|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 945/2007)
6 Ιουνίου, 2008
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MOHSEN GHARAHASANLOO,
Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,
Καθ' ης η αίτηση.
Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Αιτητή.
Λ. Γρηγορίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Καθ' ης η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, ο οποίος είναι ενήλικας και κατάγεται από το Ιράν, έφθασε στην Κύπρο στις 2/8/2002 και στις 8/8/2002 υπέβαλε αίτηση για την παροχή ασύλου, ισχυριζόμενος ότι εγκατέλειψε τη χώρα του γιατί αναγνωρίστηκε από τις Ιρανικές Αρχές ότι είχε συμμετάσχει σε μια αντικαθεστωτική διαδήλωση. Η αίτηση απορρίφθηκε, όπως επίσης και η διοικητική προσφυγή που καταχώρισε στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής αμφισβητεί την εγκυρότητα της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής, προβάλλοντας διάφορους λόγους προς υποστήριξη της εισήγησης του.
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η απόφαση είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και τους νόμους και ότι η απόφαση δεν είναι αιτιολογημένη. Η εισήγηση είναι ανεδαφική. Ο αιτητής που είχε το βάρος της απόδειξης των λόγων που είχε προβάλει για τη χορήγηση ασύλου, απέτυχε να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του. Από τα στοιχεία που είχε παρουσιάσει σε συσχετισμό με το περιεχόμενο της συνέντευξης του, σημειώνονται τα πιο κάτω:
(i) Στο αρχικό στάδιο της συνέντευξης του ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι διέμενε στο σπίτι του στο Καράτζ μέχρι την ημερομηνία αναχώρισης του για την Κύπρο. Σε μεταγενέστερο στάδιο της συνέντευξης του ανέφερε ότι από το 1996 έγινε φυγάς και διέμενε σε διάφορες πόλεις μέσα στο Ιράν γιατί τον αναζητούσαν οι αρχές της χώρας του αφού δεν είχε καταταγεί στο στρατό. Αργότερα ανέφερε ότι είχε φύγει από το σπίτι του και διέμενε στην έρημο. Όταν του επισημάνθηκαν οι πιο πάνω αντιφάσεις, ο αιτητής απέφυγε να δώσει μια εξήγηση.
(ii) Ο αιτητής αν και δήλωσε ότι ήταν μέλος των Μουτζαχεντίν και είχε παρουσιάσει μια επιστολή της πιο πάνω οργάνωσης προς υποστήριξη της θέσης του ότι ήταν μέλος της πιο πάνω οργάνωσης, εντούτοις δεν γνώριζε βασικά στοιχεία για την πιο πάνω οργάνωση, όπως π.χ. πού ιδρύθηκε, πόσα μέλη αποτελούσαν το κοινοβούλιο της, πού βρισκόταν το αρχηγείο της και τι είχε γίνει με τη βάση της οργάνωσης πριν από την επέμβαση των Αμερικανών.
(iii) Ο αιτητής δεν γνώριζε τις βασικές επιχειρήσεις των Μουτζαχεντίν, όπως π.χ. την επιχείρηση "Great Bahman", όταν η πιο πάνω οργάνωση το Φεβρουάριο του 2000 επετέθη σε 12 διαφορετικούς στόχους μέσα στο Ιράν και ότι το 1992 είχαν γίνει 13 επιθέσεις εναντίον Ιρανικών πρεσβειών στο εξωτερικό, λέγοντας ότι η οργάνωση δεν είχε επιτεθεί πουθενά.
(iv) Ο αιτητής είχε ισχυριστεί ότι είχε συμμετάσχει στον αυτοπυρπολισμό Ιρανών έξω από την πρεσβεία του Ιράν και αργότερα σε απεργία πείνας στη Λευκωσία. Όμως από το φωτογραφικό υλικό που είχε παρουσιάσει δεν φαίνεται ότι είχε συμμετάσχει ενεργώς σε οποιαδήποτε από τις πιο πάνω εκδηλώσεις.
Από μια έρευνα των στοιχείων που έχουν παρουσιασθεί φαίνεται ότι οι καθ'ων η αίτηση είχαν προβεί στη δέουσα έρευνα και η επίδικη απόφαση είναι δεόντως αιτιολογημένη. Δεν υπήρχε υποχρέωση "ειδικής αξιολόγησης" όπως εισηγείται ο αιτητής, αφού η απόφαση κρίνεται ότι ήταν αιτιολογημένη. (Βλ. Aanayat Samson v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, Προσφυγή 628/05 της 26/6/2006).
Επιπρόσθετα σημειώνω ότι η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων εξέτασε και το ερώτημα κατά πόσο ο αιτητής μπορούσε να τύχει του καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας και εύλογα κατέληξε σε αρνητικό συμπέρασμα, αφού ο αιτητής δεν μπορούσε να αποδείξει βάσιμους λόγους για την ύπαρξη φόβου ότι θα υφίστατο σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη όπως καθορίζεται στο άρθρο 19(2) των περί Προσφύγων Νόμων του 2000-2004. Επιπρόσθετα κρίθηκε ότι ο αιτητής δεν ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις του άρθρου 19Α των Νόμων 2000-2004, για την παραχώρηση προσωρινής διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους.
Οι ισχυρισμοί του αιτητή ότι οι καθ'ων η αίτηση έλαβαν υπόψη ψευδή και/ή ανεπιβεβαίωτα γεγονότα και ότι η απόφαση λήφθηκε για αλλότριους και εκδικητικούς σκοπούς, παρέμειναν έωλοι και απορρίπτονται. Για τον ίδιο λόγο απορρίπτεται και η εισήγηση ότι η απόφαση έχει ληφθεί κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €600 έξοδα σε βάρος του αιτητή.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