|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&n bsp; Υπóθεση Αρ. 765/2003
24 Mαίου, 2007
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. Γεώργιος Λουκαϊδης
2. Λουκία Λουκαϊδη
3. Στάθης Παπαευσταθίου,
4. Νίκη Αριστείδου
5. Γιαννάκης Πετρίδης
6. Ανδρέας Αθανάση
7. Μαρία Παφίτη
8. Μαρία Βασιλειάδου
Αιτητές
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΠΑΦΟΥ
2. ΔΗΜΟΥ ΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ
Καθ΄ών η αίτηση
.............................
Γ. Σεραφείμ, για τους αιτητές
Μ. Μαλαχτού (κα) Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθών η αίτηση 1
Μ. Αντωνίου (κα) για Αγ. Κακογιάννη, για τον καθού η αίτηση 2.
Καμιά εμφάνιση για το ενδιαφερόμενο μέρος Θεοδόση Θ. Ρούσο
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές ζητούν τις εξής θεραπείες:
«A.Δήλωση ή/ και απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου, ότι η πράξη ή/ και απόφαση του Καθ' ου η Αίτηση 1., με την οποία αποφασίστηκε η χορήγηση και/ ή έκδοση, αναφορικά με το τεμάχιο αρ.305 Φ/Σχ 26/51 ν, το οποίο βρίσκεται στην οδό Δημητράκη Παπαμιλτιάδους, Πόλη Χρυσοχούς και το οποίο ανήκει στον κ. Ρούσο, της Πολεοδομικής Άδειας με αρ. ΠΑΦ/0897/2000/23/4/2002, η οποία αφορά την ανέγερση οικοδομής στο εν λόγω τεμάχιο, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος
B.Δήλωση ή/ και απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου, ότι η πράξη ή/ και απόφαση του Καθ' ου η Αίτηση 2. με την οποία αποφασίστηκε η χορήγηση και/ ή έκδοση, αναφορικά με το τεμάχιο αρ.305 Φ/Σχ 26/51ν, το οποίο βρίσκεται στην οδό Δημητράκη Παπαμιλτιάδους, Πόλη Χρυσοχούς και το οποίο ανήκει στον κ. Ρουσο, της Άδειας Οικοδομής με αρ. 02689/27/8/02, η οποία αφορά την ανέγερση οικοδομής στο εν λόγω τεμάχιο, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος.»
Αυτό που ουσιαστικά επιδιώκουν οι αιτητές είναι την ακύρωση τóσο της πολεοδομικής άδειας όσο και της άδειας οικοδομής, εφόσον σύμφωνα με την εισήγηση τους η έκδοσή τους συγκρούεται με δεσμευτική ρυμοτομία γεγονός που τις καθιστά παράνομες. Ο άξονας της επιχειρηματολογίας των αιτητών περιστρέφεται γύρω από τη θέση ότι οι καθ' ων η Αίτηση έλαβαν τις προσβαλλόμενες αποφάσεις κατά παράβαση του Συντάγματος, του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (Ν. 90/72 όπως τροποποιήθηκε), του ισχύοντος Τοπικού Σχεδίου και της ισχύουσας δεσμευτικής ρυμοτομίας κατά τη στιγμή της λήψης των αποφάσεων τους.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες και/ή κάτοχοι τεμαχίων στην οδό Δημητράκη Παπαμιλτιάδους, Πόλη Χρυσοχούς, τα οποία είναι παρακείμενα του τεμαχίου αρ.305 Φ/Σχ 26/51V, το οποίο ανήκει στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο Θεοδόση Θ. Ρούσο και το οποίο τεμάχιο βρίσκεται στην αρχή της εν λόγω οδού, πάνω σε στροφή. Το εν λόγω τεμάχιο επηρεάζεται από σχέδιο δεσμευτικής ρυμοτομίας, το οποίο δημοσιεύθηκε με αριθμό γνωστοποίησης 212, στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με αριθμό 631 και ημερομηνία 9/2/1968 και το οποίο προέβλεπε διαπλάτυνση του δρόμου.
Στις 8.2.91 το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως προέβη στην ετοιμασία νέου σχεδίου το οποίο μείωνε σε κάποιο βαθμό τον επηρεασμό του πιο πάνω τεμαχίου. Με βάση αυτό το σχέδιο το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως σε συνεργασία με το Δήμο Πόλης Χρυσοχούς προέβη σε δημοσίευση Γνωστοποίησης Απαλλοτρίωσης και Διατάγματος Επίταξης που δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 27.5.94 με τις ΚΔΠ 1046 και 1052 καθώς και διάταγμα απαλλοτρίωσης που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 19.7.1994 με την ΚΔΠ 1377. Το τότε Δημοτικό Συμβούλιο αφού ενημερώθηκε ότι για την απαλλοτρίωση του τεμ 305 απαιτούντο μεγάλα ποσά για την αποζημίωση των θέσμιων ενοικιαστών της υπό απαλλοτρίωση οικοδομής καθώς και την κατεδάφιση και στήριξη της οικοδομής που θα παρέμενε και για κατασκευή του δρόμου, δεν μερίμνησε για την ολοκλήρωση της απαλλοτρίωσης με αποτέλεσμα αυτή να ατονίσει.
Στις 4.3.97 οι ιδιοκτήτες του τεμαχίου 305 απέστειλαν επιστολή προς το Δήμο Πόλεως Χρυσοχούς με την οποία εισηγούνταν τη δωρεά παραχώρηση 7-8 πόδια από το δυτικό τμήμα του τεμαχίου τους για τη διάνοιξη του εφαπτόμενου δρόμου. Το Δημοτικό Συμβούλιο σε συνεδρία του στις 3.9.98 με εισήγηση της Τεχνικής Επιτροπής απεφάσισε όπως για τον επηρεασμό του τεμ.305 εξευρεθεί κοινή λύση μεταξύ Δήμου, Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και των επηρεαζόμενων ιδιοκτητών που να ικανοποιεί όλους τους παράγοντες και να εξοικονομηθεί δαπάνη του Δημοσίου δεκάδων χιλιάδων λιρών.
Στις 31/8/00 o ιδιοκτήτης του τεμαχίου 305 (ενδιαφερόμενο μέρος) υπέβαλε αίτηση για πολεοδομική άδεια για ανάπτυξη του τεμαχίου του με την ανέγερση καταστήματος στο ισόγειο, υπόγειου αποθηκευτικού χώρου, μεσοπατώματος και ενός γραφείου στον όροφο. Με την υποβολή της αίτησης ο αιτητής κατάθεσε δύο επιστολές που έφεραν ημερομηνία 4.3.97 και 7.8.00 και που απευθύνοντο προς το Δήμο Πόλης Χρυσοχούς και τον Επαρχιακό Λειτουργό Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως αντίστοιχα και στις οποίες αναφέροντο οι διαβουλεύσεις που είχαν γίνει μεταξύ τους. Επίσης ο αιτητής κατέθεσε επιστολή του Δήμου Πόλης Χρυσοχούς ημερ. 31.8.00 η οποία απευθυνόταν προς τον Επαρχιακό Λειτουργό Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Πάφου και στην οποία βεβαιωνόταν ότι ο Δήμος θα προχωρούσε με τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου και μετακίνηση της γραμμής διεύρυνσης του δρόμου έχοντας σαν γνώμονα τόσο την αποφυγή απαλλοτριώσεων και καταβολής των αντίστοιχων αποζημιώσεων εκ μέρους του Δήμου όσο και την καλύτερη λειτουργία του συγκεκριμένου δρόμου και του Ρυθμιστικού Σχεδίου της πόλης γενικότερα.
