ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                                                                    (Υπόθεση Αρ. 1016/2005)

11 Σεπτεμβρίου, 2007

[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΠΑΝΙΚΟΣ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ,

                                    Αιτητής,

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ,

                                    Καθ΄ ου η αίτηση.

- - - - - -

Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.

Μ. Χριστοφίδης, για τον Καθ΄ ου η αίτηση.

Α. Κωνσταντίνου, για το Ενδ. Μέρος.

 

- - - - - -

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.:  Ο καθ΄ ου η αίτηση, αποφάσισε (7.11.02) την προαγωγή του Π. Ευριπίδου (αιτητή) στη μόνιμη θέση Πρώτου Λειτουργού ΚΟΑ (Τεχνικός Τομέας) στον Κυπριακό Οργανισμό Αθλητισμού («ο ΚΟΑ»). Η απόφαση ακυρώθηκε κατόπιν προσφυγής του ενδ. μέρους στην Στ. Μαρκίδης ν. ΚΟΑ, υπόθ. αρ. 1223/2002, ημερ. 23.12.03. Η προαγωγή ακυρώθηκε για τους πιο κάτω λόγους:

 

·      Δεν δόθηκε επαρκής αιτιολογία για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος του  Μαρκίδη.

 

·      Δεν διερευνήθηκε η αξία του Μαρκίδη κατά παράβαση της αρχής της ισότητας.

 

·      Δεν αξιολογήθηκε το πρόσθετο προσόν «Urban Management and Planning» του Μαρκίδη.

 

Ο ΚΟΑ επανεξέτασε το θέμα και αποφάσισε το διορισμό του Στ. Μαρκίδη στην επίδικη θέση αναδρομικά. Ο αιτητής άσκησε προσφυγή προς ακύρωση του πιο πάνω διορισμού. Διαπίστωσα ότι έπασχε η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης λόγω κακής σύνθεσης του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΟΑ κατά το χρόνο λήψης της απόφασης. Κρίθηκε ότι η απουσία του μέλους του Δ.Σ. του ΚΟΑ κ. Ι. Περδίου από συνεδρίες του συλλογικού οργάνου «οφειλόταν σε πεπλανημένη αντίληψη αναφορικά με τη δυνατότητα συμμετοχής του ενόψει της απουσίας του από προηγούμενη προκαταρκτική συνεδρία». Βλ. Ευριπίδου ν. ΚΟΑ, υπόθ. αρ. 421/04, ημερ. 8.7.05.

 

Μετά την πιο πάνω ακυρωτική απόφαση ο ΚΟΑ επανεξέτασε το θέμα και αφού πήρε νομική γνωμάτευση, αποφάσισε στις 13.7.2005 τον επαναδιορισμό του Στ. Μαρκίδη στην επίδικη θέση αντί του αιτητή. Η παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον της εν λόγω απόφασης.

 

Κατά το χρόνο λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης απουσίαζε και πάλι ο κ. Περδίος ο οποίος  «κλήθηκε και δεν παρέστηκε λόγω αναχώρησης του στο εξωτερικό». Κατά την αξιολόγηση των προσόντων των υποψηφίων προέκυψε διαφωνία κατά πόσο το ενδ. μέρος Στ. Μαρκίδης κατείχε το προσόν της παρ.3(3) του Σχεδίου Υπηρεσίας δηλαδή, «πολύ καλή γνώση των πραγμάτων και των εξελίξεων σε θέματα αθλητισμού, φυσικής αγωγής και αθλητικών εγκαταστάσεων». Αμφισβητήθηκε επίσης η κατοχή του προσόντος της πολύ καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας, παρ.3(5) του σχεδίου υπηρεσίας. Τελικά, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΚΟΑ, αποφάσισε κατά πλειοψηφία να επαναδιορίσει το ενδ. μέρος.

