|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 90/07
13 Μαϊου, 2008
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΕΓΚΩΜΗΣ, ΚΑΙ/ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΕΓΚΩΜΗΣ ΚΑΙ/Η ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΕΓΚΩΜΗΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - - -
Ε. Λεωνίδου (κα) για Μ. Χριστοφίδη, για αιτητή
Κλεάνθους(κα), για Χ. Τριανταφυλλίδη, για καθ΄ων η αίτηση
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Οι καθ΄ων η αίτηση, Δήμος Έγκωμης, με επιστολή τους ημερομηνίας 15.9.06, επέβαλαν δημοτικό τέλος ακίνητης ιδιοκτησίας στις εγκαταστάσεις των αιτητών, Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού, δηλαδή στο Μακάρειο Αθλητικό Κέντρο, που βρίσκεται εντός των δημοτικών ορίων των καθ΄ων η αίτηση, για το έτος 2006 και επίσης ζητούσαν όλες τις καθυστερήσεις των προηγούμενων χρόνων που είχαν επιβληθεί και δεν είχαν πληρωθεί από τους αιτητές.
Στις 9.10.06 οι αιτητές υπέβαλαν ένσταση και οι καθ΄ων η αίτηση με επιστολή τους απάντησαν στους αιτητές ότι εμμένουν στην επιβολή της φορολογίας.
Με την προσφυγή τους οι ατιτητές προσβάλλουν την απορριπτική απόφαση της ένστασής τους, που περιέχεται στην ρηθείσα επιστολή, ισχυριζόμενοι ότι, με βάση των περί Δήμων Νόμο, εξαιρούνται από την πληρωμή δημοτικού τέλους ακίνητης ιδιοκτησίας.
Οι καθ΄ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση, ισχυριζόμενοι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι βεβαιωτική της απόφασης επιβολής του τέλους, ημερομηνίας 15.9.2006, η οποία και δεν προσβλήθηκε και ως εκ τούτου δεν υπάρχει δικαιοδοσία για έλεγχο της απόφασης αυτής.
Κατά λέξη, οι καθ΄ων η αίτηση αναφέρουν τα ακόλουθα στην παράγραφο 3 των γεγονότων:
«Είναι η θέση των Καθ΄ων η Αίτηση ότι η μόνη εκτελεστή διοικητική πράξη είναι αυτή της επιβολής φορολογίας με την επιστολή ημερομηνίας 15.9.2006 την οποία οι Αιτητές δεν προσέβαλαν εντός της καθορισμένης προθεσμίας (και μόνο όσον αφορά το έτος 2006 καθότι τα υπόλοιπα χρόνια (2000-2005 και 1992) είχαν ζητηθεί και προηγουμένως χωρίς οι Αιτητές να καταχωρήσουν Προσφυγή εντός των 75 ημερών). Η επιστολή την οποία προσβάλλουν οι Αιτητές (Παράρτημα Α της Αίτησης) είναι βεβαιωτική της απόφασης φορολογίας ημερομηνίας 15.9.2006.»
Παρατηρώ ότι οι αιτητές πουθενά δεν απαντούν στην προδικαστική ένσταση των καθ΄ων η αίτηση, δεν αναφέρονται στο θέμα στη γραπτή τους αγόρευση αλλά ούτε και στην απαντητική τους αγόρευση. Το μόνο που ελέχθη επί του προκειμένου, κατόπιν ερωτήσεων του Δικαστηρίου στο στάδιο των διευκρινίσεων, ήταν ότι το δικαίωμα ένστασης τους εδίδετο από την ίδια την επιβολή του φόρου. Πράγματι, στις υποσημειώσεις της επιβολής φορολογίας (Παράρτημα 1 στην Ένσταση), αναφέρονται τα ακόλουθα: «Ενστάσεις συνοδευόμενες με τα απαραίτητα δικαιολογητ. θα γίνονται δεκτές μέχρι 10.10.06».
Ουσιώδες επί του προκειμένου είναι το κατά πόσο η σχετική νομοθεσία θεσμοθετεί διαδικασία ένστασης, απόφαση στην οποία θα συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη, όπως συνήθως συμβαίνει στις περιπτώσεις ιεραρχικών προσφυγών.
Οι αιτητές δεν με έχουν παραπέμψει σε τέτοια πρόνοια, αλλά ούτε και η μελέτη του σχετικού νόμου αποκαλύπτει την ύπαρξη τέτοιας πρόνοιας.
Βεβαιωτικές είναι οι πράξεις με τις οποίες η διοίκηση βεβαιώνει ή επαναλαμβάνει το περιεχόμενο άλλης προγενέστερης εκτελεστής πράξης, δηλώνοντας έτσι εμμονή της σε αυτή. Συνήθως οι βεβαιωτικές πράξεις εκδίδονται αφού υποβληθεί αίτημα για ανάκληση ή αναθεώρηση της εκτελεστής πράξης. Η άρνηση της διοίκησης που αποφασίζεται χωρίς νέα έρευνα, είναι, σύμφωνα με τη νομολογία, βεβαιωτική (Zivlas v. Municipality of Paphos (1975) 3 C.L.R. 349).
Όταν μια τέτοια πράξη εκδίδεται μετά από νέα έρευνα, τότε είναι εκτελεστή. Η νέα έρευνα υπάρχει εάν λαμβάνονται υπόψη νέα ουσιώδη στοιχεία που πρόσφατα προέκυψαν ή ήταν άγνωστα στη διοίκηση.
Στην παρούσα περίπτωση δεν τέθηκαν οποιαδήποτε νέα στοιχεία, είτε επί της πραγματικής, είτε της νομικής φύσης της υπόθεσης, αλλά απλώς προβλήθηκε νομική επιχειρηματολογία.
Έχει αποφασισθεί ότι δε συνιστά νέα έρευνα η επανεξέταση μίας υπόθεσης όσον αφορά μόνο τη νομική της πλευρά (Kelpis v. Republic (1973) C.L.R. 196, 203, Θεοδοσίου ν. Δημοκρατία (1999) 3 Α.Α.Δ. 689, 694 κ.α.), ούτε η εξέταση νέας νομικής επιχειρηματολογίας. (Markou v. Republic (1968) 3 C.L.R. 267, Christofides v. Republic (1971) 3 C.L.R. 302 και Odysseos v. Republic (1984) 3 C.L.R. 463).
Eφαρμόζοντας τις πιο πάνω νομικές αρχές στα γεγονότα της υπό κρίση υπόθεσης, καταλήγω ότι η προσβαλλόμενη πράξη συνιστά βεβαιωτική της προηγούμενης απόφασης με την οποία επιβλήθηκε το τέλος ακίνητης ιδιοκτησίας περιουσίας και η οποία δεν προσβλήθηκε από τους αιτητές.
Κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται με €1.300 έξοδα εναντίον των αιτητών.
Π. Αρτέμης, Δ.
/Χ.Π.