|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.2252/2006)
23 Σεπτεμβρίου, 2008
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
S. A. A. A.,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
____________________
Χρ. Αδάμου, για τον Αιτητή.
Ε. Γαβριήλ (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά: (Α) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 9.10.06, με την οποία αποφασίστηκε ότι το αίτημά του για παραμονή στη Δημοκρατία υπό το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος, δυνάμει της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί, καθότι η περίπτωσή του δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας, επειδή η άδεια προσωρινής παραμονής του έληξε πριν την 23.1.06, είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα. (Β) Δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία να ακυρώνεται η απόφαση ημερ. 9.10.06, των καθ΄ ων η αίτηση, με την οποία εκαλείτο ο αιτητής να διευθετήσει την άμεση αναχώρηση του.
Ο αιτητής ήλθε νόμιμα στην Κυπριακή Δημοκρατία στις 9.2.01 και στις 27.12.05 υπέβαλε αίτηση για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην Κύπρο, δυνάμει της προαναφερόμενης Οδηγίας των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Οι καθ΄ ων η αίτηση με την απόφαση τους ημερ. 9.10.06 απέρριψαν το αίτημά του καθότι η άδεια παραμονής και εργασίας του είχε λήξει στις 31.12.05, δηλαδή πριν την 23.1.06, ημερομηνία κατά την οποία έληγε η προθεσμία ενσωμάτωσης της προαναφερόμενης Οδηγίας στο Κυπριακό Δίκαιο.
Αρχικά είχε εκδοθεί άδεια παραμονής και εργασίας του αιτητή στην Κύπρο για περίοδο 3 μηνών από 25.1.01. Όπως ήδη λέχθηκε ο αιτητής ήλθε στην Κύπρο στις 9.2.01. Στη συνέχεια, κατόπιν αιτήσεως του, του δόθηκε παράταση μέχρι την 9.2.02. Ακολούθησε και πάλι αίτηση του αιτητή και δόθηκε παράταση μέχρι 4.2.03 και αργότερα με την ίδια διαδικασία του δόθηκαν παρατάσεις μέχρι 11.3.04, 11.3.05 και 31.12.05. Η τελευταία άδεια, που εξέπνεε στις 31.12.05, είχε την ένδειξη τελική-μη ανανεώσιμη.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η προαναφερόμενη Οδηγία απαιτούσε την ενσωμάτωση της στο εσωτερικό δίκαιο μέχρι την 23.1.06. Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Motilla v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 673/06, ημερ. 21.1.08 η Οδηγία, σύμφωνα με τη νομολογία του ΔΕΚ, είχε ουσιαστικά άμεση ισχύ από 23.1.06. Στην υπόθεση Vera Joudine κ.α. ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 500 έγινε αναφορά στις αποφάσεις του ΔΕΚ στις υποθέσεις Pubblico Ministero v. Tullio Rade (1979) ECR 1629 και Intern-Environment Wallone ASBL v. Region Wallone (1997) ECR 7411 στις οποίες καθιερώθηκαν οι αρχές ότι τα Κράτη Μέλη, μέχρι τη συμπλήρωση της προθεσμίας που παρέχεται, έχουν την ελευθερία να εξετάζουν τον τρόπο ενσωμάτωσης (στην πρώτη) και δεν είναι υπόχρεα, πριν από την παρέλευση της προθεσμίας, να μεταφέρουν τις πρόνοιες της Οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο (στη δεύτερη).
Στην υπόθεση Motilla (ανωτέρω), (απόφαση πλειοψηφίας της Πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου), αποφασίστηκε ότι παραμονή στην Κύπρο, χρονικά περιορισμένη, δεν μπορεί να δημιουργήσει ερείσματα εύλογων προσδοκιών για μονιμότερη παραμονή και εδραίωση στην Κύπρο. Οι άδειες παραμονής δηλαδή, που είναι χρονικά περιορισμένες, όπως ήταν όλες οι άδειες παραμονής του αιτητή στην προκείμενη περίπτωση, είναι άδειες παραμονής επίσημα περιορισμένες, οι οποίες δεν μπορούν να αποτελέσουν το υπόβαθρο για εφαρμογή της προαναφερόμενης Οδηγίας και παροχή του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος σε άτομα όπως τον αιτητή.
Θεωρώ την προσβαλλόμενη απορριπτική απόφαση, που αναφέρεται στην παράγραφο (Α) του αιτητικού της προσφυγής, ως ορθή και δικαιολογημένη καθότι η παραμονή του αιτητή στην Κύπρο από τις 9.2.01, που για πρώτη φορά ήλθε εδώ, μέχρι την 31.12.05 που έληξε η τελευταία του άδεια, ήταν συνεχώς χρονικά και επομένως επίσημα περιορισμένη και σύμφωνα με την προαναφερόμενη απόφαση Motilla τέτοια παραμονή, επίσημα περιορισμένη, δεν μπορεί να αποτελέσει τη βάση για επιτυχή διεκδίκηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, από τον αιτητή. Επιπρόσθετα, δεν παραγνωρίζω ότι από 9.2.01 μέχρι 31.12.05 δεν συμπληρώνεται περίοδος 5 ετών που είναι απαραίτητη για να παραχωρηθεί σε κάποιον το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος. Βέβαια η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε στις 9.10.06, όμως από 1.1.06 μέχρι 9.10.06 ο αιτητής παρέμεινε στην Κύπρο χωρίς άδεια και επομένως παράνομα και ως εκ τούτου το παράνομο μέρος της παραμονής του δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη υπέρ του.
Όσον αφορά τη θεραπεία που ζητείται στην παράγραφο (Β) του αιτητικού της προσφυγής συμφωνώ με την ευπαίδευτη συνήγορο των καθ΄ ων η αίτηση ότι δηλαδή η συμβουλή που δόθηκε στον αιτητή με την επιστολή ημερ. 9.10.06, ότι αυτός θα έπρεπε να αναχωρήσει από τη Δημοκρατία το συντομότερο επειδή η διαμονή του εδώ θεωρείται παράνομη, εφόσον η άδεια του είχε ήδη λήξει από 31.12.05, είναι πληροφοριακού χαρακτήρα και όχι εκτελεστή διοικητική πράξη. Επομένως ούτε και αυτή η θεραπεία μπορεί να δοθεί στον αιτητή.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω θεωρώ την προσφυγή του αιτητή ως αβάσιμη και καταδικασμένη σε αποτυχία. Κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται με €300 έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.