 

Ο αιτητής επαναφέρει τώρα, ως πρώτο λόγο ακύρωσης ότι ο ΚΟΑ, όφειλε να λάβει υπόψη το αποτέλεσμα των συνεντεύξεων της Επιτροπής Προσωπικού είτε να προχωρήσει σε νέες συνεντεύξεις των υποψηφίων. Εχω τη γνώμη ότι το θέμα καλύπτεται από το δεδικασμένο της προηγούμενης απόφασης μου όπου στη σελ.4 αναφέρονται τα εξής,

 

«Η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται, αφού ούτε η νομοθεσία (Ν. 41/69 όπως τροποποιήθηκε) ούτε οι Κανονισμοί (ΚΔΠ 42/75), προνοούν για υποχρεωτική διεξαγωγή συνεντεύξεων. Με άλλα λόγια η περίπτωση εμπίπτει στο γενικό κανόνα ότι η διεξαγωγή νέων συνεντεύξεων κατά την επανεξέταση  εισάγει νέα στοιχεία που είναι απαράδεκτα αφού παραβιάζουν το καθεστώς του ουσιώδους χρόνου. (Βλ. Αυγή Χαραλάμπους κ.α. ν. Δημοκρατίας, ΑΕ3273 κα, ημερ. 6/9/04, Costas Paschalis v. The Republic (1988) 3 CLR 1897, Παπαδόπουλος ν. Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Στέγης (1998) 3  ΑΑΔ 608).

 

Ούτε η προφορική εξέταση που έγινε ενώπιον της Επιτροπής Προσωπικού μπορούσε βέβαια να ληφθεί υπόψη γιατί απαρτιζόταν από μέλη του προηγούμενου Διοικητικού Συμβουλίου τα οποία δεν συμμετείχαν στο νυν Διοικητικό Συμβούλιο αφού  άλλαξε εντελώς η σύνθεση του.»

 

 

Ο αιτητής λέγει επίσης ότι το ενδ. μέρος δεν κατέχει το απαραίτητο προσόν της  πολύ καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας. Το Συμβούλιο του ΚΟΑ επαναδιερεύνησε την κατοχή του εν λόγω προσόντος και βασίστηκε στα εξής για να διαπιστώσει την κατοχή του από το ενδ. μέρος:

 

«Θεωρώ ότι από τα ενώπιόν μας στοιχεία όλοι οι εναπομείναντες υποψήφιοι κατέχουν το απαιτούμενο προσόν 3(5) του σχεδίου υπηρεσίας. Οσον αφορά τον υποψήφιο κ. Στέλιο Μαρκίδη κατέχει το ως άνω προσόν, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση της θέσεως που κατέχει στη Δημόσια υπηρεσία, και επιπρόσθετα, λόγω της συμμετοχής του σε αγγλόγλωσσο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σε πανεπιστήμιο στο Ισραήλ και της συμμετοχής του σε ειδικό πρόγραμμα στην Αγγλία στο οποίο εστάλη από την υπηρεσία του.

 

Με την άποψη αυτή συμφώνησαν τα υπόλοιπα 4 (τέσσερα) μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, δηλαδή ο Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου κ.κ. Κώστας Λουκαϊδης και Αλέξης Κυριακίδης.»

 

 

 

Πράγματι ο Στ. Μαρκίδης υπηρετούσε από το 1988 στη θέση Λειτουργού Πολεοδομίας 1^ης τάξης και σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας της εν λόγω θέσης, η πολύ καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας ήταν ένα από τα κύρια ζητούμενα προσόντα. Συνεπώς πρέπει να θεωρείται ότι κατείχε, κατά τεκμήριο, το προσόν της πολύ καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας. Βλ. Δημοκρατία ν. Υψαρίδη & άλλου (Αρ. 2) (1993) 3 ΑΑΔ 347. Εξάλλου, στον προσωπικό φάκελο του ενδ. μέρους βρίσκεται και η διατριβή του στα Αγγλικά ως συναφές και ενδεικτικό στοιχείο της γνώσης του.

 

Ο αιτητής στη συνέχεια, αμφισβητεί ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατέχει το απαιτούμενο από το σχέδιο υπηρεσίας προσόν της «πολύ καλής γνώσης των πραγμάτων και των εξελίξεων σε θέματα αθλητισμού, φυσικής αγωγής και αθλητικών εγκαταστάσεων». Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο αιτητής κατά τον κρίσιμο χρόνο υπηρετούσε στον ΚΟΑ ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν εξωτερικός υποψήφιος.  Η διαπίστωση ότι το ενδ. μέρος κατείχε το εν λόγω προσόν είχε ως έρεισμα την πιο κάτω  άποψη του μέλους κ. Στυλιανού.

 

«Επιπρόσθετα, όσον αφορά τον υποψήφιο κ. Στέλιο Μαρκίδη, το Διοικητικό Συμβούλιο αφού μελέτησε όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν του και μελετώντας την απόφαση του Δικαστή κ. Π. Καλλή που αναφέρεται στο δεύτερο λόγο της ακύρωσης, ότι δηλαδή το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού συμπεριφέρθηκε με τρόπο που θυματοποιεί τον αιτητή (κ. Σ. Μαρκίδη) και δημιουργεί άνιση μεταχείριση που στηρίζεται στο γεγονός ότι η πολύ καλή γνώση των αθλητικών πραγμάτων και των εξελίξεων σε θέματα Αθλητισμού, φυσικής αγωγής και αθλητικών εγκαταστάσεων αποτελεί απαίτηση του σχεδίου υπηρεσίας (σελ. 14 της απόφασης) και όπως έχει υποδειχθεί - «εφόσον ο αιτητής (κ. Σ. Μαρκίδης) κατέχει τα προσόντα του σχεδίου Υπηρεσίας ..» και καταλήγει ο Δικαστής κ. Π. Καλλής στην ίδια παράγραφο «και ο αιτητής έχει κριθεί ότι τα προσόντα του σχεδίου Υπηρεσίας» ο ίδιος ικανοποιείται ότι ο κ. Μαρκίδης ικανοποιεί τα από την παράγραφο 3(3) απαιτούμενα προσόντα. Επιπρόσθετα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι όπως αναφέρεται στη σελίδα 16 της απόφασης του Δικαστή κ. Π. Καλλή «. η Διοίκηση δεν μπορεί να κρίνει με διαφορετικά κριτήρια δύο αιτήσεις που υποβλήθηκαν ταυτόχρονα και βασίζονται στα πραγματικά περιστατικά» που στην προκείμενη περίπτωση αφορούν το γεγονός ότι και οι δύο υποψήφιοι ικανοποιούν τις απαιτήσεις του σχεδίου Υπηρεσίας.

 

Πιστεύω ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι δεσμευτικές και όλα τα ευρήματα είναι δεσμευτικά για το Συμβούλιο το οποίο δεν είναι ελεύθερο να έχει αντίθετη άποψη από τα γεγονότα στην απόφαση. Μελετώντας όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν μου που αφορούν την πολύ καλή γνώση των αθλητικών πραγμάτων και των εξελίξεων σε θέματα αθλητισμού, φυσικής αγωγής και αθλητικών εγκαταστάσεων, ικανοποιούμαι ότι ο κ. Μαρκίδης κατέχει αδιαμφισβήτητα τα στην παράγραφο 3(3) απαιτούμενα προσόντα.

 

Πέραν τούτο το Διοικητικό Συμβούλιο έχοντας υπόψη ότι η θέση είναι πρώτου διορισμού και προαγωγής, πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη την αναφορά του Δικαστή Π. Καλλή στη σελίδα 15, παράγραφο 2 της απόφασής του ότι «.. δεν είναι νοητό η πείρα που απέκτησε ένας υποψήφιος στη διάρκεια της υπηρεσίας του να του παρέχει οποιοδήποτε προβάδισμα σε σχέση με ιδιότητες που απαιτούνται από τα σχέδια υπηρεσίας..».

 

Με την ως άνω τοποθέτηση του κ. Πάμπου Στυλιανού αφού διερευνήθηκαν τα στοιχεία στον προσωπικό φάκελο του κ. Μαρκίδη συμφώνησαν 4 (τέσσερα) από τα παριστάμενα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, δηλαδή ο Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος και τα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου κ.κ. Κώστας Λουκαϊδης και Αλέξης Κυριακίδης.»

 

 

 

Ως τέτοια ενδεικτικά στοιχεία υπάρχουν στο προσωπικό φάκελο του ενδ. μέρους η επιστολή ημερ. 12/7/05 προς το Γενικό Διευθυντή του ΚΟΑ με επισυνημμένες βεβαιώσεις αθλητικών σωματείων ότι το ενδ. μέρος συνεργάστηκε επί σειρά ετών ως Τεχνικός Σύμβουλος σε θέματα αθλητισμού και αθλητικών εγκαταστάσεων.

 

Στον αντίποδα της πιο πάνω εκδοχής είναι η θέση ότι το Δικαστήριο δεν έχει αποφανθεί για τα προσόντα και ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του ΚΟΑ όφειλε να τα  είχε εξετάσει εξ υπαρχής, προκειμένου να διαπιστώσει ότι ο κ. Μαρκίδης ξεκάθαρα δεν κατέχει το συγκεκριμένο προσόν. 

 

Αποφασιστικό για το εν λόγω ζήτημα είναι το όποιο δεδικασμένο προκύπτει από τη πρώτη ακυρωτική απόφαση του Δικαστή Καλλή. Πρέπει να σημειωθεί ότι το θέμα αμφισβητήθηκε από τον αιτητή Π. Ευριπίδου (ενδ. μέρος τότε), έστω και παρεμπιπτόντως, με τη γραπτή του αγόρευση σε εκείνη τη προσφυγή (αρ. 1223/02) και απαντήθηκε από το δικηγόρο του αιτητή.  Στα πλαίσια της εξέτασης του λόγου ακύρωσης που αφορούσε στην άνιση μεταχείριση του Στ. Μαρκίδη (αιτητή τότε), λέχθηκαν, παρενθετικά, από το Δικαστήριο τα ακόλουθα:

 

«(γ) Στο ότι το Δ.Σ. διαπίστωσε από τα έγγραφα του φακέλου του Ε.Μ. αντικειμενικά και σε ανύποπτο χρόνο ότι διαθέτει πείρα που αφορά στον προγραμματισμό, οργάνωση, καθοδήγηση, συντονισμό και έλεγχο εργασιών καθώς επίσης και πολύ καλή γνώση των αθλητικών πραγμάτων και των εξελίξεων σε θέματα αθλητισμού, φυσικής αγωγής και αθλητικών εγκαταστάσεων ...

 

Σχετικά με την παράγ. (γ), η οποία - όπως έχει υποδειχθεί - αναφέρεται στις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας θεωρώ ότι εφόσον και ο αιτητής κατέχει τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας η προηγούμενη - σχετική - πείρα του Ε.Μ. δεν μπορεί να του δώσει οποιοδήποτε προβάδισμα. Υπενθυμίζεται ότι η θέση είναι πρώτου διορισμού και προαγωγής και δεν είναι νοητό η πείρα που απέκτησε ένας υποψήφιος στη διάρκεια της υπηρεσίας του να του παρέχει οποιοδήποτε προβάδισμα σε σχέση με ιδιότητες που απαιτούνται από τα σχέδια υπηρεσίας εφόσον και ο αιτητής είχε κριθεί ότι κατέχει τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας.»

 

 

 

Ως προς το τι παράγει δεδικασμένο, στη Δημοκρατία ν. Κοντογιώργη κ.α. (2000) 3 ΑΑΔ,625 λέχθηκαν τα εξής,

 

«Η απόφαση Pieris v. Republic (πιο πάνω) εξετάστηκε πρόσφατα στην υπόθεση Ραφτόπουλος ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή 515/93 της 19/1/98) όπου ο Δικαστής Πικής ανέφερε σχετικά με την αρχή του Δεδικασμένου ότι,

"Προϋπόθεση για τη γένεση δέσμευσης αποτελεί η κρίση επί της ουσίας της διαφοράς, αναγκαία για την επίλυση του επίδικου θέματος ............................................................... Δέσμευση προκύπτει από τα ευρήματα του Δικαστηρίου ως προς τα ουσιώδη γεγονότα εκείνα στα οποία θεμελιώνεται η απόφασή του. Τα ευρήματα αυτά, τα οποία χαρακτηρίζονται ως τα λειτουργικά ευρήματα (operative findings), είναι εκείνα τα οποία επενεργούν στη γένεση της δέσμευσης και στοιχειοθετούν και δεσμεύουν το διοικητικό όργανο να τα λάβει ως δεδομένα κατά την επανεξέταση. Ευρήματα, παρεμφερή προς τα λειτουργικά ευρήματα, δεν δημιουργούν δέσμευση, υπέχει όμως υποχρέωση και σ' εκείνη την περίπτωση η Διοίκηση να τα ακολουθήσει εκτός αν συντρέχουν βάσιμοι λόγοι περί του αντιθέτου οι οποίοι καταγράφονται στην απόφαση.

