|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 855/06
21 Φεβρουαρίου, 2008
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ALI ALSWAISANI,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ MEΣΩ
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - - -
Ντ. Μιχαηλίδης, για Γ. Ερωτοκρίτου, για τον αιτητή
Λ. Χριστοδουλίδου (κα), για τους καθ΄ων η αίτηση.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής με την προσφυγή του ζητά τις πιο κάτω θεραπείες:
«1. Δήλωση και/ή Απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ων η αίτηση να απελάσουν τον αιτητή την 14.03.2006 μετά που τον συνέλαβαν ενώ ευρίσκετο νόμιμα στην Κύπρο αφού είχε υποβάλει αίτηση για άδεια για μακροχρόνια παραμονή long term residence την 19.10.2005 σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή οδηγίαν με αριθμό 2003/109/ΕΚ ημερομηνίας 23.11.2003 δημοσιευθείσα την 23.1.2004 στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς να την εξετάσουν και/ή αίτηση του εκκρεμούσε είναι άκυρος και/ή παράνομος άνευ οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
2. Δήλωση και/ή απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάσσει τους καθών η αίτηση να παραχωρήσουν στον αιτητή την άδεια μακροχρόνιας παραμονής long term residence) σύμφωνα με την οδηγία κ2003/109/ΕΚ 23.11.2003».
Παρατηρώ ευθύς εξ αρχής πως το αιτητικό 2 της προσφυγής δεν μπορεί να επιτύχει, καθόσον με αυτό επιζητείται διάταγμα που να διατάσσει τους καθ΄ων η αίτηση να παραχωρήσουν στον αιτητή άδεια μακροχρόνιας παραμονής. Δεν υπάρχει τέτοια δικαιοδοσία στη διαδικασία κάτω από το Άρθρο 146 του Συντάγματος, αφού το Δικαστήριο έχει μόνο ακυρωτική δικαιοδοσία για να ακυρώνει πράξεις ή αποφάσεις της διοίκησης. Ως εκ τούτου, το αιτητικό αυτό είναι καταδικασμένο σε αποτυχία.
Ο αιτητής κατάγεται από τη Συρία και αφίχθηκε στην Κύπρο στις 4.5.2000 για να εργαστεί ως εργάτης. Η προσωρινή του άδεια παρατεινετότουν κατόπιν διαδοχικών αιτήσεων και η τελευταία άδεια που εξασφάλισε ήταν μέχρι 31.12.05. Μετά τη λήξη της άδειας αυτής ο φάκελος του στάληκε στην Αστυνομία για εντοπισμό του και σύλληψη για σκοπούς απέλασης, αφού συνέχισε να παραμένει παράνομα στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αυτός συνελήφθη στις 10.3.2006, στις 11.3.2006 εκδόθηκαν διατάγματα απέλασης και κράτησής του και στις 14.3.2006 απελάθηκε.
Ακολούθως, και στις 18.12.2006, όπως είναι ο ισχυρισμός των καθ΄ων η αίτηση, περιήλθε σε γνώση της Διευθύντριας του Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης επιστολή του δικηγόρου του αιτητή, ημερομηνίας 19.10.2005, με την οποία ζητούσε να του αναγνωρισθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος, σύμφωνα με την Οδηγία 2003/109/ΕΚ.
Είναι γεγονός ότι όταν ο αιτητής υπέβαλε την αίτηση αυτή είχαν συμπληρωθεί 5 χρόνια από την άφιξη του στην Κύπρο. Όμως η προθεσμία των 2 ετών για ενσωμάτωση της Οδηγίας στο ημεδαπό δίκαιο έληγε στις 23.1.2006. Ως εκ τούτου, με βάση τη νομολογία, πριν την ημερομηνία αυτή ο αιτητής δεν μπορούσε να επικαλεσθεί και να ζητήσει εφαρμογή της πιο πάνω Οδηγίας.
Περαιτέρω, με την απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην Υπόθεση Cresencia Cabotaje Motilla v. Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 673/06, ημερ. 21.1.2008, κρίθηκε ότι προσωρινοί εργάτες, όπως ο αιτητής (η απόφαση αφορούσε οικιακή βοηθό), δεν καλύπτονταν από την Οδηγία, αφού ενέπιπταν στην εξαίρεση του Άρθρου 2(ε) της Οδηγίας, που προβλέπει ότι εξαιρούνται όσοι διαμένουν στη χώρα αποκλειστικά για λόγους προσωρινού χαρακτήρα, όπως εσωτερικοί άμισθοι βοηθοί κ.λ.π., «ή σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η άδεια διαμονής τους έχει επίσημα περιορισθεί».
Ως εκ τούτου, παραμένει το γεγονός ότι κατά το χρόνο της απέλασης του ο αιτητής βρισκόταν στην Κύπρο παράνομα.
Η ευχέρεια της διοίκησης σχετικά με την είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στο έδαφός της είναι ευρύτατη, όπως έχει επανειλημμένως νομολογηθεί (δέστε Moyo and Another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203). Η υποχρέωση όμως της διοίκησης είναι να εξετάζει κάθε περίπτωση με καλή πίστη, ενώ το τεκμήριο υπέρ της καλόπιστης άσκησης της ευχέρειας της διοίκησης παραμένει ισχυρό μέχρι απόδειξης του αντιθέτου (δέστε, μεταξύ άλλων, Reyes v. Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 860/02, ημερ. 9.2.1996 και Amanda Marga Ltd v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2583).
Στην παρούσα περίπτωση δεν υπάρχει εισήγηση ότι οι καθ΄ων η αίτηση άσκησαν κακόπιστα την διακριτική τους ευχέρεια και είναι προφανές ότι ήταν εντός της διακριτικής τους αυτής ευχέρειας να απελάσουν τον αιτητή, αφού αυτός παρέμεινε στην Κύπρο παράνομα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.000 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Π. Αρτέμης, Δ.
/Χ.Π.