|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 4 ΑΑΔ 815
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 778/06
30 Noεμβρίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ESTATES LTD,
Αιτήτρια,
ν.
Α. ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ,
Β. ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - - -
Ελευθέριος Παναγιώτου, εξουσιοδοτημένος Διευθυντής, για αιτήτρια.
Χ. Ιωαννίδου (κα) για τους καθ΄ων η αίτηση Α.
Α. Ζερβού (κα) για τους καθ΄ων η αίτηση Β.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή προσβάλλεται, σύμφωνα με το αιτητικό της, «η απόφαση του καθ΄ου η αίτηση η οποία στάληκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 13.11.2003 με την οποία απαιτεί την πληρωμή £1693,44 και ποινή 20% έως πλέον αν δεν εξοφληθεί μέχρι τις 30.11.2003 διά το υποστατικό τεμ. Αρ. 985, Φ/Σχ.33/63.Ε.3, Παραλίμνι».
Η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί ειδοποίηση του Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου με την οποία οι αιτητές υπενθυμίζονται για την υποχρέωσή τους να καταβάλουν στο Συμβούλιο τα αποχετευτικά τέλη που έχουν επιβληθεί για τα έτη 1993 - 2002.
Οι δικηγόροι των καθ΄ων η αίτηση Α πρόβαλαν ότι η εν λόγω ειδοποίηση δεν αποτελεί εκτελεστή πράξη και συνεπώς δεν μπορεί να προσβληθεί με προσφυγή.
Στην Kanika Hotels Ltd κ.ά. ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντας (1996) 3 Α.Α.Δ. 169, κρίθηκε πως η γνωστοποίηση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, με την οποία καθορίστηκαν τα ετήσια τέλη για τα ξενοδοχεία, αποτελούσε εκτελεστή διοικητική πράξη εναντίον της οποίας χωρούσε προσφυγή.
Στην L´Union Nationale (Tourism & Sea Resorts) v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντας (1998) 3 Α.Α.Δ. 513, κρίθηκε στη βάση της Kanika Hotels Ltd (ανωτέρω) ότι η γνωστοποίηση που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ήταν ικανή να θέσει σε κίνηση την προθεσμία που ορίζεται από το άρθρο 146.3 του Συντάγματος.
Όμοιας φύσης προδικαστική ένσταση αποφασίστηκε από την Πλήρη Ολομέλεια στην Lordos Hotel (Holdings) Ltd κ.ά. ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεως Παραλιμνίου κ.ά. (2004) 3 Α.Α.Δ. 188, 197. Με αναφορά στη L´Union Nationale (ανωτέρω) λέχθηκε πως η γνωστοποίηση συνιστούσε την εκτελεστή πράξη, και πως, παρόλο ότι δεν αναφερόταν το κατά περίπτωση πληρωτέο ποσό, οι σταθεροί παρονομαστές, στους οποίους παρέπεμπε, καθιστούσαν εύκολο τον προσδιορισμό του. Σημεία αναφοράς, όπως και στην εξεταζόμενη υπόθεση, ήταν η εκτιμημένη αξία του ακινήτου όπως αυτή ήταν γραμμένη ή καταχωρημένη στα βιβλία του αντίστοιχου Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου και το ποσοστό επ΄αυτής.
Συνεπώς η προσβολή της ειδοποίησης-υπενθύμισης για την πληρωμή των επίδικων τελών καθιστά την προσφυγή απαράδεκτη, αφού αυτή προσβάλλει μη εκτελεστή πράξη.
Περαιτέρω, παρατηρώ ότι η προσφυγή αφορά ειδοποίηση καταβολής αποχετευτικών τελών για το τεμάχιο με αρ. 985 και αρ. εγγραφής 14141, ενώ η ειδοποίηση που επισυνάφθηκε στην αίτηση ακύρωσης αφορά προφανώς άλλο τεμάχιο, αφού έχει αρ. εγγραφής 14142. Πέραν τούτου, και αν αυτό θεωρηθεί τυπογραφικό λάθος, δεν είναι δυνατόν να προσβάλλεται «πράξη» της 13.11.03 με αίτηση ακυρώσεως που καταχωρήθηκε την 3.5.06, δηλαδή 2½ χρόνια αργότερα!
Η προσφυγή εναντίον των καθ΄ων η αίτηση Β, που εσφαλμένα συνενώθηκαν στην προσφυγή, αφού δεν είχαν ανάμειξη στα ζητήματα που αφορούσε η προσφυγή, πρέπει ν΄απορριφθεί και γι΄αυτό το λόγο.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα υπέρ και των δύο καθ΄ων η αίτηση.
Π. Αρτέμης, Δ.
/Χ.Π.