|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&n bsp; Υπóθεση αρ. 662/2006
16 Aπριλίου, 2008
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23 ΚΑΙ 146 TOY ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ
Αιτητής
- και -
ΔΗΜΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ
Καθού η αίτηση
........
Α. Ευσταθίου (κα) για τον αιτητή
Κ.Τσιρίδης για τον καθού η αίτηση
............
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την ακόλουθη θεραπεία που παραθέτω αυτούσια:
«Δήλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ' ων η αίτηση η οποία περιήλθε σε γνώση του αιτητή δι' επιστολής των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 23.1.2006 και με την οποία απέρριψαν το αίτημα του αιτητή για εξασφάλιση άδειας αλλαγής χρήσης του υποστατικού που βρίσκεται στην οδό Μιχάλη Μιχαηλίδη 8 στη Λεμεσό, ιδιοκτησίας του αιτητή, από κινηματογράφο σε σωματείο, σνακ - μπαρ είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.»
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο αιτητής στις 23.08.2004, υπέβαλε στον καθού η αίτηση, την αίτηση με αρ. ΠΑ 463/04, που αφορούσε την αλλαγή χρήσης υποστατικού του από κινηματογράφο σε σωματείο/σνάκ-μπάρ, καταστήματα. (βλ. ΕΝΤΥΠΟ ΠΑ1 στο φάκελο τεκμ. 1). Ο καθού η αίτηση με επιστολή του ημερ. 12/5/05 ζήτησε από τον αιτητή όπως σε 14 μέρες (α) εφοδιάσει αυτόν με σχέδιο χώρων στάθμευσης και να υποδειχθούν οι χώροι στάθμευσης αναπήρων και (β) επέβαλε όρο όπως το ύψος των καταστημάτων και των γραφείων είναι τουλάχιστον 2.60 μέτρα. Εκκρεμούσης της αίτησης, ομάδα περιοίκων των οδών Λ. Ακρίτα, Μ. Μιχαηλίδη (όπου και το επίδικο υποστατικό) και Κ. Παρτασίδη υπέβαλαν προς τον καθού η αίτηση παράπονο ημερ. 8/7/05 ότι «εδώ και πολλούς μήνες» ο αιτητής χρησιμοποιεί το οίκημα ως τόμπολα (Bingo) και προκαλεί μεγάλη οχληρία λόγω του μεγάλου αριθμού οχημάτων (αυτοκίνητα και μοτοποδήλατα μεγάλου κυβισμού) που σταθμεύουν εκεί. Ανάφεραν επίσης ότι το πρόβλημα αυτό είναι επτά μέρες την εβδομάδα από τις 10.00 μ.μ. μέχρι και τις 4.00 π.μ.
Ο καθου η αίτηση, στα πλαίσια εξέτασης της εν λόγω αίτησης, απέστειλε το φάκελο του τελευταίου σε όλα τα αρμόδια τμήματα και υπηρεσίες (Πυροσβεστική Υπηρεσία, Α.Η.Κ., Κ.Ο.Τ.) ώστε αυτοί να εκφράσουν τις απόψεις τους. Ακολούθησε ανταλλαγή απόψεων και αλληλογραφίας τόσο με τον αιτητή όσο και με τα αρμόδια τμήματα και υπηρεσίες.
Ενόψει του γεγονότος ότι ο αιτητής, ενώ το υποστατικό του ήταν δηλωμένο αποκλειστικά ως κινηματογράφος το χρησιμοποιούσε παράνομα και ως τόμπολα, η Πολεοδομική Επιτροπή, αποφάσισε, σε συνεδρία της ημερομηνίας 12.07.2005, όπως εισηγηθεί στον καθ' ου η αίτηση την απόρριψη της αίτησης του αιτητή, σημειώνοντας όμως ότι ο αιτητής θα έπρεπε να τερματίσει την παράνομη χρήση του υποστατικού και στη συνέχεια να επανέλθει με νέα αίτηση για αλλαγή χρήσης.
