ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 479/2004

                                                                                  και 493/2004)

 

8 Αυγούστου, 2008

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

(Υπόθεση Αρ. 479/2004)

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΑ  ΑΡΘΡΑ  28  ΚΑΙ  146  ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ  Γ.  ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,

Αιτητής,

ν.

 

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ  ΥΔΑΤΟΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ  ΛΕΜΕΣΟΥ,

Καθ' ου η Αίτηση.

________________________

 

(Υπόθεση Αρ. 493/2004)

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  146  ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΑΝΔΡΕΑΣ  ΑΝΤΩΝΙΟΥ,

Αιτητής,

ν.

 

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ  ΥΔΑΤΟΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ  ΛΕΜΕΣΟΥ,

Καθ' ου η Αίτηση.

 

_________________________

 

Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 479/2004.

Α. Ευσταθίου (κα), για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 493/2004.

Χρ. Ιωαννίδου (κα), για τον Καθ' ου η Αίτηση.

Δημ. Στεφανίδης, για Τάσσο Παπαδόπουλο και Συνεργάτες, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

________________________

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Με απόφαση ημερομηνίας 22/3/2004, το Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λεμεσού, (το «Συμβούλιο»), στα πλαίσια διαδικασίας επανεξέτασης για την πλήρωση της θέσης Βοηθού Αρχιεπιστάτη, προήγαγε, αναδρομικά από 1/7/1997, το Θεόδωρο Παπαθεοδώρου - ενδιαφερόμενο μέρος.  Οι Χαράλαμπος Γ. Χαραλάμπους - αιτητής στην Προσφυγή Αρ. 479/04 - και Ανδρέας Αντωνίου - αιτητής στην Προσφυγή Αρ. 493/04 - για διάφορους λόγους, στους οποίους θα αναφερθώ αργότερα, αμφισβητούν τη νομιμότητα της απόφασης του Συμβουλίου.

 

Η επίδικη θέση προκηρύχθηκε στις 23/9/1996 και πληρώθηκε με απόφαση του Συμβουλίου ημερομηνίας 18/6/1997.  Στη θέση προήχθη ο Ανδρέας Αντωνίου.  Η προαγωγή του προσβλήθηκε ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου από το ενδιαφερόμενο μέρος στην παρούσα, με την Προσφυγή Αρ. 624/97.  Το ενδιαφερόμενο μέρος θεωρήθηκε τότε προσοντούχο, επειδή το ενδεικτικό της πέμπτης τάξης εξαταξίου Τεχνικής Σχολής, Επαγγελματικής Κατεύθυνσης, το οποίο κατείχε, ήταν ισότιμο με απολυτήριο αναγνωρισμένης σχολής Μέσης Εκπαίδευσης, ως απαιτούσε το Σχέδιο Υπηρεσίας.  Η προαγωγή του Α. Αντωνίου ακυρώθηκε, με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερομηνίας 15/3/1999[1], για το λόγο ότι, στο πρακτικό της συνεδρίας του Συμβουλίου, δεν υπήρχε καταγραφή, από την οποία να προέκυπτε ποια από τα μέλη του ψήφισαν υπέρ της επιλογής του.

 

Ακολούθησε, στις 2/9/1999, επανεξέταση του θέματος.  Αποφασίστηκε εκ νέου η προαγωγή του Α. Αντωνίου.  Το ενδιαφερόμενο μέρος αμφισβήτησε και πάλι με προσφυγή τη νομιμότητα της απόφασης, η οποία ακυρώθηκε από το Δικαστήριο στις 20/11/2000[2].  Αυτή τη φορά, η ακύρωση ήταν αποτέλεσμα διαπίστωσης πλημμέλειας στη σύσταση.  Εναντίον της ακυρωτικής απόφασης ασκήθηκε, ανεπιτυχώς, από το Συμβούλιο, έφεση.  Η πρωτόδικη απόφαση επικυρώθηκε[3].

