|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 996/2002)
19 Ιανουαρίου, 2007
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΓΑΒΡΙΗΛ,
Αιτητής,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ης η Αίτηση.
________________________
Κ. Χατζηιωάννου, για τον Αιτητή.
Ν. Παρτασίδου (κα), για ΄Αντη Τριανταφυλλίδη & Υιούς, για την Καθ' ης η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, η οποία καταχωρήθηκε στις 22/10/2002, ο αιτητής αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Κύπρου, με την οποία κρίθηκε υπαίτιος παράβασης του ΄Αρθρου 67(α) και (β) του περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου Νόμου του 1993, (Ν. 14(Ι)/93), (όπως τροποποιήθηκε), και του επιβλήθηκε διοικητικό πρόστιμο £40.000,00 και £35.000,00, αντίστοιχα.
Ο αιτητής, στο πλαίσιο της παρούσης, πέτυχε την έκδοση διατάγματος αναστολής εκτέλεσης της προσβαλλόμενης απόφασης, με αποτέλεσμα το επιβληθέν πρόστιμο να μην καταβληθεί.
Στις 22/9/2004, οι καθ' ων η αίτηση αποφάσισαν την ανάκληση της επίδικης απόφασης. Μετά την ανάκληση, ήγειραν ζήτημα κατάργησης της δίκης, λόγω έλλειψης αντικειμένου.
Ακολούθησε η καταχώριση από τον αιτητή αίτησης για προσαγωγή μαρτυρίας, με σκοπό να καταδειχθεί ότι η ανακληθείσα απόφαση άφησε σ' αυτόν ζημιογόνες συνέπειες και, συνεπώς, η δίκη δεν έχει καταργηθεί. Η αίτηση απορρίφθηκε, για το λόγο ότι, με αυτήν, δε συγκεκριμενοποιείτο η προτεινόμενη μαρτυρία, ώστε να κριθεί εάν ήταν εύλογα σχετική.
Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, η κ. Παρτασίδου, για τους καθ' ων η αίτηση, επικαλούμενη τις Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. (Ε). 973 και Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 490, υποστήριξε ότι η ανάκληση της επίδικης διοικητικής πράξης κατέστησε την προσφυγή χωρίς αντικείμενο και, ως αποτέλεσμα, αυτή θα πρέπει να απορριφθεί.
Για τον αιτητή, ο κ. Χατζηϊωάννου υπέβαλε ότι η ανάκληση της επίδικης απόφασης δεν εξαφάνισε τις αρνητικές συνέπειες - επηρεασμός του κύκλου εργασιών - που αυτή επέφερε στον αιτητή, καθ' όσο χρόνο διήρκεσε - (23/9/2002 - 22/9/2004).
Πάγια θέση της νομολογίας, στο θέμα της κατάργησης της δίκης, είναι ότι εξαφάνιση του αντικειμένου της προσφυγής αποτελεί λόγο διαγραφής της.
Στην απόφαση της πλήρους Ολομέλειας Στράκκα Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 643, σε σχέση με το ζήτημα αυτό, αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 651)
«Αποτελεί βασική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι η δίκη καταργείται για διάφορους λόγους στους οποίους περιλαμβάνεται η έλλειψη αντικειμένου. Κατά κανόνα η προσφυγή δεν μπορεί να προωθηθεί και πρέπει να διαγραφεί αν μετά την καταχώρηση και πριν την εκδίκασή της επισυμβούν γεγονότα που έχουν ως συνέπεια την εξαφάνιση του αντικειμένου της, όπως π.χ. η ρητή ανάκληση της προσβαλλόμενης πράξης στο σύνολό της, η σιωπηρά ανάκλησή της η οποία εξυπακούεται από νέα πράξη του ίδιου οργάνου που ρυθμίζει το ίδιο θέμα και η πλήρης ικανοποίηση της αξίωσης του αιτητή. Στις περιπτώσεις αυτές η δίκη καταργείται γιατί η συνέχισή της δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό. Στην περίπτωση όμως που έχουν προκύψει στον αιτητή ζημιογόνες συνέπειες από την προσβαλλόμενη διοικητική πράξη ή παράλειψη ενώ αυτή βρισκόταν ακόμα σε ισχύ, η δίκη δεν καταργείται. Εναπόκειται, βέβαια, στον εκάστοτε αιτητή να αποδείξει ότι έχουν ήδη προκύψει σ' αυτόν ζημιογόνες συνέπειες από την προσβαλλόμενη πράξη πριν την ανάκλησή της ή την ικανοποίηση της αξίωσής του και συντρέχει, επομένως, λόγος για τη συνέχιση της δίκης.»
Στις ίδιες γραμμές κινήθηκε και η απόφαση στην Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας, (πιο πάνω), όπου γίνεται ευρεία ανασκόπηση της νομολογίας και υιοθέτηση των αποφασισθέντων στην Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας, (πιο πάνω).
Εξετάζοντας τα γεγονότα της παρούσης, έχω την άποψη ότι δεν έχει καταδειχθεί κατά πόσο, σε περίπτωση ακυρωτικής απόφασης, θα προκύψει θέμα για τη διοίκηση να πράξει ο,τιδήποτε για να συμμορφωθεί με αυτήν - (παράγραφος 5 του ΄Αρθρου 146 του Συντάγματος) - ή για να ικανοποιήσει νόμιμη αξίωση του αιτητή και κατά πόσο, δοθέντος ότι η Διοίκηση δεν έχει τίποτε να πράξει, υπάρχει το απομακρυσμένο ενδεχόμενο αυτός να έχει υποστεί ζημιά από την ανακληθείσα απόφαση, η οποία θα μπορούσε να αποκατασταθεί με εύλογη αποζημίωση ή άλλη θεραπεία από το Επαρχιακό Δικαστήριο, με βάση την παράγραφο 6 του ΄Αρθρου 146 του Συντάγματος. Οι αρνητικές συνέπειες για τον αιτητή είναι φανερό ότι εξαφανίστηκαν με την ανάκληση. Δεν υπάρχει ενώπιόν μου οποιοδήποτε στοιχείο ή μαρτυρία, που να θεμελιώνουν τον ισχυρισμό ότι η απόφαση υπήρξε ζημιογόνα για τον αιτητή.
Η αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, για όσο χρόνο ίσχυσε, και η αποτυχία της αίτησης για προσαγωγή μαρτυρίας ή παράθεση άλλου υλικού, από το οποίο να ερευνηθεί εάν, εκ πρώτης όψεως, παρέμεινε βλάβη ή ζημιά στον αιτητή, που δεν εξαλείφθηκε, με οδηγούν στην κατάληξη ότι δεν υπάρχει αντικείμενο της δίκης, η οποία και καταργείται.
Σ' ό,τι αφορά τα έξοδα, καμιά διαταγή.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