Το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως Επαρχιακό Γραφείο Πάφου, κατά τη μελέτη της αίτησης, με σχετική διαβούλευση ημερομηνίας 31.5.01 ζήτησε τις απόψεις του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως κατά πόσο θα μπορούσε να ικανοποιηθεί το αίτημα του αιτητή για μείωση της δεσμευτικής ρυμοτομίας. Το ίδιο το Επαρχιακό Γραφείο Πάφου , εξέφρασε θετικές απόψεις εξαιτίας του ότι η μείωση αυτή συνέτεινε στη διατήρηση του παραδοσιακού χαρακτήρα που επικρατεί στην περιοχή. Η θέση αυτή του Γραφείου ως Πολεοδομικής Αρχής στηρίχθηκε στις πρόνοιες της παραγράφου 21.2.10 του Τοπικού Σχεδίου Πόλης Χρυσοχούς με βάση τις οποίες η Πολεοδομική Αρχή σε ιστορικές παραδοσιακές περιοχές δύναται να καταργεί σχέδια διεύρυνσης δρόμων όταν η διεύρυνση του οδικού δικτύου και η επιβολή σχεδίου ρυμοτομίας δεν συμβιβάζονται κατά κανόνα με τη διατήρηση της δομής και τον χαρακτήρα των ιστορικών/παραδοσιακών περιοχών ή να μην εφαρμόζει τα σχέδια ρυμοτομίας ή και να τα ανακαλεί, εκτός από περιπτώσεις που αφορούν βασικό δρόμο ή τμήματα δρόμου (στροφές κλπ) του πυρήνα και δεν επηρεάζουν αξιόλογη παραδοσιακή οικοδομή ή το γενικό χαρακτήρα του ιστού του οικισμού.
Ακολούθησε απάντηση του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως με επιστολή ημερ. 12/12/01 με την οποία πληροφορείτο το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, Επαρχιακό Γραφείο Πάφου, ότι το Πολεοδομικό Συμβούλιο σε συνεδρία του ημερ. 30.10.01 ενέκρινε την τροποποίηση της δεσμευτικής ρυμοτομίας. Στην εν λόγω επιστολή επισυνάπτετο και το σχετικό πρακτικό σημείωμα της συνεδρίασης του Συμβουλίου. Στην παράγραφο 3 του σημειώματος εκείνου επεξηγούνται οι λόγοι που οδήγησαν σε λήψη απόφασης για διαφοροποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου. Κύριος άξονας των ενεργειών της διοίκησης ήταν η διαπίστωση ότι «η φιλοσοφία του σχεδιασμού του οδικού δικτύου στα παραδοσιακά κέντρα των αστικών και ημιαστικών περιοχών έχει διαφοροποιηθεί σε σημαντικό βαθμό σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1960...». Σημειώνεται ότι ενώ μελετάτο η αίτηση του, το ενδιαφερόμενο μέρος υπέβαλε τροποποιημένα σχέδια με βάση τα οποία ζητούσε όπως στο ισόγειο ανεγερθεί εστιατόριο αντί κατάστημα που προνοούσαν τα αρχικά σχέδια.
Στην συνέχεια το Τμήμα Πολεοδομίας ζήτησε από το ενδιαφερόμενο μέρος να προσαρμόσει τα σχέδια του στη νέα ρυμοτομία που καθορίστηκε από το Πολεοδομικό Συμβούλιο και το δομημένο χαρακτήρα της περιοχής. Ακολούθως, μετά την υποβολή και τη μελέτη των τροποποιημένων σχεδίων, χορήγησε, στις 23/4/02, την πολεοδομική άδεια με αρ. ΠΑΦ/0897/2000 επιβάλλοντας παράλληλα σχετικούς όρους.
Μετά από σχετικό έλεγχο που διενεργήθηκε από τις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου διαπιστώθηκε ότι υπήρχε κάποιο λάθος και το τμήμα του τεμαχίου 305 που θα παραχωρείτο για διεύρυνση του δρόμου δε συμφωνούσε με το νέο ρυμοτομικό σχέδιο που εγκρίθηκε από το πολεοδομικό συμβούλιο. Έτσι, στις 3/9/03, εκδόθηκε τροποποιητική πολεοδομική άδεια με αρ. ΠΑΦ/0897/2000Α. Στο μεταξύ το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως προχώρησε με τις κατάλληλες ενέργειες για τη διαφοροποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου. Η διαδικασία συμπληρώθηκε στις 13/6/03 με τη δημοσίευση του νέου ρυμοτομικού σχεδίου στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ
Αμφότεροι οι ευπαίδευτοι συνήγοροι εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση 1 και 2 εγείρουν προδικαστικές ενστάσεις. Ως πρώτη προδικαστική ένσταση, η ευπαίδευτη συνήγορος εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση 1 υποδεικνύει ότι η προσφυγή ως προς το αιτητικό Α έχει παραμείνει άνευ αντικειμένου. Η πράξη που προσβάλλεται με το περιεχόμενο που είχε όταν εκδόθηκε στις 23.4.02 δεν υφίσταται πλέον. Από τις 3.9.03 το περιεχόμενο της πράξης διαφοροποιήθηκε και η πολεοδομική άδεια που τελικά υφίσταται σε σχέση με το συγκεκριμένο ακίνητο δεν είναι αυτή που προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή η οποία καταχωρίστηκε στις 3.8.2003.
Από την άλλη πλευρά, ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών, προς αντίκρουση της πιο πάνω θέσης, προβάλλει ως επιχείρημα στην γραπτή απάντησή του ότι η τροποποιητική πολεοδομική άδεια με αρ. ΠΑΦ/0897/2000Α δεν έχει καθ΄ οιονδήποτε χρόνο προηγουμένως κοινοποιηθεί προς τους αιτητές ή στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Συνεπώς αυτή ή βούληση των καθ΄ ων η αίτηση παρέμεινε εσωτερική (internum) και δεν εξωτερικεύθηκε. Περαιτέρω σημειώνει ότι οι καθών η αίτηση δεν έχουν προσφέρει καμία απόδειξη ότι η τροποιητική πολεοδομική άδεια κοινοποιήθηκε στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο ή στους αιτητές. Συνεπώς ελλείψει απόδειξης εξωτερίκευσης της εν λόγω τροποιητικής άδειας, η προσβαλλόμενη πολεοδομική άδεια με την παρούσα προσφυγή παραμένει ισχυρή.
Σε συνάρτηση με τα πιο πάνω η κα Μαλαχτού στο στάδιο των διευκρινίσεων αναφέρει ότι δεν τίθεται θέμα μη εξωτερίκευσής της τροποποιητικής μεταγενέστερης πολεοδομικής άδειας και ότι αυτή παρέμεινε internum εφόσον από το φάκελο της διοίκησης συγκεκριμένα από το έγγραφο με αρ. 50 του τεκμ 1 φαίνεται ότι η εν λόγω τροποποιητική πολεοδομική άδεια είχε γνωστοποιηθεί στο άμεσα επηρεαζόμενο πρόσωπο.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΝΣΤΑΣΕΩΝ
Κατόπιν εξέτασης του αναφερθέντος εγγράφου καταλήγω ότι σε αυτό δεν περιέχεται έκδοση ξεχωριστής πολεοδομικής άδειας αλλά γνωστοποίηση χορηγήσεως πολεοδομικής εγκρίσεως. Στο έγγραφο αυτό αναφέρεται ρητά ότι «η έγκριση αυτή δεν αποτελεί ξεχωριστή πολεοδομική άδεια, αλλά αναπόσπαστο μέρος της πολεοδομικής άδειας που ήδη χορηγήθηκε για την ανάπτυξη και η οποία φέρει τον ίδιο πιο πάνω αριθμό αιτήσεως». Επομένως η προδικαστική ένσταση ότι η προσβαλλόμενη πράξη που εκδόθηκε στις 23.4.02 δεν υφίσταται πλέον, δεν γίνεται αποδεκτή.
Οι καθών η αίτηση 2 θέτουν προδικαστικό θέμα το εκπρόθεσμο της καταχώρησης της προσφυγής. Λέγουν ότι η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί καθότι η επίδικη άδεια οικοδομής, η οποία εκδόθηκε την 27.8.02, ένα χρόνο δηλαδή πριν την καταχώριση της προσφυγής, ήταν σε σε γνώση των αιτητών και όμως δεν προσβλήθηκε εντός της προθεσμίας των 75 ημερών που επιτάσσει το άρθρο 146.3 του Συντάγματος. Περαιτέρω επιχειρηματολογούν ότι στην προκείμενη περίπτωση η γνώση των αιτητών είναι φανερή καθώς τεκμαίρεται από την αλληλογραφία η οποία υπάρχει στο φάκελο της υπόθεσης και στο φάκελο του δικαστηρίου.
Εξέτασα και αυτή την προδικαστική ένσταση. Ενόψει του ότι οι αιτητές δεν ήταν οι άμεσα επηρεαζόμενοι της έκδοσης της επίδικης άδειας οικοδομής και δεν υπάρχει μαρτυρία η οποία μετά βεβαιότητας να δείχνει πότε οι αιτητές έλαβαν πλήρη γνώση της επίδικης πράξης, δεν θα αποδεκτώ ούτε αυτή την προδικαστική ένσταση. Υπενθυμίζω επίσης στο σημείο αυτό τη νομολογιακή αρχή ότι η γνωστοποίηση μιας πράξης μέσω δικογράφου, δεν μπορεί να θεωρηθεί κανονική κοινοποίηση της πράξης.
Πέραν των πιο πάνω ζητημάτων τίθεται και προδικαστική ένσταση ως προς το παραδεκτό της προσφυγής. Με τη γραπτή της αγόρευση επί του θέματος του εννόμου συμφέροντος η κα. Μαλαχτού , εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση 1, υποστηρίζει ότι οι αιτητές δεν έχουν θεμελιώσει, μέσα στα πλαίσια που καθορίζει η νομολογία, το έννομο συμφέρον που απαιτείται ως προϋπόθεση για άσκηση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου στα πλαίσια του άρθρου 146 του Συντάγματος. Η ευπαίδευτη συνήγορος έκαμε αναφορά στην υπόθεση Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 73, 82 υπoβάλλοντας ότι το έννομο συμφέρον του προσφεύγοντα θεμελιώνεται με αναφορά στα συγκεκριμένα στοιχεία που συνθέτουν το δυσμενή επηρεασμό του. Εισηγείται ότι η συγκεκριμενοποίηση των στοιχείων που συνθέτουν το δυσμενή επηρεασμό πρέπει να γίνεται στα δικόγραφα της προσφυγής και περαιτέρω είναι απαραίτητο ο δυσμενής επηρεασμός να εξειδικεύεται σε σχέση με τον κάθε αιτητή ξεχωριστά. Το γεγονός ότι οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες και οι κάτοχοι τεμαχίων στην οδό Δ Παπαμιλτιάδους τα οποία είναι απλώς παρακείμενα του επίδικου τεμαχίου, δεν είναι αρκετό για τη στοιχειοθέτηση της ύπαρξης εννόμου συμφέροντος. Η ιδιότητα του περιοίκου δεν είναι από μόνη της αρκετή για να στοιχειοθετήσει την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος των αιτητών.
Οι αιτητές από την άλλη απαντούν ότι η εγκριθείσα ανάπτυξη (ανέγερση οικοδομής) επηρεάζει δυσμενώς τα συμφέροντα τους «αφού πνίγει κυριολεκτικά κάθε δραστηριότητα και περιορίζει την πρόσβαση στην οδό Δημητράκη Παπαμιλτιάδους σε τέτοιο ανεπίτρεπτο βαθμό ώστε να καθίσταται αδύνατη η παρέλευση στον εν λόγω δρόμο λεωφορείου, ασθενοφόρου ή πυροσβεστικού οχήματος ενώ απομονώνει το Δημαρχείο, τον Αστυνομικό Σταθμό, το Νοσοκομείο και αποκλείει την πρόσβαση στο κέντρο της Πόλης καταστρέφοντας έτσι και τις επιχειρήσεις των αιτητών που βρίσκονται στον εν λόγω δρόμο και για τις οποίες έχουν επενδυθεί χιλιάδες λίρες και κόποι πολλών χρόνων.»
