|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 4 ΑΑΔ 389
20 Ιουνίου, 2007
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚA ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 29 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤAΓΜΑΤΟΣ
1. MAURICE BROWN,
2. EVELYN BROWN,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 132/2006)
Δεδικασμένο ― Δεδικασμένο από ακυρωτική δικαστική απόφαση ― Κατά πόσο μπορεί να καλύπτει πτυχές της απόφασης που ακυρώθηκε των οποίων δεν επελήφθη το ακυρώσαν δικαστήριο, αλλά ούτε και επιδιώχθηκε η επ' αυτών κρίση με αναθεωρητική έφεση.
Οι αιτητές αξίωσαν την ακύρωση της κατ' επανεξέταση απόρριψης της αίτησής τους για προσθηκομετατροπές στην οικία τους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Είναι ορθό να εξεταστεί προδικαστικά το θέμα που ήγειραν οι Αιτητές και αφορά στο κατά πόσο η παράλειψη της Δημοκρατίας να εφεσιβάλει την απόφαση στην προσφυγή 987/2003, καθιστά δεδικασμένο το όλο θέμα και εμποδίζει τη Δημοκρατία να επικαλείται ως νόμιμο λόγο απόρριψης της αίτησης τον δοθέντα, ώστε η στάση της να συνιστά και κατάχρηση εξουσίας. Η Δημοκρατία λέγει ότι δεν κωλύεται καθ' όσον το Δικαστήριο στην προσφυγή 987/2003 επελήφθη μόνο του ενός από τους δύο λόγους για τους οποίους είχε απορριφθεί η αίτηση, δηλαδή εκείνο που αφορούσε το δρόμο, ως προς τον οποίο και περιορίζεται το δεδικασμένο, και δεν επελήφθη του άλλου, δηλαδή εκείνου που αφορούσε την οικοπεδοποίηση, στο οποίο εβασίσθη η τώρα προσβαλλόμενη απόφαση.
Ότι το Δικαστήριο είχε επιληφθεί μόνο του πρώτου λόγου είναι γεγονός. Αυτό όμως δεν έχει σημασία. Στην προσφυγή εκείνη είχε προσβληθεί το σύνολο της απορριπτικής απόφασης που περιλάμβανε και τους δύο λόγους. Το ακυρωτικό αποτέλεσμα της προσφυγής αντανακλούσε στην όλη απόφαση. Η Δημοκρατία επέλεξε, για λόγους που μπορούν να αφορούν μόνο την ίδια, όχι μόνο να μην εφεσιβάλει την απόρριψη του λόγου που αφορούσε το δρόμο, αλλά και να μην εφεσιβάλει τη μη δικαίωσή της στη βάση του άλλου λόγου που αφορούσε την οικοπεδοποίηση. Το θέμα είχε λήξει. Και καμιά αρχή της χρηστής διοίκησης δεν επιτρέπει επαναφορά του. Η πολεοδομική αίτηση δεν μπορούσε νόμιμα να απορριφθεί για τον λόγο που εδόθη.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Ναζίρης ν. Ρ.Ι.Κ. (2007) 3 Α.Α.Δ. 38.
Προσφυγή.
Μ. Καλλιγέρου, για τον Αιτητή.
Μ. Μαλαχτού-Παμπαλλή, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Οι Αιτητές έχουν ανεγείρει με άδεια οικοδομής από το 1982 οικία στο Στρόβολο. Το 1988 εξασφάλισαν και άδεια διαχωρισμού σε οικόπεδα παρακείμενων κτημάτων τους. Το 1999 υπέβαλαν πολεοδομική αίτηση για προσθήκες και μετατροπές στην οικία τους. Η αίτηση απερρίφθη για δύο λόγους:
«Τμήματα της προτεινόμενης ανάπτυξης επεμβαίνουν ή απέχουν απόσταση μικρότερη των 3 μέτρων από τη γραμμή διεύρυνσης του δρόμου που διέρχεται κατά μήκος των δυτικών συνόρων του τεμαχίου και ο οποίος έχει κατασκευαστεί στα πλαίσια της άδειας διαχωρισμού του παρακείμενου τεμαχίου αρ. 306. (Η γραμμή διεύρυνσης του δρόμου δείχνεται με κόκκινη γραμμή και κίτρινο χρώμα στο χωρομετρικό σχέδιο).
Δεν υποβλήθηκε αίτηση για οικοπεδοποίηση του τεμαχίου όπως προνοεί η παρ. 1(β) του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.»