Ο αιτητής ενημερώθηκε για την πιο πάνω εξέλιξη και με επιστολή του ημερομηνίας 20.09.2005, ζήτησε την τροποποίηση της αίτησης του με αριθμό ΠΑ463/04, ώστε το υποστατικό να μετατραπεί από κινηματογράφο σε σνάκ-μπάρ και όχι σε σνάκ-μπάρ και σωματείο.
Σε νέα της συνεδρία ημερομηνίας 25.10.05, η Πολεοδομική Επιτροπή αποφάσισε όπως εισηγηθεί την απόρριψη και του νέου αιτήματος του αιτητή, για το λόγο ότι, το σνάκ-μπάρ θεωρείται πιο οχληρή χρήση από τον κινηματογράφο και δεν εμπίπτει στις ίδιες κατηγορίες υποστατικών με τον κινηματογράφο, με βάση το Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού και συνεπώς θα δημιουργούσε μεγαλύτερη οχληρία από τον κινηματογράφο. Ο καθ' ου η αίτηση, σε συνεδρία του ημερομηνίας 21 Δεκεμβρίου 2005, υιοθέτησε την εισήγηση της Πολεοδομικής Επιτροπής.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥΣ
Η ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή προβάλλει ως λόγους ακυρώσεως αυτόν της μη επαρκούς αιτιολογίας της προσβαλλομένης απόφασης και της μη δέουσας έρευνας.
Το θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω αυτούσια την απόφαση όπως περιέχεται στην επιστολή ημερ. 23/1/06, που προσβάλλει ο αιτητής. Στην εν λόγω επιστολή περιγράφεται η Ανάπτυξη ως εξής: Αίτηση για αλλαγή χρήσης κινηματογράφου σε σωματείο, σνάκ-μπαρ και προσθηκομετατροπές.
Το ουσιαστικό κείμενο της επιστολής έχει ως ακολούθως:
«Το Δημοτικό Συμβούλιο στη συνεδρίαση του με αρ. 64, ημερομηνίας 21/12/2005, αποφάσισε την απόρριψη της πιο πάνω αίτησης για το λόγο ότι το σνακ-μπαρ θεωρείται ως πιο οχληρή χρήση από τον κινηματογράφο και δεν εμπίπτει στις ίδιες κατηγορίες βάσει των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού.»
Στη συνεδρία αρ. 64 ημερ. 21/12/05 φαίνεται ότι ο καθού η αίτηση υιοθέτησε απλώς, χωρίς δηλαδή άλλη συζήτηση του θέματος, την εισήγηση της Πολεοδομικής Επιτροπής ημερ. 25/10/05.
Ανατρέχοντας στο σχετικό πρακτικό ημερ. 25/10/05 διαβάζουμε ξανά τα εξής:
«Η υπηρεσία ανάφερε ότι το σνακ-μπαρ θεωρείται πιο οχληρή χρήση από τον κινηματογράφο και δεν εμπίπτει στις ίδιες κατηγορίες βασει των προνοιών του ΤΣΛ. Εισήγηση όπως το αίτημα απαντηθεί αρνητικά.»
Αρχίζω από τον ισχυρισμό ότι δεν έχει διεξαχθεί η δέουσα έρευνα. Από τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον μου αλλά και όπως αυτά προκύπτουν από το φάκελο της διοίκησης, φαίνεται ότι ο καθού η αίτηση πριν προχωρήσει με την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης ζήτησε τις απόψεις των αρμοδίων αρχών όπως ο Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού (Κ.Ο.Τ.), η Πυροσβεστική Υπηρεσία καθώς και η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου (Α.Η.Κ.). Από το φάκελο προκύπτει, ότι, με κάποιες παρατηρήσεις, οι απόψεις των Τμημάτων αυτών ήταν ευνοϊκές προς το αίτημα του αιτητή (βλ. ερυθρά 29, 30, 31 στο τεκμ. 1).
Σχετικά στο σύγγραμμα ''Σύνταγμα Κυπριακής Δημοκρατίας», έκδοση 2002, ο πρώην Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου Α. Ν. Λοΐζου, αποτυπώνοντας την Κυπριακή Νομολογία σε σχέση με την έννοια της δέουσας έρευνας, αναφέρει στις σελίδες 356-357 τα ακόλουθα:
«(ε) Έλλειψη δέουσας έρευνας: Ο λόγος αυτός ακύρωσης συνδέεται με το λόγο πλάνης περί τα πράγματα αλλά στην Κυπριακή νομολογία έτυχε μεταχείρισης και ως ανεξάρτητου λόγου ακύρωσης. Συνδέεται επίσης και με την αιτιολογία διοικητικής πράξης. Η διοίκηση έχει καθήκον να προβεί στη δέουσα έρευνα για την εξακρίβωση των πραγματικών γεγονότων, να ερμηνεύσει, όπου τούτο είναι αναγκαίο, τις σχετικές νομοθετικές πρόνοιες και να τις εφαρμόσει στα γεγονότα και να αποφασίσει. Η έρευνα μπορεί να διεξαχθεί είτε από το ίδιο το αρμόδιο διοικητικό όργανο είτε μέσω άλλου προσώπου ή Αρχής ή Οργάνου. Η τελική όμως εκτίμηση των γεγονότων, η εφαρμογή σ΄ αυτά του νόμου και η λήψη της τελικής απόφασης είναι καθήκον του αρμοδίου οργάνου. Η έκταση της έρευνας είναι σχετική, ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Λόγω ελλιπούς έρευνας διαπιστώνεται πλάνη περί τα πράγματα ως προς την κρινόμενη απόφαση. Το τεκμήριο της νομιμότητας των ευρημάτων της διοίκησης εξασθενεί αν ο αιτητής επιτύχει να θέσει ως πιθανή την ύπαρξη πλάνης περί τα πράγματα. Αν δημιουργηθούν αμφιβολίες στο Δικαστή, αναφορικά με την ορθότητα των ευρημάτων της διοίκησης, η διοικητική πράξη μπορεί να ακυρωθεί αν το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα. Η διεξαγωγή της δέουσας έρευνας πρέπει να συνάγεται από τα στοιχεία του φακέλου. Εξ άλλου, η παρουσίαση στοιχείων από έναν αιτητή τα οποία δεν ήσαν ενώπιον της διοίκησης κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη προς αντίκρουση του ισχυρισμού του."
Σχετική με το ίδιο θέμα είναι και η απόφαση της Ολομέλειας Ράφτη ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 345, 366, όπου λέχθηκαν τα εξής:
«Σε σχέση με την εισήγηση περί απουσίας δέουσας έρευνας οι αρχές του διοικητικού δικαίου υπαγορεύουν τη διεξαγωγή έρευνας με σκοπό τη διαπίστωση όλων των ουσιωδών γεγονότων. Ωστόσο η έκταση, ο τρόπος και η διαδικασία που θα ακολουθηθεί ποικίλλει ανάλογα με το υπό εξέταση ζήτημα, ανάγεται δε στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης (Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.α.,(1996) 3 Α.Α.Δ. 503, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου, (1997) 3 Α.Α.Δ. 270 και Nicolaou v. Minister of Interior and Another (1974) 3 C.L.R. 189). Η μορφή της έρευνας είναι συνυφασμένη με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Η τελική εκτίμηση των γεγονότων και η λήψη της σχετικής απόφασης αποτελεί καθήκον και υποχρέωση του αρμοδίου οργάνου. Το κριτήριο για την πληρότητα της έρευνας έγκειται στη συλλογή και διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων τα οποία παρέχουν βάση για ασφαλή συμπεράσματα (Βλ. Ζάμπογλου, πιο πάνω). Η έρευνα είναι επαρκής εφόσον εκτείνεται στη διερεύνηση κάθε γεγονότος που σχετίζεται με το θέμα που εξετάζεται (Βλ. Motorways Ltd v. Δημοκρατίας,(1999) 3 Α.Α.Δ. 447.»
Με όσα ανάφερα πιο πάνω, κρίνω ότι δεν έχει διεξαχθεί η δέουσα, υπό τις περιστάσεις, έρευνα. Ενώ είχε ζητηθεί από τον αιτητή να συμμορφωθεί με κάποιες απαιτήσεις όπως υποδείχθηκαν από τα προαναφερθέντα Τμήματα, τελικά η αίτηση του απορρίφθηκε για άλλο λόγο, ότι δηλαδή το σνακ-μπαρ ήταν πιο οχληρή χρήση από τον κινηματογράφο.
Στρέφομαι στο θέμα της αιτιολογίας. Η αιτιολογία, με βάση πάγια νομολογία, δεν κρίνεται με βάση την έκταση της αλλά με τα ιδιαίτερα περιστατικά της συγκεκριμένης υπόθεσης. Σχετικά στην απόφασή της η Ολομέλεια στην υπόθεση Ράφτη (ανωτέρω), σελ. 365-366, επισημαίνει τα εξής:
«Έχει νομολογηθεί ότι η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης πρέπει να παρέχει στο Δικαστή τα απαραίτητα ειδικά και συγκεκριμένα στοιχεία για την διακρίβωση της νομιμότητας της διοικητικής πράξης και δεν πρέπει να είναι τόσο αόριστη και ασαφής ώστε να καθιστά ανέφικτο τον δικαστικό έλεγχο (Βλ. Κυριακίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 298, Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574, Φράγκου ν. Δημοκρατίας, (1998) 3 Α.Α.Δ. 270 και Δαγτόγλου, Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, 3η έκδοση, 1992, παρα. 636, 646 και 647).
Τότε μόνον είναι νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη η διοικητική πράξη όταν παρέχεται στον ακυρωτικό δικαστή η δυνατότης να αντιληφθή επί τη βάσει ποιών στοιχείων κατέληξε η Διοίκηση στο συμπέρασμα που έγινε δεκτό (Βλ. Ιωάννη Σαρμά, Η Συνταγματική και Διοικητική Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, σελ. 130).
Το κατά πόσο μια διοικητική πράξη είναι αιτιολογημένη ή όχι εξαρτάται από τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά της (Βλ. Pissas v. Republic (1974) 3 C.L.R., 476).»
Σύμφωνα με τη νομολογία και συγγράμματα η αιτιολογία μπορεί να συμπληρώνεται από το περιεχόμενο του φακέλου της διοίκησης. (βλ. μεταξύ άλλων την απόφαση του Καλλή Δ. στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις 1222/03-1227/03 Χαράλαμπος Πετεινός κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργικού Συμβουλίου, ημερ. 4/6/04 με αναφορά σε σχετικές αυθεντίες, μεταξύ των οποίων και στην Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270).
Από τα ενώπιον μου γεγονότα, όπως προκύπτουν και από το φάκελο της διοίκησης, καταλήγω ότι η αιτιολογία είναι ανεπαρκής και τέτοια που το δικαστήριο να μην είναι σε θέση να αναθεωρήσει την απόφαση. Δεν εξηγείται ούτε στην απόφαση της Πολεοδομικής Επιτροπής ούτε και στην απόφαση του καθού η αίτηση, που υιοθέτησε απλώς την απόφαση της πρώτης, γιατί το σνακ-μπαρ είναι πιο οχληρή χρήση από τον κινηματογράφο. Ούτε και εξηγείται στην απόφαση τι σημασία έχει, επειδή δεν εμπίπτει «στις ίδιες κατηγορίες βάσει των προνοιών του ΤΣΛ».
Με βάση τα πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.200 έξοδα υπέρ του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑς