ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ.829/2005)

 

 

 9 Ιουλίου, 2007

 

 

[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΕΛΙΡΗΣ,

 

Αιτητής,

ΚΑΙ

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

Καθ΄ης η Αίτηση.

- - - - - - -

 

Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.

 

Δ. Εργατούδη, Νομικός Λειτουργός, για την Καθ΄ης η Αίτηση.

 

- - - - - - -

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι κάτοχος πτυχίου Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στις 15.4.2004 υπέβαλε αίτηση στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (ΕΕΥ) για να εγγραφεί στους Πίνακες Διοριστέων Καθηγητών Πληροφορικής και Τεχνολογίας. Σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, απαιτούμενο προσόν είναι "πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν στην ειδικότητα που (ο καθηγητής) προορίζεται να διδάξει".

 

Με απόφαση Γενικής Πολιτικής που έλαβε στις 10.2.2005, η ΕΕΥ καθόρισε, όπως εγγράφονται στους Πίνακες Διοριστέων Καθηγητών Πληροφορικής/Επιστήμης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, μόνο "οι κάτοχοι πτυχίων στην πληροφορική ή στην επιστήμη ηλεκτρονικών υπολογιστών, οι οποίοι απέκτησαν το πτυχίο τους από αναγνωρισμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης, νοουμένου ότι το περιεχόμενο των σπουδών τους ανταποκρίνεται στις ανάγκες διδασκαλίας του μαθήματος".

 

Συνακόλουθα, με απόφασή της ημερομηνίας 15.2.2005, η ΕΕΥ απέρριψε την αίτηση όπως ο αιτητής εγγραφεί στους Πίνακες Διοριστέων Καθηγητών Πληροφορικής/Επιστήμης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, με το ακόλουθο σκεπτικό:

 

"Η αίτηση του για εγγραφή στον πίνακα διοριστέων Καθηγητών πληροφορικής/επιστήμης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών δε γίνεται δεκτή, γιατί δεν κατέχει πανεπιστημιακό δίπλωμα, ή τίτλο, ή ισότιμο προσόν στην ειδικότητα που προορίζεται να διδάξει, όπως απαιτεί το οικείο σχέδιο υπηρεσίας. Το πτυχίο του δεν αφορά την ειδικότητα της πληροφορικής, αλλά την ειδικότητα της μηχανικής Η/Υ για την οποία υπάρχει ξεχωριστός πίνακας διοριστέων."

 

Με προσωπική επιστολή, αλλά και μέσω του δικηγόρου του, ο αιτητής ενέστη στην απόφαση της ΕΕΥ. Ανέφερε ότι, για την απόκτηση του πτυχίου του, είχε παρακολουθήσει αριθμό μαθημάτων σχετικών με την επιστήμη Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, τα οποία υπερέβαιναν αριθμητικά τα δύο τρίτα των μαθημάτων που διδάσκονται στο Πανεπιστήμιο Κύπρου για τη συγκεκριμένη ειδικότητα. Πέτυχε δε και σε ανάλογες εξετάσεις.

 

Η ΕΕΥ, σε συνεδρία της ημερομηνίας 16.6.2005, αφού εξέτασε τις ενστάσεις, τις απέρριψε "για τον ίδιο λόγο για τον οποίο απορρίφθηκε η αίτηση του από την επιτροπή και ο οποίος φαίνεται στο πρακτικό της επιτροπής, ημερ. 15.2.05 και για τους λόγους οι οποίοι αναφέρονται στη σχετική απόφαση Πολιτικής ημερ. 10/2/05".

 

Η τελευταία απόφαση της ΕΕΥ είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής εκ μέρους του αιτητή.

 

Προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως η έλλειψη δέουσας έρευνας και, συνακόλουθα, η έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας της επίδικης απόφασης. Σύμφωνα με το δικηγόρο του αιτητή, η ΕΕΥ παρέλειψε να ερευνήσει, ως όφειλε, κατά πόσο ο αιτητής μπορούσε, με το συγκεκριμένο πτυχίο του, να διδάξει στην ειδικότητα της Πληροφορικής/Επιστήμης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών κατ΄ απόκλιση από την απόφαση Γενικής Πολιτικής της 10.2.2005.

 

Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως ευσταθεί. Σύμφωνα με το άρθρο 44(4) του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (158(Ι)/99):

 

"Δεν απαγορεύεται σε διοικητικό όργανο να ασκήσει τη διακριτική του εξουσία σε μια υπόθεση, με βάση γενική πολιτική ή κριτήρια που έχει προκαθορίσει το ίδιο για παρόμοιες υποθέσεις, εφόσον η πολιτική ή τα κριτήρια που έχει χαράξει συνάδουν με το νόμο, και να εξετάζει ιδιαίτερα κάθε υπόθεση που παρουσιάζεται ενώπιον του και πιο συγκεκριμένα να εξετάζει αν τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης δικαιολογούν απόκλιση από τη γενική πολιτική ή τα κριτήρια που χάραξε."

 

Το άρθρο 44(4) αποδίδει με ακρίβεια προηγούμενη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. (Βλ., μεταξύ άλλων, Damelco (Imports) Ltd v. Δημοκρατίας (1991) 4 ΑΑΔ 402, Θεοχάρους ν. Δημοκρατίας (1996) 4 ΑΑΔ 1300 και Σελεάρης ν. Δημοκρατίας (1999) 3 ΑΑΔ 602).

 

Στην προκείμενη περίπτωση, όπως φαίνεται από τα πρακτικά της 16.6.2005, η ΕΕΥ, βασιζόμενη στην απόφαση Γενικής Πολιτικής της 10.2.2005, απέρριψε, άνευ ετέρου, την ένσταση του αιτητή. Δεν προχώρησε, ως όφειλε, και υπό το φως της ένστασης, σε οποιαδήποτε περαιτέρω έρευνα κατά πόσο η περίπτωση του αιτητή ήταν τέτοια που μπορούσε να δικαιολογούσε απόκλιση από την απόφαση Γενικής Πολιτικής. Αν, με άλλα λόγια, "τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης" του αιτητή δικαιολογούν απόκλιση από την απόφαση Γενικής Πολιτικής της 10.2.2005.

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και, συνακόλουθα, ανεπαρκούς αιτιολογίας. Με £600 έξοδα υπέρ του αιτητή.

 

 

Ρ. Γαβριηλίδης

                                                                        Δ.

 

 

/ΧΤΘ

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο