|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1531//2005)
28 Μαρτίου, 2008
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
2. ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΡΙΣΕΩΝ,
3. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Πάνος Παναγιώτου, για Αλ. Μαρκίδη, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους τους Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο αιτητής, απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, αποστρατεύθηκε από αυτόν το 1995. Διορίστηκε, την 1/12/1995, στο Στρατό της Δημοκρατίας ως Αξιωματικός, με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη και αποσπάστηκε για υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά. Στις 31/12/1999, προάχθηκε στο βαθμό του Συνταγματάρχη και, στις 10/9/2002, στο βαθμό του Ταξίαρχου. Το 2004, επειδή πληρούσε τις προϋποθέσεις κρίσης, που καθορίζονται από τις διατάξεις των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990 μέχρι 2003, (οι «Κανονισμοί»), κρίθηκε από το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων, (το «Ανώτατο Συμβούλιο»), κατά την τακτική σύνοδό του για το έτος 2004, που έγινε στις 9/3/2004, ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του. Λόγω αυτής της κρίσης, αφυπηρέτησε από τις τάξεις του Στρατού της Δημοκρατίας από 3/6/2004, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κ. 15 των Κανονισμών.
Εναντίον της απόφασης του Ανωτάτου Συμβουλίου, ο αιτητής καταχώρισε την υπ' 333/2004 προσφυγή, με την απόφαση στην οποία η κρίση του για το έτος 2004 ως ευδοκίμως τερματίσαντα τη σταδιοδρομία του ακυρώθηκε. Το Ανώτατο Συμβούλιο, στη συνέχεια, κατά τη σύνοδό του στις 19/9/2005, επανεξέτασε την κρίση του αιτητή για το 2004 και, με σχετική απόφασή του, τον έκρινε, για λόγους που παρέθεσε, ως ευδοκίμως τερματίσαντα τη σταδιοδρομία του για το έτος αυτό. Κατά την ίδια ημερομηνία εξέτασε και την κρίση άλλων αξιωματικών. Το όνομα του αιτητή περιλήφθηκε στον Πίνακα των Ταξιαρχών ΄Οπλων του Στρατού Ξηράς, που κρίθηκαν ως ευδοκίμως τερματίσαντες τη σταδιοδρομία τους και οι Πίνακες κυρώθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο με απόφασή του 28/9/2005. Για τα πιο πάνω ο αιτητής ειδοποιήθηκε ανάλογα.
Με την παρούσα προσφυγή, αμφισβητείται η νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης. Επικαλείται ο αιτητής, μεταξύ άλλων, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε καθ' υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας, χωρίς έρευνα και ότι είναι προϊόν νομικής και/ή πραγματικής πλάνης.
Με την καταχώριση της γραπτής αγόρευσης του αιτητή, ο συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, δήλωσε στο Δικαστήριο ότι σύστησε στους καθ' ων η αίτηση ανάκληση της προσβαλλόμενης απόφασης και ότι δεν προτίθεται να καταχωρίσει γραπτή αγόρευση. Μετά που η υπόθεση αναβλήθηκε κατ' επανάληψη, εν αναμονή του αποτελέσματος της πιο πάνω σύστασης, ο συνήγορος των καθ' ων η αίτηση δήλωσε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ανακλήθηκε και ο αιτητής ειδοποιήθηκε ανάλογα. Παρουσίασε δε προς τούτο τα πρακτικά του Ανωτάτου Συμβουλίου για το έτος 2004, ημερομηνίας 28/11/2007, και εισηγήθηκε ότι, ενόψει της ανάκλησης, η δίκη έχει καταργηθεί.
Εκ διαμέτρου αντίθετη είναι η θέση του συνηγόρου του αιτητή, ο οποίος υπέβαλε ότι, από τα πρακτικά της πιο πάνω συνεδρίας, δεν είναι δυνατό να συναχθεί κατάργηση της δίκης, για το λόγο ότι η αναφερόμενη σ' αυτά ανάκληση είναι παράνομη και στερημένη αποτελέσματος. Παρέπεμψε σχετικά στην έλλειψη επικύρωσης των πρακτικών από το Υπουργικό Συμβούλιο. Ανέφερε, επίσης, ότι στον αιτητή το μόνο το οποίο κοινοποιήθηκε είναι επιστολή ημερομηνίας 25/1/2008, με την οποία του γνωστοποιήθηκε ότι, για το έτος 2004, κρίθηκε ομόφωνα ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του.
Θεωρώ αναγκαίο, για να γίνουν αντιληπτά τα όσα στη συνέχεια θα αναφέρω, να παραθέσω απόσπασμα από τα πρακτικά του Ανωτάτου Συμβουλίου, ημερομηνίας 28/11/2007:-
«1. Το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων Αξιωματικών, που συγκροτήθηκε με τη με ημερομηνία 22 Νοεμβρίου 2007, απόφαση του κ. Υπουργού ΄Αμυνας, συνήλθε σε συνεδρία την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007, η ώρα 1300΄ στο γραφείο του Υπουργού ΄Αμυνας, στο Υπουργείο ΄Αμυνας και αφού έλαβε υπόψη του τη θέση της Νομικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας που περιέχεται στις με ημερομηνία 08 Νοεμβρίου 2006 επιστολές που απέστειλε στο Υπουργείο ΄Αμυνας αναφορικά με τις προσφυγές με αριθμό 1531/05 Ανδρέα Πενταρά εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και με αριθμό 1366/05 Ιωάννη Χριστίδη εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποφάσισε να ανακαλέσει τις προσβαλλόμενες με τις εν λόγω προσφυγές αποφάσεις.
2. Στη συνέχεια το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων Αξιωματικών αφού έλαβε υπόψη του τους λόγους που το Ανώτατο Δικαστήριο έκανε δεκτές τις με αριθμό 333/2004 και με αριθμό 580/2004 προσφυγές που είχαν καταχωρήσει στο Ανώτατο Δικαστήριο ο Ταξίαρχος του Στρατού της Δημοκρατίας Πενταράς Ανδρέας και ο Συνταγματάρχης του Στρατού της Δημοκρατίας Χριστίδης Ιωάννης, κατά της κρίσης που έτυχαν το έτος 2004, και ακύρωσε τις προσβαλλόμενες με αυτές αποφάσεις και αφού έλαβε υπόψη τις προϋποθέσεις που προέβλεπαν οι ισχύουσες κατά τον ουσιώδη χρόνο που αναφέρεται η παρούσα κρίση, δηλαδή τον Ιούλιο του 2004 νομικές διατάξεις (Καν. 14 της ΚΔΠ 313/2002), για να κριθεί Αξιωματικός βαθμού Ταξίαρχου ή Συνταγματάρχη ως 'προακτέος κατ' εκλογήν' ή ως 'διατηρητέος' ή ως 'ευδοκίμως τερματίσας την σταδιοδρομία του' και αφού συνεκτίμησε τα μέχρι τον Ιούλιο του 2004 στοιχεία που υπάρχουν στον ατομικό φάκελο των δύο αναφερθέντων πιο πάνω Αξιωματικών και τα οποία έθεσε ενώπιον του Συμβουλίου ο Εισηγητής του Συμβουλίου, πήρε τις ακόλουθες αποφάσεις:
Ταξίαρχος (ΠΖ) Πενταράς Ανδρέας του Χαράλαμπου (ΑΜ 4259)
Το Συμβούλιο, αφού έλαβε υπόψη ότι:
α. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του ως Αξιωματικού του Στρατού της Δημοκρατίας δεν είχε υπηρετήσει είτε ως Διοικητής Τάγματος είτε ως Διοικητής Συντάγματος, με αποτέλεσμα να μην έχει στις θέσεις αυτές αποκτώμενες διοικητικές εμπειρίες και πείρα. Σημειώνεται εδώ ότι σύμφωνα με τους ισχύοντες κατά τον ουσιώδη χρόνο σχετικούς Κανονισμούς (Καν. 31 της ΚΔΠ 90/90, όπως έχει τροποποιηθεί μέχρι τον Ιούλιο του 2004), ο κάθε Αξιωματικός προκειμένου να ασκηθεί στην αντιμετώπιση των αναφυόμενων κατά τη μάχη προβλημάτων πρέπει να ασκεί σε κάθε βαθμό χρόνο διοικήσεως σε Μονάδες εκστρατείας ή Κέντρα Εκπαιδεύσεως. Το Συμβούλιο έλαβε υπόψη του ότι οι θέσεις που υπηρετεί ένας Αξιωματικός καθορίζονται από την Υπηρεσία όμως ο υπό κρίση Αξιωματικός όφειλε, εάν προσέβλεπε σε ανέλιξη για πιο υψηλούς βαθμούς να αιτηθεί την τοποθέτηση του σε θέσεις Διοικητή Τάγματος και Διοικητή Συντάγματος, ώστε να αποκτήσει το κρίσιμο, κατά την κρίση του Συμβουλίου, προσόν της ευρείας και ποικίλης Διοικητικής πείρας και όχι να δεχθεί σιωπηρά την υπηρεσία του σε καθαρά επιτελικές θέσεις.
β. Επίσης έλαβε υπόψη και τα ευμενή στοιχεία που υπάρχουν στον ατομικό φάκελο του εν λόγω Αξιωματικού, όπως έκρινε ότι στο δυσμενές στοιχείο που έχει αναφερθεί πιο πάνω θα έπρεπε να δοθεί βαρύτητα αφού ο βαθμός τον οποίο θα αποκτούσε με ευνοϊκή κρίση του ο υπόψη Αξιωματικός ήταν ο βαθμός του Υποστρατήγου, δηλαδή ο ανώτερος μετά τον Αρχηγό και Υπαρχηγό του Στρατού της Δημοκρατίας βαθμός,
τον έκρινε ομόφωνα 'ως ευδοκίμως τερματίσαντα τη σταδιοδρομία του'.»
Πάγια θέση της νομολογίας στο θέμα της κατάργησης της δίκης είναι ότι εξαφάνιση του αντικειμένου της προσφυγής αποτελεί λόγο διαγραφής της.
Στην απόφαση της πλήρους Ολομέλειας Στράκκα Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 643, σε σχέση με το ζήτημα αυτό, αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 651)
«Αποτελεί βασική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι η δίκη καταργείται για διάφορους λόγους στους οποίους περιλαμβάνεται η έλλειψη αντικειμένου. Κατά κανόνα η προσφυγή δεν μπορεί να προωθηθεί και πρέπει να διαγραφεί αν μετά την καταχώρηση και πριν την εκδίκασή της επισυμβούν γεγονότα που έχουν ως συνέπεια την εξαφάνιση του αντικειμένου της, όπως π.χ. η ρητή ανάκληση της προσβαλλόμενης πράξης στο σύνολό της, η σιωπηρά ανάκλησή της η οποία εξυπακούεται από νέα πράξη του ίδιου οργάνου που ρυθμίζει το ίδιο θέμα και η πλήρης ικανοποίηση της αξίωσης του αιτητή. Στις περιπτώσεις αυτές η δίκη καταργείται γιατί η συνέχισή της δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό. Στην περίπτωση όμως που έχουν προκύψει στον αιτητή ζημιογόνες συνέπειες από την προσβαλλόμενη διοικητική πράξη ή παράλειψη ενώ αυτή βρισκόταν ακόμα σε ισχύ, η δίκη δεν καταργείται. Εναπόκειται, βέβαια, στον εκάστοτε αιτητή να αποδείξει ότι έχουν ήδη προκύψει σ' αυτόν ζημιογόνες συνέπειες από την προσβαλλόμενη πράξη πριν την ανάκλησή της ή την ικανοποίηση της αξίωσής του και συντρέχει, επομένως, λόγος για τη συνέχιση της δίκης.»
Στις ίδιες γραμμές κινήθηκε και η απόφαση στην Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 490, όπου γίνεται ευρεία ανασκόπηση της νομολογίας και υιοθέτηση των αποφασισθέντων στην Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. (Ε) 973.
΄Εχω εξετάσει τα όσα οι συνήγοροι συζήτησαν ενώπιόν μου και συμφωνώ με τη θέση των καθ' ων η αίτηση ότι η δίκη έχει καταργηθεί. Από τα όσα στη συνεδρία της 28/11/2007 συζητήθηκαν και αποφασίστηκαν, προκύπτει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έχει ανακληθεί, ώστε δεν παρέμεινε εδώ αντικείμενο. Είναι πρόδηλο ότι, σε περίπτωση ακυρωτικής απόφασης, δε θα προκύπτει θέμα για τους καθ' ων η αίτηση να πράξουν ο,τιδήποτε προς συμμόρφωση, εφόσον υπάρχει ήδη, νέα απόφαση, η οποία, βέβαια, το κατά πόσο είναι νόμιμη ή όχι δεν μπορεί να εξεταστεί στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας.
Ενόψει των πιο πάνω, καταλήγω ότι δεν υπάρχει αντικείμενο της δίκης, η οποία και καταργείται.
Σ' ό,τι αφορά τα έξοδα, αυτά επιδικάζονται υπέρ του αιτητή.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