ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

[Υπόθεση Αρ. 1106/2006]

 

24 Σεπτεμβρίου, 2007

 

[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΡΔΙΟΥ

Αιτητής

 

v.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ ΚΑΙ

ΔΙΟΙΚΗΤΗ Τ.Σ. 7^ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΕΖΙΚΟΥ

Καθ' ων η αίτηση

 

Α.Σ. Αγγελίδης για τον αιτητή.

 

 

Α  Π  Ο  Φ  Α  Σ  Η

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.:   Ο αιτητής  είναι Λοχαγός στο Στρατό της Δημοκρατίας.  Επεισόδιο μεταξύ του και στρατιώτη οδήγησε, παραλλήλως, σε ποινική ανάκριση και σε πειθαρχική διαδικασία.  Το θέμα ήταν πως χαστούκισε το στρατιώτη και, για λόγους που εξηγήθηκαν και που δεν αφορούσαν στην πράγματι τέλεση της πράξης, αποφασίστηκε πως, ως προς το ποινικό μέρος, θα ετίθετο στο αρχείο.  Όχι, όμως, και ως προς το πειθαρχικό μέρος και είναι σε αυτό που αφορά η προσφυγή.

 

Αντισυνταγματάρχης, ως ο διοικών αξιωματικός του αιτητή, τον κάλεσε σε απολογία, όπως του εξήγησε εγγράφως, «γιατί την 27/5/05 έδωσες χαστούκι στον Στρτη (ΠΖ) Χαραλάμπους Αντώνη του Γεωργίου .».  Ο αιτητής ανταποκρίθηκε και υπέβαλε την απολογία του.  Για να δηλώσει όμως σ΄αυτή πως δεν επιθυμούσε να πει οτιδήποτε για το συμβάν.  Οπότε, ο Aντισυνταγματάρχης, τον τιμώρησε «με δυο μέρες περιορισμό διότι την 27/5/05 έδωσε χαστούκι στον στρτη, ... για χάρη αστεϊσμού».

 

Ο αιτητής συζήτησε στις αγορεύσεις του τη νομιμότητα αυτής της ποινής με αναφορά σε πλειάδα παραμέτρων, περιλαμβανομένου και του γεγονότος πως ακόμη βρισκόταν σε εκκρεμότητα η ποινική ανάκριση.  Για να αναγνωρίσει όμως, κατά τις διευκρινίσεις πως αυτά βρίσκονται εκτός της εμβέλειας της προσφυγής με την οποία προσδιορίζεται ως το αντικείμενό της «η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση που στάληκε γραπτώς με ημερ. 25.4.06 με την οποία αποφάσισε να αυξήσει την πειθαρχική ποινή του αιτητή, από 2 ημέρες περιορισμό που υποβλήθηκε από τον Διοικητή του σε 10ήμερη φυλάκιση».

 

Δέχτηκε, συναφώς, ο ευπαίδευτος συνήγορóς του πως η ποινή του περιορισμού δεν μπορεί να ελεγχθεί στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας αφού, με αυτή ως δεδομένη, είναι η επαύξηση που προσβάλλεται.  Και πως, κατ' ακολουθίαν, τυχόν επιτυχία της προσφυγής θα επαγόταν ακύρωση της επαύξησής της.  Ενώ η ποινή του περιορισμού θα παρέμενε άθικτη.

 

Κάτω από το πρίσμα αυτής της θεμελιώδους διευκρίνησης, προσδιορίστηκαν ως ζητήματα προς εξέταση τα αναφερόμενα στην επαύξηση της ποινής.  Αυτά μπορούν να συνοψιστούν ως αναφερόμενα, κατ' αρχάς, στο χρόνο της απόφασης για την επαύξηση.  Η εισήγηση είναι πως δεν μπορούσε να επιβληθεί μετά την απόφαση να μη διωχθεί ποινικά, η οποία παραγνωρίστηκε, και, πάντως, πως η επιβολή της, περίπου 4 μήνες μετά από εκείνη την εξέλιξη, ήταν αντίθετη προς τους Κανονισμούς στους οποίους, όπως υποστηρίχθηκε, «καθορίζεται χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο είναι δυνατό ο ανώτερος να επαυξήσει την ποινή».  Μετά, στο γεγονός ότι η επαύξηση επιβλήθηκε χωρίς να του δοθεί, και σε εκείνο το στάδιο, η δυνατότητα να ακουστεί.  Όπως εισηγείται, αντίθετα προς τις πρόνοιες του άρθρου 43(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99).  Τα υπόλοιπα αναφέρονται στην αιτιολογία της απόφασης για επαύξηση την οποία ο αιτητής κατακρίνει ως πάσχουσα, με ιδιαίτερη αναφορά στο χαρακτηρισμό της αρχικής εξέτασης, που απέληξε με την ποινή του περιορισμού, ως πρόχειρης.

 

Η αρχική ποινή, εκείνη του περιορισμού, επιβλήθηκε στις 30.11.05.  Η Έκθεση σε σχέση με την ποινική ανάκριση υποβλήθηκε στις 11.1.06 και η απόφαση να τεθεί στο αρχείο, «λόγω μη επιθυμίας του παθόντος και του πατέρα του να δοθεί συνέχεια στο περιστατικό», γνωστοποιήθηκε στις 7.4.06.  Στις 25.4.06 ο προϊστάμενος διοικητής κατέληξε στην προσβαλλόμενη απόφαση ως ακολούθως:

 

«1. Αφού έλαβα υπόψη τα στοιχεία της διενεργηθείσας πρόχειρης εξέτασης, την από 30 Νοε 05 Διοικητική απολογία του Λγού (ΠΖ) Περδίου Σπύρου του Μηνά ΑΜ:3873, του ΤΣ 643 Μ/Κ ΤΠ, την επιβληθείσα σ' αυτον ποινή 2ήμερου περιορισμού από τον Διοικητή του ΤΣ 643 Μ/Κ ΤΠ,

 

ε π α υ ξ ά ν ω

10ήμερη φυλάκιση, διότι την 27 Μαΐου 05 χαστούκισε τον Στρτη (ΠΖ) Χαραλάμπους Αντώνη του Γεωργίου ΣΑ : 30234/04Β κατά τη διάρκεια αστεϊσμού.

 

2.        Η επαύξηση κρίθηκε επιβεβλημένη αφού λήφθηκε υπόψη τόσο η φύση του παραπτώματος στο οποίο υπέπεσε ο Λγός (ΠΖ) Περδίος Σπύρος με το να χαστουκίσει αστειευόμενος τον Στρτη (ΠΖ) Χαραλάμπους Αντώνη, πράξη η οποία μπορούσε να προκαλέσει τον τραυματισμό του οπλίτη, όσο και η αποτροπή παραπτωμάτων παρόμοιας φύσεως στο μέλλον».

 

Η αρμοδιότητα του προϊσταμένου για επαύξηση της ποινής προβλέπεται από τον Κανονισμό 11Α(7) των Πειθαρχικών Κανονισμών:

 

«Ο προϊστάμενος του επιβαλόντος ποινήν τινά διοικητής ή ο Διοικητής της Δυνάμεως δύναται να επαυξήσει ταύτην εάν κρίνη ότι η φύσις του παραπτώματος, αι συνθήκαι υφ' ας τούτο έλαβε χώραν, η προτέρα διαγωγή του τιμωρηθέντος ή η ανάγκη περιστολής συχνών παραπτωμάτων παρομοίας φύσεως, επιβάλλουν αυστηροτέραν ποινήν.  Ο όρος επαύξησις περιλαμβάνει και μετατροπήν του είδους της ποινής επί το αυστηρότερον:

 

Νοείται, ότι επί τοιαύτης επαυξήσεως επιβληθείσης ποινής λαμβάνονται υπ' όψιν και εκπίπτονται δια την έκτισιν ταύτης, αι ήδη εκτιθείσαι ημέραι της αρχικώς επιβληθείσης ποινής, ανεξαρτήτως του είδους ταύτης.»

