|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 669/2006)
15 Μαίου, 2008
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΩΡΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
Αίτηση ημερομηνίας 5/3/2008
Π. Παπαγεωργίου, για την Αιτήτρια.
Ελ Λοϊζίδου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση η αιτήτρια ζητά την έκδοση διατάγματος για την παράταση του χρόνου καταχώρισης έφεσης.
(α) Τα γεγονότα.
Από τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως αυτά περιγράφονται στην ένορκη δήλωση του δικηγόρου Παύλου Παπαγεωργίου, προκύπτει ότι η προσφυγή που είχε καταχωρηθεί εναντίον της Ε.Δ.Υ. για τη μη προαγωγή της αιτήτριας στη θέση του Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης, απορρίφθηκε στις 11/1/2008. Η προσφυγή είχε καταχωρηθεί από το γραφείο Π. Παπαγεωργίου & Σία και την χειρίστηκε ο δικηγόρος Παύλος Παπαγεωργίου, ο οποίος ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου σε διαφορετικό γραφείο από εκείνο του δικηγορικού γραφείου Π. Παπαγεωργίου & Σία. Υπεύθυνος του πιο πάνω γραφείου είναι ο δικηγόρος Παναγιώτης Παπαγεωργίου, αδελφός του Παύλου Παπαγεωργίου. Την επομένη της απόρριψης της προσφυγής ο Παύλος Παπαγεωργίου είχε συνάντηση στο γραφείο του με τον αδελφό του Παναγιώτη Παπαγεωργίου και συμφώνησαν να ενημερώσουν την αιτήτρια για το περιεχόμενο της απόφασης και να εξετάσουν την πιθανότητα καταχώρισης έφεσης. Ως αποτέλεσμα επιθυμίας της αιτήτριας να προχωρήσει με την καταχώριση έφεσης, ο Παύλος Παπαγεωργίου ζήτησε και πήρε υποδείγματα εφέσεων από τα γραφεία των κκ. Α. Μαρκίδη και Σ. Οικονομίδη και αφού ετοίμασε το προσχέδιο έφεσης, το απέστειλε στο γραφείο Π. Παπαγεωργίου & Σία με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail). Η άγνοια χειρισμού ηλεκτρονικού υπολογιστή εκ μέρους του Παναγιώτη Παπαγεωργίου, ήταν ο λόγος της καθυστέρησης της καταχώρισης της έφεσης, που οδήγησε και στην καταχώριση της παρούσας αίτησης. Επειδή ο κ. Παναγιώτης Παπαγεωργίου δεν ήταν γνώστης χειρισμού ηλεκτρονικού υπολογιστή δεν περιήλθε σε γνώση του το προσχέδιο της έφεσης που του είχε σταλεί από τον αδελφό του με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail). Επιπρόσθετα οι υπάλληλοι του γραφείου Π. Παπαγεωργίου & Σία παρέλειψαν να πληροφορήσουν τον Παναγιώτη Παπαγεωργίου για το προσχέδιο της έφεσης που υπήρχε στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του γραφείου. Όταν ο Παύλος Παπαγεωργίου τηλεφώνησε στον αδελφό του στις 3/3/2007 για να ρωτήσει τι είχε γίνει με την καταχώριση της έφεσης και πληροφορήθηκε ότι η έφεση δεν είχε καταχωρηθεί γιατί ο αδελφός του δεν γνώριζε το χειρισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών, καταχωρήθηκε λίγες μέρες αργότερα, στις 5/3/2008, η παρούσα αίτηση με την οποία ζητείται η παράταση της χρονικής προθεσμίας για την καταχώριση της έφεσης, η οποία είχε ήδη ετοιμαστεί. Σύμφωνα με τους δικηγόρους της αιτήτριας η καθυστέρηση στην καταχώριση της έφεσης οφειλόταν στην πεπλανημένη αντίληψη ότι η έφεση είχε ήδη καταχωρηθεί.
(β) Η νομική πλευρά.
