|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 877/2005)
7 Αυγούστου, 2007
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
Ασπ. Σοφοκλέους, για τον Αιτητή.
Αντ. Βασιλειάδης, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους καθ' ων η αίτηση.
Α.Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο Φίλιππος Στυλιανού (αιτητής) προσβάλλει την απόφαση της 7/4/2004, της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) με την οποία ο Νίκος Τσαγγαρίδης (ενδιαφερόμενο μέρος) προάχθηκε στη θέση Βοηθού Διευθυντή Κλινικής/Τμήματος, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, στην ειδικότητα της Καρδιολογίας.
(α) Τα γεγονότα.
Για την πλήρωση της θέσης του Βοηθού Διευθυντή Κλινικής/Τμήματος, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, που είναι θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής, υποβλήθηκαν οκτώ αιτήσεις, έξι από υπηρεσιακούς και δύο εξωτερικοί. Η Συμβουλευτική Επιτροπή ως αποτέλεσμα της σχετικής αξιολόγησης σύστησε τέσσερις υποψήφιους, μεταξύ των οποίων το ενδιαφερόμενο μέρος (εξαίρετος) και τον αιτητή (σχεδόν εξαίρετος). Η Ε.Δ.Υ. αφού εξέτασε τη σχετική έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής κάλεσε τους συστηθέντες σε προφορική εξέταση στην οποία παρευρισκόταν η Αναπληρώτρια Διευθύντρια των Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, όπως επίσης και ο Διευθυντής Κλινικής/Τμήματος Καρδιολογίας. Μετά το πέρας των προφορικών συνεντεύξεων η Αναπληρώτρια Διευθύντρια, κατόπιν διαβούλευσης με το Διευθυντή Καρδιολογίας, χαρακτήρισε και τους δύο υποψήφιους ως "σχεδόν εξαίρετους" συστήνοντας για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος. Η Ε.Δ.Υ. κατόπιν της δικής της αξιολόγησης και αφού έκρινε τον αιτητή ως "πολύ καλό" και το ενδιαφερόμενο μέρος ως "εξαίρετο", αποφάσισε την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους.
(β) Οι λόγοι της προσφυγής.
Ο αιτητής αμφισβητεί την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης ισχυριζόμενος ότι,
(i) Υπήρξε παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας αναφορικά με την πείρα, την αρχαιότητα, τα προσόντα και την αξία των διαδίκων,
(ii) Η σύσταση της Αναπληρώτριας Διευθύντριας έπασχε,
(iii) Δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στην προφορική εξέταση,
(iv) Υπήρξε νομική και πραγματική πλάνη και ότι,
(v) Υπήρξε έλλειψη αιτιολογίας.
(i) Παράλειψη δέουσας έρευνας σχετικά με την πείρα, αρχαιότητα, προσόντα και αξία των διαδίκων.
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι διαθέτει πρόσθετα προσόντα τα οποία αν και δεν προβλέπονται από το σχέδιο υπηρεσίας είναι συναφή με τα καθήκοντα της επίδικης θέσης, ότι παρακολούθησε μια τρίμηνη μεταπτυχιακή σειρά μαθημάτων μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας από τα μεταπτυχιακά μαθήματα του ενδιαφερόμενου μέρους, ότι συμμετείχε σε περισσότερα διεθνή συνέδρια από το ενδιαφερόμενο μέρος και ότι λόγω της αρχαιότητας του είχε ουσιαστικό προβάδισμα σε πείρα στην Καρδιολογία, αφού απασχολήθηκε με το θέμα από το 1991 σε αντίθεση με το ενδιαφερόμενο μέρος που κατέχει την αντίστοιχη θέση στην ειδικότητα της Καρδιολογίας από το 1998. Αφού δε, δεν υστερούσε σε αξία και σε προσόντα, δεν έπρεπε να υποβαθμιστεί το προβάδισμα του σε αρχαιότητα.
Οι πιο πάνω ισχυρισμοί είναι ανεδαφικοί. Το σχέδιο υπηρεσίας δεν καθορίζει οποιοδήποτε προσόν ως πλεονέκτημα ή ως πρόσθετο προσόν. Από τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί, φαίνεται ότι ο αιτητής συμπλήρωσε δύο μεταπτυχιακές σειρές μαθημάτων, η μία στη Γενική Ιατρική στο Royal Postgraduate Medical School, Πανεπιστήμιο Λονδίνου (8/10/87-18/12/87) και η άλλη στην Καρδιολογία στο Πανεπιστήμιο του Τελ-Αβίβ (1/3/89-1/6/89). Όμως και το ενδιαφερόμενο μέρος είχε παρακολουθήσει διάφορα μετεκπαιδευτικά προγράμματα όπως η εκπαίδευση στην Ηχοκαρδιογραφία στην Καρδιολογική Κλινική του Ναυτικού Νοσοκομείου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού (10/5/94-10/6/94), το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο Ιατρικό κέντρο Rambam του Ισραήλ με θέμα επίσης την Ηχοκαρδιογραφία (3/12/95-17/12/95) και συμμετείχε επίσης σε διάφορα επιστημονικά συνέδρια και διαλέξεις τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό, σε ανάλογο επίπεδο με τον αιτητή.
Η σύγκριση του περιεχομένου των φακέλων δεν οδηγεί σε συμπέρασμα υπεροχής του αιτητή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους σε προσόντα, αναφορικά δε με τα πρόσθετα προσόντα η Ε.Δ.Υ. δεν παρέλειψε να σημειώσει στην αιτιολογία της, ότι ορισμένοι υποψήφιοι διέθεταν πρόσθετα προσόντα τα οποία ήταν μεν σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, ωστόσο αυτά δεν απαιτούνταν από το σχέδιο υπηρεσίας ούτε συνιστούσαν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν και ως εκ τούτου συνεκτιμήθηκαν και τους δόθηκε η ανάλογη βαρύτητα.
Σύμφωνα δε με τις καθιερωμένες νομολογιακές αρχές, η στάθμιση και αξιολόγηση πρόσθετων προσόντων μη προβλεπόμενων από το σχέδιο υπηρεσίας, απόκειται στην αρμόδια αρχή και το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στη σχετική διεργασία (βλ. Πούρος κ.ά. ν. Χατζηστεφάνου κ.ά. (2001) 3 Α.Α.Δ. 374).
Εξίσου ανεδαφικός είναι και ο ισχυρισμός του αιτητή ότι είχε ένα προβάδισμα επτά χρόνων ευρύτερης πείρας στην ειδικότητα της Καρδιολογίας. Ο αιτητής είχε ένα προβάδισμα στην απόκτηση του πιστοποιητικού ειδικότητας Καρδιολογίας, το οποίο έλαβε στις 28/5/88, ενώ η αντίστοιχη ημερομηνία για το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν η 14/11/90. Στη συνέχεια της σταδιοδρομίας τους διορίσθηκαν κατά την ίδια ημερομηνία (3/6/91) ο αιτητής ως Ιατρικός Λειτουργός 1ης Τάξης (Καρδιολογίας) και το ενδιαφερόμενο μέρος ως Ιατρικός Λειτουργός 2ης Τάξης. Ο τελευταίος προήχθη σε Ιατρικό Λειτουργό 1ης Τάξης από 1/7/93 και τοποθετήθηκε στη θέση Ιατρικού Λειτουργού 1ης Τάξης (Καρδιολογίας) με ανάθεση καθηκόντων στην ειδικότητα από 15/9/98. Οι ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις του ενδιαφερόμενου μέρους αποκαλύπτουν ότι από την 1/7/93 εκτελούσε καθήκοντα καρδιολόγου στο Τμήμα Εντατικής Παρακολούθησης και στο Καρδιολογικό Τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού. Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια η Ε.Δ.Υ. ορθά υπολόγισε το προβάδισμα αρχαιότητας του αιτητή με βάση την ημερομηνία διορισμού ή προαγωγής τους στην αμέσως προηγούμενη της επίδικης, θέση του Ιατρικού Λειτουργού 1ης Τάξης, που ήταν δύο περίπου χρόνια. Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι η πείρα του αιτητή στον τομέα της Καρδιολογίας ήταν ευρύτερη κατά δύο χρόνια.
Στη σχετική απόφαση της η Ε.Δ.Υ. κατά την τελική εκτίμηση των κριτηρίων αναφέρθηκε στο σχετικό προβάδισμα αρχαιότητας του αιτητή, σημειώνοντας ότι δεν μπορούσε από μόνο του να γείρει την πλάστιγγα εφόσον το ενδιαφερόμενο μέρος που δεν υστερούσε σε αξία και προσόντα, αξιολογήθηκε σε ψηλότερο επίπεδο στην αξιολόγηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και στην προφορική εξέταση και επιπρόσθετα συστήθηκε από την Αναπληρώτρια Διευθύντρια.
Η σχετική εισήγηση απορρίπτεται.
(ii) Η σύσταση της Αναπληρώτριας Διευθύντριας.
Ο αιτητής εισηγείται ότι η σύσταση της Αναπληρώτριας Διευθύντριας έπασχε αφού ο ίδιος υπερείχε έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία (λόγω πείρας), προσόντα και αρχαιότητα και ότι λανθασμένα η πιο πάνω σύσταση υιοθετήθηκε από την Ε.Δ.Υ.
