ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

[Υπόθεση Αρ. 150/2005]

 

4 Σεπτεμβρίου, 2007

 

[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΕΣΑΡΙΤΗΣ

Αιτητής

 

ν.

 

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ

Καθ' ων η αίτηση

 

Ξ. Ευγενίου για Α.Σ. Αγγελίδη για τον αιτητή.

 

Α  Π  Ο  Φ  Α  Σ  Η

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.:  Ο αιτητής, ανταποκρινόμενος σε ανακοίνωση της Αρχής Αδειών, υπέβαλε αίτηση για άδεια οδικής χρήσης αστικού ταξί, για την αστική τροχαία περιοχή Αμμοχώστου.  Η Αρχή Αδειών ενέκρινε την αίτηση και αντικείμενο της προσφυγής είναι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με την οποία ακυρώθηκε η άδεια που είχε εκδοθεί.

 

Η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, ημερομηνίας 16.11.04, λήφθηκε με αναφορά σε δυο ιεραρχικές προσφυγές και αιτιολογήθηκε με κρίσεις ως προς τον αιτητή.  Αφού διαπίστωσε και η ίδια πως υπήρχαν ανάγκες που δικαιολογούσαν τη χορήγηση νέων αδειών οδικής χρήσης, με παραπομπή στις περιστάσεις αποξένωσης άλλης άδειας που προηγουμένως κατείχε ο αιτητής, κατέληξε πως, παρά το ότι κατά τα άλλα πληρούσε τα κριτήρια του νόμου, θα έπρεπε να ακυρωθεί η άδεια «εφόσον είχε το μέσο το οποίο θα χρησιμοποιούσε για να ασκεί το επάγγελμα του οδηγού αστικού ταξί και το αποξενώθη».

 

Οι λόγοι ακυρότητας που προτάθηκαν περιλαμβάνουν ισχυρισμούς για κακή σύνθεση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών και, βεβαίως, προέχει η εξέταση αυτού του ζητήματος.  Κατά τη συνεδρία έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης απουσίαζαν δυο μέλη της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών και τέθηκε θέμα ως προς το κατά πόσο ειδοποιήθηκαν.  Η αρχική αναφορά των καθ' ων η αίτηση σε «τακτική συνεδρία», για την οποία, επομένως, δεν χρειαζόταν ειδοποίηση, δεν προωθήθηκε.  Όπως δηλώθηκε από τους καθ' ων η αίτηση, δεν υπήρχαν στοιχεία πως η επίμαχη συνεδρία ήταν τακτική.  Θα πρόσθετα πως όσα στοιχεία υπάρχουν δείχνουν πως η συνεδρία δεν ήταν τακτική.  Η ακρόαση συμπληρώθηκε την 1.9.03, που ήταν ημέρα Δευτέρα, και η απόφαση επιφυλάχθηκε, χωρίς ορισμό νέας ημερομηνίας.  Η συνεδρία που απέληξε στην προσβαλλόμενη απόφαση έγινε μήνες μετά, στις 16.11.04, που ήταν ημέρα Τρίτη.  Τούτου δοθέντος και αφού, όπως αναγνώρισαν ρητώς στη συνέχεια οι καθ' ων η αίτηση, δεν υπάρχουν στο φάκελο οποιαδήποτε στοιχεία για ειδοποίηση των μελών που απουσίαζαν, στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.  Η απόφασή μου στην Κώστας Τσολάκης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 1084/05, ημερομηνίας 31.1.07, που αναφέρεται στα ίδια, πάλιν σε σχέση με απόφαση της  Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, είναι σχετική.  Όπως και οι πρόσφατες αποφάσεις της Ολομέλειας στις  Sigma Radio TV Ltd  v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, ΑΕ 18/05 ημερομηνίας 1.6.07 και  Sigma Radio TV Ltd ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου  ΑΕ 24/05  ημερομηνίας 12.6.07.

 

Ο λόγος ακυρότητας που στοιχειοθετείται ανατρέχει στη ρίζα της προσβαλλόμενης απόφασης και δεν δικαιολογείται η εξέταση άλλου θέματος. Να έχει, όμως, υπόψη η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, κατά την επανεξέταση, και τα προβληθέντα σε σχέση με το έννομο συμφέρον των προσώπων που άσκησαν Ιεραρχική Προσφυγή.  Κατά το άρθρο 4Α του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 (Ν. 9/82 όπως τροποποιήθηκε), το δικαίωμα άσκησης Ιεραρχικής Προσφυγής αναγνωρίζεται σε όσους έχουν έννομο συμφέρον.  Η μια από τις Ιεραρχικές Προσφυγές προερχόταν από τον Α. Μάστρου που ήταν και ο ίδιος αιτητής για άδεια, στο πλαίσιο της ίδιας διαδικασίας.  Τέθηκε ενώπιόν μου ο φάκελός του και προκύπτει πως η δική του αίτηση απορρίφθηκε επειδή φάνηκε ότι «δεν έχει αρκετές γνώσεις σε ό,τι αφορά το επάγγελμα του οδηγού ταξί».  Ευλόγως, λοιπόν, συμφώνησαν εν τέλει και οι καθ' ων η αίτηση πως η ακύρωση της άδειας που χορηγήθηκε στον αιτητή, δεν θα τον ωφελούσε.  Το εμπόδιο χορήγησης άδειας σ' αυτόν θα παρέμενε.  Η δεύτερη Ιεραρχική Προσφυγή ασκήθηκε από αδειούχους οδηγούς οι οποίοι όμως δεν είχαν διεκδικήσει άδεια οδικής χρήσης στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.  Η νομιμοποίησή τους στηρίχτηκε στη ζημιά την οποία, ως «ανταγωνιστές», θα υφίσταντο γενικά από την έκδοση νέων αδειών.  Με το ζήτημα που ευλόγως εγείρεται, αμφισβητείται η δυνατότητα ακύρωσης της άδειας που δόθηκε από την Αρχή Αδειών στον αιτητή, για λόγους που αφορούσαν στο πρόσωπό του, στο πλαίσιο Ιεραρχικής Προσφυγής, το νομιμοποιητικό έρεισμα της οποίας παραπέμπει σε συμφέρον τους για μη έκδοση αδειών γενικώς.  Αφού, μάλιστα, η ακύρωση της άδειας του αιτητή κάθε άλλο παρά  θα σήμαινε μη χορήγηση άδειας σε άλλο.  Η ανάγκη για χορήγηση επιπλέον αδειών είχε διοικητικά αναγνωριστεί και το σημείωσε και η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών στην απόφασή της ότι, με την ακύρωση της άδειας που χορηγήθηκε στον αιτητή, θα ωφελείτο άλλος, από τις εκατοντάδες αιτητές που πληρούσαν όλα τα κριτήρια.  Όχι όμως, όπως πρέπει να παρεμβάλω, και τα πρόσωπα που άσκησαν Ιεραρχική Προσφυγή αφού εκείνοι δεν υπέβαλαν αίτηση για άδεια.  Ενώ και η Αρχή Αδειών, στις 15.10.02 αποφάσισε να απορρίψει άλλες αιτήσεις «παρά το γεγονός ότι τα αριθμητικά πλαίσια που τέθηκαν στην πιο πάνω συνεδρίαση του Συμβουλίου επέτρεπαν τη χορήγηση και άλλων αδειών».   Η σχετική συνεδρίαση έγινε στις 8.7.02, είχε αποφασιστεί τότε να χορηγηθούν 70 άδειες για την αστική περιοχή Αμμοχώστου και εν τέλει χορηγήθηκαν μόνο 64 άδειες.  Η απόφαση του Φωτίου, Δ., στην Μamdoul Kamel Aly Hassan v. Δημοκρατίας της Κύπρου μέσω Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, Προσφυγή 47/05, ημερομηνίας 23.10.06, είναι σχετική.

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει, με £1.000 έξοδα.  Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.

 

 

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΜΣι.

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο