|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.804/2006)
30 Μαίου, 2008
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΚΑΙ/Ή ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Ο Αιτητής παρουσιάζεται προσωπικά.
Λ. Ουστά (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Στις 25.11.2005 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για παροχή σύνταξης αναπηρίας.
Με επιστολή από το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων ημερ 20/12/2005, ο αιτητής πληροφορήθηκε ότι η αίτησή του είχε απορριφθεί.
Παραθέτω αυτούσιο το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής :
«Αναφέρομαι στην αίτησή σας της 25.11.2005 για σύνταξη αναπηρίας και σας πληροφορώ ότι αυτή απορρίφθηκε γιατί:
Το ατύχημα το οποίο σας προκάλεσε την ανικανότητά σας για εργασία δεν θεωρήθηκε ως επαγγελματικό ατύχημα.»
Στις 13.12.2005 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για σύνταξη ανικανότητας.
Με επιστολή και πάλι από το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων ημερ. 20.12.2005 πληροφηρήθηκε ότι και η πιο πάνω αίτησή του απορρίφθηκε.
Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά συγκεκριμένα:
«Α. Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ' ών η Αίτηση με την οποία αποφασίστηκε η μη έγκριση του Αιτητού για σύνταξη αναπηρίας και σύνταξη ανικανότητος είναι άκυρη, παράνομη, αντισυνταγματική και ή εστερημένη έννομου αποτελέσματος.
Β. Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η ενέργεια των Καθ'ων η Αίτηση να αποστείλει την απορριπτική επιστολή σε άλλη διεύθυνση πλην της δικής του είναι παράνομη, αντισυνταγματική και παραβιάζει τους Νόμους περί Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων και το ιατρικό απόρρητο και εσκεμμένη ενέργεια για να εκπνεύσει ο χρόνος απάντησης -καταχώρησης έφεσης ως προς την απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση.»
Είναι η θέση των Καθ' ων η αίτηση ότι με την προσφυγή του ο αιτητής προσβάλλει δύο διαφορετικές μη συναφείς διοικητικές πράξεις, ήτοι την απόρριψη της αίτησής του για παροχή σύνταξης λόγω αναπηρίας και την απόρριψη της αίτησής του για σύνταξη ανικανότητας.
Η πιο πάνω προδικαστική ένσταση ευσταθεί.
Δεν είναι επιτρεπτή η προσβολή, με το ίδιο δικόγραφο, δύο διαφορετικών και ανεξάρτητων διοικητικών πράξεων οι οποίες δεν είναι συναφείς. Συνάφεια υφίσταται όταν η μία πράξη αποτελεί προϋπόθεση της άλλης, όταν το αποτέλεσμα της εκδίκασης της μίας πράξης θα έχει επίδραση στη νομιμότητα της άλλης, όταν αποτελούν διαδοχικά στάδια της ίδιας διοικητικής ενέργειας, όταν η μία αποτελεί τροποποίηση ή συμπλήρωση ή ανάκληση της πρώτης, ή όταν αφορούν στον ίδιο αιτητή, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν από το ίδιο όργανο κατά την ίδια διοικητική διαδικασία. (Δέστε: Πορίσματα Νομολογίας Σ.τ.Ε. 1929-1959, σελ. 274, Τσάτσου, "Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας", Έκδοση Τρίτη, σελ. 357-58, Συμεωνίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 ΑΑΔ 258).
Εν προκειμένω διαφορετικός είναι ο σκοπός των δύο συντάξεων, διαφορετικές οι προϋποθέσεις για την απόκτηση δικαιώματος για την καταβολή τους και διαφορετικές οι αιτιολογίες που δόθηκαν στις δύο περιπτώσεις. Επομένως το Δικαστήριο δεν μπορεί παρά να επιληφθεί μόνο του πρώτου σκέλους της προσφυγής δηλαδή μόνο της απόρριψης του αιτήματος για παροχή σύνταξης αναπηρίας. Θα ήταν δυνατό, για τη διάσωση της δεύτερης προσβαλλόμενης πράξης, να επιδιωκόταν χωρισμός του δικογράφου, πριν την τελική εκδίκαση της προσφυγής, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Στην παρούσα υπόθεση δεν ζητήθηκε χωρισμός δικογράφου παρά την προδικαστική ένσταση και παρά το γεγονός ότι η προσφυγή εκκρεμούσε ενώπιον μου για ενάμισυ περίπου χρόνο (Δέστε: απόφαση της Ολομέλειας Κωστάκης Χριστοδούλου ν. Μαρίνα Νεοφύτου και Υπουργικού Συμβουλίου κ.ά (2001) 3 Α.Α.Δ. 576).
Η δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη κρίνεται επομένως ως απαράδεκτη και ως τέτοια υπόκειται σε απόρριψη.
Θα εξετάσω, στη συνέχεια, μόνο την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη.
Στη βάση των όσων σημειώθηκαν στην ένορκη δήλωση του αιτητή αναφορικά με το ζήτημα της πραγματικής διεύθυνσης επίδοσης του και του ότι έλαβε γνώση της προσβαλλόμενης απόφασης στις 9.3.2006, δεν θα θεωρήσω την προσφυγή εκπρόθεσμη εφόσον καταχωρήθηκε την 8.5.2006.
Αναφορικά με το αιτητικό Β της αίτησης ακύρωσης παρατηρώ συναφώς ότι εφόσον ο αιτητής, δυνάμει του άρθρου 146.1, προσβάλλει την ουσία της απορριπτικής επιστολής, δεν μπορεί να αξιώνει ταυτόχρονα και ξεχωριστή θεραπεία σε σχέση με ισχυριζόμενη εσκεμμένη παράλειψη της διοίκησης να του αποστείλει την εν λόγω επιστολή στη σωστή διεύθυνση.
Όσον αφορά την ουσία της προσφυγής παρατηρώ τα εξής:
Σύμφωνα με το άρθρο 46(1) του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου, Ν.41/80:
«Οσάκις μισθωτός υφίσταται σωματικήν βλάβην συνεπεία επαγγελματικού ατυχήματος δικαιούται εις παροχάς λόγω αναπηρίας ..».
Επομένως σύμφωνα με το πιο πάνω άρθρο παροχή, λόγω αναπηρίας, καταβάλλεται σε ασφαλισμένους «μισθωτούς», στους οποίους συμβαίνει «επαγγελματικό» ατύχημα, εξαιτίας του οποίου υφίστανται σωματική βλάβη. Για σκοπούς του προαναφερόμενου Νόμου, επαγγελματικό ατύχημα σύμφωνα με το άρθρο 44(1) του Νόμου σημαίνει «ατύχημα προκληθέν ως εκ της απασχολήσεως και εν τη απασχολήσει μισθωτού».
Στην προκειμένη περίπτωση ο αιτητής δεν υπέβαλε οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο ότι το ατύχημα που του συνέβηκε ήταν επαγγελματικό, με την προαναφερόμενη έννοια. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί, ότι η αίτηση που είχε υποβάλει για παροχή λόγω αναπηρίας δεν συνοδευόταν από τα απαραίτητα πιστοποιητικά και ούτε φέρει την υπογραφή του αιτητή. Επομένως δεν συνέτρεχαν, κατά το χρόνο λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης, οι προϋποθέσεις που θέτει ο Νόμος, για παροχή σύνταξης ή παροχής λόγω αναπηρίας και συνεπώς νόμιμα και αιτιολογημένα απορρίφθηκε το αίτημά του.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €700 έξοδα εις βάρος του αιτητή. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.