|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
&nb sp; Υπóθεση Αρ. 1379/2006
18 Σεπτεμβρίου, 2008
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΚΚΕΛΗ
2. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΚΚΕΛΗ
3. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο. ΚΚΕΛΗ
4. ΕΛΕΝΗ Α. ΚΚΕΛΗ
5. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Ο. ΚΚΕΛΗ
Αιτητές
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ/Η ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
Καθών η αίτηση
.............................
Α. Σ. Αγγελίδης με Σ.Α. Αγγελιδη, για τους αιτητές
Ε. Κλεόπα (κα) Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθών η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές ζητούν δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθών η αίτηση που τους κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 26/6/06 και με την οποία απέρριψαν (κατόπιν επανεξέτασης μετά από ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου) την τότε αίτηση τους ΑΜΧ/0432/2003 για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση 10 καταστημάτων, 6 κατοικιών και 5 διαμερισμάτων στο τεμ. 499, Φ/Σχ ΧΧΧΙΙΙ.47.W2 στο Παραλίμνι, είναι άκυρη και χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Οι αιτητές είναι συνιδιοκτήτες του τεμ. 499 Φ/Σχ. ΧΧΧΙΙΙ/47/W2 στο Παραλίμνι. Στις 18/5/01 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με αρ. Α.Δ.Π. 447γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης του ακινήτου για τη δημιουργία δημόσιου δρόμου στην παραλιακή περιοχή «Κάππαρης». Οι αιτητές υπέβαλαν ένσταση η οποία απορρίφθηκε από το Δήμο ο οποίος και προχώρησε στη δημοσίευση του διατάγματος απαλλοτρίωσης στις 17/5/02. Το εν λόγω διάταγμα κατέστη άνευ ισχύος αφού δεν είχε καταβληθεί και/ή προσφερθεί αποζημίωση προς τους αιτητές.
Παράλληλα ακολούθησε και διάταγμα επίταξης που δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα ημερ. 1/6/01 με γνωστοποίηση αρ. 540 το οποίο παρατάθηκε με το διάταγμα αρ. 551 της 31/5/02 και ξανά με το διάταγμα με αρ. Α.Δ.Π. 526 της 30/5/03.
Εναντίον της πιο πάνω επίταξης καταχωρήθηκε η προσφυγή με αρ. 688/03 στην οποία εκδόθηκε ακυρωτική απόφαση στις 4/5/04.
Στις 16/10/03 οι αιτητες υπέβαλαν στην Πολοεδομική Αρχή (Επαρχιακό Λειτουργό Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Αμμοχώστου) την αίτηση με αριθμό ΑΜΧ/0432/2003, που αφορούσε τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση 10 καταστημάτων, 6 κατοικιών και 5 διαμερισμάτων στο τεμάχιο με αριθμό 499 του Φ/Σχ. ΧΧΙΙΙ.47.W2 στο Δήμο Παραλιμνίου, η οποία απορρίφθηκε από την Πολεοδομική Αρχή στις 31/12/03.
Μετά την απόρριψη της αίτησης από την Πολεοδομική Αρχή, οι αιτητές προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο με την προσφυγή με αριθμό 255/04. Το δικαστήριο, στις 22/6/05 και για τους λόγους που αναφέρει η δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, κα Ζαχαριάδου, αποφάσισε να κηρύξει την προσβαλλόμενη απόφαση άκυρη.
Στις 12/9/05 με επιστολή με αρ. φακέλου Γ.Ε.υποθ. αρ. 255/04, η δικηγόρος της Δημοκρατίας ζήτησε να πληροφορηθεί κατά πόσο είχε επανεξεταστεί η αίτηση των αιτητών και εάν είχαν πληροφορηθεί οι αιτητές για την απόφαση των καθών η αίτηση. Κατόπιν τούτου, η Πολεοδομική Αρχή επανεξέτασε την αίτηση με αρ. ΑΜΧ/0432/2003 και αποφάσισε ότι δεν μπορεί να χορηγηθεί η αιτούμενη πολεοδομική άδεια, για τους λόγους που καταγράφονται στη σχετική επιστολή προς τους αιτητές, με αρ. φακέλου ΑΜΧ/0432/2003 και ημερ. 26/6/06, με αποτέλεσμα την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Με τη γραπτή τους αγόρευση (αρχική και απαντητική) οι αιτητές ισχυρίζονται τα εξής: (α) ότι έχουν στερηθεί αυθαίρετα, παράνομα, χωρίς τη δέουσα έρευνα και αιτιολογία του δικαιώματος ιδιοκτησίας που διασφαλίζει το Άρθρο 23 του Συντάγματος, (β) έχει παραβιασθεί το δεδικασμένο, και (γ) έχουν παραβιασθεί οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης και το άρθρο 43 του Νόμου 158(1)/99, αφού δεν ακούσθηκαν οι αιτητές.
