|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Υπόθεση Αρ. 1810/2006]
5 Noεμβρίου, 2007
[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
DAVINDER SINGH
Aιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
ΚΑΙ/Η ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ' ων η αίτηση
Στ. Αναστάση για Γ. Κουκούνη για τον αιτητή.
Ε. Γαβριήλ, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι ινδός υπήκοος και από τις 20.2.2003 διέμενε στην Κύπρο, με άδεια ως φοιτητής, η οποία, μετά από ανανεώσεις, έληξε στις 28.2.05. Αίτημά του για περαιτέρω ανανέωση απορρίφθηκε αφού διαπιστώθηκε, με πιστοποίηση και από το κολλέγιο στο οποίο αρχικά φοίτησε, πως σταμάτησε να φοιτά και δεν παρουσιάστηκε σ' αυτό από το δεύτερο ακαδημαϊκό εξάμηνο του 2004. Ειδοποιήθηκε συναφώς με επιστολή προς το δικηγόρο του, ημερομηνίας 14.6.05 που περιλάμβανε και παρότρυνση «όπως συμβουλεύσετε τον πελάτη σας να αναχωρήσει αμέσως για τη χώρα του». Την 27.6.05 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για εξασφάλιση άδειας παραμονής και εργασίας ως εξαρτώμενος της πολωνής Izambela Switala, πολίτιδας κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, σε σχέση με την οποία προσκόμισε πιστοποιητικό γάμου που τελέστηκε στο Δημαρχείο Αραδίππου την 8.4.05. Απορρίφθηκε και αυτή η αίτησή του και, με την επιστολή ημερομηνίας 12.12.05, ενημερώθηκε συναφώς όπως και για το ότι, εκτός αν προέβαινε στα αναγκαία για αναχώρηση, θα απελαύνετο. Επειδή δε εξακολουθούσε να παραμένει στην Κύπρο, στις 21.8.06 εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα απέλασης και συνακολούθως κράτησης, στο κύρος των οποίων και αφορά η παρούσα προσφυγή. Σημειώνω ότι, εκκρεμούσας της προσφυγής, στο πλαίσιο συμφωνίας που έγινε μεταξύ του δικηγόρου του αιτητή και της διευθύντριας του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, στις 13.10.06, ο αιτητής επέστρεψε στην πατρίδα του χωρίς, όπως αναφέρθηκε, επηρεασμό του δικαιώματός του να προωθήσει την προσφυγή του. Επομένως, περί κράτησης δεν μπορεί πλέον να γίνεται λόγος.
Ο αιτητής ανέπτυξε επιχειρήματα στη βάση κατ' ισχυρισμόν δεδομένων τα οποία στο τέλος, όπως ορθώς δέχτηκε και η ευπαίδευτος συνήγορός του, ενόψει του περιεχομένου του φακέλου, δεν υπήρχαν. Δεν εργαζόταν νομίμως στην Κύπρο ως σερβιτόρος στη βάση άδειας που έληξε μόλις τον Ιούνιο 2006. Μια μόνο άδεια είχε εκδοθεί, όχι για να εργάζεται αλλά για να φοιτά σε κολλέγιο, που είχε λήξει από τις 28.2.05, και δεν τέθηκε ποτέ τέτοιο ζήτημα αρμοδίως, συσχετισμένο προς αίτημά του για άσυλο. Δεν υπέβαλε τέτοιο αίτημα και τα προσβαλλόμενα διατάγματα δεν συναρτήθηκαν προς οτιδήποτε το συναφές. Ούτε οι διοικητικές ενέργειες συνδέθηκαν προς αποδοθείσα στον ίδιο της ιδιότητας του επισκέπτη, ώστε να δικαιολογείται η εισήγηση πως τα διατάγματα εκδόθηκαν εξ αιτίας παρανόησης ή πλάνης.
