|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 4 ΑΑΔ 702
8 Οκτωβρίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΣΑΒΒΑΚΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΠΕΡΤΗ,
3. ΣΟΛΩΜΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 229/2006)
Ο περί της Καθιέρωσης της 15ης Ιουλίου, 1974, ως ημέρας Μνήμης και Τιμής των Πεσόντων και Αγωνισθέντων για τη Δημοκρατία Νόμος του 2001 (Ν.24(Ι)/01) ― Προαγωγή επ' ανδραγαθία μαχητών της αντίστασης, που ήταν μέλη της Αστυνομίας ― Δεν παραβιάζει την αρχή της ισότητας, σε σχέση με άλλες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων που δεν προάχθηκαν.
Συνταγματικό Δίκαιο ― Αρχή της ισότητας ― Ερμηνεία του άρθρου 28.1 του Συντάγματος από τη νομολογία ― Δεν παραβιάστηκε στην κριθείσα περίπτωση διάφορης μεταχείρισης διαφορετικών κατηγοριών Μαχητών της Αντίστασης.
Οι αιτητές επεδίωξαν την ακύρωση της απόφασης απόρριψης του αιτήματός τους για προαγωγή, δυνάμει του περί της Καθιέρωσης της 15ης Ιουλίου, 1974, ως ημέρας Μνήμης και Τιμής των Πεσόντων και Αγωνισθέντων για τη Δημοκρατία Νόμου του 2001 (Ν.24(Ι)/01).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Το Υπουργικό Συμβούλιο δεν έχει δέσμια αρμοδιότητα να παραχωρήσει στα πρόσωπα που είναι εγγεγραμμένα στο Μητρώο Μαχητών της Αντίστασης οποιανδήποτε ηθική αμοιβή, πολύ δε περισσότερο προαγωγή επ' ανδραγαθία. Ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, αποφάσισε να απονέμει προαγωγή επ' ανδραγαθία μόνο στους αντιστασιακούς που ήταν μέλη της Αστυνομικής Δύναμης Κύπρου. Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου κρίνεται ως εύλογα επιτρεπτή και ασφαλώς το Δικαστήριο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη διοίκηση. Έργο του δικαστηρίου είναι η εξέταση κατά πόσο παραβιάστηκε ο Νόμος ή παρουσιάζεται κατάχρηση εξουσίας ή αυθαιρεσίας.
2. Ο όρος «ίσοι ενώπιον του Νόμου» στο Άρθρο 28.1 του Συντάγματος, δεν μεταδίδει την έννοια της ακριβούς αριθμητικής ισότητας, αλλά διασφαλίζει μόνο εναντίον αυθαίρετων διακρίσεων και δεν αποκλείει εύλογες διακρίσεις, οι οποίες μπορούν να γίνουν λόγω της ιδιάζουσας φύσης των πραγμάτων.
Κριτήριο της παρέμβασης του δικαστηρίου δεν αποτελεί η γνώμη του δικαστηρίου ως προς το ποια θα ήταν στη συγκεκριμένη περίπτωση η πρέπουσα λειτουργία της διοίκησης, αλλά αν το διοικητικό όργανο κινήθηκε μέσα στα πλαίσια του νόμου ή της διακριτικής του ευχέρειας στην άσκηση των διοικητικών του καθηκόντων.
3. Το Υπουργικό Συμβούλιο εν προκειμένω, άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια και αποφάσισε να προάξει επ' ανδραγαθία τα μέλη της Αστυνομικής Δύναμης που βρίσκονται εγγεγραμμένα στο Μητρώο Μαχητών της Αντίστασης. Αυτό δεν σημαίνει, ότι ήταν υποχρεωμένο συνάμα να προάξει και όλες τις άλλες κατηγορίες μαχητών.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Panayiotis Georgiou (Catering) Ltd v. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 221,
Mikrommatis ν. The Republic 2 R.S.C.C. 125,
Ζίζιρου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 631,
Δημοκρατία ν. Αρακιάν κ.ά. (1972) 3 Α.Α.Δ. 294,
Σεργίδη ν. Δημοκρατίας (1991) 1 Α.Α.Δ. 119,
Θεοχαρίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 63,
Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 441,
Χαρ. Ι. Φιλιππίδης και Υιοί Λτδ ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 378,
Γιασεμίδου ν. Δήμου Λευκωσίας (Αρ.2) (1996) 3 Α.Α.Δ. 491,
Γεωργίου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2005) 4 Α.Α.Δ. 681.
Προσφυγή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Λ. Λάμπρου Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές είναι ωρομίσθιοι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι είναι καταχωρημένοι στο Μητρώο Μαχητών της Αντίστασης σύμφωνα με το Άρθρο 6 του περί Καθιέρωσης της 15ης Ιουλίου, 1974, ως ημέρας Μνήμης και Τιμής των Πεσόντων και Αγωνισθέντων για τη Δημοκρατία Νόμου του 2001, Ν. 24(Ι)/2001, ύστερα από απόφαση της Επιτροπής Καταρτισμού και Τήρησης Μητρώου Μαχητών της Αντίστασης.
Σε κάποιο στάδιο το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε να προάξει μέλη της Αστυνομικής Δύναμης Κύπρου τα οποία είχαν χαρακτηριστεί ως αντιστασιακοί. Η προαγωγή αυτή πραγματοποιήθηκε βάσει του Άρθρου 12, σύμφωνα με το οποίο στους μαχητές της αντίστασης που είναι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο απονέμονται ηθικές αμοιβές οι οποίες περιλαμβάνουν και προαγωγές επ' ανδραγαθία. Η απονομή ηθικών αμοιβών από την Πολιτεία γίνεται ύστερα από εισήγηση της Επιτροπής Καταρτισμού και Τήρησης Μητρώου Μαχητών της Αντίστασης που καθιδρύθηκε με βάση το Άρθρο 5(1) του Νόμου.
Οι αιτητές απευθύνθηκαν δύο φορές στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης αξιώνοντας την ίση εφαρμογή του Νόμου και σ' αυτούς. Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου με επιστολή του ημερ. 4.1.2006, η οποία και αποτελεί την προσβαλλόμενη απόφαση, πληροφόρησε τους αιτητές, μέσω του δικηγόρου τους, ότι το Υπουργικό Συμβούλιο έχει αποφασίσει με βάση τις διατάξεις του Νόμου, την προαγωγή αστυνομικών αντιστασιακών μόνο.
Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές οι οποίοι είναι τρεις από αυτούς που απευθύνθηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο, προσβάλλουν την απόρριψη του αιτήματός τους. Υποστηρίζουν ότι η μη προαγωγή τους είναι παράνομη και παραβιάζει την αρχή της ισότητας. Βασίζουν το επιχείρημά τους κυρίως στη θέση ότι αφού σύμφωνα με το Άρθρο 2 του Νόμου «μαχητές της Αντίστασης» ή «Αντιστασιακοί» σημαίνει τους πολεμιστές, αγωνιστές και τα θύματα του πραξικοπήματος και όσους αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία εναντίον του πραξικοπήματος, κατηγορία στην οποία ανήκουν αφού περιλήφθηκαν στο σχετικό Μητρώο Μαχητών της Αντίστασης, το Άρθρο 12 το οποίο προνοεί για την απονομή ηθικών αμοιβών, μεταξύ των οποίων και η προαγωγή, δεν περιορίζεται μόνο σε μέλη της Αστυνομικής Δύναμης αλλά θα έπρεπε να περιλαμβάνει και αυτούς. Περαιτέρω, υποστηρίζουν ότι χωρίς ειδική αιτιολογία για τη δυσμενή αυτή εις βάρος τους κρίση, το Υπουργικό Συμβούλιο απλώς παραγνώρισε ή παρέκαμψε το νόμιμο τους δικαίωμα ως αντιστασιακών.
Το Άρθρο 12 παρέχει διακριτική εξουσία στο Υπουργικό Συμβούλιο να απονέμει διάφορες ηθικές αμοιβές στα άτομα τα οποία είναι εγγεγραμμένα στο Μητρώο Αντιστασιακών, όπως μετάλλια ή διπλώματα, μεταθανάτιες προαγωγές σε πεσόντες δημόσιους υπαλλήλους ή αστυνομικούς και προαγωγές επ' ανδραγαθία. Στους αιτητές έχει απονεμηθεί μετάλλιο ανδρείας, με ανάλογο δίπλωμα, όπως έγινε για όλους τους αντιστασιακούς που περιλαμβάνονται στο Μητρώο Μαχητών της Αντίστασης.
Το Υπουργικό Συμβούλιο δεν έχει δέσμια αρμοδιότητα να παραχωρήσει στα πρόσωπα που είναι εγγεγραμμένα στο Μητρώο Μαχητών της Αντίστασης οποιανδήποτε ηθική αμοιβή, πολύ δε περισσότερο προαγωγή επ' ανδραγαθία. Ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια αποφάσισε να απονέμει προαγωγή επ' ανδραγαθία μόνο στους αντιστασιακούς που ήταν μέλη της Αστυνομικής Δύναμης Κύπρου.
Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου κρίνεται ως εύλογα επιτρεπτή και ασφαλώς, το Δικαστήριο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη διοίκηση. Έργο του δικαστηρίου είναι η εξέταση κατά πόσο παραβιάστηκε ο Νόμος ή παρουσιάζεται κατάχρηση εξουσίας ή αυθαιρεσίας (Panayiotis Georgiou (Catering) Ltd v. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 221).
Ο όρος «ίσοι ενώπιον του Νόμου» στο Άρθρο 28.1 του Συντάγματος δεν μεταδίδει την έννοια της ακριβούς αριθμητικής ισότητας, αλλά διασφαλίζει μόνο εναντίον αυθαίρετων διακρίσεων και δεν αποκλείει εύλογες διακρίσεις οι οποίες μπορούν να γίνουν λόγω της ιδιάζουσας φύσης των πραγμάτων (Mikrommatis ν. The Republic 2 R.S.C.C. 125, Ζίζιρου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 631. Βλέπε επίσης Δημοκρατία ν. Αρακιάν κ.ά. (1972) 3 Α.Α.Δ. 294 και Σεργίδη ν. Δημοκρατίας (1991) 1 Α.Α.Δ. 119).
Στην υπόθεση Θεοχαρίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 63 αναφέρθηκε ότι αποκλείονται διακρίσεις οι οποίες δεν ανάγονται σε εγγενείς διαφορές μεταξύ των υποκειμένων ή αντικειμένων του δικαίου. Αν τα υποκείμενα ή αντικείμενα της ρύθμισης είναι ομοιογενή, δεν χωρεί διάκριση. Αν είναι ανομοιογενή χωρεί και παρέχεται ευχέρεια για τη θεσμοθέτηση διάφορου κανόνα ή την υιοθέτηση διάφορης ρύθμισης (βλέπε επίσης Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 441, Χαρ. Ι. Φιλιππίδης και Υιοί Λτδ ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 378 και Γιασεμίδου ν. Δήμου Λευκωσίας (Αρ.2) (1996) 3 Α.Α.Δ. 491).
Η αρχή της ισότητας αξιώνει από τη διοίκηση ομοιόμορφη μεταχείριση όλων όσων βρίσκονται κάτω από τις ίδιες συνθήκες, ενώ διαφορετική μεταχείριση δεν συνιστά παράβαση της αρχής της ισότητας αν είναι δεκτική αντικειμενικής και εύλογης δικαιολογίας (βλέπε μεταξύ άλλων Mikrommatis v. The Republic, ανωτέρω).
Κριτήριο της παρέμβασης του δικαστηρίου δεν αποτελεί η γνώμη του δικαστηρίου ως προς το ποια θα ήταν στη συγκεκριμένη περίπτωση η πρέπουσα λειτουργία της διοίκησης, αλλά αν το διοικητικό όργανο κινήθηκε μέσα στα πλαίσια του νόμου ή της διακριτικής του ευχέρειας στην άσκηση των διοικητικών του καθηκόντων (Panayiotis Georgiou (Catering) Ltd v. Δημοκρατίας, ανωτέρω).
Οι αιτητές υποστηρίζουν ακόμα ότι η απόφαση νοσεί λόγω έλλειψης επαρκούς αιτιολογίας για τη δυσμενή εις βάρος τους κρίση. Και αυτός ο λόγος θα πρέπει να απορριφθεί. Το Υπουργικό Συμβούλιο δεν εξέδωσε δυσμενή απόφαση εις βάρος τους. Απλώς απένειμε κάποιες αμοιβές σε πρόσωπα τα οποία πίστευε ότι το άξιζαν. Η μη απονομή των ιδίων αμοιβών, ακόμα και σε πρόσωπα τα οποία ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τους τιμηθέντες, δεν συνιστά δυσμενή διάκριση.
Το Υπουργικό Συμβούλιο άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια και εφαρμόζοντας το Άρθρο 12 αποφάσισε να προάξει επ' ανδραγαθία τα μέλη της Αστυνομικής Δύναμης που βρίσκονται εγγεγραμμένα στο Μητρώο Μαχητών της Αντίστασης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν υποχρεωμένο συνάμα να προάξει και όλες τις άλλες κατηγορίες μαχητών.
Προς υποστήριξη των επιχειρημάτων τους οι αιτητές επικαλέστηκαν την υπόθεση Γεωργίου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2005) 4 Α.Α.Δ. 681. Τα γεγονότα της όμως ήταν εντελώς διαφορετικά και συνεπώς η απόφαση δεν μπορεί να βοηθήσει τους αιτητές. Εκεί το Υπουργικό Συμβούλιο διαπίστωσε ότι ορισμένα μέλη της Αστυνομικής Δύναμης είχαν προαχθεί εκ παραδρομής επ' ανδραγαθία και συνεπώς ανακάλεσε την πράξη προαγωγής τους, επειδή κατά το χρόνο του πραξικοπήματος δεν ήταν μέλη του αστυνομικού σώματος.
Εν όψει όλων των πιο πάνω, η παρούσα προσφυγή πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται, αλλά λόγω των ειδικών συνθηκών της υπόθεσης αποφάσισα όπως μη επιδικάσω οποιαδήποτε έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.