|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.1550/05)
29 Ιανουαρίου, 2007
[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Αιτητής
v.
KYΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
2. ΕΦΟΡΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
3. ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ
ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
-------------------
Θ. Αντρέου και Χ. Καραπατάκης για τον αιτητή.
Λ. Χριστοδουλίδου, για τους καθ' ων η αίτηση.
-------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Έφορος Ασφαλίσεων, με την απόφασή της ημερομηνίας 9.11.05, απέρριψε την αίτηση τού αιτητή για εγγραφή του ως Ασφαλιστικού Συμβούλου με αναφορά στην καταλληλότητά του, κατ' επίκληση του άρθρου 172(1) τού περί της Ασκήσεως Ασφαλιστικών Εργασιών και Άλλων Συναφών Θεμάτων Νόμου του 2002 (Ν. 35(Ι)/2002 όπως τροποποιήθηκε). Διαπίστωσε πως είχε οικονομική οφειλή προς τη Liberty Life Insurance Public Co Ltd και έκρινε πως η αίτηση δεν μπορούσε να εγκριθεί εκτός αν την εξοφλούσε. Παραθέτω όλο το κείμενο της επιστολής:
«Αναφέρομαι στην αίτησή σας, Τύπος ΕΑ/Δ.2, με ημερομηνία 15/12/2004 που υποβάλατε στην Υπηρεσία μου, για να εγγραφείτε ως Ασφαλιστικός Σύμβουλος, έτσι ώστε να μπορείτε να ενεργείτε για θέματα ασφαλιστικής διαμεσολάβησης για λογαριασμό της πιο πάνω εταιρείας, με βάση τον περί της Ασκήσεως Ασφαλιστικών Εργασιών και Άλλων Συναφών Θεμάτων (Τροποποιητικό Νόμο, αρ. 5) του 2004.
Κατά την εξέταση της πιο πάνω αίτησής σας, και λαμβανομένων υπόψη των πληροφοριών/καταγγελιών από τη Liberty Life Insurance Public Co Ltd διαπίστωσα την ύπαρξη οικονομικής οφειλής από μέρους σας προς την εν λόγω εταιρεία ύψους ΛΚ£55.791,853.
Η Υπηρεσία μου επικοινώνησε με την πιο πάνω εταιρεία για περαιτέρω διερεύνηση της όλης υπόθεσης η οποία και μας υπέβαλε στη συνέχεια αντίγραφο Συμβάσεως ημερομηνίας 7/2/2001 που έχετε υπογράψει εσείς και η εταιρεία καθώς και αντίγραφο επιστολής προς εσάς ημερομηνίας 3/12/2003 στην οποία απαντήσατε αποδεχόμενος την πιο πάνω οικονομική οφειλή. Αποδεχθήκατε, επίσης, με το υπογραμμένο από εσάς αντίγραφο, ότι όλα τα οφειλόμενα από εσάς ποσά σε περίπτωση τερματισμού της εν λόγω Συμβάσεως, θα καθίσταντο αμέσως πληρωτέα.
Επομένως, με βάση τις εξουσίες που μου παρέχει το εδάφιο (1) του άρθρου 172 του πιο πάνω Νόμου, σε σχέση με την καταλληλότητα των προσώπων που επιθυμούν να ασκούν εργασίες ασφαλιστικής διαμεσολάβησης, σας πληροφορώ ότι η πιο πάνω αίτησή σας δεν μπορεί να εγκριθεί εκτός αν έχετε εξοφλήσει την εν λόγω οφειλή σας προς τη Liberty Life, σύμφωνα με τις αναληφθείσες γραπτές δεσμεύσεις σας που ίσχυαν κατά τον τερματισμό της συνεργασίας σας με την εν λόγω εταιρεία.
Ως εκ τούτου, παρακαλείσθε όπως με ενημερώσετε με αποδεικτικά στοιχεία κατά πόσο έχετε εξοφλήσει την οφειλή σας προς τη Liberty Life.».