Η αίτηση βασίζεται στη Δ.35, θ. 2 των Κανόνων Πολιτικής Δικονομίας και των Κανονισμών 18, 19 και 22 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962. Οι προεκτάσεις των πιο πάνω προνοιών σε σχέση με τη μη συμμόρφωση προς καθορισμένες χρονικές προθεσμίες και οι λόγοι που θα δικαιολογούσαν την παράταση χρονικών προθεσμιών εξετάστηκαν σε αριθμό αποφάσεων. Το χρονικό διάγραμμα για την καταχώριση μιας έφεσης συνιστά ένα εξαιρετικά δυναμικό μέτρο που αποβλέπει στην απρόσκοπτη και γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης. Η έγκριση της παράτασης για την καταχώριση μιας έφεσης επαφίεται πάντα στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου που ασκείται με βάση τα ιδιάζοντα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. (Βλ. Branco Salvage Ltd. v. Repubic (Attorney-General as Successor to the Greek Communal Chamber and Another) (1967) 3 C.L.R. 213, Niki Chr. Georghiou v. Republic (Minister of the Interior and Another) (No.3) (1968) 3 C.L.R. 563, Niki Chr. Georghiou v. Republic (Minister of the Interior and Another) (1968) 1 C.L.R. 411 (Ολ.), Cyprian Seaway Agencies Ltd. and Others v. Republic (1981)3 C.L.R. 271 και Ι. & A. Φιλίππου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2385).
Το ίδιο ακριβώς θέμα της παρούσας υπόθεσης εξετάστηκε στην υπόθεση Fame Transports Ltd. ν. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 561, στην οποία τονίστηκαν τα ακόλουθα:
"Σε αντίθεση με τα πιο πάνω γεγονότα στην υπόθεση Niki Georghiou, στην παρούσα υπόθεση δεν υπάρχουν άλλα συντρέχοντα περιστατικά αποκαλυπτικά της ύπαρξης αντικειμενικών δυσκολιών για την εμπρόθεσμη υποβολή της έφεσης. Δεν μας έχει υποδειχθεί οποιαδήποτε αυθεντία στην οποία το λάθος ή η αμέλεια του δικηγόρου ή του διαδίκου να καταχωρίσει εμπρόθεσμα την έφεση του έχει θεωρηθεί από μόνη της ικανοποιητικός λόγος για την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου υπέρ της παράτασης της προθεσμίας. (Βλέπε: Σολιάτης κ.α. ν. Χριστοδουλίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 1162).
Αντίθετα, στην απόφαση Πάνος Π. Βαρδιάνος ν. Edwin John Thomas Richards (1998) 1 Α.Α.Δ. 698, έχουν λεχθεί τα εξής που αποτελούν και ευθείαν απάντηση στο θέμα:
«Ο διάδικος δεν μπορεί, κατά κανόνα, να προβάλλει το λάθος, αμέλεια ή παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών. Θα αποτελούσε ένα εύσχημο τρόπο υπερφαλάγγισης των δικονομικών διατάξεων. Από τη συμμόρφωση προς τα χρονοδιαγράμματα αυτά εξαρτάται η απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης και συνακόλουθα το κύρος της. Μας ενισχύουν, σε αυτή τη θέση, τα λεχθέντα στην υπόθεση Grand Metropolitan Nominee (N.2) Co. Ltd. v. Evans, The Times Law Reports, May 15, 1992:
"The court should not be astute to find excuses for such failure since obedience to orders of the court is the foundation on which its authority is founded."
Βλέπε επίσης Μιχαηλίδης ν. Χρίστου (1996) 1 Α.Α.Δ. 1190 και Κληρίδης ν. Σταυρίδη (1997) 1 Α.Α.Δ. 1348."
Στην παρούσα περίπτωση η παράλειψη καταχώρισης εγκαίρως της έφεσης οφειλόταν σε ανεπαρκή εσωτερικό χειρισμό εκ μέρους του δικηγορικού γραφείου της αιτήτριας και ο λόγος που προβλήθηκε για την παράλειψη της καταχώρισης της έφεσης δεν δικαιολογεί την παράταση της σχετικής προθεσμίας. Δεν παραβλέπω το μικρό χρονικό διάστημα της καθυστέρησης, όμως ταυτόχρονα δεν μπορώ να παραβλέψω ότι από την απορριφθείσα προσφυγή επηρεάζονται πέντε ενδιαφερόμενα μέρη τα οποία θα μπορούσαν εύλογα να επικαλεστούν την αρχή της τελεσιδικίας των δικαστικών αποφάσεων. Όπως έχει τονιστεί στην υπόθεση Ξενοφώντος ν. Χατζηαράπη (1999) 1 Α.Α.Δ. 221,
"Το σύστημα λειτουργίας ενός δικηγορικού γραφείου δεν αφορά το Δικαστήριο. Οι πιθανές ελλείψεις σ' αυτή δεν εμπίπτουν στην έννοια "πέραν των δυνάμεων του εφεσείοντα" που απαντά στον Κανονισμό. Η μη συμμόρφωση με τις πιο πάνω διατάξεις πρέπει να οφείλεται σε λόγο η επέλευση του οποίου δεν οφείλεται στη συνήθη ανθρώπινη λειτουργία."
