|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&n bsp; Υπóθεση Αρ. 687/2006
17 Σεπτεμβρίου, 2007
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΞΕΝΟΦΩΝ ΤΣΟΥΔΕΡΟΣ
Αιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ών η αίτηση
.............................
Ι. Νικολάου, για τον αιτητή
Ε. Παπαγεωργίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθών η
αίτηση.
Χ. Αρτέμης, για Γαβριήλ Μ. Κωνσταντινίδη, ενδιαφερόμενο μέρος 1 (ε.μ. 1)
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (πιο κάτω οι καθ' ων η αίτηση), που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα την 03.02.2006 υπ' αρ. Γνωστοποιήσεως 4073, με την οποία έχουν προαχθεί από 01.01.2006 στη μόνιμη θέση Ανώτερου Δασικού Λειτουργού, Τμήμα Δασών, αντί του αιτητή, τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα αρ.1. Γαβριήλ Μ. Κωνσταντινίδης, αρ.2. Λεωνίδας Μ. Μουστάκας και αρ.3. Μιχαήλ Π. Χαραλάμπους.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Οι καθ' ων η αίτηση στις 30.8.05 συνεδρίασαν, κατόπιν πρότασης του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, για πλήρωση τριών κενών μόνιμων θέσεων Ανώτερου Δασικού Λειτουργού, Τμήμα Δασών και αποφάσισαν, επειδή επρόκειτο για θέση προαγωγής, να επιληφθούν της πρότασης σε επόμενη συνεδρία τους στην οποία να παραστεί και ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος. Έτσι στην συνέχεια, οι καθ' ων η αίτηση, σε συνεδρία τους στις 29.11.05, αφού άκουσαν τις συστάσεις του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, και έχοντας ενώπιον τους τα στοιχεία των υποψηφίων, αποφάσισαν την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΑΙΤΗΤΗ
Ο βασικότερος λόγος που προβάλλει ο αιτητής είναι η πάσχουσα σύσταση του Διευθυντή ότι δηλαδή αυτή είναι αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων και τις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις. Γίνεται περαιτέρω και ισχυρισμός για έλλειψη δέουσας αιτιολογίας και ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ. πάσχει από πλημμελή αιτιολογία και πλάνη.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Η σύσταση του Διευθυντή εξετάζεται σε συσχετισμό με το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων των υποψηφίων βάσει τα τριών θεσμοθετημένων κριτηρίων, ήτοι της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας, όπως αντικατοπτρίζονται μέσα από αυτούς (βλ. μεταξύ άλλων την απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695).
Για εξέταση του λόγου αυτού είναι καλύτερα να παρατεθεί το περιεχόμενο της σύστασης του Διευθυντή η οποία έχει ως εξής:
«Η σύσταση μου για τους εν λόγω υποψηφίους βασίζεται στα ακόλουθα:
Όσον αφορά την αξία των υποψηφίων, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση τα τελευταία πέντε χρόνια στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, αυτοί βρίσκονται στο ίδιο περίπου επίπεδο ή/ και υπερέχουν έναντι των άλλων υποψηφίων. Σημειώνω δε ότι και οι τρεις συστηνόμενοι κατά το τελευταίο χρόνο βαθμολογήθηκαν εξαίρετοι σ' όλα τα στοιχεία.
Όσον αφορά τα προσόντα, όλοι οι υποψήφιοι είναι απόφοιτοι του Δασικού Κολλεγίου Κύπρου και κατέχουν τα απαιτούμενα προσόντα του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης. Ο υποψήφιος Ανδρέου Ανδρέας παρακολούθησε και σειρά μαθημάτων «Δασική Παθολογία και Δασική Εντομολογία» στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης (5.6.01-25.10.01) και ο υποψήφιος Παπαχριστοφόρου Τάκης παρακολούθησε και σειρά μαθημάτων Δασολογίας στη Γερμανία για την περίοδο 1.11.90-12.11.91. Τα προσόντα αυτά, παρόλο ότι δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ούτε αποτελούν πλεονεκτήματα/ πρόσθετο προσόν, εντούτοις τα έλαβα υπόψη, λόγω του ότι είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, πλην όμως αυτοί υστερούν σημαντικά σε αρχαιότητα στην παρούσα θέση έναντι των συστημένων.
Σ' ότι αφορά την αρχαιότητα, ο Μουστάκας υστερεί από το Χαραλάμπους Ανδρέα λόγω ημερομηνίας γέννησης και οι Κωνσταντινίδης και Χαραλάμπους Μιχαήλ κατά ένα χρόνο στην παρούσα θέση, υπερτερούν όμως έναντι αυτού εμφανώς σε αξία. Επιπλέον, ο Χαραλάμπους Μιχαήλ υστερεί έναντι των Νικολαίδη, Μεσημέρι και Τσουδερού, με ασήμαντη διαφορά, λόγω ημερομηνίας γέννησης υπερτερεί όμως έναντι αυτών σε αξία, είτε ουσιαστικά είτε έστω και οριακά. Έναντι δε των λοιπών υποψηφίων, οι συστηνόμενοι υπερτερούν σε αρχαιότητα, η οποία ανάγεται, είτε στην παρούσα θέση, είτε στην προηγούμενη.
Συμπερασματικά, αφού προέβηκα σε μια συλλογική σύγκριση όλων των υποψηφίων και συνεκτίμησα όλα τα στοιχεία κρίσης- αξία, προσόντα, αρχαιότητα-, όπως τα έχω αναλύσει πιο πάνω, θεωρώ τους Μουστάκα Λεωνίδα, Κωνσταντινίδη Γαβριήλ και Χαραλάμπους Μιχαήλ ως τους πιο κατάλληλους για να αναλάβουν τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης.»
Η πιο πάνω σύσταση θα πρέπει να εξετασθεί σε σχέση με το αν αυτή συνάδει με τα τρία θεσμοθετημένα κριτήρια όπως αυτά πηγάζουν από τους προσωπικούς φακέλους.
Αξια
Το κριτήριο αυτό προσδιορίζεται αποκλειστικά και μόνο από μια πηγή πληροφόρησης, τις ετήσιες αξιολογικές εκθέσεις των υποψηφίων, και συγκεκριμένα τα τελευταία πέντε χρόνια από την προκήρυξη της επίδικης θέσης. Προκύπτει ότι ο αιτητής υστερεί οριακά, κατά 2Ε σε αξία μόνο έναντι του ε.μ. Μιχαήλ Π. Χαραλάμπους, ενώ υπερέχει οριακά, κατά 1Ε έναντι των υπολοίπων ε.μ.
Προσόντα
Στο κριτήριο προσόντα τόσο ο αιτητής όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη είναι ισοδύναμα και πληρούν τα απαιτούμενα .από το οικείο σχέδιο υπηρεσίας προσόντα.
Αρχαιότητα
Στο κριτήριο αρχαιότητα καταρχήν λαμβάνεται υπόψη, για σκοπούς μέτρου σύγκρισης, η ημερομηνία διορισμού στην αμέσως προηγούμενη με την επίδικη θέση. Ο αιτητής είναι ισοδύναμος έναντι του ε.μ. αρ.1. Γαβριήλ Μ. Κωνσταντινίδη αφού διορίστηκαν κατά την ίδια ημερομηνία. Όμως υστερεί έναντι των ενδιαφερόμενων μερών. αρ.2. Λεωνίδας Μ. Μουστάκας και αρ.3. Μιχαήλ Π. Χαραλάμπους κατά ένα έτος. Έτσι με αφετερία τα στοιχεία των φακέλων ο αιτητής υστερεί οριακά, μόνο σε αξία, έναντι του ε.μ. Μιχαήλ Π. Χαραλάμπους, ενώ υπερέχει οριακά, πάλι σε αξία, κατά 1Ε έναντι των υπολοίπων ε.μ., έναντι των οποίων όμως υστερεί σε αρχαιότητα κατά ένα έτος. Ο Διευθυντής αναφέρει ότι συστήνει ως καταλληλότερα για προαγωγή τα ε.μ., γιατί, είτε υπερέχουν σε αξία είτε σε αρχαιότητα, έναντι των υπολοίπων υποψηφίων, ανάμεσα τους και του αιτητή. Με βάση την προαναφερθείσα υπόθεση Μοδίτη, ν. Δημοκρατίας:
«Η σύσταση, στην οποία αναφέρεται ο Νόμος, εμπεριέχει μόνο τη συμβουλή ή γνώμη του προϊσταμένου ως προς τον κατάλληλο για προαγωγή στη βάση του συνόλου των κριτηρίων, με δοσμένη την υπηρεσιακή τους εικόνα όπως την αποτυπώνουν οι φάκελοι. Ο προϊστάμενος του τμήματος στο οποίο υφίσταται η κενή θέση γνωρίζει στην πράξη τις ανάγκες εκείνης της θέσης και εξ αυτού προκύπτει και ο ρόλος του. Να επισημάνει τί από τα δεδομένα, δηλαδή από τις ιδιότητες και τις ικανότητες που καταφαίνεται ότι έχει ένας υπάλληλος, ταιριάζει καλύτερα σ΄αυτές τις ανάγκες ώστε αυτός να αναδεικνύεται ως ο καταλληλότερος.»
Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω, κρίνω ότι η σύσταση του Διευθυντή είναι δεόντως αιτιολογημένη και έρχεται σε συμφωνία με τα στοιχεία των φακέλων και την πραγματική εικόνα που αυτοί αντικατοπτρίζουν για το κάθε υποψήφιο.
Στρέφομαι τώρα στον ισχυρισμό ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ. πάσχει από πλημμελή αιτιολογία και πλάνη. Εξέτασα και αυτό τον ισχυρισμό και τα όσα επικαλείται η κάθε πλευρά. Έχω όμως καταλήξει ότι ούτε και αυτός ο λόγος ακυρώσεως ευσταθεί αφού η ΕΔΥ, όπως προκύπτει με βάση τα πραγματικά περιστατικά, μελέτησε την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και κατέληξε να συμφωνήσει με το περιεχόμενο της και να το υιοθετήσει. Όπως αναφέρω και πιο πάνω, η έκθεση-σύσταση, είναι δεόντως αιτιολογημένη. Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει, ως είναι υποχρεωμένος, πλάνη της ΕΔΥ αλλά και ούτε οποιαδήποτε παράλειψη της να προβεί σε δέουσα έρευνα.
Στην εξέταση της όλης υπόθεσης έλαβα υπόψη και τα όσα αποφασίστηκαν στην υπόθεση Μιλτιάδους κ.α. ν. Δημοκρατίας (1989) 3 (Γ) Α.Α.Δ., 1318, στη σελ. 1336, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Η υπόθεση αυτή θα κριθεί με βάση τις αρχές που έχουν καθιερωθεί από το Δικαστήριο τούτο:
Το Διοικητικό Δικαστήριο δεν ακυρώνει απόφαση διορισμού ή προαγωγής αν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το νόμο και τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης και ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου για προαγωγή ή διορισμό με την κρίση του αρμοδίου οργάνου.
(Βλ., μεταξύ άλλων, Alexandros Christou and Others and the Republic (Public Service Commission) 4 R.S.C.C. 1, σελ. 6, Charalambos Georghiades and Another n. Republic (Public Service Commission) (1970) 3 C.L.R. 257, στη σελ. 268, Odysseas Georghiou v. Repuplic (Public Service Commission) (1976) 3 C.L.R. 74, σελ. 82, Piperi and Others v. Republic (ανωτέρω), Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852).
Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει, εκτός εάν αιτητής αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του υποψηφίου που διορίστηκε ή προάχθηκε (Niki Michael (No. 1) v. Republic (Public Service Commission) (1975) 3 C.L.R. 136, Evgeniou v. Republic (1979) 3 C.L.R. 239, HadjiIoannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041).»
Με βάση όλα τα πιο πάνω και εφόσον ο αιτητής δεν έχει αποδείξει έκδηλη υπεροχή (και θα έλεγα ούτε απλή υπεροχή) έναντι των ε.μ., κρίνω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή και μέσα στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας της Επιτροπής.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθών η αίτηση και του ενδιαφερόμενου μέρους 1.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με βάση το άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ.
/ΚΑΣ