H oυσία της θέσης του αιτητή συνοψίστηκε ως ακολούθως:
Το κατά πόσο χρωστεί ή όχι ο αιτητής είναι ζήτημα άσχετο ενόψει των προνοιών του Νόμου αναφορικά με το ποιος είναι κατάλληλος. Αλλά και σχετικό να ήταν, το κατά πόσο χρωστεί κάποιος το διαγιγνώσκει δικαστήριο και όχι το διοικητικό όργανο. Αλλά, πέραν αυτών, και να ήταν στην αρμοδιότητα του διοικητικού οργάνου, θα έπρεπε να ακούσει τον αιτητή επ' αυτού μέχρι το τέλος, πράγμα το οποίο δεν έκαμε.
Σε αυτό το πλαίσιο ανέπτυξε εκτεταμένα επιχειρήματα, με ιδιαίτερη αναφορά στο γεγονός ότι εκκρεμεί αγωγή τής πιο πάνω εταιρείας στην οποία ο αιτητής, αρνούμενος την οφειλή, καταχώρησε υπεράσπιση και, διεκδικώντας ο ίδιος άλλο ποσό, υπέβαλε ανταπαίτηση. Οπότε, κατά την εισήγηση, το ζήτημα της οφειλής, ως επίδικο ενώπιον του αρμόδιου Δικαστηρίου δεν ήταν νοητό να επιλυθεί με εκτιμήσεις ή απόφαση της Εφόρου Ασφαλίσεως. Επίσης, με επισήμανση τού γεγονότος ότι, εν πάση περιπτώσει, δεν αξιολογήθηκαν ορθά τα προσκομισθέντα στοιχεία σε σχέση με τα οποία, ιδιαιτέρως τα αναφερόμενα σε παραδοχή του, δεν αναζητήθηκε και η δική του άποψη.
Υπάρχει δύναμη στα επιχειρήματα αυτά αλλά δεν θα χρειαστεί να επεκταθώ στη λεπτομέρειά τους. Το άρθρο 172, στην έκταση που ενδιαφέρει, αφού συνάγεται ότι οι υπόλοιποι όροι του πληρούνται, έχει ως ακολούθως:
«(1) Ο Έφορος εγγράφει σε ένα από τα Μητρώα που προβλέπονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (1) του άρθρου 170 του Νόμου, ανάλογα με την περίπτωση, κάθε φυσικό πρόσωπο που προτίθεται να ασκεί εργασίες διαμεσολάβησης εφόσον κατά την κρίση του το πρόσωπο αυτό πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 171 του Νόμου και είναι ικανό και κατάλληλο για την άσκηση των εργασιών αυτών.
.........
(3) Δεν λογίζεται κατάλληλο το πρόσωπο εφόσον συντρέχει κάποια από τις προβλεπόμενες στην παράγραφο (β) του εδαφίου (5) του άρθρου 53 του Νόμου περιπτώσεις».
Και το άρθρο 53(5)(β), στο οποίο παραπέμπει το άρθρο 172(3), έχει ως ακολούθως:
«Δε λογίζεται ως κατάλληλο πρόσωπο για τους σκοπούς της παραγράφου (ι) του εδαφίου (1) του άρθρου 21 του παρόντος Νόμου, πρόσωπο που -
(ι) καταδικάστηκε για πλαστογραφία, κλοπή, απάτη, υπεξαίρεση, τοκογλυφία, αισχροκέρδεια, εκβίαση, δωροδοκία, λαθρεμπορία, απόσπαση χρημάτων με ψευδείς παρατάσεις, φόνο εκ προμελέτης, ανθρωποκτονία, βιασμό, αδικήματα ηθικής αισχρότητας ή άλλα συναφή προς τα ανωτέρω ποινικά αδικήματα·
(ιι) κηρύχθηκε σε πτώχευση και δεν αποκαταστάθηκε· ή
(ιιι) κατείχε προηγουμένως ειδική συμμετοχή ή θέση διευθύνοντος προσώπου, σε ασφαλιστική επιχείρηση ή άλλη συναφή επιχείρηση του χρηματοπιστωτικού τομέα, της οποίας επιχείρησης η άδεια ανακλήθηκε για σοβαρή παραβίαση των υποχρεώσεων της, εκτός εάν αποδείξει ότι ο ίδιος δε συναίνεσε ή συνέπραξε στην παραβίαση».
Ορθώς δεν ήταν η άποψη των καθ' ων η αίτηση πως η μη εξόφληση χρέους εντάσσεται στα εξειδικευóμενα στο άρθρο 53(5)(β). Υποστήριξαν όμως τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης με το επιχείρημα ότι το άρθρο 53(5)(β) δεν είναι εξαντλητικό τού ποιος δεν είναι κατάλληλος. Θεωρούν ότι ενώ κατ' ανάγκην κάποιος δεν θεωρείται κατάλληλος αν συντρέχει στην περίπτωσή του οτιδήποτε από τα περιλαμβανόμενα στο άρθρο 53(5)(β), παραμένει ως ευρύτερη διακριτική εξουσία του Εφόρου, ασκώντας την κρίση του, να θεωρήσει ως ακατάλληλο τον αιτητή και για άλλο λόγο. Αυτό, ενόψει του άρθρου 172(1) σύμφωνα με το οποίο κάποιος εγγράφεται από τον ΄Εφορο «εφόσον κατά την κρίση του το πρόσωπο αυτό πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 171 του Νόμου και είναι ικανό και κατάλληλο για την άσκηση των εργασιών αυτών». Ανέπτυξαν, λοιπόν, διάφορους συλλογισμούς με τα πιο πάνω ως υπόβαθρο και, εν τέλει, ενέπλεξαν και το άρθρο 53(5)(α) σύμφωνα με το οποίο «ικανό και κατάλληλο λογίζεται το πρόσωπο το οποίο διαθέτει εντιμότητα, ακεραιότητα, καλή φήμη, ειδική γνώση και πείρα στον τομέα του και είναι καλής οικονομικής κατάστασης», χωρίς όμως και να διευκρινίζουν σε τι από τα πιο πάνω είναι δυνατό να ενταχθεί η περίπτωση μη εξόφλησης χρέους, πολύ περισσότερο όταν γνωρίζει ο ΄Εφορος ότι αμφισβητείται η ύπαρξή του.
Σε συμφωνία με τις εισηγήσεις του αιτητή, καταλήγω πως η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά πλάνη περί το Νόμο. Το άρθρο 172(1) αναφέρεται στην κρίση του Εφόρου σε σχέση με τις προϋποθέσεις του άρθρου 171 και δεν τίθεται εδώ θέμα μη συνύπαρξής τους. Τα περαιτέρω, αν δηλαδή ο αιτητής είναι πρόσωπο «ικανό και κατάλληλο για την άσκηση των εργασιών αυτών», τελούν υπό τις παραγράφους που ακολουθούν. Εκείνη της παραγράφου (2) ως προς την ικανότητα που πάλιν δεν αφορά στην περίπτωση και εκείνη της παραγράφου 3 ως προς την καταλληλότητα, όπως τα έχω παραθέσει. Το άρθρο 53 αναφέρεται στην ικανότητα και καταλληλότητα διευθυνόντων κυπριακή ασφαλιστική εταιρεία και, σε εκείνη την περίπτωση, προσδιορίστηκε το περιεχόμενο τού όρου «ικανό και κατάλληλο» με τις παραγράφους 5(α) και 5(β). Το άρθρο 172(3) παραπέμπει μόνο στο άρθρο 53(5)(β), όχι στο (α), και σε αυτό και μόνο είναι δυνατό να εντοπιστεί ποιο πρόσωπο, για τους σκοπούς εγγραφής του ως ασφαλιστικού αντιπροσώπου, δεν λογίζεται κατάλληλος. Δεν περιλαμβάνεται σ' αυτό η μη εξόφληση οφειλής και στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
ΜΣι.