Σημειώνεται ότι οι αιτητές Γιαννάκης Πετρίδης και Μαρία Παφίτη προς απόδειξη της ύπαρξης έννομου συμφέροντος και εξειδίκευσης του δυσμενούς επηρεασμού τους, προέβησαν σε ενόρκους δηλώσεις. Μεταξύ άλλων ισχυρίζονται ότι λόγω της προσβαλλόμενης απόφασης έχουν υποστεί έξωση και μεταστέγασαν αλλού τις επιχειρήσεις τους με μεγαλύτερο ενοίκιο και μειώθηκε επίσης το φυσικό φως στον εν λόγω δρόμο.
Με βάση τα πιο πάνω θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο θεμελιώνεται το επικαλούμενο έννομο συμφέρον με αναφορά στα όσα προτείνονται ως στοιχεία που συνθέτουν δυσμενή επηρεασμό. Το βάρος το έχουν βέβαια οι αιτητές. Στην προσφ. αρ. 996/96 Αρίστη Κορακίδου ν. Δήμου Πάφου ημερ. 30/3/99 έχει λεχθεί ότι:
«Το έννομο συμφέρον περιοίκου να στραφεί με αίτηση ακύρωσης εναντίον άδειας για ανέγερση οικοδομής έχει ομολογιακά αναγνωρισθεί στις περιπτώσεις που προκαλείται επέμβαση στο φως της κατοικίας του αιτητή ή παρεμποδίζεται ο αερισμός της: βλ. Α.Ε. 1425 Σοφούλα Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας ημερ. 29/2/96. Επίσης την υπόθεση αρ. 168/93 Συμβούλιο Βελτιώσεως Γερίου κ.α. ν. Δημοκρατίας ημερ. 13/10/95. Η ιδιότητα του γείτονα δεν είναι όμως αρκετή. Πρέπει να έχουν παραβλαφτεί και τα στενότερα συμφέροντα του.»
(η υπογράμμιση είναι δική μου)
Στο σύγγραμμα «Το Έννομο Συμφέρον στην Αίτηση Ακυρώσεως» Γλυκερίας Π. Σιούτη (1998)στις σελ. 271 και 272, για την εμβέλεια του στοιχείου αυτού, αναφέρονται τα εξής:
«στην περίπτωση της προσβολής οικοδομικών αδειών, το έννομο συμφέρον δεν είναι τόσο ευρύ όσο στις περιπτώσεις του φυσικού περιβάλλοντος. Για τη θεμελίωση εννόμου συμφέροντος του αιτούντος, απαιτείται η ιδιότητα όχι απλώς του κατοίκου της περιοχής ή γενικώς του γείτονα αλλά του ομόρου, ο οποίος επομένως θίγεται κατά τρόπο άμεσο και αναμφισβήτητο.»
