|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 436/06
15 Ιουλίου, 2008
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΜΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΑΙΝΟΥ,
Καθ΄ου η αίτηση.
- - - - - - -
Χ. Ιωσηφίδης, για τους αιτητές
Α. Ευσταθίου για τον καθ΄ου η αίτηση.
Ξ. Ευγενίου για Α.Σ. Αγγελίδη για ΕΜ.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Στις 18.6.2004 εκδόθηκε από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως πολεοδομική άδεια για ανέγερση πτηνοσφαγείου προς όφελος της εταιρείας Χαράλαμπος και Ελένη Χωματένου και Υιοί Λτδ, στο τεμάχιο αρ. 398 Φ.Σχ. ΧΧΧΙ.54, που βρίσκεται στα δημοτικά όρια του Δήμου Αθηαίνου.
Στις 27.9.2004 υποβλήθηκε στο Δήμο Αθηαίνου αίτηση για έκδοση άδειας οικοδομής.
Στη συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου, ημερομηνίας 24.9.2005, αποφασίστηκε η απόρριψη της αίτησης.
Ακολούθως, στις 29.12.2005, το Δημοτικό Συμβούλιο, ανακαλώντας την απορριπτική του απόφαση, αποφάσισε την έκδοση της επίδικης άδειας οικοδομής.
Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η εξεταζόμενη προσφυγή.
Ο δικηγόρος των αιτητών αναλύει στη γραπτή αγόρευσή του τους λόγους ακύρωσης, επιδιώκοντας την ανατροπή της επίδικης άδειας οικοδομής, χωρίς να ασχοληθεί με το θέμα του εννόμου συμφέροντος των αιτητών να παρέμβουν για ακύρωση της.
Προσπαθεί να το κάνει αυτό στην απαντητική του αγόρευση, αφού πρόβαλε ο δικηγόρος των ΕΜ προδικαστική ένσταση για έλλειψη εννόμου συμφέροντος των αιτητών.
Ο αιτητής 1, Κώστας Α. Καζαμίας, ήταν κατά τον ουσιώδη χρόνο λήψης της επίδικης απόφασης μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου. Δεν πήρε μέρος στη διαδικασία λόγω συγγένειας εξ αίματος α΄ βαθμού με πρόσωπο που είχε συμφέρον από την έκβαση της υπόθεσης.
Στις διευκρινίσεις ενώπιόν μου, την 7.11.07, ζήτησα από το δικηγόρο του να εξηγήσει το έννομο συμφέρον του. Υποστήριξε ότι ο αιτητής 1 διαφώνησε με τη διαδικασία ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου και αναγκάστηκε αν αποχωρήσει, προβάλλοντας ότι ηθικό έννομο συμφέρον θεμελιωνόταν στο γεγονός αυτό.
Το κοινό συμφέρον για την προάσπιση της νομιμότητας δεν παρέχει έρεισμα για προσφυγή. Δεν είναι παραδεκτή η λαϊκή αγωγή (actio popularis). Η θέση του δικηγόρου του αιτητή 1, είναι αναμφισβήτητα αβάσιμη και την απορρίπτω.
Εξέτασα στη συνέχεια το ζήτημα αν οι αιτητές 2 και 3 είχαν έννομο συμφέρον, απαραίτητη προϋπόθεση βάσει του άρθρου 146.2 του Συντάγματος, να προσβάλουν τη διοικητική πράξη που αφορούσε τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Ο αιτητής 2, Αναστάσιος Κ. Καζαμίας, γιος του αιτητή, προσέβαλε την επίδικη άδεια οικοδομής ως ιδιοκτήτης του τεμαχίου με αρ. 399, Φ/Σχ. ΧΧΧΙ.54, το οποίο, όπως πρόβαλε ο δικηγόρος του, έχει κοινό σύνορο με το επίδικο τεμάχιο.
Ο αιτητής 3, Κυριάκος Κ. Κλοκκαρή, προσέβαλε την επίδικη άδεια οικοδομής ως ιδιοκτήτης του τεμαχίου 17/1 - 16/2, Φ/Σχ. ΧΧΧΙ.62, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 300 μέτρων από το επίδικο, κατά τον ισχυρισμό του δικηγόρου του.
Η προσβαλλόμενη πράξη δεν αφορά άμεσα τους αιτητές. Εξέτασα επομένως κατά πόσο έχουν πιθανολογήσει έννομο συμφέρον. Ο δικηγόρος τους παρέπεμψε στην απόφαση που εξέδωσα στη Νιόβη Παπαϊωάννου κ.ά. ν. Δήμου Λευκωσίας, συνεκδ. Υπ. 332/98 και 438/98, ημερ. 18.4.2006. Εκεί, με αναφορά στη Σοφούλα Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 73, επισήμανα πως για τη θεμελίωση της ύπαρξης έννομου συμφέροντος, αρκεί ο εύλογος ισχυρισμός ότι η προσβαλλόμενη πράξη θίγει έννομο συμφέρον του προσφεύγοντος, καθώς και ότι δεν απαιτείται απόδειξη, αλλά αρκεί η πιθανολόγηση. Αποδέκτηκα εκεί εν μέρει την πιθανολόγηση εννόμου συμφέροντος των αιτητών, δεχόμενος τον ισχυρισμό τους ότι, με την επίδικη πράξη, θα προκαλούνταν δυσμενείς επιπτώσεις στις ανέσεις τους με την αύξηση της κυκλοφορίας, θορύβου, ηχορύπανσης και ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ως αποτέλεσμα της εισόδου και εξόδου των οχημάτων του υπέργειου χώρου στάθμευσης απέναντι από την είσοδο της πολυκατοικίας, στην οποία διέμεναν, και από τους δικούς τους χώρους στάθμευσης.
Στην εξεταζόμενη υπόθεση, ο δικηγόρος των αιτητών αόριστα ανέφερε πως η επίδικη άδεια οικοδομής «προσβάλλει βάναυσα και υποβαθμίζει το περιβάλλον της περιοχής» και «υποβαθμίζει την περιουσία των αιτητών 2 και 3 στην περιοχή και δημιουργεί έννομο συμφέρον για την προσβολή της». Δεν εξειδικεύει ποιες θα είναι οι βλαπτικές συνέπειες (βλ. Armonia Estates Ltd v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Τάλας, (2000) 3 Α.Α.Δ., 119).
Στη Χαραλάμπους (πιο πάνω), κρίθηκε ότι η εφεσείουσα ως ιδιοκτήτρια γειτνιάζουσας περιουσίας με το επίδικο τεμάχιο, είχε πιθανολογήσει έννομο συμφέρον για την προσβολή της άδειας οικοδομής που χορηγήθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος για ανέγερση πτηνοτροφείου. Αφού έλαβε το Δικαστήριο υπόψη ότι το κτήμα της εφεσείουσας βρισκόταν σε περιοχή, στην οποία, σύμφωνα με την ισχύουσα πολεοδομική ρύθμιση απαγορευόταν η ανέγερση πτηνοτροφικών μονάδων, θεώρησε εύλογο τον ισχυρισμό της για ενδεχόμενη οχληρία και δυσοσμία αφόρητη για την υγεία και την ευημερία της.
Παραθέτω το πιο κάτω απόσπασμα από την Armonia Estates Ltd (πιο πάνω):
«Σύμφωνα με τη νομολογία μας, οι εφεσείοντες, παρουσιάζοντας στοιχεία, θα έπρεπε να πιθανολογήσουν την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος δείχνοντας, στην προκειμένη περίπτωση, με ποιο τρόπο η οικοδομή των ενδιαφερομένων μερών επηρέαζε βλαπτικά τα συμφέροντά τους στη δική τους. Πάνω σ΄αυτό το κρίσιμο και μοναδικό ερώτημα ο πρωτόδικος συνάδελφος διαπίστωσε τα εξής:
«Όσο αφορά το πιο πάνω ερώτημα η αιτήτρια εταιρεία εντελώς αόριστα αναφέρει ότι η υλοποίηση της σχετικής άδειας οικοδομής θα επιφέρει βλαπτικές συνέπειες σ΄αυτή και σ΄όσους έχουν αγοράσει απ΄αυτήν υποστατικά. Δεν εξειδικεύεται ούτε στη γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου δικηγόρου της αιτήτριας από πού θα προκληθούν αυτές οι βλαπτικές συνέπειες και φυσικά ποιες θα είναι αυτές. Δεν εξειδικεύονται, ούτε καν έμμεσα αναφέρονται, αυτές οι βλαπτικές συνέπειες από την οικοδομή μιας οργανωμένης οικιστικής ανάπτυξης.»
Ο δικηγόρος των εφεσειόντων δεν αντέτεινε τίποτε στην πιο πάνω κρίση του συναδέλφου μας, η οποία παραμένει ακλόνητη, και βεβαίως νομικά ορθή.»
Καταλήγω ότι ο δικηγόρος των αιτητών εντελώς αόριστα υποστήριξε το έννομο συμφέρον τους. Δεν παρουσίασε στοιχεία για να πιθανολογήσει την ύπαρξη του εννόμου συμφέροντος τους πως δηλαδή η επίδικη άδεια οικοδομής «υποβαθμίζει την περιουσία των αιτητών 2 και 3.»
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.000 έξοδα εναντίον των αιτητών.
Π. Αρτέμης, Δ.
/Χ.Π.