|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1074/2005)
31 Ιανουαρίου, 2007
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
2. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Α. Ανδρέου, για τον Αιτητή.
Στ. Θεοδούλου, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την πιο κάτω θεραπεία:-
«(α) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ'ων η αίτηση ημερ. 1.7.2005 η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή των καθ'ων η αίτηση ημερ. 1.7.2005 με την οποία απέρριψαν την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή εναντίον της αρνητικής απόφασης της Αρχής Αδειών ημερ. 2.12.2002 για χορήγηση νέας άδειας οδικής χρήσεως αστικού ταξί, είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή χωρίς νομικό αποτέλεσμα.»
Ο αιτητής στις 11.10.2001, ανταποκρινόμενος σε γνωστοποίηση της Αρχής Αδειών ότι δέχεται αιτήσεις για τη χορήγηση νέων αδειών οδικής χρήσεως αστικών ταξί, υπέβαλε σχετική αίτηση που συνοδεύετο από τα σχετικά πιστοποιητικά και βεβαιώσεις.
Στις 16.1.2002 η Αρχή Αδειών σε συνεδρία της ενημερώθηκε για τις απόψεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών για την αξία πώλησης των αδειών οδικής χρήσεως των αστικών ταξί. Στις 6.2.2002 σε νέα συνεδρία της πήρε τις απόψεις των εκπροσώπων των αυτοκινητιστικών οργανώσεων.
Στις 6.3.2002 ετοιμάστηκε έκθεση από τον Ανώτερο Ελεγκτή Μεταφορών του Τμήματος Οδικών Μεταφορών με όλα τα προσωπικά δεδομένα του αιτητή.
Στις 14.6.2002 ο αιτητής υποβλήθηκε σε προφορική εξέταση ενώπιον της Αρχής Αδειών.
Το Τμήμα Οδικών Μεταφορών στις 5.7.2002 κατέθεσε στην Αρχή Αδειών σημείωμα με τις απόψεις του, σύμφωνα με το άρθρο 5(14) του Ν. 9/82.
Στις 8.7.2002 η Αρχή Αδειών, σε συνεδρία της, αφού έλαβε υπόψη της όλα τα έγγραφα που ήταν ενώπιον της, καθόρισε τα αριθμητικά πλαίσια των νέων αδειών που θεώρησε ότι έπρεπε να χορηγηθούν για κάθε Αστική Τροχαία Περιοχή.
Στις 15.10.2002 η Αρχή Αδειών αφού εξέτασε τους διοικητικούς φακέλους των αιτητών για την Αστική Περιοχή Αμμοχώστου ενέκρινε τους αιτητές με αύξοντα αριθμό 1-64 και απέρριψε την αίτηση του αιτητή.
Στις 20.12.2002 ο αιτητής υπέβαλε Ιεραρχική Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών.
Στις 16.4.2004 η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών σε συνεδρία της άκουσε τον αιτητή και τον υπέβαλε σε προφορική εξέταση. Ο αιτητής, κατά την πιο πάνω εξέταση κατέθεσε βεβαιώσεις του Γραφείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων ότι είναι μισθωτός και ασκεί το επάγγελμα του οδηγού ταξί. Στη συνεδρία αυτή της Α.Α.Α. ήταν παρόντες ο Πρόεδρος Α. Μισός και τα Μέλη Γ. Κυπριανού και Γ. Ιωάννου.
Την 1.7.2005 η Α.Α.Α. εξέδωσε την απόφαση της με την οποία απέρριψε την Ιεραρχική Προσφυγή του αιτητή και επικύρωσε την απόφαση της Αρχής Αδειών. Τη γραπτή απόφαση της Α.Α.Α. έλαβαν ο Πρόεδρος της Α. Μισός και τα Μέλη Γ. Κυπριανού και Λ. Λυσάνδρου.
Στην προσφυγή του ο αιτητής προβάλλει διάφορους λόγους ακύρωσης. Προέχει όμως η εξέταση του λόγου που προβάλλει για κακή σύνθεση του διοικητικού οργάνου.
Ο λόγος αυτός ακύρωσης ευσταθεί. Έχω ήδη παραθέσει πιο πάνω τη σύνθεση της Α.Α.Α. όταν υπέβαλε σε προφορική εξέταση τον αιτητή και τη σύνθεση της Α.Α.Α. όταν εξέδωσε την επίδικη απόφαση. Στην πρώτη ήταν παρών και το μέλος Γ. Ιωάννου που απουσιάζει από τη συνεδρία που λήφθηκε η επίδικη απόφαση. Αντίθετα στη δεύτερη (όταν δηλαδή λήφθηκε η επίδικη απόφαση) στην Α.Α.Α. συμμετείχε το μέλος Λ. Λυσάνδρου που δεν μετείχε στη συνεδρία της 16.4.2004 που ο αιτητής υποβλήθηκε σε προφορική εξέταση.
Στο πρακτικό ημερ. 1.7.2005 τίποτε δεν αναφέρεται για το θέμα ούτε και εάν εκωλύετο το μέλος Γ. Ιωάννου να παραστεί ούτε εάν το μέλος Λ. Λυσάνδρου είχε ενημερωθεί για το περιεχόμενο της συνεδρίας της 16.4.2004.
Το άρθρο 22 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (Ν. 158(Ι)/1999) έχει ως εξής:
«Η διαδικασία συζήτησης και λήψης απόφασης για ορισμένο θέμα πρέπει να διεξάγεται από την αρχή μέχρι το τέλος από τα ίδια μέλη του συλλογικού οργάνου. Αν η διαδικασία παρατείνεται σε περισσότερες συνεδρίες και η σύνθεση του οργάνου μετά την πρώτη συνεδρία αλλάξει με τη συμμετοχή μελών που ήταν απόντα στις προηγούμενες συνεδρίες, το συλλογικό όργανο δεν μπορεί αν λάβει έγκυρη απόφαση στην τελευταία συνεδρία, εκτός αν στη συνεδρία αυτή επαναληφθεί από την αρχή η διαδικασία και η συζήτηση που προηγήθηκε. Αυτό δεν απαιτείται, όταν πρόκειται για απουσία από συνεδρία που ασχολήθηκε με προκαταρκτικά θέματα ή όταν τα μέλη τα οποία λαμβάνουν την τελική απόφαση είναι πλήρως ενημερωμένα σχετικά με όλα τα στοιχεία που είναι αναγκαία για τη λήψη απόφασης.»
Με βάση τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Α.Α.Α. προκύπτει ότι ενώ το μέλος Λ. Λυσάνδρου απουσίαζε από τη συνεδρία κατά την οποία εξετάστηκε τόσο η αίτηση όσο και ο αιτητής, ήταν παρών στην τελευταία συνεδρία που λήφθηκε η επίδικη απόφαση. Ενώ αντίθετα ο Γ. Ιωάννου ήταν παρών όταν εξετάστηκε ο αιτητής και απουσίαζε κατά τη συνεδρία που λήφθηκε η απόφαση. Το γεγονός αυτό συνιστά έκδηλη παραβίαση των πιο πάνω αρχών και του άρθρου 22 του Ν. 158(Ι)/99 που διέπουν τη λειτουργία των συλλογικών οργάνων.
Η νομολογία επίσης του Ανωτάτου Δικαστηρίου δέχθηκε και διαμόρφωσε τις αρχές αυτές τις οποίες κωδικοποίησε ο πιο πάνω νόμος.
Στην απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας ΑΤΗΚ ν. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 53 αναφέρονται τα εξής καταληκτικά:-
«Όμως θεωρούμε σαν καίριο πλήγμα για τη νομιμότητα της σύνθεσης της Επιτροπής την απουσία του Α. Δημητρίου από τη συνεδρία της 27/8/02 όταν εκδόθηκε η απόφαση για την επιβολή ποινής στην Αρχή. Ήταν παρών στις 26/8/02 όταν η Αρχή κρίθηκε ένοχη. Δεν είναι γνωστό αν ορίστηκε συνεδρία για επιβολή ποινής. Όπως και να έχει το πράγμα η απουσία του πλήττει καίρια τη νομιμότητα σύνθεσης της Επιτροπής εφόσον σκοπός της συνεδρίας στις 27/8/02 ήταν η επιβολή ποινής, πολύ περισσότερο αφού ήταν παρών κατά τη λήψη απόφασης για την ενοχή της Αρχής. Είναι άγνωστο, πως η παρουσία του θα ήταν δυνατό να επηρεάσει το αποτέλεσμα της απόφασης.»
Ενόψει της κατάληξης μου αυτής δεν θεωρώ σκόπιμο ή αναγκαίο να επιληφθώ των άλλων λόγων ακύρωσης που προτείνει ο αιτητής.
Η προσφυγή γίνεται δεκτή με έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