Προσφυγή τους (983/2003) κατά της εν λόγω απόφασης ήταν επιτυχής. Κρίθηκε ότι ο αναφερόμενος δρόμος δεν μπορούσε να συνιστά «ουσιώδη παράγοντα» καθ' όσον δεν είχε διαμορφωθεί μέσα από τοπικό ή άλλο ρυμοτομικό σχέδιο. Με την επιτυχία της προσφυγής η διοίκηση εξέδωσε νέα απορριπτική απόφαση για τον εξής λόγο:
«Η ανάπτυξη εκτελείται σε τεμάχιο για το οποίο δεν έχει υποβληθεί αίτηση για οικοπεδοποίηση ώστε να διασφαλίζονται οι απαραίτητες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής όπως προνοείται από την παράγραφο 1(β) του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.»
Εναντίον αυτής οι Αιτητές καταχώρησαν την ενώπιον μου προσφυγή. Έκρινα ορθό να εξετάσω προδικαστικά το θέμα που ήγειρε η ευπαίδευτη συνήγορος για τους Αιτητές και αφορά στο κατά πόσο η παράλειψη της Δημοκρατίας να εφεσιβάλει την απόφαση στην προσφυγή 987/2003 καθιστά δεδικασμένο το όλο θέμα και εμποδίζει τη Δημοκρατία να επικαλείται ως νόμιμο λόγο απόρριψης της αίτησης το δοθέντα, ώστε η στάση της να συνιστά και κατάχρηση εξουσίας. Η Δημοκρατία λέγει ότι δεν κωλύεται καθ' όσον το Δικαστήριο στην προσφυγή 987/2003 επελήφθη μόνο του ενός από τους δύο λόγους για τους οποίους είχε απορριφθεί η αίτηση, δηλαδή εκείνο που αφορούσε το δρόμο, ως προς τον οποίο και περιορίζεται το δεδικασμένο, και δεν επελήφθη του άλλου, δηλαδή εκείνου που αφορούσε την οικοπεδοποίηση, στο οποίο εβασίσθη η τώρα προσβαλλόμενη απόφαση.
Ότι το Δικαστήριο είχε επιληφθεί μόνο του πρώτου λόγου είναι γεγονός. Αυτό όμως δεν έχει σημασία. Στην προσφυγή εκείνη είχε προσβληθεί το σύνολο της απορριπτικής απόφασης που περιλάμβανε και τους δύο λόγους. Το ακυρωτικό αποτέλεσμα της προσφυγής αντανακλούσε στην όλη απόφαση. Η Δημοκρατία επέλεξε, για λόγους που μπορούν να αφορούν μόνο την ίδια, όχι μόνο να μην εφεσιβάλει την απόρριψη του λόγου που αφορούσε το δρόμο αλλά και να μην εφεσιβάλει τη μη δικαίωση της στη βάση του άλλου λόγου που αφορούσε την οικοπεδοποίηση. Αν όμως αισθάνετο ότι ο λόγος αυτός ήταν νόμιμος, δεν θα έπρεπε να αποδέχετο το ακυρωτικό αποτέλεσμα αλλά να ζητούσε με έφεση της ανατροπή της ακυρωτικής απόφασης στη βάση ότι είχε για τον άλλο λόγο ορθά απορρίψει την πολεοδομική αίτηση. Αυτό εξυπάκουε η σοβαρότητα με την οποία πρέπει να αντικρύζονται οι δικαστικές διαδικασίες αλλά και η ανάγκη για τελεσιδικία. Δεν επιτρέπετο στη διοίκηση να επανέλθει με απορριπτική απόφαση βασιζόμενη σε λόγο που είχε ήδη δώσει και αποτελέσει το αντικείμενο της δικαστικής διαδικασίας εφ' όσον είχε κάθε δικαίωμα να ασκήσει έφεση στην εν λόγω διαδικασία για να αποφασισθεί η νομιμότητα του. Σαφώς κωλύεται τώρα να επανέλθει. Το θέμα είχε λήξει. Και καμιά αρχή της χρηστής διοίκησης δεν επιτρέπει επαναφορά του. Θεωρώ ότι η άποψη αυτή των πραγμάτων είναι και στα πλαίσια της απόφασης της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Ναζίρης ν. Ρ.Ι.Κ. (2007) 3 Α.Α.Δ. 38.
Κρίνεται λοιπόν ότι η πολεοδομική αίτηση δεν μπορούσε νόμιμα να απορριφθεί για το λόγο που εδόθη. Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει £500 έξοδα στους Αιτητές.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.