 

Μετά την απόρριψη της έφεσης, το Συμβούλιο, στα πλαίσια επανεξέτασης της υπόθεσης και επειδή, στις 28/1/2004, είχε εκδοθεί η απόφαση στη Λοΐζου ν. Συμβ. Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (2004) 3 Α.Α.Δ. 68, όπου κρίθηκε ότι το Συμβούλιο υπερέβη την εξουσία του, επειδή, χωρίς να υπάρχει στο Σχέδιο Υπηρεσίας πρόβλεψη για κατοχή ισότιμου προσόντος ή πτυχίου, θεώρησε ότι ενδεικτικό τετάρτης τάξης Τεχνικής Σχολής είναι ισότιμο με απολυτήριο αναγνωρισμένης σχολής Μέσης Εκπαίδευσης, όπως προέβλεπε το Σχέδιο Υπηρεσίας, αποφάσισε τη διεξαγωγή έρευνας σε σχέση με την κατοχή ή όχι από το ενδιαφερόμενο μέρος απολυτηρίου αναγνωρισμένης σχολής Μέσης Εκπαίδευσης.  Προς το σκοπό αυτό, απηύθυνε στο Διευθυντή Μέσης, Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, (ο «Διευθυντής»), επιστολή, με την οποία ζητούσε να πληροφορηθεί κατά πόσο το ενδιαφερόμενο μέρος, το οποίο παρουσίασε επιστολή του Διευθυντή ότι φοίτησε στην πέμπτη τάξη της Τεχνικής Σχολής, κατείχε απολυτήριο αναγνωρισμένης σχολής Μέσης Εκπαίδευσης και όχι ισοδύναμο προσόν, όπως το ίδιο θεώρησε στη συνεδρία του ημερομηνίας 18/6/1997.  Ο Διευθυντής, με επιστολή του προς αυτό ημερομηνίας 16/3/2004, ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι:-

 

«1.  Ο κ. Θεόδωρος Παπαθεοδώρου φοίτησε κατά τη σχολική χρονιά 1978-79 στην Ε΄ τάξη, Επαγγελματικής Κατεύθυνσης της Ειδίκευσης Υδραυλικών - Συγκολλητών, και έτυχε του σχετικού ενδεικτικού προαγωγής (Π.Β. βεβαίωση του Σχολείου)

 

2.  Κατά τη σχολική χρονιά 1978-1979, οι μαθητές της Ε΄ τάξης της Επαγγελματικής Κατεύθυνσης είχαν το δικαίωμα επιλογής είτε να απολυθούν, νοουμένου ότι προάγονταν στην επόμενη τάξη είτε να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στην Στ΄ τάξη για να τύχουν απολυτηρίου εξαταξίου σχολείου.

Ο κ. Θεόδωρος Παπαθεοδώρου είχε επιλέξει να μην συνεχίσει τη φοίτησή του στην Στ΄ τάξη.

 

3.    Λαμβάνοντας υπόψη ότι, οι γνώσεις και δεξιότητες που απέκτησε ο κ. Θεόδωρος Παπαθεοδώρου κατά τη διετή φοίτησή του στην ειδίκευση Υδραυλικών - Συγκολλητών, Επαγγελματικής Κατεύθυνσης, τόσο από πλευράς διάρκειας όσο και περιεχομένου, θα μπορούσε να τύχει απολυτηρίου πενταταξίου σχολείου.

Το απολυτήριο πενταταξίου σχολείου κατά την περίοδο εκείνη, εθεωρείτο ως ισοδύναμο απολυτηρίου δημόσιου σχολείου Μέσης Εκπαίδευσης.»

 

 

 

Το Συμβούλιο, σε συνεδρία του ημερομηνίας 22/3/2004, αφού έλαβε υπόψη την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Προσφυγή Αρ. 624/97[4], ως και την απόφαση στην Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3182[5], προχώρησε σε επανεξέταση, υπό το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο λήψης της πρώτης απόφασης.  Στο πρακτικό του, σε σχέση με το ζήτημα της κατοχής από το ενδιαφερόμενο μέρος απολυτηρίου αναγνωρισμένης σχολής Μέσης Εκπαίδευσης, αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα εξής:-

 

«Το Συμβούλιο μελέτησε το περιεχόμενο της επιστολής του Υπουργείου Παιδείας με αρ. φακ. 7.13.16.1 ημερομηνίας 16/3/2004 αναφορικά με το ερώτημα για την κατοχή από τον αιτητή Θεόδωρο Παπαθεοδώρου του προσόντος απολυτήριο αναγνωρισμένης σχολής μέσης εκπαίδευσης.  Ο Πρόεδρος ανέφερε επίσης στο Συμβούλιο ότι ζήτησε διευκρινίσεις και ο Διευθυντής της Τεχνικής Σχολής Λεμεσού κ. Πάρις Λοΐζου τον πληροφόρησε τηλεφωνικώς ότι η Τεχνική Σχολή μπορεί να εκδώσει απολυτήριο πεντατάξιας σχολής μέσης εκπαίδευσης στον πιο πάνω υπάλληλο.

Μετά από την εξέταση όλων των πιο πάνω δεδομένων το Συμβούλιο έκρινε ότι ο Θ. Παπαθεοδώρου πληροί το απαιτούμενο προσόν της κατοχής απολυτηρίου αναγνωρισμένης σχολής μέσης εκπαίδευσης και έτσι μπορεί να θεωρηθεί υποψήφιος.»

 

 

 

Στη συνέχεια, κλήθηκε ο Διευθυντής του Συμβουλίου, ο οποίος σύστησε για προαγωγή τον αιτητή.  Ανέφερε σχετικά:-

 

«΄Εχοντας υπόψη τα πιο πάνω, το περιεχόμενο των προσωπικών τους φακέλων, τα καθήκοντα της θέσης, την εν γένει υπηρεσία των και με γνώμονα τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του Συμβουλίου, συστήνω για προαγωγή στη θέση Βοηθού Αρχιεπιστάτη τον Αντωνίου Ανδρέα ο οποίος υπερτερεί στο κριτήριο αξία (μαζί με τον Παπαθεοδώρου Θεόδωρο) από τους άλλους υποψήφιους, πληροί τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας στο κριτήριο προσόντα και υπερτερεί στο κριτήριο αρχαιότητα όλων των υποψηφίων εκτός του Ανδρέου Σωτήρη ο οποίος, ωστόσο, υστερεί σημαντικά στο κριτήριο αξία.  Προσδίδω τη δέουσα σημασία στο κριτήριο αρχαιότητα, μεταξύ ίσων υποψηφίων, εφόσον αυτό συνεπάγεται την μεγαλύτερη πείρα στην άσκηση καθηκόντων απόλυτα σχετικών με τα καθήκοντα της θέσης Βοηθού Αρχιεπιστάτη.»

 

 

 

Ακολούθως, το Συμβούλιο κατέληξε ως εξής:-

 

«..., μετά από τη δέουσα συνεκτίμηση και σύγκριση όλων των στοιχείων σύμφωνα με τα καθιερωμένα κριτήρια αξία, προσόντα και αρχαιότητα, και τις συστάσεις του Διευθυντή αποφάσισε κατά πλειοψηφία όπως προάξει στην κενή θέση Βοηθού Αρχιεπιστάτη τον Θεόδωρο Παπαθεοδώρου αναδρομικά από 1/7/1997.

Υπέρ της απόφασης αυτής τάχθηκαν τα πιο κάτω Μέλη του Συμβουλίου:

Κοντίδης, Μέσης, Γεωργίου, Χατζηττοφής, Παπαϊωάννου.

Τα πιο πάνω πέντε Μέλη του Συμβουλίου υπεστήριξαν την απόφαση τους αναφέροντας ότι ο Θ. Παπαθεοδώρου υπερέχει των άλλων υποψηφίων με βάση την παρουσίαση και ανάλυση των στοιχείων που αφορούν την αξία, προσόντα και αρχαιότητα.

Τα Μέλη του Συμβουλίου Ρούσος (Πρόεδρος), Καλογερόπουλος, Αρτέμης και Νικολάου υπεστήριξαν για προαγωγή τον Α. Αντωνίου, βασιζόμενοι στα τρία καθιερωμένα κριτήρια δηλαδή:

Κριτήριο αξία - οι υποψήφιοι Αντωνίου και Παπαθεοδώρου έχουν ίση αξία και υπερτερούν των άλλων υποψηφίων.

Κριτήριο προσόντα - οι υποψήφιοι κατέχουν τα απαιτούμενα για τη θέση προσόντα.

Κριτήριο αρχαιότητα - ο υποψήφιος Αντωνίου υπερτερεί όλων των υποψηφίων, εκτός του Σ. Ανδρέου ο οποίος υστερεί σημαντικά στο κριτήριο αξία.