Τα διατάγματα εκδόθηκαν δυνάμει του άρθρου 6(1)(κ) του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου Κεφ. 105 αφού ο αιτητής, η άδεια παραμονής του οποίου έληξε, ήταν απαγορευμένος μετανάστης. Ενώ δε, όπως έχει διευκρινιστεί άλλωστε, αυτό το υπόβαθρο δεν τελεί στην πραγματικότητα υπό αμφισβήτηση, προτείνεται ως λόγος ακυρότητας ο τρόπος με τον οποίο, όπως αντιλαμβάνεται ο αιτητής το θέμα, αντιμετωπίστηκε ο γάμος του με την πολωνή πολίτιδα. Θεωρεί, λοιπόν, πως δεν εξετάστηκε αυτή η παράμετρος. Για να προστεθεί όμως στην απαντητική του αγόρευση πως η αίτησή του για άδεια, ενόψει αυτού του γάμου του, αντιμετωπίστηκε ως μη γνήσια, οπότε και το αίτημά του για άδεια παραμονής πάνω σ' αυτή τη βάση απορρίφθηκε χωρίς επαρκή ή καθόλου αιτιολογία και, πάντως, όπως γενικώς και αορίστως υποστηρίζει, με αναφορά πλέον και στα προσβαλλόμενα διατάγματα, κατά πλάνη, κατάχρηση εξουσίας, παράβαση του Συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, του ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου, του Χάρτη των Θεμελειωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης ως προς την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή, το δικαίωμα γάμου αλλά και της ελευθερίας του επαγγέλματος.
Τα περί το γάμο του αιτητή, όμως, και τις όποιες συνέπειες από αυτόν, εξετάστηκαν στο πλαίσιο της αίτησής του για άδεια παραμονής. Αυτή η αίτηση απορρίφθηκε, ήταν βεβαίως εκτελεστή διοικητική πράξη και η νομιμότητά της θα ήταν δυνατό να ελεγχθεί εφόσον εμπροθέσμως ασκείτο προσφυγή, με αυτή ως αντικείμενο. Ως προς το διάταγμα απέλασης, παρέμεινε ως γεγονός το ότι, όπως εξηγήθηκε, ήταν απαγορευμένος μετανάστης και δεν είναι δυνατό στο πλαίσιο αυτής της προσφυγής να επεκταθούμε σε ζητήματα ασύνδετα προς την αιτιολογική του βάση. Η απόφαση του Κραμβή Δ., στη María Slavova ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 1272/00, ημερομηνίας 18.4.02, την οποία επικαλούνται οι καθ' ων η αίτηση, είναι σχετική. Όπως, όμως, και η μεταγενέστερη απόφαση της Ολομέλειας στην Pacraz v. Δημοκρατίας (2006) 3 ΑΑΔ 602. Η αιτήτρια επικαλείται τη Μahmood Adil v. Κυπριακής Δημοκρατίας, την περιγράφει ως ΑΕ 1452/05 ημερομηνίας 13.1.06 αλλά, στην πραγματικότητα, όπως διαπιστώνεται, πρόκειται περί απόφασης του Νικολάου, Δ., σε προσφυγή με τον πιο πάνω αριθμό. Εκείνη η υπόθεση σαφώς διακρίνεται. Δεν είχε παρεμβληθεί διοικητική πράξη, όπως εν προκειμένω, στο πλαίσιο ελέγχου της οποίας θα συζητούνταν τα περί το γάμο που και εκεί προβάλλονταν, γι' αυτό και η κατάληξη στο τέλος πως «υπήρξε, εν προκειμένω, εσφαλμένη εκτίμηση των δεδομένων, όπως αυτά εμφανίζονταν ως αποτέλεσμα του γάμου του αιτητή με υπήκοο χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και της δυνατότητας την οποία αυτή η εξέλιξη επακόλουθα του παρείχε για να ζητήσει από τη χώρα μας άδεια παραμονής και να τύχει απάντησης».
Μια τελευταία παρατήρηση. Ο αιτητής συζητά το χρόνο πληροφόρησής του για την απόφαση με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για άδεια παραμονής, με αναφορά στη διεύθυνση στην οποία η σχετική επιστολή απεστάλη. Και οι καθ' ων η αίτηση υποδεικνύουν πως ήταν δική του ευθύνη να ενημερώσει για αλλαγή διεύθυνσης. Όμως, όπως και να έχουν τα πράγματα, ο χρόνος λήψης γνώσης για εκτελεστή διοικητική πράξη αφορά σε εκείνη και στην προθεσμία μέσα στην οποία θα είναι δυνατή η προσβολή της. Δεν μπορεί να συσχετιστεί τέτοιο θέμα με προσφυγή όπως η παρούσα, το αντικείμενο της οποίας είναι άλλο. Καταλήγω πως δεν έχει στοιχειοθετηθεί λόγος ακυρότητας. Η προσφυγή απορρίπτεται με £500 έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
ΜΣι.