Από πλευράς των καθών η αίτηση υποστηρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα νόμιμη και ορθή. Ισχυρίζονται ότι οι λόγοι για τους οποίους δεν μπορεί να χορηγηθεί η αιτούμενη πολεοδομική άδεια, είναι οι εξής: (α) Για την περιοχή στην οποία ευρίσκεται το τεμάχιο των αιτητών, έχουν εφαρμογή οι πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής και εδώ δεν έχει γίνει στα υποβληθέντα σχέδια, πρόνοια για τη διασφάλιση των απαραίτητων συνθηκών ανάπτυξης και (β) η προτεινόμενη εμπορική ανάπτυξη (εντός τουριστικής ζώνης) δεν ικανοποιεί τις πρόνοιες της παραγράφου 1(γ) της Πολιτικής 9(Π) της Δήλωσης Πολιτικής, αφού δεν αποτελεί βοηθητική χρήση σε κύρια τουριστική ανάπτυξη για την εξυπηρέτηση της οποίας η εμπορική ανάπτυξη θεωρείται αναγκαία.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Το θεωρώ ορθό να εξετάσω πρώτα το λόγο που αφορά το δεδικασμένο. Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει το δεδικασμένο της προσφυγής 255/04 ημερ. 22/6/05 1. Ιωάννης Κκέλη κα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην εν λόγω προσφυγή έχουν λεχθεί τα ακόλουθα:
«κα Ζαχαριάδου: Θα προβώ σε δήλωση ότι δεν μπορώ να υποστηρίξω τη νομιμότητα της πράξης. Με βάση τα έγγραφα τα οποία μου διαβίβασε η αρμόδια αρχή και τα οποία έχω επισυνάψει στην ένσταση μου η αίτηση των αιτητών για έκδοση πολεοδομικής άδειας και ανάπτυξη του τεμαχίου τους, που είναι το αντικείμενο της προσφυγής απορρίφθηκε κυρίως γιατί μέρος της ανάπτυξης προτείνετο επί τεμαχίου για το οποίο υπήρχε διάταγμα απαλλοτρίωσης και επίταξης. Όμως το μεν διάταγμα απαλλοτρίωσης ημερομηνίας 17.5.02 ήταν κατά τον ουσιώδη χρόνο εξέτασης και απόρριψης της αίτησης των αιτητών άνευ ισχύος αφού δεν είχε καταβληθεί ή και προσφερθεί καταβολή αποζημιώσεων προς τους αιτητές, το δε διάταγμα επίταξης το οποίο παρατάθηκε με το διάταγμα αρ. ΑΔΠ 526 που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 30.5.03 προσβλήθηκε με την προσφυγή 682/03 Κκέλη ν. Δημοκρατίας στην οποία εκδόθηκε και πάλιν από το δικαστήριο σας στις 4.5.04 ακυρωτική απόφαση μετά από σχετική δήλωση της δικηγόρου της Δημοκρατίας που χειρίζετο εκείνη την υπόθεση ότι δεν προτίθετο να υποστηρίξει τη νομιμότητα της. Ενόψει των πιο πάνω θεωρώ ότι δεν μπορώ να υποστηρίξω τη νομιμότητα της απόφασης για απόρριψη χορήγησης πολεοδομικής άδειας και το έχω δηλώσει στην αρμόδια αρχή.
Κα Παπαστεφάνου: Ζητώ τα έξοδα.
Δικαστήριο: Για τους λόγους που εξέθεσε η κα Ζαχαριάδου η προσβαλλόμενη απόφαση κηρύσσεται άκυρη. Τα έξοδα της υπόθεσης επιδικάζονται υπέρ των αιτητών.»