Τα τέσσερα πιο πάνω Μέλη που μειοψήφησαν ανέφεραν:

'καταλήγουμε στη σύσταση για προαγωγή του Α. Αντωνίου συνεκτιμώντας όλα τα πιο πάνω, προσδίδοντας την ανάλογη σημασία στην υπεροχή του Α. Αντωνίου στο κριτήριο αρχαιότητα, στο γεγονός ότι έχει επιπρόσθετα υπέρ του τη σύσταση του Διευθυντή και λαμβάνοντας υπόψη το σχόλιο του Εφετείου του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην απόφαση του ότι: 'το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είχε ίσες διεκδικήσεις κατ' 'αξία' όπως και ο εφεσίβλητος και συν αυτό πλεονεκτούσε σε αρχαιότητα, γεγονότα που θα μπορούσαν εξ αντικειμένου να δικαιολογήσουν την επιλογή του...'.»

 

 

 

Ως πρώτο θέμα από τους αιτητές, και στις δύο προσφυγές, τίθεται το ζήτημα της κατοχής από το ενδιαφερόμενο μέρος απολυτηρίου αναγνωρισμένης  σχολής Μέσης Εκπαίδευσης, όπως προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας.  Η κα Ευσταθίου, για τον αιτητή στην Προσφυγή Αρ. 493/07, με τη γραπτή της αγόρευση, έθεσε το θέμα ως εξής:-

 

«Το ενδιαφερόμενο Παπαθεοδώρου κατέχει Βεβαίωση ότι φοίτησε στην Ε΄ τάξη εξατάξιας Τεχνικής Σχολής Επαγγελματικής Κατεύθυνσης της Ειδίκευσης Υδραυλικών Συγκολλητών.

 

Σύμφωνα με σχετική επιστολή του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού ημερομηνίας 5.8.1996 (Επισύναψη Ε στην ΄Ενσταση) που ανάγεται στον ουσιώδη δηλαδή χρόνο, αλλά και μεταγενέστερη επιστολή του Υπουργείου με ημερομηνία 16.3.2004 (Επισύναψη Στ στην ΄Ενσταση), το ενδιαφερόμενο μέρος φοίτησε μέχρι την Ε΄ Τάξη της Επαγγελματικής Κατεύθυνσης και δεν συνέχισε την φοίτηση του στην Στ΄ τάξη.

 

Συνεπώς δεν κατέχει απολυτήριο πενταταξίου σχολείου το οποίο κατά την περίοδο εκείνη εθεωρείτο ως ισοδύναμο απολυτηρίου δημοσίου σχολείου Μέσης Εκπαίδευσης, αλλά βεβαίωση φοίτησης στην Ε΄ τάξη εξατάξιας Τεχνικής Σχολής.  Η αναφορά ότι με τις γνώσεις και δεξιότητες που το ενδιαφερόμενο μέρος απέκτησε από τη φοίτηση του «θα μπορούσε να τύχει απολυτηρίου πενταταξίου σχολείου» δεν υποκαθιστά την κατοχή τέτοιου απολυτηρίου.  Η θέση επίσης ότι το ενδιαφερόμενο μέρος απέκτησε στις 18.6.1998 απολυτήριο νυκτερινού γυμνασίου το οποίο αναγνωρίζεται ως απολυτήριο αναγνωρισμένης Σχολής Μέσης Εκπαίδευσης δεν αποδεικνύει την κατοχή κατά τον ουσιώδη χρόνο δηλαδή την 4.10.1996, ημερομηνία λήξης υποβολής των αιτήσεων, του επίδικου προσόντος.»

 

 

 

Στα πιο πάνω, οι συνήγοροι των καθ' ων η αίτηση και του ενδιαφερομένου μέρους αντιτείνουν ότι οι αιτητές δε νομιμοποιούνται να θέτουν θέμα προσόντων του ενδιαφερομένου μέρους, αφού κάτι τέτοιο δεν τέθηκε προηγουμένως και παρέπεμψαν σχετικά στη Ναζίρης ν. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 810/04, 12/2/07, (Απόφαση Πλήρους Ολομέλειας).