Η εισήγηση είναι ανεδαφική. Η σύσταση της Αναπληρώτριας Διευθύντριας υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους δεν συνοδευόταν από αιτιολογία, αφού το άρθρο 34(9) του Ν. 1/90 δεν απαιτεί αιτιολογία για θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής και επομένως η σύσταση ήταν νόμιμη.
Αντίθετα με την άποψη του αιτητή, η σύσταση φαίνεται ότι συνάδει με το περιεχόμενο των φακέλων αφού οι διάδικοι ισοβαθμούσαν σε αξία έχοντας και οι δύο βαθμολογηθεί με το βαθμό εξαίρετα σε όλα τα στοιχεία αξιολόγησης στις υπηρεσιακές εκθέσεις των ετών 1993-2004, βρίσκονταν στο ίδιο επίπεδο προσόντων, ενώ την υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα και πείρα κατά δύο έτη εξουδετέρωσε αφενός η ανώτερη συνολική αξιολόγηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και αφετέρου η περιορισμένη σημασία της αρχαιότητας σε περιπτώσεις πλήρωσης θέσεων πρώτου διορισμού και προαγωγής και/ή θέσεων ψηλά στην ιεραρχία, όπως είναι η παρούσα (βλ. Δημοκρατία ν. Πανταζή (1991) 3 Α.Α.Δ. 47).
(iii) Υπέρμετρη βαρύτητα της προφορικής συνέντευξης.
Ο αιτητής παραπονείται ότι η Ε.Δ.Υ. έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στην απόδοση των υποψηφίων στην προφορική εξέταση, με αποτέλεσμα να διευρυνθεί η υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους οριακή διαφορά όπως προέκυψε στην τελική αξιολόγηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και να καταστεί έτσι η προφορική εξέταση το καθοριστικό κριτήριο της επιλογής σε βάρος του περιεχομένου των φακέλων, κατά παράβαση της προτεραιότητας των στοιχείων κρίσης όπως καθορίζονται στο άρθρο 34(9) του Ν. 1/90.
Ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος. Καταλήγοντας στην απόφαση για προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους, η Ε.Δ.Υ. συνυπολόγισε όλους τους παράγοντες σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 34(9), μεταξύ των οποίων την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής σύμφωνα με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος είχε κριθεί ως εξαίρετος και ο αιτητής ως σχεδόν εξαίρετος, όπως επίσης και τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης που διενήργησε η Ε.Δ.Υ., τα οποία ήταν τα πιο κάτω:
"ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Φίλιππος: Πολύ καλός. Οι γνώσεις του για το αντικείμενο, τις ευθύνες και τα καθήκοντα της θέσης που διεκδικεί ήταν πολύ καλές. Απάντησε σε αρκετές ερωτήσεις με ορθά επιχειρήματα, όμως, υπήρξαν ερωτήσεις στις οποίες οι απαντήσεις του ήταν κάπως γενικές, εμπειρικές και αόριστες, καθώς επίσης και σε μερικές ερωτήσεις οι απαντήσεις του δεν ήταν απόλυτα ορθές, οι δε απόψεις του δεν ήταν ξεκάθαρες. Σαν προσωπικότητα κρίνεται σοβαρός, χωρίς όμως ξεκάθαρες απόψεις και χωρίς μεγάλη αυτοπεποίθηση.
ΤΣΑΓΓΑΡΙΔΗΣ Νίκος: Εξαίρετος. Απάντησε με σαφήνεια, πειστικότητα και επί της ουσίας σε όλες τις ερωτήσεις που του τέθηκαν αναφορικά με το αντικείμενο και τα καθήκοντα της θέσης που διεκδικεί. Επέδειξε αποφασιστικότητα και ανεξαρτησία σκέψης. Τεκμηρίωνε τις θέσεις του με ορθά επιχειρήματα, με άνεση και σωστή χρήση της γλώσσας. Κατά την προφορική εξέταση διαπιστώθηκε η άριστη γνώση αρχών διοίκησης, καθώς επίσης και ο πρακτικός τρόπος προσέγγισης όλων των θεμάτων της Καρδιολογίας. Γενικά είναι μια καθόλα ολοκληρωμένη και σοβαρή προσωπικότητα."
Η απόδοση των διαδίκων κατά την προφορική εξέταση λήφθηκε υπόψη από την Ε.Δ.Υ. ως συμπληρωματικό στοιχείο κρίσης της αξίας τους, χωρίς να αγνοηθεί το περιεχόμενο των φακέλων και των υπηρεσιακών εκθέσεων. Η απόδοση αυτή, εφόσον πρόκειται για ψηλές θέσεις, όπως είναι η θέση του Βοηθού Διευθυντή Κλινικής/Τμήματος των Ιατρικών Υπηρεσιών, έχει σύμφωνα με τη νομολογία, ιδιαίτερη σημασία (βλ. Ζαβρός ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 130, Λαμπής ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 708).
(iv) + (v) Έλλειψη αιτιολογίας και δέουσας έρευνας απολήγουσα σε νομική και πραγματική πλάνη και παραβίαση από την Ε.Δ.Υ. του καθήκοντος επιλογής του καταλληλότερου υποψήφιου.
Με τους πιο πάνω λόγους ο αιτητής επαναλαμβάνει ουσιαστικά τους ισχυρισμούς του για υπεροχή του έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους στα κριτήρια της αξίας (λόγω πείρας), των πρόσθετων προσόντων και της αρχαιότητας και εισηγείται ότι η Ε.Δ.Υ. δεν διενήργησε δική της ολοκληρωμένη έρευνα, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε πλάνη περί τα πράγματα και περί το Νόμο. Το αποτέλεσμα δε όλων αυτών των παραλείψεων ήταν η αποτυχία της Ε.Δ.Υ. να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο και η αδυναμία της να προσδώσει το απαιτούμενο αιτιολογικό υπόβαθρο στην επιλογή της.
Η εισήγηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Όπως έχει ήδη αναφερθεί η Ε.Δ.Υ. εξέτασε όλα τα ουσιώδη στοιχεία και η επίδικη απόφαση περιέχει την απαραίτητη αιτιολογία. Η Ε.Δ.Υ. δεν είχε υποχρέωση να καταγράψει τις νοητικές εργασίες με βάση τις οποίες το ενδιαφερόμενο μέρος θεωρήθηκε καταλληλότερος από τους άλλους υποψηφίους (βλ. Χατζηδάς ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1121). Τα στοιχεία που λήφθηκαν υπόψη όπως αναφέρονται ρητά στα πρακτικά της 7/4/2005 και επιβεβαιώνονται από τους φακέλους του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους, καθιστούσαν την επιλογή του τελευταίου εύλογα επιτρεπτή. Όπως έχει επισημανθεί από τον Καλλή, Δ. στην υπόθεση Σοφοκλέους ν. Α.Η.Κ., Προσφυγή 922/97, της 14/10/98,
"Τελικά το κύρος της προσβαλλόμενης απόφασης πρέπει να εξεταστεί με βάση τις νομολογιακές αρχές που διέπουν το δικαστικό έλεγχο των προαγωγών. Το διορίζον όργανο για να δικαιολογήσει την επιλογή του δεν πρέπει να καταλήξει ότι ο διορισθείς υπερέχει έκδηλα των άλλων υποψηφίων. Από την άλλη επέμβαση του δικαστηρίου είναι δυνατή μόνο όπου ικανοποιείται από τον αιτητή ότι υπερείχε έκδηλα του υποψήφιου που έχει επιλεγεί. Μόνο σε τέτοια περίπτωση το όργανο που έχει προβεί στην επιλογή θεωρείται ότι έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας και έχει κάμει κακή χρήση της (Βλ. Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1976) 3 Α.Α.Δ. 74, 85 - απόφαση Ολομέλειας και Γ.Μ. Παπαχατζή 'Σύστημα του Ισχύοντος στην Ελλάδα Διοικητικού Δικαίου', σελ. 729). Οσάκις ένα Ε.Μ. κατέχει τα προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα το δικαστήριο, αναφορικά με το θέμα της καταλληλότητας, δεν υποκαθιστά τη δική του διακριτική ευχέρεια με εκείνη του διορίζοντος οργάνου νοουμένου ότι το τελευταίο έχει ασκήσει σωστά τη διακριτική του ευχέρεια. Με άλλα λόγια το απλό γεγονός ότι αν το Δικαστήριο βρισκόταν στη θέση του διορίζοντος οργάνου δυνατόν να μην επέλεγε για διορισμό ή προαγωγή τον υποψήφιο που έχει επιλεγεί από το αρμόδιο όργανο δεν αποτελεί από μόνο του επαρκή λόγο για ακύρωση της απόφασης του αρμοδίου οργάνου. (Βλ. Christou and others v. Republic, 4 R.S.C.C. 1, 6 και Χ" Βασιλείου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου, Α.Ε. 2112/9.10.98).
Το βάρος της απόδειξης έκδηλης υπεροχής βαρύνει τον αιτητή (βλ. Alexandrou v. C.O.T. (1980) 3 C.L.R. 360). Ο τελευταίος δεν έχει αποδείξει έκδηλη υπεροχή όπως αυτή έχει αναγνωρισθεί από τη νομολογία (βλ. Hadjisavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76, 78 - απόφαση Πική, Δ., όπως ήταν τότε)."
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