|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&nb sp; Υπóθεση Αρ. 1517/2007
22 Αυγούστου, 2008
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
THUSITHA PRASAD RANAWEERA BOLANDA HEWAGE
Αιτητής
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
Καθ΄ών η αίτηση
.............................
Α.Ξυψιτή (κα), για τον αιτητή
Δ. Νικολάτου (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθών η αίτηση
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο δήλωση ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθών η αίτηση ημερ. 14/9/07, η οποία κοινοποιήθηκε στον ίδιο κατά τις 27/9/07 και με την οποία οι καθών η αίτηση απέρριψαν την αίτηση για παροχή πολιτικού ασύλου και/ή επικύρωσαν την απόφαση της Αρχής Προσφύγων είναι άκυρη και/ή παράνομη και χωρίς οιοδήποτε έννομο αποτέλεσμα.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο αιτητής γεννήθηκe την 1/5/80 στην Σρι Λάνκα. Εισήλθε νόμιμα στην Κύπρο στις 6/7/01 ως φοιτητής.. Υπέβαλε αίτηση για πολιτικό άσυλο στις 16/11/04 μαζί με το έντυπο προσωπικών στοιχείων στην Υπηρεσία Ασύλου. Ισχυρίστηκε ότι οι λόγοι που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα του και να ζητήσει πολιτικό άσυλο, ήταν διότι, παρόλο που ήταν επιχειρηματίας με πολύ καλό εισόδημα, επειδή ανήκε και βοηθούσε οικονομικά πολιτικό κόμμα που αντιτίθετο στην κυβέρνηση, άρχισαν με άγνωστα τηλεφωνήματα να του προκαλούν ζημιά στην επιχείρηση του και να απειλούν τη ζωή του. Μετά την υποβολή της αίτησης, η Υπηρεσία Ασύλου απέστειλε επιστολή ημερ. 10/10/05 με την οποία καλούσε τον αιτητή σε συνέντευξη στις 8/11/05 και να προσκομίσει όλα τα σχετικά με το αίτημα του έγγραφα. Στις 8/11/05 διεξήχθη συνέντευξη από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου ο οποίος στη συνέχεια ετοίμασε εισήγηση ημερ. 20/12/05 προς τον προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου. Ο προϊστάμενος αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης στις 20/12/05. Στις 30/12/05 ετοιμάστηκε επιστολή για απόρριψη του αιτήματος και αιτιολόγηση της απόφασης από την Υπηρεσία Ασύλου. Στις 6/2/06 καταχωρήθηκε διοικητική προσφυγή από την δικηγόρο του αιτητή. Στις 14/9/07 ετοιμάστηκε έκθεση από αρμόδιο λειτουργό προς την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων η οποία μετά από μελέτη της έκθεσης του Λειτουργού εξέδωσε απορριτπική απόφαση. Η απόφαση μαζί με την απορριπτική επιστολή αποστάλησαν στον αιτητή στις 20/9/07 και επιδόθησαν στις 27/9/07. Στις 25/10/07 καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Η ευπαίδευτη συνήγορος του αιτητή, στη σύντομη γραπτή της αγόρευση, ισχυρίζεται ότι η απόφαση (α) είναι αποτέλεσμα πραγματικής και/ή νομικής πλάνης, (β) λήφθηκε καθ' υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας, (γ) είναι αναιτιολόγητη και/ή λήφθηκε κατόπιν ανεπαρκούς έρευνας και/ή της δέουσας έρευνας και (δ) δεν λήφθηκε μέσα στα χρονικά πλαίσια που η νομοθεσία επιτάσσει τόσο κατά το πρώτο στάδιο εξέτασης από την Υπηρεσία Ασύλου όσο και κατά το στάδιο της ιεραρχικής προσφυγής.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθών η αίτηση ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι νόμιμη και λήφθηκε μετά από δέουσα έρευνα και ότι δεν στοιχειοθετείται κανένας από τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως, οι οποίοι είναι «αστήρικτοι, γενικοί και αόριστοι».