Είναι φανερό ότι οι λόγοι για τους οποίους το δικαστήριο ακύρωσε την προηγούμενη άρνηση των καθών για έκδοση πολεοδομικής άδειας και οι οποίοι αποτελούν το δεδικασμένο της υπόθεσης, είναι (α) διότι το διάταγμα απαλλοτρίωσης έπαυσε να είναι σε ισχύ και (β) το διάταγμα επίταξης (όπως παρατάθηκε) είχε κριθεί άκυρο από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση αρ. 682/03 στις 4/5/04. Ο λόγος για τον οποίο ακυρώθηκε η παράταση της επίταξης ήταν διότι, με όσα υποστήριζε η δικηγόρος της Δημοκρατίας και τα οποία αποδέκτημε το δικαστήριο, ο Υπουργός ενέκρινε την παράταση της επίταξης χωρίς να έχει ο,τιδήποτε ενώπιον του που να δικαιολογεί τη θέση ότι η περαιτέρω κατοχή του κτήματος από το Δήμο Παραλιμνίου ήταν αναγκαία.
Η επιστολή της 26/6/06 (προσβαλλόμενη απόφαση) έχει ως ακολούθως:
«Κύριοι,
Αίτηση με αριθμό ΑΜΧ/0432/2003 για την ανέγερση
10 καταστημάτων, 6 κατοικιών και 5 διαμερισμάτων,
Τεμάχιο με αριθμό 499, Φ/Σχ. ΧΧΧΙΙΙ.47.W2
Aναφέρομαι στην πιο πάνω αίτηση σας και μετά την απόφαση του Δικαστηρίου, η Πολεοδομική Αρχή επανεξέτασε την αίτηση σας και σας πληροφορεί ότι η πολεοδομική άδεια δεν μπορεί να χορηγηθεί:
(α) γιατί η ανάπτυξη προτείνεται να εκτελεστεί σε τεμάχιο διαμέσου του οποίου δεν έχουν διασφαλιστεί οι απαραίτητες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής στην οποία αυτό ευρίσκεται (το απαραίτητο οδικό δίκτυο, παραχώρηση χώρου πρασίνου, διασφάλιση του αργακιού που διέρχεται διαμέσου αυτού κ.τ.λ.) κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 1(β) της Πολιτικής 3 (Α) της Δήλωσης Πολιτικής, και
(β) η προτεινόμενη εμπορική ανάπτυξη δεν ικανοποιεί τις πρόνοιες της Πολιτικής 9(Π) της Δήλωσης Πολιτικής.
2. Για να καταστεί δυνατή η προώθηση της αίτησης σας είναι απαραίτητο να υποβάλετε αίτηση για μετατροπή του τεμαχίου σε οικόπεδο όπως προνοεί η παράγραφος 1(β) της Πολιτικής 9(Α) της Δήλωσης Πολιτικής.»
Είναι φανερό από τα πιο πάνω ότι η νέα (προσβαλλόμενη) απόφαση λήφθηκε με αιτιολογία που δεν παραβιάζει το δεδικασμένο από τις πιο πάνω αποφάσεις. Τώρα αν η αίτιολογία είναι νομικά ορθή ή όχι, τούτο θα απαντηθεί από την εξέταση των υπολοίπων λόγων ακυρώσεως που ουσιαστικά είναι οι ισχυρισμοί περί παρανομίας, αυθαιρεσίας και πλάνης, μη δέουσας έρευνας και μη δέουσας αιτιολογίας.
Αναφορικά με τους πιο πάνω λόγους είναι η θέση του ευπαιδεύτου συνηγόρου των αιτητών ότι οι καθών η αίτηση με σκοπό να επιφέρουν οριστική βλάβη στους αιτητές, με επιστολή τους ημερ. 27/3/06 τους κάλεσαν να συγκατανεύσουν στην τοποθέτηση ηλεκτρικών καλωδίων στο ακίνητο τους και επειδή οι τελευταίοι αρνήθηκαν, η ΑΗΚ ζήτησε και εξασφάλισε την 1/6/06 τη συγκατάθεση του Επάρχου ο οποίος χορήγησε την έγκρισή του χωρίς πρώτα να διαβουλευθεί με την αρμόδια αρχή τοπικής διοίκησης και χωρίς να ακούσει τους αιτητές. Εναντίον της έγκρισης αυτής του Επάρχου καταχωρήθηκε η προσφυγή 1257/06, που ακόμα εκκρεμεί. Η ανάπτυξη που ζητούν οι αιτητές είναι νόμιμη και συνάδει απόλυτα με τις αναπτύξεις της γύρω περιοχής. Οι απόψεις της ΑΗΚ και του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων είναι τέτοιες που δεν εμπόδιζαν την έγκριση της αίτησης. Η περί του αντιθέτου άποψη του Προέδρου της Εκτελεστικής Επιτροπής του Δήμου Παραλιμνίου (βλ. επιστολή 9/1/04) «γιατί προτείνονται οικοδομές στον απαλλοτριωμένο δρόμο» δεν είναι νόμιμη αφού «ο υπογράψας» την εν λόγω επιστολή, δεν είχε εξουσία να αποφασίσει το θέμα μόνος του. Προβάλλεται περαιτέρω ο ισχυρισμός ότι η προσβαλλόμενη απόφαση (ημερ. 26/6/06) βασίζεται ουσιαστικά στην ίδια αιτιολογία που βασιζόταν και η προηγούμενη απόρριψη του αιτήματος των αιτητών, δηλαδή η απόφαση ημερ. 31/12/03, η οποία όμως ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Η αιτιολογία της νέας απόφασης ότι δηλαδή «η ανάπτυξη προτείνεται να εκτελεστεί σε τεμάχιο διαμέσου του οποίου δεν έχουν διασφαλιστεί οι απαραίτηττες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής στην οποία αυτό ευρίσκεται (το απαραίτητο οδικό δίκτυο, παραχώρηση χώρου πρασίνου, διασφάλιση του αργακιού που διέρχεται διαμέσου αυτού κ.τ.λ.). είναι παράνομη αφού δεν προηγήθηκε απαλλοτρίωση του μέρους αυτού και η καταβολή της σχετικής αποζημίωσης. Η σκέψη για μελλοντική δημιουργία δρόμου, δεν αποτελεί νόμιμη αιτιολογία για την στέρηση της ιδιοκτησίας του αιτητή.
Από πλευράς των καθών η αίτηση υποστηρίχθηκε ότι εφόσον οι αιτητές δεν υπέβαλαν πρώτα αίτηση για οικοπεδοποίηση της επίδικης ιδιοκτησίας ούτως ώστε να διασφαλισθεί η ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, αυτό αποτελούσε νόμιμη αιτιολογία για απόρριψη της αίτησης για ανάπτυξη, όπως αυτή υποβλήθηκε.
Καταρχήν σημειώνω ότι η προσφυγή 1257/06 που καταχώρησαν οι αιτητές εναντίον της απόφασης του Επάρχου Αμμοχώστου με την οποία συγκατατέθηκε στην διέλευση υπογείων αγωγών της ΑΗΚ στην ακίνητη ιδιοκτησία των αιτητών δεν εκκρεμεί, αλλά απορρίφθηκε από το Δικαστήριο (23/5/08) και οι αιτητές καταχώρησαν την Α.Ε. 95/08. Η απόφαση τεκμαίρεται τελική εκτός αν ανατραπεί από την Ολομέλεια. Επομένως το γεγονός ότι υπάρχει η συγκατάθεση του Επάρχου, ορθά λήφθηκε υπόψη από τους καθών η αίτηση.
Όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση αυτή στηρίζεται στο ότι οι αιτητές δεν έχουν συμμορφωθεί με τις πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής.
Στο άρθρο 34Α του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Νόμος 90/72 ως έχει τροποποιηθεί) προβλέπεται ότι «ο Υπουργός δύναται και οφείλει αν αυτό απαιτηθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο, να εκπονήσει Δήλωση Πολιτικής αναφορικά με την οποία θα εξετάζονται αιτήσεις για πολεοδομική άδεια για ανάπτυξη, σε οποιαδήποτε περιοχή για την οποία δεν έχει ακόμη τεθεί σε ισχύ Τοπικό Σχέδιο ή Σχέδιο Περιοχής με σκοπό τη μεθοδική ανάπτυξη προς το συμφέρον της υγείας, των ανέσεων, της εξυπηρέτησης και της γενικής ευημερίας: Νοείται ότι ...............».