 

(Ιδε επίσης Παπαδόπουλος ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης, (1998) 3 A.A.Δ. 608).»

 

 

Εχω τη γνώμη ότι  ορθά θεώρησαν οι καθ' ων η αίτηση πώς η πιο πάνω αναφορά του Δικαστηρίου συνεπαγόταν νομική τους δέσμευση να θεωρήσουν το ενδ. μέρος ως προσοντούχο, αντί να προβούν σε νέες εκτιμήσεις ως προς τη γνώση των αθλητικών πραγμάτων.

 

Παρενθετικά πρέπει να σημειωθεί ότι ο αιτητής είχε προβάλει ως λόγους ακύρωσης στην προηγούμενη προσφυγή αρ. 421/2004, τις δυο πιο πάνω πτυχές του Σχεδίου Υπηρεσίας αναφορικά με τις οποίες θεωρεί ότι το ενδ. μέρος δεν είναι προσοντούχος (παρ.3 (3) και 3(5)), οι οποίες ωστόσο, δεν έτυχαν δικαστικής κρίσης στην απόφαση μου. Ο αιτητής δεν άσκησε έφεση εναντίον της απόφασης στην 421/04 για να εξεταστούν τα πιο πάνω θέματα και συνεπώς είναι ισχυρισμός  του συνηγόρου του ενδ. μέρους πως δεν νομιμοποιείται να εγείρει αυτά τα θέματα στην υπό κρίση προσφυγή. Βλ. Ναζίρης ν. ΡΙΚ, προσφ. αρ. 810/04, ημερ. 12/2/07  (απόφαση Πλήρους Ολομέλειας). Υπενθυμίζω ότι η απόφαση αυτή πραγματεύτηκε το κατά πόσο υποψήφιος που δεν προσέβαλε τη διοικητική απόφαση η οποία παρήχθη με την πρώτη εξέταση ή την προσέβαλε για συγκεκριμένους λόγους, διατηρεί τη δυνατότητα, όταν προσβάλει απόφαση που λήφθηκε κατόπιν επανεξέτασης, να θέσει ζητήματα σε σχέση με πλημμέλειες οι οποίες προηγούνταν των λόγων για τους οποίους ακυρώθηκε η πρώτη απόφαση. Εδώ, εφόσον ο λόγος ακύρωσης που διαπιστώθηκε ήταν η κακή σύνθεση του οργάνου, εκθεμελιώθηκε όλη η υπόλοιπη διαδικασία. Συνεπώς η Ναζίρης δεν βρίσκει εφαρμογή. Το δικαστήριο μπορεί να υπεισέλθει στην εξέταση των συγκεκριμένων λόγων ακύρωσης.

 

Ο αιτητής στη συνέχεια υπεισέρχεται στη συγκριτική καταλληλότητα του έναντι του ενδ. μέρους και θεωρεί ότι υπερέχει. Σε θέσεις όπως η παρούσα, που είναι ψηλά στην ιεραρχία και συνεπάγονται διοικητικές ευθύνες, το διορίζον όργανο έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια. Τα όσα καταγράφονται στο πρακτικό λήψης της απόφασης ως η άποψη της πλειοψηφίας των καθ' ων η αίτηση, είναι ενδεικτικά της επιλογής του ενδ. μέρους ως καταλληλότερου υποψηφίου:

 

«Με βάση τα στοιχεία που έχουν τεθεί ενώπιον του Διοικητικού Συμβουλίου (υπηρεσιακές εκθέσεις κλπ) δεν διακρίνεται να υπάρχει οποιαδήποτε υπεροχή μεταξύ των υποψηφίων ως προς τον παράγοντα αξία. Κατά συνέπεια τα στοιχεία που διαφοροποιούν τους υποψηφίους είναι τα προσόντα και η πείρα.

 

Από όλους ανεξαίρετα τους υποψηφίους (όχι μόνο τους τρεις επικρατέστερους), διαπιστώνεται ότι ο κ. Στέλιος Μαρκίδης, πέραν του πλεονεκτήματος, κατέχει ένα επιπρόσθετο και μη απαραίτητο προσόν - Urban Management and Planning - το οποίο δύναται να θεωρηθεί συναφές με τα καθήκοντα της θέσης που αναφέρονται στην παράγραφο 2 (β) του σχεδίου υπηρεσίας και ειδικότερα όσον αφορά τον καθορισμό πολιτικής για την χωροθέτηση αθλητικών χώρων και εγκαταστάσεων, τόσο μέσα στις πόλεις, όσο και στα μεγάλα συμπλέγματα της υπαίθρου και το οποίο δημιουργεί ελαφρύ προβάδισμα ως προς τα προσόντα έναντι όλων των υποψηφίων.

 

Επίσης διαπιστώνεται ότι όσον αφορά τη συνολική πείρα σε Τεχνικό Τμήμα αφού ο Τομέας είναι Τεχνικός, ο κ. Μαρκίδης υπερέχει επίσης από όλους τους υποψηφίους και όχι μόνο από τους τρεις υποψηφίους που κατέχουν το πλεονέκτημα, αφού έχει συνολική πείρα 20 ετών (εργάζεται στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως από το 1982) έναντι 16 ετών πείρα του κ. Ανδρέα Γεωργίου (Δήμο Παραλιμνίου από το 1986) και του κ. Χατζηαδάμου Δημήτρη (στην Υπηρεσία Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών και Δημοσίων Εργων από το 1986) και 12 ετών πείρα του κ. Χριστόδουλου Κυπριανού που κατέχουν επίσης το πλεονέκτημα που ορίζεται στο σχέδιο υπηρεσίας και 13 χρόνια πείρα του κ. Πανίκου Ευριπίδου  (1989-2002).

 

Με βάση τα πιο πάνω, πιστεύω ότι ο κ. Στέλιος Μαρκίδης είναι ο καταλληλότερος για τη θέση του Πρώτου Λειτουργού ΚΟΑ, αφού αδιαμφισβήτητα κατέχει τόσο τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, όσο και το πλεονέκτημα που ορίζεται σε αυτό και υπερέχει όλων ανεξαίρετα των άλλων υποψηφίων. Γι΄ αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει να προσφερθεί διορισμός στον κ. Στέλιο Μαρκίδη.»

 

 

           

 

Αφού δεν υπήρχαν ενώπιον των καθ' ων η αίτηση οι συνεντεύξεις ως κριτήριο επιλογής, και αφού οι υποψήφιοι ήταν ισοδύναμοι σε αξία, εύλογα προσδόθηκε βαρύτητα στα προσόντα και την πείρα. Η υπεροχή του ενδ. μέρους στα δυο αυτά κριτήρια, όπως αιτιολογήθηκε ανωτέρω, επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία των φακέλων. Το ενδ. μερος ήταν κάτοχος του πλεονεκτήματος  που δίνει σημαντικό προβάδισμα, όπως επίσης και του πρόσθετου προσόντος Urban Management and Planning το οποίο αξιολογήθηκε ως σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης και του αποδόθηκε η ανάλογη βαρύτητα. Ο αιτητής θεωρεί ότι οι καθ' ων όφειλαν να παραπέμψουν το συγκεκριμένο δίπλωμα στο αρμόδιο όργανο ή στο ΚΥΣΑΤΣ για την αξιολόγηση του, ισχυρισμός που καταρρίπτεται από τη νομολογία που καθιέρωσε ότι η αποφασιστική αρμοδιότητα ανήκει στο διορίζον όργανο και δεν είναι υποχρεωτική η παραπομπή. (Φιλή ν. Δημοκρατίας (2002) 3 ΑΑΔ 651.)

 

Ο αιτητής προβάλει επίσης ως λόγο ακυρώσεως την απουσία του μέλους κ. Περδίου από τη συνεδρία ημερ. 13/7/05 που πλήττει τη σύνθεση. Ο λόγος αυτός είναι αβάσιμος αφού γίνεται ρητή καταγραφή στο πρακτικό (παράρτημα 20 στην ένσταση) ότι το εν λόγω πρόσωπο  προσκλήθηκε στη συνεδρία μαζί με την αποστολή σε αυτόν της ημερήσιας διάταξης και ότι δεν παρέστη λόγω αναχώρησης του στο εξωτερικό.

 

Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή. Η αιτιολογία της απόφασης είναι πλήρης και η επιλογή του ενδ. μέρους εύλογα επιτρεπτή.

 

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με £700 έξοδα εναντίον του αιτητή. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

 

                                                                                           Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.

 

 

ΣΦ.

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο