|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 918/2007)
8 Μαίου, 2008
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
AHMAD IMBRAHIM KEDUM,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΔΙΑ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
Ελ. Μηλιδώνη για Λ. Κληρίδη, για τον Αιτητή.
Λ. Λάμπρου-Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EX-TEMPORE)
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.:
(α) Τα γεγονότα.
Ο αιτητής αφίχθη στην Κύπρο στις 25/12/96 για να εργαστεί στην εταιρεία G. Neophytou & Sons Ltd. και του χορηγήθηκε άδεια παραμονής και εργασίας με την πιο πάνω εταιρεία. Η πιο πάνω άδεια ανανεωνόταν συνεχώς μέχρι τις 25/12/2000. Ακολούθως του δόθηκε τελική παράταση της άδειας παραμονής και εργασίας για ακόμα ένα χρόνο μέχρι τις 25/12/2001. Έκτοτε παρέμεινε στην Κύπρο χωρίς άδεια παραμονής και εργασίας. Στις 23/11/2005 ο αιτητής υπέβαλε αίτημα για την αναγνώριση του ως επί μακρόν διαμένων, σύμφωνα με τις πρόνοιες της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε στις 25/4/2007 γιατί "δεν ήταν κάτοχος έγκυρης άδειας παραμονής κατά την 23/1/2006 που είναι η ημερομηνία ενσωμάτωσης της Οδηγίας στο εθνικό δίκαιο".
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η επίδικη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί γιατί αντίκειται προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού ο αιτητής έχει ήδη συμπληρώσει 11 χρόνια παραμονής στην Κύπρο. Επιπλέον υποβλήθηκε ότι εφόσον η Κυπριακή Δημοκρατία εισέπραξε εισφορές από τον εργοδότη του αιτητή ως κοινωνικές ασφαλίσεις μέχρι και τον Ιούνιο του 2007, δεσμεύεται ότι η παραμονή του αιτητή στην Κύπρο δεν ήταν παράνομη.
(β) Η νομική πλευρά.
(i) Το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος.
Το άρθρο 4(1) για την αναγνώριση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ, όπως έχει υιοθετηθεί στην Κύπρο με την έγκριση του Νόμου 8(Ι)/2007 προνοεί ότι,
"Τα κράτη μέλη παρέχουν το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος στους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν στην επικράτεια τους νόμιμα και αδιάλειπτα κατά τα πέντε τελευταία έτη αμέσως πριν από την υποβολή της σχετικής αίτησης."
Πρέπει να σημειωθεί ότι στις 23/11/2005, όταν ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για εξασφάλιση του καθεστώτος του μακρόν διαμένοντος, η Οδηγία 2003/109/ΕΚ δεν είχε ακόμα ενσωματωθεί νομοθετικά στο εθνικό δίκαιο. Η πιο πάνω Ευρωπαϊκή Οδηγία εκδόθηκε στις 25/11/2003, δημοσιεύθηκε στις 23/1/2004 και για την ενσωμάτωση της στις εθνικές νομοθεσίες δόθηκε προθεσμία δύο χρόνων. Στην Κύπρο ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο με το Νόμο 8(Ι)/2007 που δημοσιεύθηκε στις 14/2/2007.
Η εφαρμογή των προνοιών της πιο πάνω Οδηγίας εξετάστηκε στην υπόθεση Vera Joudine v. Κυπριακής Δημοκρατίας (Α.Ε. 55/2006 της 28/7/2006) στην οποία τονίστηκαν τα ακόλουθα:
"Επιπρόσθετα πρέπει να τονιστεί ότι η Οδηγία 2003/109/ΕΚ δεν παραχωρεί αυτόματα σε ένα αλλοδαπό επί μακρόν διαμένοντα στην Κύπρο το δικαίωμα παραμονής στη χώρα. (Βλ. Graig and de Búrca "EU Law, Text, Cases and Materials", 2nd Edition, 190). Η παραχώρηση του πιο πάνω ωφελήματος μπορεί να γίνει μόνο μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας στο τοπικό νομικό πλαίσιο και την καταχώριση σχετικής αίτησης από τον αλλοδαπό (Άρθρο 7(1) της Οδηγίας), νοουμένου ότι ικανοποιεί προς τούτο τις σχετικές προϋποθέσεις (Άρθρο 3 της Οδηγίας)."
Το χρονικό διάστημα το οποίο θέτει η Οδηγία έχει ως απώτερο σκοπό την παροχή ευχέρειας στα κράτη μέλη να δημιουργήσουν τις κατάλληλες υποδομές για την ενσωμάτωση των προνοιών της Οδηγίας στο τοπικό δίκαιο. Τα κράτη μέλη έχουν μέχρι τη συμπλήρωση της προθεσμίας που παρέχεται την ελευθερία να εξετάζουν τον τρόπο ενσωμάτωσης (βλ. Pubblico Ministero v. Tullio Ratti (1979) ECR 1629) και δεν είναι υπόχρεα πριν από την παρέλευση της προθεσμίας να μεταφέρουν τις πρόνοιες της Οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο. (Βλ. Intern-Environment Wallone ASBL v. Region Wallone (1997) ECR 7411).
Επιπρόσθετα πρέπει να τονιστεί ότι η Οδηγία 2003/109/ΕΚ δεν παραχωρεί αυτόματα σε ένα αλλοδαπό επί μακρόν διαμένοντα στην Κύπρο το δικαίωμα παραμονής στη χώρα. (Βλ. Graig and de Búrca "EU Law, Text, Cases and Materials", 2nd Edition, 190). Η παραχώρηση του πιο πάνω ωφελήματος μπορεί να γίνει μόνο μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας στο τοπικό νομικό πλαίσιο και την καταχώριση σχετικής αίτησης από τον αλλοδαπό (Άρθρο 7(1) της Οδηγίας), νοουμένου ότι ικανοποιεί προς τούτο τις σχετικές προϋποθέσεις (Άρθρο 3 της Οδηγίας).
Στην παρούσα περίπτωση ο αιτητής υπέβαλε την αίτηση του στις 23/11/2005, προτού η Οδηγία ενσωματωθεί νομοθετικά στο εθνικό δίκαιο, ενώ ο αιτητής δεν ήταν κάτοχος έγκυρης άδειας παραμονής. Κάτω από τις περιστάσεις κρίνω ότι η απόφαση των καθ'ων η αίτηση της 25/4/2007 ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω θα πρέπει να σημειωθεί ότι το θέμα της παροχής του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος εξετάστηκε πρόσφατα από την πλήρη Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Motilla v. Δημοκρατίας (Προσφυγή 673/2006 της 21/1/2008), στην οποία τονίστηκε ότι η προσωρινή άδεια παραμονής που δίνεται σε ένα υπήκοο τρίτης χώρας για ένα συγκεκριμένο σκοπό δεν επιτρέπει στον υπήκοο αυτό να επανέλθει μετά την πάροδο μιας πενταετίας και να ζητά την παροχή του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος. Το στοιχείο της προσωρινότητας που καθορίζεται με τον περιορισμένο χρόνο παραμονής εξουδετερώνει την προοπτική εδραίωσης της παραμονής. Στην παρούσα περίπτωση ο αιτητής έφθασε στην Κύπρο και του δόθηκαν επανειλημμένες άδειες παραμονής, με τον όρο ότι θα εργαζόταν ως εργάτης στην εταιρεία G. Neophytou & Sons Ltd. Ο αιτητής γνώριζε ότι η άδεια παραμονής του ήταν περιορισμένης διάρκειας και ότι οι ανανεώσεις που χορηγούνταν για την εκτέλεση των εργασιών ως εργάτη, δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν ερείσματα ότι η παραμονή του στην Κύπρο θα ενομιμοποιείτο.
(ii) Παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Έχει επίσης υποβληθεί εκ μέρους του αιτητή με αναφορά στην υπόθεση Ahmad ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή 965/2006 της 30/7/2007), ότι οι καθ'ων η αίτηση ενήργησαν κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης γιατί ενώ εισέπρατταν από τον αιτητή κατά τη διάρκεια της εργασίας του στην Κύπρο εισφορές για το ταμείο των κοινωνικών ασφαλίσεων (όπως αυτές φαίνονται στη σχετική επιστολή του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων ημερομηνίας 14/6/2007), που έχει επισυναφθεί τόσο στην αίτηση όσο και στη γραπτή αγόρευση του αιτητή, απέρριψαν την αίτηση του για την αναγνώριση του δικαιώματος του επί μακρόν διαμένοντος. Ο πιο πάνω λόγος που έχει αναπτυχθεί στη γραπτή αγόρευση του αιτητή δεν περιλαμβάνεται στους λόγους της προσφυγής και κατ' επέκταση το Δικαστήριο δεν μπορεί να προβεί στην εξέτασή του.
Συνακόλουθα η προσφυγή απορρίπτεται με €500 έξοδα σε βάρος του αιτητή.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.