέπει να διεξάγεται από την αρχή μέχρι το τέλος από τα ίδια μέλη του συλλογικού οργάνου. Αν η διαδικασία παρατείνεται σε περισσότερες συνεδρίες και η σύνθεση του οργάνου μετά την πρώτη συνεδρία αλλάξει με τη συμμετοχή μελών που ήταν απόντα στις προηγούμενες συνεδρίες, το συλλογικό όργανο δεν μπορεί να λάβει έγκυρη απόφαση στην τελευταία συνεδρία, εκτός αν στη συνεδρία αυτή επαναληφθεί από την αρχή η διαδικασία και η συζήτηση που προηγήθηκε. Αυτό δεν απαιτείται, όταν πρόκειται για απουσία από συνεδρία που ασχολήθηκε με προκαταρκτικά θέματα ή όταν τα μέλη τα οποία λαμβάνουν την τελική απόφαση είναι πλήρως ενημερωμένα σχετικά με όλα τα στοιχεία που είναι αναγκαία για τη λήψη απόφασης.»
Στην προκειμένη περίπτωση οι αρχικές συνεδρίες στις οποίες δεν συμμετείχε ο Δ. Θωμά, δεν ήταν τυπικές. Ιδιαίτερα στη συνεδρία της 9.2.06, αποφασίστηκαν θέματα ουσίας. Επομένως, κατά την επόμενη συνεδρία, στις 6.4.06, ο Δ. Θωμά θα έπρεπε να είχε ενημερωθεί για τα όσα προηγήθηκαν. Η ενημέρωση των Μελών δεν μπορεί να τεκμαίρεται και θα πρέπει το γεγονός να καταγράφεται στα πρακτικά, εκτός αν υπάρχουν άλλες ενδείξεις ότι τα Μέλη έτυχαν ενημέρωσης. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχουν τέτοιες. Σχετική είναι η απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση ΑΤΗΚ ν. ΕΠΑ, Υπόθ. Αρ. 795/02, ημερ. 26.1.2004.
Κατά την άποψή μου, η σύνθεση του οργάνου κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης ήταν κακή και επομένως ο σχετικός λόγος ακύρωσης θα πρέπει να πετύχει.
Ενόψει της επιτυχίας του πρώτου λόγου ο οποίος αφορά στην κακή σύνθεση του οργάνου, θεωρώ αχρείαστο να εξετάσω τους υπόλοιπους δύο λόγους ακύρωσης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.200 έξοδα συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ υπέρ του Αιτητή.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