(η υπογράμμιση και εδώ δική μου)
Εξέτασα τους αντίστοιχους ισχυρισμούς. Έχω την άποψη πως οι συνέπειες στις οποίες αναφέρονται οι αιτητές ως δυσμενείς, δεν δύναται να θεωρηθούν ως άμεσες και πιθανές συνέπειες της εκδοθείσας πολεοδομικής άδειας για την ανάπτυξη του συγκεκριμένου τεμαχίου. Στην υπόθεση Vakana v. Republic (1987) 3 CLR 316, κρίθηκε ότι οι ιδιοκτήτες οικιών σε δρόμο που θα καταργείτο με την προσβαλλόμενη απόφαση είχαν έννομο συμφέρον να την προσβάλουν καθ΄όσον επηρεάζοντο άμεσα. Όμως η προσβαλλόμενη πράξη εκεί αφορούσε κατάργηση υφιστάμενου δρόμου. Στην υπόθεση Οικονομίδης ν. Επιτροπής Δημόσιας Υγείας Κάτω Ακουρδάλιας,κ.α. (1990) 3 (Β) Α.Α.Δ. 928, κρίθηκε ότι ο εφεσείων, ιδιοκτήτης περίκλειστου κτήματος το οποίο είχε δικαίωμα διαβάσεως μέσω άλλου κτήματος προς δημόσιο μονοπάτι, δεν είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει την ανάκληση απαλλοτρίωσης μέρους παρόδιων κτημάτων η οποία είχε γίνει για τη μετατροπή του μονοπατιού σε δημόσιο δρόμο. Ο Νικήτας, Δ., ο οποίος εξέδωσε την απόφαση, ανέφερε τα ακόλουθα σχετικά ως προς την ανάγκη αμεσότητας του συμφέροντος του προσφεύγοντος:
"Η ιδιότητα του περίοικου καθαυτή δεν φτάνει για να μπορεί να επικαλεσθεί την ακυρωτική δικαιοδοσία του δικαστηρίου με προσφυγή, γιατί η σύγχρονη έννομη τάξη δεν αναγνωρίζει τη λαϊκή αγωγή. Το στοιχείο της αμεσότητας αναλύει ο Δένδιας "Διοικητικόν Δίκαιον" τόμος Γ, σελ. 277:
«Το έννομον προσωπικόν συμφέρον πρέπει να είναι άμεσον υπό την έννοιαν, ότι, κατά την μεταξύ της εκδόσεως της πράξεως και της εξ αυτής προκαλουμένης εις τον προσφεύγοντα ζημίας αιτιώδη σχέσιν, δεν πρέπει να παρεμβάλληται συμφέρον τρίτου εις τρόπον ώστε η ζημία του προσφεύγοντος να εμφανίζηται ως κατ΄αντανάκλασιν συνέπεια της ήν υφίσταται ο αμέσως εκ της πράξεως θιγόμενος."
Στρεφόμενος στα γεγονότα της δικής μας υπόθεσης κρίνω ότι δε θεμελιώνεται ίδιο και άμεσο συμφέρον των αιτητών αφού η ενδεχόμενη πιθανολόγηση ζημιάς που επιδιώκουν οι αιτητές να αποτρέψουν, δεν είναι αποτέλεσμα της εκδοθείσας προσβαλλόμενης πολεοδομικής άδειας αλλά της προηγηθείσας απόφασης της πολεοδομικής αρχής να εγκρίνει την τροποποίηση του δεσμευτικού ρυμοτομικού σχεδίου. Αυτό που ενδιαφέρει στην πραγματικότητα τους αιτητές είναι η νομιμότητα αυτής καθαυτής της άδειας που εκδόθηκε κατά ισχυριζόμενη παραβίαση της ισχύουσας δεσμευτικής ρυμοτομίας και όχι οι συνέπειες από την οικοδομή στο συγκεκριμένο τεμάχιο όπως τελικά μπορεί να διαμορφωθεί. Επομένως καταλήγω ότι από την ίδια την προσβαλλόμενη πράξη δεν θίγονται δικαιώματα ή συμφέροντα των αιτητών. Τυχόν ακύρωση της πράξης που προσβάλλεται, δεν θα είχε ως άμεση συνέπεια την επίτευξη του επιδιωκόμενου στόχου των αιτητών για ανάκληση της απόφασης της πολεοδομικής αρχής να τροποποιήσει το δεσμευτικό ρυμοτομικό σχέδιο και μετακίνηση της γραμμής διεύρυνσης του δρόμου.
Με βάση όλα τα πιο πάνω η προσφυγή κρίνεται απαράδεκτη και απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