Το επίδικο τεμάχιο εμπίπτει σε περιοχή για την οποία ισχύει η Δήλωση Πολιτικής που έχει εκδοθεί σύμφωνα με τις πρόνοιες του προαναφερθέντος Νόμου. Με βάση τις πρόνοιες της παραγρ. 1(β) της Πολιτικής 3(Α) (Βασικές Αρχές που διέπουν την Ανάπτυξη) της Δήλωσης Πολιτικής, ανάπτυξη θα επιτρέπεται εφόσον εκτελείται σε τεμάχιο διαμέσου του οποίου έχουν διασφαλισθεί οι απαραίτητες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής στην οποία αυτό ευρίσκεται (το απαραίτητο οδικό δίκτυο, χώροι πρασίνου και άλλοι αναγκαίοι χώροι, διασφάλιση και προστασία αργακιών κ.τ.λ.). Για τη διασφάλιση των συνθηκών αυτών, σύμφωνα με τις εν λόγω πρόνοιες, η Πολεοδομική Αρχή έχει δικαίωμα να απαιτεί την οικοπεδοποίηση του τεμαχίου πριν από τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας για την περαιτέρω ανάπτυξη του. Η Πολεοδομική Αρχή δύναται να μην απαιτεί την ανωτέρω οικοπεδοποίηση του προς ανάπτυξη τεμαχίου μόνον όταν οι πιο πάνω αναφερόμενες «απαραίτητες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής» έχουν ήδη διασφαλισθεί ή όταν στην αίτηση που υποβάλλεται για χορήγηση πολεοδομικής άδειας προνοούνται τα στοιχεία που θεωρούνται αναγκαία για τη διασφάλιση των συνθηκών ανάπτυξης της περιοχής. Στα υποβληθέντα με την αίτηση με αριθμό ΑΜΧ/0432/2003 σχέδια δεν έχει γίνει σχετική πρόνοια για διασφάλιση των απαραίτητων συνθηκών ανάπτυξης της περιοχής, αλλά ούτε έχει υποβληθεί αίτηση για οικοπεδοποίηση του τεμαχίου, ώστε να μπορεί να επιτραπεί η περαιτέρω ανάπτυξή του. Ο επηρεασμός του τεμαχίου των αιτητών από το απαραίτητο οδικό δίκτυο, δείχνεται με κίτρινο χρώμα στο χωρομετρικό σχέδιο που επισυνάπτεται ως Παράρτημα Ε΄ στην Ένσταση.
Η προτεινόμενη εμπορική ανάπτυξη (εντός τουριστικής ζώνης) δεν ικανοποιεί τις πρόνοιες της παραγράφου 1(γ) της Πολιτικής 9(Π) της Δήλωσης Πολιτικής, αφού δεν αποτελεί βοηθητική χρήση σε κύρια τουριστική ανάπτυξη για την εξυπηρέτηση της οποίας η εμπορική ανάπτυξη θεωρείται αναγκαία. Επιπρόσθετα η περιοχή στην οποία ευρίσκεται το τεμάχιο των αιτητών αναπτύσσεται κατά κύριο λόγο με οικιστικές χρήσεις και η διασπορά αναπτύξεων όπως η εμπορική στην τουριστική ζώνη είναι ανεπιθύμητη, αφού - με βάση τις ισχύουσες πρόνοιες του Σχεδίου Ανάπτυξης - επιδιώκεται η συγκέντρωσή τους σε χώρους που προσφέρονται γι' αυτό τον σκοπό.
Μελέτησα τις αντίστοιχες θέσεις και έχω καταλήξει ότι η πιο πάνω αιτιολογία στην οποία στηρίζεται η απόρριψη της αίτησης των αιτητών είναι νομικά αρθή. Επομένως όλοι οι ισχυρισμοί περί νομικής πλάνης, αυθαιρεσίας και έλλειψης αιτιολογίας, απορρίπτονται.
Ενόψει των πιο πάνω η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €1.200 έξοδα εναντίον των αιτητών.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το άρθρο 146.4 (α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτιου, Δ.