Συνακόλουθα ο λόγος που έχει προβληθεί ότι η καθυστέρηση οφειλόταν σε άγνοια χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή εκ μέρους του δικηγόρου που χειριζόταν την καταχώριση της έφεσης και ότι η καθυστέρηση οφειλόταν στην εσφαλμένη αντίληψη ότι η έφεση είχε καταχωρηθεί, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός. Τα εσωτερικά προβλήματα που μπορούν να προκύψουν από την υιοθέτηση των ηλεκτρονικών μέσων στη λειτουργία ενός δικηγορικού γραφείου, δεν απαλλάττουν το δικηγόρο που χειρίζεται μια υπόθεση από τη νομική υποχρέωση συμμόρφωσης προς τις υφιστάμενες χρονικές προθεσμίες καταχώρισης δικογράφων.
(γ) Η ένορκη δήλωση.
Η αίτηση που έχει καταχωρηθεί συνοδεύεται με ένορκη δήλωση που έχει υπογραφεί από το δικηγόρο που χειρίστηκε την απορριφθείσα προσφυγή.
Η τακτική της επισύναψης ενόρκων δηλώσεων εκ μέρους δικηγόρου που εμφανιζόταν και ως δικηγόρος ενός εκ των διαδίκων, είχε επισύρει τα δυσμενή σχόλια του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε αριθμό υποθέσεων (βλ. Ahapittas v. Roc-Chick Ltd (1968) C.L.R. 1, Ιωαννίδης ν. Σπαρσή (1979) 2 J.S.C. 186). Τελικά στην υπόθεση In Re Efthymiou (1987) 1 C.L.R. 329, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο δικηγόρος δεν μπορεί να εμφανίζεται ταυτόχρονα ως δικηγόρος και ως μάρτυς, σημειώνοντας ότι σε μια τέτοια περίπτωση ο δικηγόρος στερείται τα εχέγγυα του λειτουργού της δικαιοσύνης, αφού θα προβάλλει εισηγήσεις σχετικά με τις αντικειμενικές προεκτάσεις της μαρτυρίας που αναπόφευκτα θα αναφέρονται και στην κρίση της δικής του μαρτυρίας. Η πιο πάνω προσέγγιση υιοθετήθηκε στους περί Δεοντολογίας των Δικηγόρων Κανονισμούς του 2002, στο άρθρο 13(5) το οποίο προνοεί ότι,
"Σε περίπτωση που ο δικηγόρος θα είναι μάρτυρας σε υπόθεση, οφείλει να μην εμφανιστεί πλέον και ως δικηγόρος, ως μάρτυρας δε οφείλει να εμφανιστεί στο Δικαστήριο με πλήρη ανεξαρτησία γνώμης και δύναται να αρνηθεί να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση η οποία δυνατό να κατατείνει να τον οδηγήσει σε αποκάλυψη ή παραβίαση του επαγγελματικού απορρήτου."
Η επισύναψη της ένορκης δήλωσης από το δικηγόρο που ενεργούσε ως συνήγορος της αιτήτριας, συνιστά παραβίαση των περί Δεοντολογίας των Δικηγόρων Κανονισμών του 2002, αφού σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 8 των Κανονισμών ο δικηγόρος "έχει υποχρέωση αυστηρής τήρησης των κανόνων της δεοντολογίας". Δεν κρίνω σκόπιμο να επεκταθώ περισσότερο για ένα θέμα που πιθανό να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης από άλλα αρμόδια σώματα.
Η αίτηση απορρίπτεται. Έχοντας υπόψη τα ιδιάζοντα περιστατικά της υπόθεσης δεν θα προβώ στην έκδοση οποιουδήποτε διατάγματος για έξοδα.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