|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.1697/2005)
1 Ιουλίου, 2008
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146.1 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ KAI ΝΟΜΟ 112(1)/2004
ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Αιτήτρια,
ΚΑΙ
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΡΥΘΜΙΣΕΩΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - - -
Κ. Χατζηιωάννου, για την Αιτήτρια.
Χρ. Τριανταφυλλίδης και Ν. Κλεάνθους, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
Γ. Χατζηπροδρόμου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
- - - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Αφού προηγήθηκαν διαπραγματεύσεις μεταξύ της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (ΑΤΗΚ) και των εταιρειών Thunderworx Ltd και OTEnet Telecommunications Cyprus Ltd, σχετικά με το ύψος του τέλους έναρξης κλήσης με το οποίο χρέωνε η ΑΤΗΚ τους εναλλακτικούς παροχείς, κατά τον τερματισμό κλήσεων οι οποίες εκκινούν από το δίκτυο της ΑΤΗΚ σε αριθμό dial-up πρόσβασης στο διαδίκτυο, καταλήγοντας σε δίκτυο εναλλακτικών παροχέων, όπως οι δύο εταιρείες, οι οποίες, διαπραγματεύσεις, δεν οδήγησαν στην εξεύρεση κάποιας λύσης, ζητήθηκε η παρέμβαση του Επιτρόπου Ρύθμισης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ο Επίτροπος). Συνακόλουθα, ο Επίτροπος απέστειλε, στις 5.9.2005, σχετική επιστολή προς την ΑΤΗΚ στην οποία η ΑΤΗΚ απάντησε με επιστολή ημερομηνίας 8.9.2005, εμμένοντας στις θέσεις της. Ως εκ τούτου, ο Επίτροπος κήρυξε το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων και κάλεσε τα μέρη, ήτοι τις δύο εταιρείες και την ΑΤΗΚ, να παραστούν σε διαδικασία επίλυσης διαφοράς. Αφού τηρήθηκε η διαδικασία επίλυσης διαφοράς, σύμφωνα με το άρθρο 34 του περί Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομικών Υπηρεσιών Νόμου του 2004 (Ν.112(Ι)/2004), ο Επίτροπος, αφού έλαβε υπόψη τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών, όπως και τις θέσεις που εξέθεσαν προφορικά σε δύο συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο γραφείο του, εξέδωσε, την 1.11.2005, την απόφασή του, σύμφωνα με την οποία:
"Η ΑΤΗΚ υποχρεούται να προσφέρει άμεσα, και όχι αργότερα από πέντε (5) εργάσιμες ημέρες από την επίδοση της παρούσας Απόφασης, στις εταιρείες Otenet και Thunderworx, αλλά και σε κάθε παροχέα δικτύου ή/και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, όπως επιτάσσει η αρχή της ίσης μεταχείρισης, το προϊόν «εκκίνηση από δίκτυο σταθερής τηλεφωνίας (fixed call origination)» με ανώτατο όριο τιμής τις £0,0058 ανά λεπτό (χρέωση ανά δευτερόλεπτο), για την παράδοση κλήσεων προς δίκτυα εναλλακτικών παροχέων μέχρι το σημείο διασύνδεσης εντός του δικτύου της, κατά τον τερματισμό κλήσεων οι οποίες εκκινούν από το δίκτυο της ΑΤΗΚ σε αριθμούς dial-up πρόσβασης στο διαδίκτυο και καταλήγουν σε δίκτυα εναλλακτικών παροχέων."
(Βλέπε ερυθρό 1, στο Τεκμήριο 1).
Η απόφαση του Επιτρόπου με αρ. ΑΕ6/2005 επιδόθηκε αυθημερόν, ήτοι την 1.11.2005, στα εμπλεκόμενα μέρη.
Με την παρούσα προσφυγή η ΑΤΗΚ επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης του Επιτρόπου.
Προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως ότι καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και ή πλάνη περί το Νόμο ο Επίτροπος επενέβη στο ζήτημα που είχε προκύψει μεταξύ της ΑΤΗΚ και των δύο εταιρειών, αφού το λιανικό τέλος της ΑΤΗΚ δεν αποτελεί θέμα προς διαπραγμάτευση και, επομένως, δεν υπήρχε διαφορά την οποία ο Επίτροπος εκαλείτο να επιλύσει, στα πλαίσια του άρθρου 34 του Νόμου 112(Ι)/2004. Η εισήγηση δεν είναι ορθή. Η απάντηση περιέχεται στο άρθρο 20(ιζ) του ίδιου Νόμου, σύμφωνα με το οποίο ο Επίτροπος έχει την εξουσία:
"(ιζ) να καθορίζει και ρυθμίζει με Απόφαση το πλαίσιο χρεώσεων, συμπεριλαμβανομένων του κατώτατου και/ή ανώτατου ορίου τιμών, προς διασφάλιση θεμιτού και υγιούς ανταγωνισμού, και των αρχών της διαφάνειας και κοστοστρέφειας οποιωνδήποτε παροχέων δικτύων ηλεκτρονικών επικοινωνιών και/ή δημόσιων παροχέων υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, οι οποίοι έχουν ορισθεί από τον Επίτροπο ως παροχείς καθολικής υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων παροχέων υπηρεσιών σταθερής φωνητικής τηλεφωνίας, ή αυτών που έχουν καθορισθεί από αυτόν ως έχοντες σημαντική ισχύ στη σχετική αγορά, κατά την άσκηση της αρμοδιότητας του που περιγράφεται στο Μέρος 9 του παρόντος Νόμου."
(Υπογράμμιση δική μου.)
