|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 690/2005)
19 Οκτωβρίου, 2007
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΑΛΙΩΤΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
Αλ. Ταλιαδώρος για Κ. Χρυσοστομίδης & Σία, για τον Αιτητή.
Λ. Λάμπρου-Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Μ. Μυλωνά, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο Χαράλαμπος Ταλιώτης (αιτητής) προσβάλλει την προαγωγή του Σάββα Γιάλλουρου (ενδιαφερόμενο μέρος) στη θέση του Ανώτερου Κτηνιατρικού Λειτουργού.
(α) Τα γεγονότα.
Για την πλήρωση της θέσης του Ανώτερου Κτηνιατρικού Λειτουργού η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) επέλεξε πέντε υποψήφιους, με βάση τον κατάλογο αρχαιότητας όπως ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο. Τρεις από αυτούς, περιλαμβανομένου και του αιτητή, διέθεταν το καθορισμένο πλεονέκτημα της μεταπτυχιακής εκπαίδευσης ή ειδικής εκπαίδευσης διάρκειας ενός τουλάχιστον χρόνου σε θέματα της Κτηνιατρικής Επιστήμης. Αφού ο Διευθυντής των Κτηνιατρικών Υπηρεσιών προέβηκε στη σύσταση του ενδιαφερόμενου μέρους, σημειώνοντας το σημαντικό προβάδισμα σε αρχαιότητα των 14 χρόνων και 8 μηνών, η Ε.Δ.Υ. προχώρησε σε αξιολόγηση των υποψηφίων και κατέληξε στην επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους με την ακόλουθη αιτιολογία:
"Επιλέγοντας το Γιάλλουρο, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι αυτός, σ' ό,τι αφορά την αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία, προ του ουσιώδους χρόνου, έτη, στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, είναι ίσος ή/και υπερέχει των ανθυποψηφίων του που δεν επιλέγηκαν, παρουσιάζοντας καθόλα εξαίρετη υπηρεσιακή εικόνα. Επίσης, υπερέχει σε αρχαιότητα κατά 14 έτη και 8 μήνες περίπου, στην παρούσα θέση, έναντι όλων των ανθυποψηφίων του που δεν επιλέγηκαν και, επιπλέον, έχει υπέρ του τη σύσταση του Διευθυντή, η οποία συνάδει με τα στοιχεία των Φακέλων.
Η Επιτροπή δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι ο επιλεγείς δεν διαθέτει το πλεονέκτημα, που προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, το οποίο διαθέτουν οι Ταλιώτης Χαράλαμπος, Θεοδώρου Χαράλαμπος και Χριστοφή Γεώργιος, εντούτοις έκρινε ότι η κατοχή του πλεονεκτήματος από τους εν λόγω υποψηφίους, δεν μπορεί να ανατρέψει την κρίση της Επιτροπής για επιλογή του Γιάλλουρου, λαμβανομένου υπόψη ότι αυτός υπερέχει ουσιαστικά σε αρχαιότητα έναντι αυτών, δεν υστερεί σε αξία και, επιπλέον, έχει υπέρ του τη σύσταση του Διευθυντή, την οποία δεν διαθέτουν οι πιο πάνω αναφερόμενοι υποψήφιοι, ως εκ τούτου σε μια συνεκτίμηση όλων των κριτηρίων, ο επιλεγείς κρίνεται καταλληλότερος για προαγωγή."
(β) Η προσφυγή.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η πιο πάνω επίδικη απόφαση είναι άκυρη γιατί ως αποτέλεσμα της σύστασης του Διευθυντή, που είναι και αναιτιολόγητη, η Ε.Δ.Υ. παρέλειψε να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο.
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η σύσταση του Διευθυντή ήταν αναιτιολόγητη γιατί δεν έλαβε υπόψη το γεγονός της κατοχής από τον αιτητή του πλεονεκτήματος (Master in Veterinary Studies, The University of Queensland) και ότι αυτή η παράνομη σύσταση που υιοθετήθηκε από την Ε.Δ.Υ. και συνυπολογίστηκε ως παράγοντας επιλογής του ενδιαφερόμενου μέρους, έγινε κατά παράβαση της νομολογιακής αρχής που επιβάλλει στο διορίζον όργανο την υποχρέωση ειδικής αιτιολόγησης απόφασης για επιλογή υποψήφιου που δεν διαθέτει το προβλεπόμενο ως πλεονέκτημα πρόσθετο προσόν (Χατζηγιάννη κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 317). Επιπρόσθετα η υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε αρχαιότητα δεν μπορούσε να αποβεί καθοριστική για την επιλογή του γιατί σύμφωνα με τη νομολογία, η αρχαιότητα εξετάζεται μαζί με την αξία και τα προσόντα και υπερισχύει μόνο αν τα δύο κριτήρια της αξίας και προσόντων είναι περίπου ίσα (Δημοκρατία ν. Χρίστου (1991) 3 Α.Α.Δ. 56).
Η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής για την πλήρωση της οποίας το άρθρο 35(4) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90, όπως τροποποιήθηκε) επιβάλλει αιτιολογημένη σύσταση. Στην παρούσα περίπτωση ο Διευθυντής συστήνοντας το ενδιαφερόμενο μέρος ανέφερε τα ακόλουθα:
"Με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους - αξία, προσόντα, αρχαιότητα - συστήνω για προαγωγή το Γιάλλουρο Σάββα.
Ο Γιάλλουρος υπερτερεί σε αρχαιότητα των λοιπών υποψηφίων και υπερτερεί ή δεν υστερεί σε αξία. Έλαβα υπόψη ότι οι Ταλιώτης Χαράλαμπος, Θεοδώρου Χαράλαμπος και Χριστοφή Γεώργιος διαθέτουν το πλεονέκτημα. Ωστόσο, η ουσιαστική αρχαιότητα του Γιάλλουρου έναντί τους και το γεγονός ότι σε αξία είναι ίσος με αυτούς, τον καθιστά, σε μια γενική συνεκτίμηση, καταλληλότερο για προαγωγή."
Ο αιτητής είχε ένα προβάδισμα αρχαιότητας 14 χρόνων και 8 μηνών. Στις υπηρεσιακές εκθέσεις οι διάδικοι ήταν ισοδύναμοι, έχοντας βαθμολογηθεί ως εξαίρετοι σε όλα τα στοιχεία της περιόδου 1992-2002. Όμως ο αιτητής υπερείχε στο κριτήριο των προσόντων γιατί διέθετε το μεταπτυχιακό πρόσθετο προσόν του Master in Veterinary Studies - The University of Queensland, το οποίο συνιστούσε πλεονέκτημα με βάση το σχέδιο υπηρεσίας της επίδικης θέσης, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος δεν διέθετε μεταπτυχιακό προσόν.
Η Ε.Δ.Υ. καταλήγοντας στην τελική της κρίση έλαβε υπόψη και τη σύσταση, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά το σκεπτικό της. Αναγνωρίζοντας ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατείχε το πλεονέκτημα, σε αντίθεση με τον αιτητή και με δεδομένη την ισόβαθμη υπηρεσιακή εικόνα, επέλεξε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος προβάλλοντας την αρχαιότητα ως σημείο υπεροχής του ενδιαφερόμενου μέρους, παρακάμπτοντας το πρόσθετο προσόν - πλεονέκτημα. Όμως η Ε.Δ.Υ. δεν κατέγραψε την αιτιολογία που επιβάλλεται από τη διαχρονική νομολογία όταν αποφασίζεται η επιλογή προσώπου που δεν κατέχει το πλεονέκτημα και η αναφορά στην αρχαιότητα δεν συνιστά τέτοια εξειδίκευση. Όπως επισημάνθηκε στη Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 1, 7-8:
"Η αρχή της Γεωργίου (πιο πάνω), στην οποία αναφέρθηκε το πρωτόδικο δικαστήριο, αποτελεί αταλάντευτη και απαρασάλευτη αρχή της νομολογίας μας. Αφετηρία της ήταν η υπόθεση Τουρπέκη ν. Δημοκρατίας (1973) 3 Α.Α.Δ. 592, η οποία - έκτοτε - έχει υιοθετηθεί από μεγάλη σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στη Χατζηγιάννη κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 317 (απόφαση της Ολομέλειας) υποδεικνύεται ότι η αρχή είναι πως, όταν το διορίζον όργανο αποφασίσει να επιλέξει υποψήφιο που δεν έχει το πρόσθετο προσόν, πρέπει να δώσει πειστικούς λόγους ή ειδική αιτιολογία γι' αυτή του την απόφαση. Οι λόγοι δε αυτοί πρέπει να εμφαίνονται στην αιτιολογία της απόφασης της Επιτροπής. Δεν μπορεί να συναχθούν από τα πρακτικά της Επιτροπής. Στη Δημοκρατία κ.ά. ν. Υψαρίδη κ.ά. (Αρ. 2) (1993) 3 Α.Α.Δ. 347 (απόφαση της Ολομέλειας) επισημαίνεται ότι η ειδική αιτιολογία σκοπεί στην εξειδίκευση των λόγων που αντισταθμίζουν το πλεονέκτημα που παρέχει το πρόσθετο προσόν για την εκτέλεση των καθηκόντων της πληρούμενης θέσης.
Ήταν αδιαμφισβήτητο ότι η εφεσείουσα κατείχε το προσόν-πλεονέκτημα ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος δεν το κατείχε. Προσεκτική εξέταση της επίδικης απόφασής μας έχει οδηγήσει στη διαπίστωση ότι η αιτιολόγησή της δεν εξειδικεύει τους λόγους που αντισταθμίζουν το πλεονέκτημα που παρέχει το προσόν-πλεονέκτημα της εφεσείουσας. Ακολουθεί πως η επίδικη απόφαση τυγχάνει αναιτιολόγητη. Η περί του αντιθέτου κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι εσφαλμένη. Η διακριτική ευχέρεια της Ε.Δ.Υ. έχει ασκηθεί με πλημμελή τρόπο. Η επίδικη απόφαση είναι επομένως αντίθετη προς το νόμο και καθ' υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας. (Βλ. Τουρπέκη (πιο πάνω), Παγδατής ν. Δημοκρατίας (1973) 3 Α.Α.Δ. 417 και Πισσάς ν. Δημοκρατίας (1974) 3 Α.Α.Δ. 476)."
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με £700 έξοδα σε βάρος των καθ'ων η αίτηση.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.