 

Με την πιο πάνω θέση των καθ' ων η αίτηση και του ενδιαφερομένου μέρους δε συμφωνώ.  Αυτή έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να διερευνήσουν το ζήτημα των προσόντων του ενδιαφερομένου μέρους.  Από τη στιγμή που αυτοί αποφάσισαν να εξετάσουν κατά πόσο το ενδιαφερόμενο μέρος πληρούσε τα προσόντα - και τούτο θεωρώ ότι είχαν υποχρέωση να το πράξουν στα πλαίσια της χρηστής διοίκησης μετά την απόφαση στη Λοΐζου ν. Συμβ. Υδατοπρομήθειας Λεμεσού, (πιο πάνω) - δεν είναι δυνατό να εμποδίζονται οι αιτητές να τα αμφισβητήσουν.  Είναι ορθή η θέση ότι η επανεξέταση διενεργείται στη βάση του ακυρωτικού αποτελέσματος και όχι εφ' όλης της ύλης - (βλ. Ναζίρης ν. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου, (πιο πάνω)) - είναι, όμως, ταυτόχρονα, νομολογιακά αναγνωρισμένη η δυνατότητα του διοικητικού οργάνου να επαναδιερευνά, όταν διαπιστώνεται λόγος.  Μετά την απόφαση στη Λοΐζου ν. Συμβ. Υδατοπρομήθειας Λεμεσού, θεωρώ ότι υπήρχε για το Συμβούλιο βάσιμος λόγος διερεύνησης του ζητήματος, παρά το γεγονός ότι στις προσφυγές που προηγήθηκαν ο αιτητής στην Προσφυγή Αρ. 493/04 δεν έθεσε τέτοιο θέμα. 

 

Προκύπτει από τα ενώπιόν μου τεθέντα - επιστολή Διευθυντή ημερομηνίας 16/3/2004 - ότι το απολυτήριο πενταταξίου σχολείου, την περίοδο που το ενδιαφερόμενο μέρος συμπλήρωσε τη φοίτησή του, εθεωρείτο ως ισοδύναμο απολυτηρίου δημοσίου σχολείου Μέσης Εκπαίδευσης.  Από το πρακτικό ημερομηνίας 22/3/2004, προκύπτει ότι ο Πρόεδρος του Συμβουλίου ζήτησε προφορικά διευκρινίσεις από το Διευθυντή της Τεχνικής Σχολής Λεμεσού, ο οποίος τον πληροφόρησε ότι η Τεχνική Σχολή μπορεί να εκδώσει απολυτήριο πεντατάξιας σχολής Μέσης Εκπαίδευσης για το ενδιαφερόμενο μέρος.  Στηριζόμενο το Συμβούλιο στο περιεχόμενο της επιστολής του Διευθυντή και στην προφορική διευκρίνιση, έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος πληροί την προϋπόθεση του Σχεδίου Υπηρεσίας.  Αδυνατώ να αντιληφθώ το σκεπτικό του Συμβουλίου.  Η αιτιολογία, η οποία δίδεται, υστερεί κατά πολύ της αιτιολογίας η οποία απαιτείται για να μπορεί να ελεγχθεί η ορθότητα της κατάληξής του.  Το σκεπτικό του Συμβουλίου για το πώς απολυτήριο πεντατάξιας σχολής Μέσης Εκπαίδευσης αποτελεί απολυτήριο αναγνωρισμένης Σχολής Μέσης Εκπαίδευσης είναι άγνωστο, ιδιαίτερα ενόψει της αναφοράς του Διευθυντή ότι «το απολυτήριο πενταταξίου σχολείου κατά την περίοδο εκείνη εθεωρείτο ως ισοδύναμο απολυτηρίου δημόσιου σχολείου Μέσης Εκπαίδευσης» και των αποφασισθέντων στη Λοΐζου ν. Συμβ. Υδατοπρομήθειας Λεμεσού.  

 

΄Εργο του δικαστηρίου δεν είναι η μελέτη των στοιχείων και η διαμόρφωση κρίσης αναφορικά με το τι θα μπορούσε να επενεργήσει υπέρ ή εναντίον της όποιας προσέγγισης.  Αυτό περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας.

 

Με την επιτυχία των προσφυγών, για το λόγο ότι δεν αιτιολογήθηκε από το Συμβούλιο η κατάληξή του για πλήρωση της προβλεπόμενης από το Σχέδιο Υπηρεσίας κατοχής του απαιτούμενου προσόντος του απολυτηρίου αναγνωρισμένης σχολής Μέσης Εκπαίδευσης από το ενδιαφερόμενο μέρος, θεωρώ αχρείαστο να ασχοληθώ με τους υπόλοιπους λόγους ακύρωσης της επίδικης προαγωγής.

 

Οι προσφυγές επιτυγχάνουν, με έξοδα υπέρ των αιτητών.

 

Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.

 

 

 

 

 

                                                                         Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                                       Δ.

 

 

 

/ΕΘ, ΜΠ