|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1210/2006)
22 Μαΐου, 2008
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - - -
Μ. Καλλιγέρου, για τον Αιτητή.
Δ. Εργατούδη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με επιστολή του ημερομηνίας 12.5.2006, προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, ο Αρχηγός Αστυνομίας τον πληροφόρησε ότι είχε κενωθεί μια θέση Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας. Με την ίδια επιστολή τον πληροφόρησε, επίσης, ότι ο Βοηθός Αρχηγός Γ. Παπαγεωργίου, μέλος της Επιτροπής Αξιολόγησης που διορίστηκε στις 10.5.2006, κωλυόταν να συμμετάσχει στην Επιτροπή, καθότι ετύγχανε να είναι αδελφός ενός εκ των υποψηφίων. Ως εκ τούτου, ζήτησε την αντικατάστασή του από το Βοηθό Αρχηγό Χ. Μαύρο ώστε να προχωρήσει η διαδικασία πλήρωσης της κενής θέσης Βοηθού Αρχηγού. Συνακόλουθα, ο Υπουργός διόρισε ως μέλος της Επιτροπής Αξιολόγησης το Βοηθό Αρχηγό Χ. Μαύρο εις αντικατάσταση του Γ. Παπαγεωργίου. Έτσι, η Επιτροπή Αξιολόγησης απαρτίστηκε τελικά από τους Ι. Παπακώστα, τότε Υπαρχηγό Αστυνομίας, ως Πρόεδρο, Θ. Στυλιανού, Βοηθό Αρχηγό, και Χ. Μαύρο, Βοηθό Αρχηγό, ως μέλη. Μεταξύ των υποψηφίων για την κενή θέση περιλαμβάνονταν οι Γιώργος Αριστείδου και Σωτήρης Κόκκινος, και οι δύο Ανώτεροι Αστυνόμοι (προσοντούχοι κατόπιν σύντμησης του χρόνου προαγωγής τους).
Με επιστολή του προς τον Αρχηγό Αστυνομίας, ημερομηνίας 24.5.2006, ο Υπαρχηγός Αστυνομίας, Πρόεδρος της Επιτροπής Αξιολόγησης, τον πληροφόρησε ότι η Επιτροπή αξιολόγησε τους υποψηφίους και υπέβαλλε, συναφώς, την έκθεσή της. Ακολούθως, ο Αρχηγός Αστυνομίας, με επιστολή του ημερομηνίας 29.5.2006, υπέβαλε προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως τη σύστασή του για κάθε προσοντούχο υποψήφιο. Στη συνέχεια, ο Υπουργός, υιοθετώντας τη σύσταση, αποφάσισε την προαγωγή του Γεώργιου Αριστείδου στο βαθμό του Βοηθού Αρχηγού από 29.5.2006.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής Σωτήρης Κόκκινος επιδιώκει την ακύρωση της προαγωγής του Γεώργιου Αριστείδου (ενδιαφερόμενου μέρους) στη θέση του Βοηθού Αρχηγού από 29.5.2006, αντ΄ αυτού.
Προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως ότι η σύνθεση της Επιτροπής Αξιολόγησης ήταν κακή, λόγω συμμετοχής σ΄ αυτή προσώπου που δεν ήταν αμερόληπτο ή που, κατά τεκμήριο, δεν παρείχε τα εχέγγυα αμεροληψίας. Το πρόσωπο αυτό ήταν ο Βοηθός Αρχηγός Χ. Μαύρος. Σύμφωνα με τη δικηγόρο του αιτητή, ο Χ. Μαύρος δεν θα έπρεπε να είναι μέλος της Επιτροπής Αξιολόγησης, εξαιτίας του γεγονότος ότι, από 17.3.2006, ο αιτητής, που διεκδικούσε τη θέση Βοηθού Αρχηγού, την οποία τελικά κατέλαβε ο Χ. Μαύρος, καταχώρησε εναντίον του την υπ΄ αριθμό 556/2006 προσφυγή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία και εκκρεμούσε. Συνακόλουθα, η λήψη υπόψη της έκθεσης αξιολόγησης στη σύσταση του Αρχηγού Αστυνομίας και στην τελική απόφαση του Υπουργού για προαγωγή του Γεώργιου Αριστείδου στη θέση Βοηθού Αρχηγού καθιστούσε την προαγωγή ακυρωτέα λόγω κακής σύνθεσης της Επιτροπής Αξιολόγησης.
Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως δεν ευσταθεί. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από τη Β. Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας, ΑΕ3617, 11.5.2006:
"Ο εφεσείων υποστηρίζει ότι ο Διευθυντής Γεωργίας έχει οξεία προκατάληψη και έχθρα εναντίον του και είναι και αντίδικος του σε άλλες προσφυγές. Υποστηρίζει ακόμα ότι το Ε/Μ έλαβε μέρος στην αξιολόγηση του παρά το γεγονός ότι είναι αντίδικος του σε προσφυγή για τις θέσεις Ανώτερου Γεωργικού Λειτουργού.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τις αιτιάσεις αυτές του εφεσείοντα αναφέροντας τα εξής με τα οποία συμφωνούμε απόλυτα-
«Σύμφωνα με τη νομολογία, η έγερση προσφυγών εκ μέρους κάποιου αιτητή δεν οδηγεί στο αναπόδραστο συμπέρασμα της απόδειξης στον απαιτούμενο βαθμό έλλειψης αντικειμενικότητας οιουδήποτε λειτουργού. Η έλλειψη αντικειμενικότητας θα πρέπει να αποδεικνύεται με βεβαιότητα (βλέπε σχετικά Ιακωβίδης ν. Ε.Δ.Υ. (1997) 3 Α.Α.Δ., σελ. 28).
Το άρθρο 42(2) και (3) του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, Ν.158(Ι)/99, προβλέπει ότι δεν μετέχει στην παραγωγή διοικητικής πράξης, πρόσωπο που βρίσκεται σε οξεία έχθρα με το άτομο που αφορά η εξεταζόμενη υπόθεση ή που έχει συμφέρον για την έκβασή της. Όμως, σύμφωνα με το εδάφιο (3) του ίδιου άρθρου, ακόμα κι΄ αν υπάρχουν τα πιο πάνω κωλύματα, η συμμετοχή στο διοικητικό όργανο επιτρέπεται, όταν η διοικητική πράξη δεν μπορεί να εκδοθεί από άλλο κατά νόμο αρμόδιο όργανο ή όταν το αρμόδιο συλλογικό όργανο δεν μπορεί να συνέλθει επειδή δεν θα υπάρχει απαρτία. Έτσι ακόμα και αν είχαν τα πράγματα, η συμμετοχή του Διευθυντή του Τμήματος Γεωργίας ήταν επιβεβλημένη. Εν πάση περιπτώσει η έχθρα αυτή δεν έχει αποδεικτεί.
Όπως έχει αποφασιστεί, η έναρξη δικαστικής διαδικασίας από κάποιον εναντίον άλλου, δεν στοιχειοθετεί έλλειψη αντικειμενικότητας (Christou v. Republic (1980) 3 C.L.R. 437). Όπως δε εξηγείται και στη γραπτή αγόρευση των Καθ΄ων η αίτηση, ο Διευθυντής δεν έχει οποιοδήποτε συμφέρον γιατί η θέση είναι πρώτου διορισμού και προαγωγής και συνεπώς, είναι γι΄ αυτόν αδιάφορο, αν ο αιτητής κατέχει ή όχι την επίδικη θέση.»
Ο εφεσείων έχει επανειλημμένα προβάλει ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου τους ίδιους λόγους με τα ίδια ή παρόμοια γεγονότα και περιστατικά. Οι θέσεις τους αυτές έχουν επανειλημμένα απορριφθεί από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, πέραν των άλλων, και για το γεγονός ότι επικαλείται αόριστα την προκατάληψη χωρίς να αποσείει το βάρος απόδειξης που έχει (Βλέπε Soteriadou and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 321, Στέλιος Βασιλείου κ.α. ν. ΕΔΥ, Συνεκδ. Υποθ. 604/2001 κ.α., ημερ. 18.4.2001, Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 312, και Βραχίμης Χατζηχάννας κ.α. ν. ΕΔΥ, Υποθέσεις αρ. 397/2003 κ.α., ημερ. 29.7.2004).
Κατά συνέπεια οι λόγοι αυτοί της έφεσης απορρίπτονται."
Στην προκείμενη περίπτωση, η έλλειψη αντικειμενικότητας από το Βοηθό Αρχηγό Χ. Μαύρο δεν έχει αποδειχθεί. Η εκκρεμότητα της προσφυγής 556/2006 δεν αρκεί. Εν πάση δε περιπτώσει, εφόσον ο Βοηθός Αρχηγός Γ. Παπαγεωργίου είχε αποκλειστεί, ως κωλυόμενος, η Επιτροπή Αξιολόγησης δεν μπορούσε να συγκροτηθεί διαφορετικά παρά όπως συγκροτήθηκε, μη υπάρχοντος στην ιεραρχία τέταρτου Βοηθού Αρχηγού.
Προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως, εξ αφορμής της τροποποίησης των ετήσιων αξιολογήσεων του αιτητή για τα έτη 2002, 2003 και 2004, ότι παράνομα λήφθηκαν υπόψη από την Επιτροπή Αξιολόγησης και τον Αρχηγό Αστυνομίας σχόλια και/ή τροποποιήσεις στις εν λόγω αξιολογήσεις του αιτητή, εφόσον αυτά και/ή αυτές έγιναν από τον Αρχηγό Αστυνομίας χωρίς και/ή καθ΄ υπέρβαση εξουσίας.
Ο λόγος αυτός ευσταθεί. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 21(1) "Για μέλη της Αστυνομίας με τους βαθμούς Ανώτερου Υπαστυνόμου, Αστυνόμου Β΄, Αστυνόμου Α΄ και Ανώτερου Αστυνόμου, που βρίσκονται σε ενεργό υπηρεσία, συμπληρώνεται από τον Αστυνομικό Διευθυντή ή το Διοικητή Μονάδας ή τον αρμόδιο προϊστάμενο Βοηθό Αρχηγό και υποβάλλεται στον Αρχηγό, κατά το μήνα Ιανουάριο κάθε χρόνου, ετήσια έκθεση αξιολόγησης για τον προηγούμενο χρόνο, σε ειδικό έντυπο, το οποίο συντάσσεται από τον Αρχηγό σύμφωνα με τις πρόνοιες των παρόντων Κανονισμών και εγκρίνεται από τον Υπουργό.". Η ετοιμασία των ετήσιων αξιολογήσεων διέπεται από τον Κανονισμό αυτό, ο οποίος και προβλέπει ρητά ποιοι μπορεί να έχουν εμπλοκή στην ετοιμασία των αξιολογήσεων Αξιωματικών οι οποίοι βρίσκονται στο βαθμό όπου βρισκόταν και ο αιτητής. Ο Αρχηγός Αστυνομίας δεν περιλαμβάνεται σ΄ αυτούς. Εάν ο νομοθέτης ήθελε να δώσει οποιοδήποτε ρόλο στον Αρχηγό Αστυνομίας αναφορικά με την ετοιμασία των ετήσιων αξιολογήσεων, θα το έπραττε με ρητή πρόνοια στους Κανονισμούς. Στην απουσία τέτοιας πρόνοιας, η ανάμειξη του Αρχηγού Αστυνομίας στην ετοιμασία των ετήσιων αξιολογήσεων για τον αιτητή, με σχόλια και/ή τροποποιήσεις, έγινε κατά παράβαση των Κανονισμών και, συνακόλουθα, παράνομα. Με αποτέλεσμα η σύσταση του Αρχηγού Αστυνομίας, που τις έλαβε υπόψη, όπως και η τελική απόφαση του Υπουργού, που την υιοθέτησε, να είναι ακυρωτέα.
Δοθέντος ότι ο πιο πάνω λόγος ακυρώσεως ευσταθεί, θεωρώ αχρείαστο να επεκταθώ στους υπόλοιπους λόγους ακυρώσεως που προβάλλονται.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με €1.000 έξοδα, περιλαμβανομένου ΦΠΑ, υπέρ του αιτητή.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