Από το άρθρο 20(ιζ) προκύπτει, κατά την άποψή μου, σαφώς, ότι ύστερα από το αίτημα για παρέμβασή του, ο Επίτροπος μπορούσε να προχωρήσει στην επίλυση της διαφοράς που προέκυψε, μετά το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων, μεταξύ των δύο εταιρειών και της ΑΤΗΚ. O ισχυρισμός της ΑΤΗΚ ότι, με την επίδικη απόφαση, ο Επίτροπος επέβαλε τη λιανική τιμή της ΑΤΗΚ, δεν μπορεί να ευσταθήσει. Η επίδικη απόφαση του Επιτρόπου δεν επιβάλλει λιανική τιμή, αφού η λιανική τιμή καθορίζεται, εκ των πραγμάτων, από το τέλος παρακράτησης (που υπόκειται σε ρύθμιση) και από το τέλος τερματισμού που καθορίζεται από τον εναλλακτικό παροχέα (χωρίς ρύθμιση). Η επίδικη απόφαση επιβάλλει απλώς "ανώτατο όριο" τιμής.
Όσον αφορά την αναφορά των αιτητών στην απόφαση της Ολομέλειας στην Προσφυγή 145/2004, ΑΤΗΚ v. Επιτρόπου, 9.2.2005, σύμφωνα με την οποία τα λιανικά τέλη της ΑΤΗΚ καθορίζονται από την ίδια, η δε εξουσία του Επιτρόπου περιορίζεται στο "να καθορίζει και να ρυθμίζει πλαίσια χρεώσεων" και "δεν έχει δικαίωμα να ορίζει τιμές λιανικής πώλησης υπηρεσιών που παρέχονται από την αιτήτρια", παρατηρώ ότι αυτή δεν έχει εφαρμογή στην παρούσα περίπτωση, όχι μόνο για το λόγο ότι, όπως ανέφερα, η επίδικη απόφαση του Επιτρόπου δεν επιβάλλει λιανική τιμή, αφού αυτή καθορίζεται από το τέλος παρακράτησης και από το τέλος τερματισμού που καθορίζεται από τον εναλλακτικό παροχέα, αλλά και για το λόγο ότι εκεί η επίδικη απόφαση αφορούσε λιανική τιμή παροχής υπηρεσιών που παρέχονται από την ΑΤΗΚ, ενώ, στη περίπτωση που εξετάζουμε, η επίδικη απόφαση αφορά σε υπηρεσία που προσφέρεται από άλλα δίκτυα, συγκεκριμένα τη διενέργεια κλήσης από συνδρομητή της ΑΤΗΚ προς συνδρομητή εναλλακτικών παροχέων. Η κλήση εκκινεί από το δίκτυο της ΑΤΗΚ και τερματίζεται στο δίκτυο των εναλλακτικών παροχέων. Είναι, όμως, οι τελευταίοι που θα επιτρέψουν τον τερματισμό της κλήσης (στο δίκτυό τους), εξού και είναι αυτοί, οι εναλλακτικοί δηλαδή παροχείς, που καθορίζουν το τέλος τερματισμού και όχι η ΑΤΗΚ. Συνακόλουθα, το λιανικό τέλος δεν αφορά υπηρεσία που παρέχεται από την ΑΤΗΚ. Ούτε, βέβαια, η υπηρεσία αυτή αποτελεί "προϊόν μεταπώλησης", όπως είναι η θέση της ΑΤΗΚ.
Όσον αφορά τη θέση των αιτητών αναφορικά με τις έννοιες των όρων "συνδρομητής" και "πελάτης", σημειώνω απλώς ότι, όπως ορθά παρατηρεί η δικηγόρος του ενδιαφερομένου μέρους 2, στην προκείμενη περίπτωση, οι έννοιες δεν είναι ταυτόσημες. Και τούτο διότι πελάτης υπηρεσιών της ΑΤΗΚ δεν είναι απαραίτητα και συνδρομητής της. Συνδρομητής είναι ο πελάτης ο οποίος έχει συμβατική σχέση με τον παροχέα. Πελάτης υπηρεσιών είναι ο πελάτης, συνδρομητής ή μη, που χρησιμοποιεί για κάποιο χρονικό διάστημα το δίκτυο του παροχέα. Κατά τη διενέργεια κλήσης από συνδρομητή σταθερού της ΑΤΗΚ σε υπηρεσία που προσφέρει ο εναλλακτικός παροχέας, όπως ορθά αναφέρει στην αιτιολόγηση της απόφασής του ο Επίτροπος, ο συνδρομητής της ΑΤΗΚ καθίσταται αυτόματα, και για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που διαρκεί η κλήση, πελάτης της υπηρεσίας του εναλλακτικού παροχέα.
Προβάλλεται, επίσης, ως λόγος ακυρώσεως ότι η επίδικη απόφαση του Επιτρόπου είναι αυθαίρετη και ανεπαρκώς αιτιολογημένη. Έχω διεξέλθει την επίδικη απόφαση και δεν βρίσκω ότι αυτή είναι είτε αυθαίρετη είτε αναιτιολόγητη. (Βλέπε ερυθρό 1 στο Τεκμήριο 1). Όσον αφορά, ειδικότερα, την αιτιολογία, βρίσκω ότι αυτή είναι επαρκής. Ο Έφορος κατέληξε στην επίδικη απόφαση ασκώντας κατά αντικειμενικό και εύλογο τρόπο τη διακριτική εξουσία που του παρέχει ο Νόμος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.000 έξοδα, περιλαμβανομένου ΦΠΑ, υπέρ του Επιτρόπου.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