 

Αντίθετα προς την εισήγηση του αιτητή η οποία, εν πάση περιπτώσει, δεν συνδέθηκε με αναφορά σε οτιδήποτε το συγκεκριμένο από τους Κανονισμούς, δεν προβλέπεται προθεσμία ή χρονοδιάγραμμα ώστε να δικαιολογείται η άποψη πως πάσχει η επαύξηση από τέτοια άποψη, ως αντίθετη προς τους Κανονισμούς, κατά το χρόνο που έγινε.  Περαιτέρω, η ποινική ανάκριση και η κατάληξή της δεν μπορούν να διασυνδεθούν προς την πειθαρχική διαδικασία.  Ως μη αφορούσα στην πράγματι τέλεση της πράξης, την οποία άλλωστε ούτε ο αιτητής αμφισβήτησε με οποιοδήποτε τρόπο, μάλιστα, όπως προκύπτει από την επιδιωκόμενη θεραπεία στην προσφυγή, αποδεχόμενος ως νόμιμη την ποινή του περιορισμού, συνδέεται μόνο προς την ποινική δίωξη και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι επιδρά, με οποιονδήποτε τρόπο, στην πειθαρχική διαδικασία, για την οποία την αρχική αρμοδιότητα είχε ο διοικών αξιωματικός.

 

Αβάσιμα είναι, εν τέλει, και τα υποβληθέντα σε σχέση με την ακρόαση του αιτητή.  Και πάλιν σε συμφωνία προς την εισήγηση των καθ' ων η αίτηση, καταλήγω πως δόθηκε στον αιτητή η ευκαιρία να ακουστεί, όταν κλήθηκε σε απολογία από το διοικούντα αξιωματικό.  Δήλωσε πως δεν επιθυμούσε να αναφερθεί στο συμβάν και δεν μπορώ να συμφωνήσω πως η απόφαση για την επαύξηση ήταν είδος ξεχωριστής διαδικασίας για την οποία θα έπρεπε να του δοθεί εκ νέου η δυνατότητα να ακουστεί.  Η αρμοδιότητα του Κανονισμού 11Α(7), όπως και εκείνη του Κανονισμού 11Α(6) που αφορά στη δυνατότητα μείωσης της ποινής, συμπληρώνει τη διαδικασία του Κανονισμού 6 κατ' επίκληση του οποίου επιβλήθηκε η αρχική ποινή και αποτελεί εξ αρχής προβλεπόμενη προοπτική, χωρίς άλλης μορφής διαδικαστική ενέργεια.  Οπότε, η δυνατότητα που του δόθηκε ασφαλώς κάλυπτε την πειθαρχική διαδικασία, στο σύνολό της.  Οι δε λόγοι για τους οποίους, σύμφωνα με τον Κανονισμό 11Α(7) είναι δυνατό να επαυξηθεί η ποινή, παραπέμπουν στις εκτιμήσεις του προϊσταμένου αναφορικά με το τι, κατά την κρίση του, υπό το φως των ήδη διαπιστωθέντων, επιβάλλει η φύση του παραπτώματος, οι συνθήκες διάπραξής του, η προτέρα διαγωγή και η ανάγκη περιστολής.

 

Ο προϊστάμενος αιτιολόγησε την απόφαση με αναφορά σε δυο από τους παράγοντες που εξειδικεύει ο Κανονισμός και δεν διακρίνω έλλειμμα σ' αυτή την αιτιολογία.  Δεν εισάγονται νέα στοιχεία και η επαύξηση κρίθηκε επιβεβλημένη ακριβώς εξ αιτίας της εκτίμησης του προϊσταμένου αναφορικά με το τι αυτά επέβαλλαν στην περίπτωση.  Η αναφορά του δε «σε πρόχειρη εξέταση» δεν είναι δυνατό να προσφέρει επιχειρήματα στον αιτητή ως υπονοούσα, όπως εισηγείται, κατά κάποιο τρόπο παράτυπη επιβολή της αρχικής ποινής.  Το θέμα της οποίας, όπως έχει ήδη εξηγηθεί,  δεν είναι εδώ επίδικο.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται, με £600 έξοδα.  Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

 

 

ΜΣι.

 

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο