ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                                                   Υπόθεση Αρ. 1673/06    

 

31 Ιουλίου, 2008

 

[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146  ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,

Αιτητής,

 

ν.

 

ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,

Καθ΄ης η αίτηση.

- - - - - - -

Μ. Σπανού (κα),  για τον αιτητή

Α. Αδαμίδου(κα)  για Α. Ευαγγέλου, για την καθ΄ων η αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.:  Με την προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, ημερομηνίας 25.5.2006, με την οποία προάχθηκε ο Ανδρέας Μιχαήλ (ΕΜ) στη θέση του Βοηθού Διευθυντή στην Κεντρική Τράπεζα, από την 1.7.2006.

 

Η διαδικασία προαγωγής άρχισε από την Επιτροπή Προσωπικού, η οποία αποφάσισε όπως οι εννέα θέσεις Βοηθού Διευθυντή πληρωθούν με προαγωγή υφιστάμενου προσωπικού από την αμέσως προηγούμενη βαθμίδα.  Στηρίχθηκε στον Κανονισμό 11 των περί Υπαλλήλων της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας) Οδηγιών (ΚΔΠ 233/2004), που προνοεί ότι οι προαγωγές γίνονται βάσει της αξίας, της πείρας και των προσόντων των υπαλλήλων.  Ακολούθως, σημείωσε ότι σύμφωνα με το Παράρτημα των αναφερόμενων Οδηγιών, στα απαιτούμενα προσόντα για τις θέσεις Βοηθού Διευθυντή, περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, και πείρα σε κατάλληλους τομείς εργασιών Κεντρικής Τράπεζας ή σε τομείς που σχετίζονται με εργασίες Κεντρικής Τράπεζας.  Προέβηκε σε καθορισμό των τομέων των εργασιών της Κεντρικής Τράπεζας από τους οποίους θεωρεί ότι αποκτήθηκε κατάλληλη πείρα.  Στη συνέχεια έκρινε ότι δεκαεννέα υποψήφιοι, μεταξύ αυτών ο αιτητής και το ΕΜ, πληρούσαν τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας.  Λαμβάνοντας υπόψη τα αναφερθέντα κριτήρια προαγωγής, σύστησε εννέα υποψήφιους.  Σ΄αυτούς περιλαμβανόταν το ΕΜ, όχι όμως ο αιτητής.  Ανέφερε για το ΕΜ σε σύγκριση με τον αιτητή, ότι υπερέχει σε αξία και πείρα, τόσο στο σύνολο της υπηρεσίας του στην Τράπεζα, όσο και στην προηγούμενη θέση.

 

Ακολούθως, ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, με απόφασή του ημερομηνίας 25.5.2006, έκρινε τους εννέα συστηθέντες ως τους πιο κατάλληλους, σύμφωνα με τη γνωμοδότηση της Επιτροπής και αποφάσισε την προαγωγή τους στη θέση Βοηθού Διευθυντή.

 

Οι δικηγόροι του αιτητή πρόβαλαν, μεταξύ άλλων, ότι οι καθ΄ων η αίτηση παραγνώρισαν ότι ο αιτητής διέθετε το πλεονέκτημα και δεν έδωσαν την απαιτούμενη από τη νομολογία ειδική αιτιολογία για την παραγνώρισή του.

 

Ο αιτητής κατέχει εκτός από το πανεπιστημιακό δίπλωμα (ΒΑ in Social Science), μεταπτυχιακό τίτλο (MSc in Economics) και διδακτορικό (Ph.D in Economics), ενώ το ΕΜ κατέχει μόνο πανεπιστημιακό δίπλωμα.

 

Κατά τη μελέτη της υπόθεσης για έκδοση της απόφασης, διαπίστωσα ότι η απόφαση για προαγωγή του ΕΜ ακυρώθηκε στις 8.2.2008, με απόφασή μου στην υπόθεση Έλενα Γρηγοριάδου ν. Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, Υπ. Αρ. 1203/2006.  Έκρινα σ΄αυτή, μεταξύ άλλων, ότι ο πιο πάνω ισχυρισμός, ο οποίος προβλήθηκε και στην υπόθεση Γρηγοριάδου ν. Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου (1997) 4 Α.Α.Δ. 2344,  είναι ορθός.

 

Προκύπτει το ερώτημα κατά πόσο η παρούσα προσφυγή θα μπορούσε να συνεχίσει μέχρι τελικής απόφασης ή έχασε το αντικείμενό της.

 

Στο σύγγραμμα του Θ. Τσάτσου, Η Αίτησις Ακυρώσεως Ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, έκδοση τρίτη, αναφέρονται τα ακόλουθα στη σελ. 374:

 

«Εάν η προσβαλλόμενη πράξις ή παράλειψις ακυρωθή εξ ολοκλήρου δι΄ετέρας αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας, η περί ακυρώσεως αυτής αίτησις, η τυχόν εισέτι εκκρεμούσα, αποβαίνει άνευ αντικειμένου, της ακυρωτικής αποφάσεως εξαφανιζούσης την πράξιν εξ υπαρχής, έστω και αν η διοίκησις μέχρι της εκδικάσεως της εκκρεμούσης αιτήσεως δεν συνεμορφώθη προς την ακυρωτικήν απόφασιν του Συμβουλίου της επικρατείας.»

 

Σχετικό επίσης είναι και το πιο κάτω απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1929-1959) στη σελ. 275:

 

«Συνήθεις περιπτώσεις καταργήσεως της δίκης είναι . . . . . . . επί ακυρώσεως της προσβαλλομένης δι΄ετέρας αποφάσεως του Σ.Ε.»

 

Το ίδιο θέμα απασχόλησε τον Πική, Δ. (όπως ήταν τότε) στην Kikas and others v. C.B.C. (1984) 3 C.L.R. 852.  Ο Πικής Δ., ανέφερε τα ακόλουθα στη σελ. 856:

 

«In my judgment, the annulment of the administrative act complained of in one proceeding, causes the abatement of the subject matter of every other proceeding for judicial review of the same act."

 

Περαιτέρω ανέφερε τα ακόλουθα, obiter:

 

 ". . . . I think it right to put on record, bearing in mind the context of para.6, that challenge of the act before an administrative Court by a party claiming damages thereunder, is essential for the validation of his suit; although the act need not have been annulled at his instance."

 

Προκύπτει από τα πιο πάνω πως μία ακυρωτική απόφαση έχει ως συνέπεια την κατάργηση και εξαφάνιση της προσβληθείσας διοικητικής πράξης εξ υπ΄αρχής (ex tung) και έναντι πάντων (erga omnes), καθιστώντας τη νομικά ανύπαρκτη.

 

Κατά την άποψη μου, στην Κυπριακή νομολογία δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως το θέμα που αφορά το κατά πόσο στις περιπτώσεις που προκαλείται ζημιά από ακυρωθείσα υπόθεση, δικαιούται και οφείλει ο αιτητής να προωθήσει μέχρι τέλους την υπόθεση του και να ακυρωθεί στη δική του προσφυγή η επίδικη πράξη, για να μπορεί να απαιτήσει αποζημιώσεις με βάση το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος, έστω και αν η πράξη έχει ήδη ακυρωθεί σε άλλη προσφυγή.

 

Εν πάση όμως περιπτώσει, στην παρούσα περίπτωση που αφορά προαγωγές, δεν υπήρχε οποιοδήποτε δικαίωμα να προαχθεί ο αιτητής, αφού είχε μόνο απλά μία προσδοκία.

 

Ως συνέπεια των πιο πάνω, αφού από τις 8.2.08 που εξέδωσα την ακυρωτική απόφαση για την επίδικη προαγωγή του ΕΜ,  το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής έχει εκλείψει, η δίκη πρέπει να κηρυχθεί καταργημένη.

 

Θα πρέπει τώρα να εξετάσω το θέμα εξόδων.  Όταν καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή, καθώς και στα επόμενα της στάδια, δεν προκύπτει από οποιοδήποτε στοιχείο ενώπιόν μου ότι ο αιτητής γνώριζε την ύπαρξη της εν λόγω προσφυγής εναντίον της ίδιας πράξης.  Εν πάση περιπτώσει, οι δικηγόροι της καθ΄ης η αίτηση, που ήταν οι μόνοι που μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι έπρεπε να γνώριζαν την ύπαρξη της προσφυγής, σε κανένα στάδιο δε ζήτησαν τη συνεκδίκαση της παρούσας με την άλλη προσφυγή.

 

Εν όψει των πιο πάνω, θεωρώ ορθό και δίκαιο όπως τα έξοδα επιδικασθούν υπέρ του  αιτητή.

 

Κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται ως απολέσασα το αντικείμενό της και επιδικάζονται €1.300 έξοδα  (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ) υπέρ του αιτητή.

 

 

 

                                                                         Π. Αρτέμης, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

/Χ.Π.

 

 

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο