|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Συνεκδικασθείσες υποθέσεις αρ. 1573/2005 και 1574/2005
15 Oκτωβρίου, 2007
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΒΡΑΧΙΜΗΣ ΧΑΤΖΗΧΑΝΝΑΣ
Αιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ KAI/H ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ών η αίτηση
.............................
Ο αιτητής και στις δύο προσφυγές εμφανίζεται προσωπικά
Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄ για τους καθών η αίτηση.
Λ. Παπαφιλίππου,, για το ενδιαφερόμενο μέρος Γ. Χρ. Θεοδώρου στην προσφ. Αρ. 1573/05
Καμιά εμφάνιση για τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη στην 1573/05
Γ. Χατζημιχαήλ (κα), για τα ενδιαφερόμενα μέρη Αφ. Κουφτερού και Ελ. Γερεουδάκη στην προσφ. Αρ. 1574/05
Καμιά εμφάνιση, για το ενδιαφερόμενο μέρος Α. Λουκά στην προσφ. 1574/05
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με τις παρούσες προσφυγές, που συνεκδικάστηκαν, ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ ή απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.), η οποία δημοσιεύτηκε την 27.10.05 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, και με την οποία προήγαγε τα ε.μ. στη μόνιμη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, από την 15.10.05 αντί και /ή στη θέση των αιτητή είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Διευκρινίζεται ότι η προσφυγή αρ. 1573/05 στρέφεται, εναντίον των Ενδιαφερομένων Μερών (στο εξής ε.μ.), 1. Χρυσόστομου Χατζηβασιλείου, 2. Γεώργιου Χρ. Θεοδώρου, 3. Μαρίας Κ. Νικολαΐδου και 4. Έλενας Ιωσηφίδου, ενώ η προσφυγή με αριθμό 1574/05 στρέφεται, εναντίον των Ενδιαφερομένων Μερών, 1. Αφροδίτη Κουφτερού, 2. Ελένη Γερουδάκη και 3. Ανδρέα Λουκά.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Οι καθ' ων η αίτηση, ως προς την υπ.αρ. 1574/03 στις 18.9.03 (όσον αφορά τα δύο ε.μ.) και ως προς την υπ.αρ. 1573/03 στις 9.1.04 (όσον αφορά τα τέσσερα ε.μ. και το ε.μ. Αφροδίτη Κοφτερού), κατόπιν πρότασης για πλήρωση δυο και επτά μόνιμων θέσεων Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού αντίστοιχα, από τον Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών, συνεδρίασαν και αποφάσισαν, επειδή επρόκειτο για θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής, όπως πρώτα αυτές δημοσιευθούν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία. Ανταποκρίθηκαν, για τις πρώτες δύο θέσεις, 46 υποψήφιοι και για τις υπόλοιπες επτά 101 υποψήφιοι, υποβάλλοντας τις αντίστοιχες αιτήσεις, μεταξύ των οποίων ο αιτητής και τα ε.μ.
Ακολούθησε η εκ μέρους της ΕΔΥ επιστολή προς τον Διευθυντή του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, ως Πρόεδρο της αρμόδιας Συμβουλευτικής Επιτροπής, των 46 και 101 αιτήσεων αντίστοιχα. Για τις δε δύο θέσεις που αφορούν την προσφ.1574/05, η επιστολή έγινε στις 7.11.03, ενώ για τις επτά θέσεις που αφορούν την προσφ.1573/05, η επιστολή έγινε στις 23.3.04. Στην συνέχεια υποβλήθηκε, στην Ε.Δ.Υ., από τον Διευθυντή του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, ως Πρόεδρο της αρμόδιας Συμβουλευτικής Επιτροπής, η σχετική έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής μαζί με την σύσταση της για τους καταλληλότερους για την θέση, μεταξύ των οποίων τα ε.μ. αλλά όχι ο αιτητής,
Η ΕΔΥ σε συνεδρία της στις 2.9.04 αφού εξέτασε την έκθεση της Συμβουλευτικής, αποφάσισε όπως ζητήσει από την τελευταία να προχωρήσει σε νέα τελική αξιολόγηση των υποψηφίων για την πλήρωση των επίδικων θέσεων, με βάση όλα τα αξιολογικά κριτήρια. Μετά από αυτή την απόφαση της ΕΔΥ, ο Διευθυντής του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, ως Πρόεδρος της αρμόδιας Συμβουλευτικής Επιτροπής, στις 17.11.04, υπέβαλε συμπληρωματική έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής σχετικά με τις υπό πλήρωση θέσεις.
Στη συνέχεια, η ΕΔΥ, αφού έλαβε την πιο πάνω έκθεση, προχώρησε σε τρεις διαδοχικές συνεδρίες της, στις 14.2.03, 17.2.03 και 24.2.03 αντίστοιχα, σε προφορική εξέταση των συστηθέντων υποψηφίων στην διάρκεια των οποίων παρίστατο και ο Διευθυντής του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού. Η ΕΔΥ με το πέρας των συνεντεύξεων των συστηθέντων υποψηφίων και αφού άκουσε και την άποψη του Διευθυντή του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού ως προς την απόδοση του κάθε υποψηφίου, ο οποίος σύστησε για προαγωγή τα Ε.Μ., αποφάσισε για την περαιτέρω εξέταση του θέματος σε επόμενη συνεδρίαση της. Έτσι στις 27.9.05, η ΕΔΥ αφού έλαβε υπόψη τα ενώπιον της στοιχεία, την απόδοση τους στην ενώπιον της προφορική συνέντευξη, καθώς και τη σύσταση του Διευθυντή του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή στις επίδικες θέσεις στα ενδιαφερόμενα μέρη. Η εν λόγω απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, η οποία είναι και η προσβαλλόμενη, δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 27.10.05.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Ο αιτητής προβάλλει τους ακόλουθους ισχυρισμούς: (α) ότι η πρόνοια της νέας Παραγράφου 6 του Σχεδίου Υπηρεσίας, η οποία προνοεί ότι, «..Μακρά και ευδόκιμη πείρα στο Γενικό Διοικητικό Προσωπικό..θα αποτελεί πλεονέκτημα», είναι ultra vires και επιφέρει άδικη και αντισυνταγματική άνιση μεταχείριση, (β) ότι η σύνθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής πάσχει λόγω κακής σύνθεσης, (γ) ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω πλάνης ως προς την ημερομηνία προαγωγής του στην αμέσως προηγούμενη από την επίδικη θέση, (δ) ότι οι υπηρεσιακές του εκθέσεις ήταν κακόβουλες και εκδικητικές, (ε) ότι δεν υπήρξε δέουσα έρευνα και πλανήθηκε η ΕΔΥ ως προς την αξία και τα πρόσθετα προσόντα του, που παραγνωρίσθηκαν χωρίς ειδική αιτιολογία, (στ) ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει γιατί όπως ισχυρίζεται έρχεται σε αντίθεση με τα στοιχεία του φακέλου και είναι αναιτιολόγητη.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Αρχίζω από τον ισχυρισμό ότι η πρόνοια της νέας Παραγράφου 6 του Σχεδίου Υπηρεσίας, η οποία προνοεί ότι, «..Μακρά και ευδόκιμη πείρα στο Γενικό Διοικητικό Προσωπικό..θα αποτελεί πλεονέκτημα», είναι ultra vires και επιφέρει άδικη και αντισυνταγματική, άνιση μεταχείριση. Η άποψη μου είναι ότι ο εν λόγω ισχυρισμός είναι αβάσιμος, αφού το ζήτημα της τροποποίησης των σχεδίων υπηρεσίας, βάσει του άρθρου 29 του Ν.33/67, ανάγεται στην αποκλειστική εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου. Ο δε εκάστοτε υποψήφιος για προαγωγή δεν έχει κεκτημένο δικαίωμα για την μη τροποποίησή τους. Σχετικά η Ολομέλεια του Ανωτάτου στην απόφαση της Δημοκρατία ν. Μαυρονύχη, (1998) 3 Α.Α.Δ. 903, σελ. 908, υιοθετώντας παλαιότερη νομολογία τονίζει ότι:
«Στη Χατζηπαύλου ν. Α.Η.Κ. (1991)3 Α.Α.Δ. 11, αναλύεται η φύση των σχεδίων υπηρεσίας και εξηγούνται οι παράμετροι της εφαρμογής τους. Ο καταρτισμός τους ανάγεται στην εκτελεστική εξουσία. Διατηρούν τα σχέδια υπηρεσίας, όπως υποδεικνύεται, τα χαρακτηριστικά πράξης της διοίκησης χωρίς να μεταβάλλονται οι δικαιϊκές επιπτώσεις και κοινά χαρακτηριστικά με νομοθετήματα. Εφόσον ο καταρτισμός των σχεδίων υπηρεσίας ανάγεται στην εκτελεστική εξουσία αυτά μπορεί να τροποποιηθούν με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου.»
Επίσης προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η σύνθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής πάσχει λόγω κακής σύνθεσης. Συγκεκριμένα ο αιτητής ισχυρίζεται ότι επειδή οι επίδικες θέσεις είναι μετονομασία των θέσεων Διευθυντή Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού τότε ως πρόεδρος της Συμβουλευτικής θα έπρεπε να συμμετέχει ο Γενικός Διευθυντής Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού και όχι ο Διευθυντής Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού. Όμως με βάση τα στοιχεία του φακέλου, προκύπτει ότι οι θέσεις του Διευθυντή Δημόσιας Διοίκησης, κατά τον χρόνο της πλήρωσης των επίδικων, εξακολουθούσαν να υφίστανται παράλληλα. Ο δε προϋπολογισμός της χρονιάς, κατά τον ουσιώδη χρόνο, προέβλεπε ότι μόνο εφόσον παρέμενε κενή θα πληρωνόταν με την αντίστοιχη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού. Έτσι κατά την άποψη μου και ο λόγος ακυρώσεως είναι αβάσιμος. Στην ίδια κατάληξη άχθηκα στην υπόθεση Βραχίμης Χατζηχάννας ν. Κυπριακής Δημοκρατίας αρ. 1572/05 ημερ. 15/10/07.
Ακόμη προβάλλει ότι προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει γιατί όπως ισχυρίζεται υπήρξε πλάνη ως προς την ημερομηνία προαγωγής του στην αμέσως προηγούμενη από την επίδικη θέση. Συγκεκριμένα ισχυρίζεται ότι λήφθηκε υπόψη ως ημερομηνία προαγωγής του στην αμέσως προηγούμενη με την επίδικη θέση, η 1.5.01 και όχι η 1.2.1998 που πέτυχε κατόπιν προσφυγής του. Εδώ κατά την άποψη μου, και θα συμφωνήσω με την συνήγορο των καθ' ων, η αναδρομική του προαγωγή δεν επηρεάζει την επίδικη διαδικασία γιατί τελευταία ημερομηνία υποβολής αιτήσεων για την επίδικη θέση ήταν η 27.10.03, χρόνο κατά τον οποίο ο αιτητής κατείχε την θέση του Ανώτερου Διοικητικού Λειτουργού από 1.5.01. Ενώ την αναδρομική του προαγωγή, την πέτυχε κατόπιν προσφυγής, από 1.2.1998 με απόφαση ημερ. 19.3.04. Περαιτέρω λόγω του ότι η επίδικη θέση είναι ψηλά στην ιεραρχία, πολύ μικρή σημασία έχει και θα πρέπει να προσμετρήσει με τα υπόλοιπα στοιχεία εφόσον στα υπόλοιπα αξιολογικά κριτήρια υπάρχει ισοδυναμία.
Ισχυρίζεται περαιτέρω ο αιτητής ότι οι υπηρεσιακές του εκθέσεις ήταν κακόβουλες και εκδικητικές. Η άποψη μου είναι ότι ούτε και αυτός ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί αφού οι αναφορές του αιτητή, ο οποίος έχει και το βάρος της απόδειξης, δεν στοιχειοθετούν τους πιο πάνω ισχυρισμούς του. Σχετικά η Ολομέλεια στην απόφαση της Δημοκρατία ν. Χατζηχάννα, (2003) 3 Α.Α.Δ.554, σελ. 557, επεσήμανε ότι:
«Η εισήγηση της Δημοκρατίας ως προς την εμβέλεια της Christou ετέθη και ενώπιον του αδελφού μας Δικαστή και απαντήθηκε στο ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του (σελίδες 3-4) το οποίο εκφράζει και τη δική μας άποψη της νομολογίας αλλά και την εφαρμογή της στην προκειμένη περίπτωση:
«Η περίπτωση της Christou (ανωτέρω) αλλά και άλλων που αναφέρονται σ΄αυτή, σαφώς διακρίνονται. Είχε κριθεί πως δυσμενείς αξιολογήσεις που έγιναν ή δυσμενείς γνώμες που εκφράστηκαν στο πλαίσιο της εκτέλεσης καθήκοντος, δεν θεμελιώνουν προκατάληψη. Ούτε το γεγονός ότι απέληξαν σε δικαστική αντιδικία ή ότι λειτουργοί κατέθεσαν ως μάρτυρες σε διαδικασία κατά του αιτητή ή τελικά το ότι στο παρελθόν ο αιτητής άσκησε προσφυγή κατά της προαγωγής του λειτουργού του οποίου αμφισβητούν την αμεροληψία. Δεν υπήρχε εκεί το στοιχείο του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που είχε για μέλος του συλλογικού οργάνου η κατάληξη θέματος για το οποίο θα διαμόρφωνε άποψη. Εδώ η ακύρωση ή επικύρωση της προαγωγής του Μ. Παπαρίδη διερχόταν μέσα από το κατά πόσο ο αιτητής κατείχε ή όχι το προσόν για το οποίο κρίθηκε να διαμορφώσει άποψη η Συμβουλευτική Επιτροπή, με μέλος τον ίδιο τον Μ. Παπαριδη.»
Παρόμοιο νομικό λόγο εξέτασα και στην προαναφερθείσα υπόθεση αρ. 1572/05 και επίσης κατάληξα ότι δεν ευσταθούσε.
Προβάλλει ακόμη ότι δεν υπήρξε δέουσα έρευνα και πλανήθηκε η ΕΔΥ ως προς την αξία και τα πρόσθετα προσόντα του, που όπως ισχυρίζεται παραγνωρίσθηκαν χωρίς ειδική αιτιολογία. Η άποψη μου είναι ότι και αυτός ο ισχυρισμός είναι αβάσιμος, αφού με βάση τα στοιχεία των φακέλων και συγκεκριμένα τα πρακτικά των συνεδριάσεων της ΕΔΥ, αυτή είχε ενώπιον της όλα τα στοιχεία τα οποίο αξιολόγησε ανάλογα και αιτιολόγησε πλήρως της επιλογές της προβαίνοντας ακόμη και σε σύγκριση των ε.μ., τόσο μεταξύ του αιτητή όσο και μεταξύ των άλλων υποψηφίων που δεν επιλέγηκαν. Όσον αφορά τα προσόντα του αιτητή, προκύπτει ότι λήφθηκαν υπόψη όπως και αυτά των ε.μ. και με βάση τις πρόνοιες του οικείου Σχεδίου Υπηρεσίας, όλοι ήταν ισοδύναμοι.
Τέλος προβάλλει ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει γιατί όπως ισχυρίζεται έρχεται σε αντίθεση με τα στοιχεία του φακέλου και είναι αναιτιολόγητη. Ο εν λόγω ισχυρισμός θα πρέπει να εξετασθεί σε συνάρτηση με στοιχεία των φακέλων των μερών και υπό το πρίσμα της απόφασης της Πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695. Με βάση τα τρία καθιερωμένα αξιολογικά στοιχεία δηλαδή, αξία, προσόντα και αρχαιότητα, συγκριτικά τα ε.μ. υπερέχουν έκδηλα σε αξία έναντι του αιτητή, σε προσόντα πληρούν τα απαιτούμενα από το οικείο σχέδιο υπηρεσίας, ενώ σε αρχαιότητα μερικοί υπερέχουν και μερικοί υστερούν. Επειδή όμως πρόκειται για θέσεις ψηλά στην ιεραρχία έχει ελάχιστη σημασία εάν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ο αιτητής υστερεί κατά πολύ σε αξία έναντι των ε.μ. Επίσης κατά την προφορική εξέταση τα ε.μ., με εξαίρεση το ε.μ. Κολοκασίδου Παναγιώτα η οποία βαθμολογήθηκε όπως ο αιτητής ως «Πάρα Πολύ Καλή», βαθμολογήθηκαν πιο ψηλά από τον αιτητή. Έτσι κατά την άποψη μου καμία αντίθεση δεν υπάρχει μεταξύ της σύστασης του Διευθυντή και του περιεχομένου των φακέλων, ενώ σε συνάρτηση με αυτούς αιτιολογεί πλήρως την προτίμηση του υπέρ των ενδιαφερομένων μερών. Σχετικά στην προαναφερθείσα απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας Μοδίτης ν. Δημοκρατίας, σελ. 719, επισημάνθηκε ότι:
«Καταλήγουμε πως η σύσταση του προϊσταμένου εκδήλως δεν μπορεί να προσθέτει ή να αφαιρεί από την υπηρεσιακή εικόνα των υπαλλήλων. Δεν είναι πηγή τέτοιας πληροφόρησης και δε συναρτάται προς την αξία, ως του ενός από τα κριτήρια που προβλέπει ο Νόμος. Η σύσταση, στην οποία αναφέρεται ο Νόμος, εμπεριέχει μόνο τη συμβουλή ή γνώμη του προϊσταμένου ως προς τον κατάλληλο για προαγωγή στη βάση του συνόλου των κριτηρίων, με δοσμένη την υπηρεσιακή τους εικόνα όπως την αποτυπώνουν οι φάκελοι. Ο προϊστάμενος του τμήματος στο οποίο υφίσταται η κενή θέση γνωρίζει στην πράξη τις ανάγκες εκείνης της θέσης και εξ αυτού προκύπτει και ο ρόλος του. Να επισημάνει τι από τα δεδομένα, δηλαδή από τις ιδιότητες και τις ικανότητες που καταφαίνεται ότι έχει ένας υπάλληλος, ταιριάζει καλύτερα σ' αυτές τις ανάγκες ώστε αυτός να αναδεικνύεται ως ο καταλληλότερος. Οπότε, και στην περίπτωση που η Ε.Δ.Υ. έχει άλλη άποψη ως προς το ποιος είναι ο καταλληλότερος, να χρειάζεται να αιτιολογήσει αυτή την απόκλιση ειδικά.»
Με βάση τα πιο πάνω καταλήγω ότι οι προσφυγές αποτυγχάνουν.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα υπέρ των καθών η αίτηση και των ενδιαφερομένων μερών που εκπροσωπούνται από δικηγόρους.
Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις επικυρώνονται με βάση το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.