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Εξέτασα τις αντίστοιχες θέσεις. Δέχομαι τα όσα εισηγείται η πλευρά των καθών η αίτηση, ότι δηλαδή οι ισχυρισμοί του αιτητή, όπως προβάλλονται στην αγόρευσή του, είναι γενικοί και αόριστοι και επομένως δεν μπορούν να αποσείσουν το βάρος απόδειξης που έχει ο αιτητής για επιτυχία της προσφυγής του. Η θέση αυτή, ότι δηλαδή γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί δεν είναι αρκετοί για να αποσείσουν το βάρος που έχει ένας αιτητής σε προσφυγή, υποστηρίζεται και από νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. μεταξύ άλλων Δημοκρατία ν. Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 196, Ζίζυρου κα. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 631 και Μούστρας κα ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 70).
Από εξέταση πρώτα της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου και στη συνέχεια της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής (καθών η αίτηση), φαίνεται ότι η ουσία της απόρριψης του αιτήματος του αιτητή για παραχώρηση πολιτικού ασύλου και η επιβεβαίωσή της από την Αναθεωρητική Αρχή είναι ότι, με βάση τα όσα ο ίδιος ο αιτητής ανάφερε κατά την εξέταση του στην Υπηρεσία Ασύλου, αυτός δεν εμπίπτει στις πρόνοιες του άρθρου 3 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000-2004 (Ν.6(1)/2000 ως έχει τροποποιηθεί) και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951. Παρά το ότι αρχικά είχε επικαλεστεί πολιτικούς λόγους και απειλές κατά της ζωής του, κατά τη συνέντευξη δήλωσε ότι η αλήθεια είναι ότι ήλθε στην Κύπρο για να εργαστεί και φοιτήσει σε κολλέγιο γιατί στη χώρα του είχε οικονομικά προβλήματα και ότι δεν ανήκει σε οποιαδήποτε ομάδα, οργάνωση ή πολιτικό κόμμα, ούτε και αντιμετώπισε οποιοδήποτε πρόβλημα στη χώρα καταγωγής του. Διαφάνηκε ότι ο λόγος που υπέβαλε την αίτηση για άσυλο ήταν για να παρατείνει την εδώ παραμονή του.
Με βάση τα ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου γεγονότα ορθά αποφασίστηκε ότι ούτε και μπορούσε να του αναγνωρισθεί το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 19(1) του Νόμου διότι δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του Άρθρου 19(2) αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί ο αιτητής σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη. Περαιτέρω ορθά διαπιστώθηκε ότι δεν συνέτρεχαν οποιοιδήποτε ανθρωπιστικοί λόγοι για την παραχώρησης άδειας.
Η Πλήρης Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου εξέδωσε αριθμό αποφάσεων σχετικά με το θέμα αυτό, η ουσία των οποίων είναι ότι, από τη στιγμή που οι καθών η αίτηση έχουν ακολουθήσει την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα και τους περί Προσφύγων Νόμους του 2000-2004 (Ν. 6(1)/2000 ως έχει τροποποιηθεί), διαδικασία, το δικαστήριο δεν επεμβαίνει σε θέματα εκτίμησης των γεγονότων. (Βλ. μεταξύ άλλων Harpreet Singh v. Δημοκρατίας, υποθ. αρ. 481/05 ημερ. 26/6/06, Shahadat v. Δημοκρατίας υποθ. αρ. 364/05 ημερ. 21/9/06, Batim Bokov v. Δημοκρατίας, υποθ. αρ. 492/05 ημερ. 21/9/06 Abul Kalam Kalam v. Δημοκρατίας υποθ. αρ. 489/05 ημερ. 21/9/06, Ibrahim Ince v. Δημοκρατίας υποθ. αρ. 352/05 ημερ. 21/9/06, Mehmet Nesin Aydin v. Δημοκρατίας υποθ. Αρ. 412/05 ημερ. 21/9/06) Όπως διατυπώθηκε σε μια από τις πιο πάνω υποθέσεις. (Βλ. Ibrahim Ince v. Δημοκρατίας σελ. 4):
«Το δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης για να εξετάσει την ορθότητα της, όπως έχει επανειλημμένως λεχθεί, αλλά υπό κρίση είναι μόνο η νομιμότητα της απόφασης και η διαπίστωση του κατά πόσο το διοικητικό όργανο ενήργησε εντός των πλαισίων της διακριτικής του ευχέρειας.»
Εξετάζοντας τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και στη δική μας περίπτωση, δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε που να επιτρέπει στο δικαστήριο να επέμβει στην κατάληξη της Αναθεωρητικής Αρχής.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.000 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