|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ. 982/2006)
3 Απριλίου, 2007
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
TATIANA SEVOSTYANOVA,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ΄ ης η αίτηση.
- - - - - -
Γ. Γεωργίου, για την Αιτήτρια.
Κ. Κυθρεώτου, για την Καθ΄ ης η αίτηση.
- - - - - -
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η καθ΄ ης η αίτηση, παρά τις επανειλημμένες παρατάσεις και αναβολές που δόθηκαν, παρέλειψε να καταχωρήσει ένσταση στην υπόθεση. Προκειμένου να καταστεί δυνατή η προώθηση της διαδικασίας, δόθηκαν οδηγίες για να προσκομιστεί ο διοικητικός φάκελος. Μετά την κατάθεση του διοικητικού φακέλου, η υπόθεση αναβλήθηκε για προφορικές αγορεύσεις. Κατά την ορισθείσα δικάσιμο, ο δικηγόρος της αιτήτριας, υπό μορφή προδικαστικής ένστασης, δήλωσε ότι, λόγω της παράλειψης της καθ΄ ης η αίτηση να καταχωρήσει ένσταση, αυτή δεν μπορεί να ακουστεί. Η υπόθεση αναβλήθηκε εκ νέου για να τοποθετηθούν οι δικηγόροι επί του θέματος, μια και η δικηγόρος της καθ΄ ης η αίτηση δικαιολογημένα δεν ήταν έτοιμη για να απαντήσει.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας, με αναφορά στις Andreas Lambrou v. Republic (Educational Service Committee) (1970) 3 CLR 75, Christodoulou v. Sofroniou (1987) 1 CLR 441 και Gelmaco Trading Ltd v. Δημοτικού Συμβουλίου Πάφου, υπόθ. αρ. 688/02, ημερ. 30.5.2003 επανέλαβε την αρχική του εισήγηση και με αναφορά στον Κανονισμό 18 του περί Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, υπέβαλε πως η περίπτωση είναι κατάλληλη για ανάλογη εφαρμογή των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας (Δ.26) σύμφωνα με τους οποίους, ο ενάγων δικαιούται να προωθήσει την υπόθεσή του και να πάρει απόφαση, όταν ο εναγόμενος, μετά την καταχώρηση του σημειώματος εμφάνισης, παραλείπει να καταχωρήσει υπεράσπιση.
Η δικηγόρος της καθ΄ ης η αίτηση ανέφερε πως η παρούσα υπόθεση, διακρίνεται από τις πιο πάνω, που επικαλέστηκε ο κ. Γεωργίου, στο ότι εδώ, η καθ΄ ης η αίτηση δεν αδιαφόρησε για την υπόθεσή της εφόσον εμφανιζόταν διά δικηγόρου στο δικαστήριο σε αντίθεση με ό,τι είχε συμβεί στις Lambrou και Gelmaco Trading (ανωτέρω) όπου ούτε ένσταση καταχωρήθηκε ούτε έγιναν εμφανίσεις στο δικαστήριο. Η κα Κυθρεώτου με αναφορά στην Τρύφωνος ν. Παγκυπριακής Λτδ κα (1993) 1 ΑΑΔ 706 υπέβαλε πως η καθ΄ ης η αίτηση δεν πρέπει να αποστερηθεί του δικαιώματος ακρόασης που κατοχυρώνει το άρθρο 30.3 του Συντάγματος.
Η εκτροπή από τα εχέγγυα της δίκαιης δίκης που κατοχυρώνει το άρθρο 30 του Συντάγματος αναιρεί τη δίκη και καθιστά το αποτέλεσμα άκυρο. Η αποστέρηση διαδίκου των δικαιωμάτων που κατοχυρώνει το άρθρο 30.3 του Συντάγματος εφόσον η άσκησή τους επιδιώκεται μέσα στα καθιερωμένα πλαίσια της δικαστικής λειτουργίας επιφέρει τις ίδιες συνέπειες. Βλ. Τρύφωνος ν. Παγκυπριακής Λτδ κα (ανωτέρω).
Το ερώτημα που εδώ πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο η άσκηση του δικαιώματος ακρόασης της καθ΄ ης η αίτηση επιδιώκεται υπό τις περιστάσεις, μέσα στα καθιερωμένα πλαίσια της δικαστικής λειτουργίας.
Η δικαστική διαδικασία σε κάθε επίπεδο και σε κάθε πεδίο της λειτουργίας της ρυθμίζεται από το Ανώτατο Δικαστήριο με τη θέσπιση διαδικαστικών κανονισμών. Στην Μαυρογένης ν. Βουλής κα (Αρ. 1) (1996) 1(Α) ΑΑΔ 49 τονίστηκε η σπουδαιότητα των δικονομικών κανόνων για την εύρυθμη απονομή της δικαιοσύνης.
«Οι διαδικαστικοί κανονισμοί σ΄ αυτή όπως και σ΄ όλες τις διαδικασίες, θεσμοθετούν τους κανόνες για την άσκηση της δικαστικής εξουσίας. Στην απουσία τους, δεν θα υπήρχε σταθερό πλαίσιο άσκησης της δικαστικής λειτουργίας. η άσκηση της θα επαφιόταν στη βούληση των δικαστών που επιλαμβάνονται της κάθε υπόθεσης, με αντίκτυπο την αβεβαιότητα στην πορεία απονομής της δικαιοσύνης. Η τήρηση των δικονομικών κανόνων ενέχει μεγάλη σημασία για την απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης.»
Σύμφωνα με τον Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, το αντικείμενο της διαδικασίας καθορίζεται στη δικογραφία που είναι το δικονομικό μέσο για την έκθεση και προσδιορισμό των επίδικων θεμάτων. Η γραπτή όπως και η προφορική αγόρευση δεν υπέχει θέση δικογράφου.
Η καταχώρηση ένστασης στο πλαίσιο της διαδικασίας με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος, προβλέπεται από τον Κανονισμό 5 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Σύμφωνα με την ερμηνευτική διάταξη του Κανονισμού 2 του εν λόγω Κανονισμού, η «έγγραφος πρότασις» συμπεριλαμβάνει και την ένσταση. Στη Δημοκρατία κα ν. Κούκκουρη κα (1993) 3 ΑΑΔ 598 τονίστηκε ότι ο εξεταστικός χαρακτήρας της διαδικασίας κάτω από το άρθρο 146 του Συντάγματος αμβλύνει μεν το στοιχείο της αντιπαράθεσης που ενυπάρχει στους δικονομικούς θεσμούς (προσαρμοσμένους στην πολιτική δίκη) δεν καταργεί όμως τη δικογραφία ως το μέσο προσδιορισμού των επίδικων θεμάτων.
Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι το δικαίωμα ακρόασης διαδίκου σε διαδικασία με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος εν πολλοίς εξαρτάται από τη συμμόρφωσή του προς τους σχετικούς δικονομικούς κανόνες. Η παράλειψη διαδίκου να καταχωρήσει ένσταση, συνεπάγεται αποστέρηση του δικαιώματος ακρόασης καθότι το εν λόγω δικαίωμα, λόγω της παράλειψης, δεν επιδιώκεται μέσα στα καθιερωμένα πλαίσια της δικαστικής λειτουργίας με αποτέλεσμα να μην υπάρχει το αναγκαίο υπόβαθρο προσδιορισμού των επίδικων θεμάτων και να παραμένουν άγνωστες οι γραμμές πάνω στις οποίες θα προχωρήσει η δίκη, που στην προκείμενη περίπτωση, έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο της νομιμότητας της διοικητικής ενέργειας και δεν στρέφεται κατά διαδίκου. Βλ. Lambrou v. Republic (ανωτέρω).
Ενόψει των πιο πάνω ο δικηγόρος της αιτήτριας μπορεί να προχωρήσει.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.