Sigma Radio T.V. Ltd ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 3) (2006) 4 ΑΑΔ 1043

Διοικητικό Όργανο ― Συλλογικά όργανα ― Σύνθεση ― Η απαίτηση έγκαιρης και νομότυπης πρόσκλησης όλων των μελών συλλογικού οργάνου στην εκάστοτε συνεδρία του ― Τρόπος αποδείξεώς της με βάση νομολογία.

Οι αιτητές προσέφυγαν κατά της σε βάρος τους επιβολής χρηματικής διοικητικής ποινής ύψους Λ.Κ.5.000, για παραβάσεις των διατάξεων της νομοθεσίας περί ραδιοτηλεοράσεως.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:

Στην παρούσα περίπτωση δεν υπάρχει σαφής μαρτυρία ότι η πρόσκληση έφθασε και στα απουσιάζοντα από τη συνεδρία μέλη της Αρχής. Η προσαχθείσα μαρτυρία ουσιαστικά αποσκοπεί στη διόρθωση του πρακτικού εκ των υστέρων, κάτι που δεν είναι δυνατό. Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Χριστοφόρου v. Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, Προσφ. αρ. 853/03, ημερ. 8/9/05, η αποστολή της πρόσκλησης πρέπει «να βεβαιώνεται από σαφή γραπτά στοιχεία, καταχωρισθέντα κατά το χρόνο της πρόσκλησης και μάλιστα ως μέρος διαδικασίας την οποία μπορεί κανείς αυτόματα να εμπιστευθεί».

Τα έγγραφα (βεβαιώσεις αποστολής μέσω φαξ) που δυνατόν να αποδείκνυαν εν προκειμένω την αποστολή των προσκλήσεων, έχουν καταστραφεί. Με τη μαρτυρία της ενόρκως δηλούσας εκ μέρους της καθ' ης η αίτηση, δεν πληρούται το κενό σχετικά με το κατά πόσο ειδοποιήθηκαν ή όχι τα δύο μέλη τα οποία απουσίαζαν και για τα οποία δε φαίνεται η εξήγηση της απουσίας τους.

Τα πιο πάνω είναι αρκετά για αποδοχή της προσφυγής χωρίς ανάγκη εξέτασης των υπόλοιπων λόγων ακύρωσης.

Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Σύνδεσμος Ασφαλιστικών Εταιρειών Kύπρου v. Eπιτροπής Προστασίας του Ανταγωνισμού (2002) 3 Α.Α.Δ. 314,

Τζιονή v. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 609,

Αναστασίου v. Ε.Τ.Ε.Κ. (2003) 3 Α.Α.Δ. 616,

Μαυρίδου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 13/04, ημερ. 16.1.2006,

Μιχαηλίδης v. Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού, Υπόθ. 21/05, ημερ. 5.9.2006,

Ιωάννου κ.ά. v. Οργανισμού Γεωργικής Ασφάλισης, Συνεκδ. Υπόθ. Αρ. 538/05 κ.ά., ημερ. 3.10.2006,

Χριστοφόρου v. Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, Υπόθ. Αρ. 853/03, ημερ. 8.9.2005,

Sigma Radio T.V. Ltd. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 1) (2006) 4 A.A.Δ. 107.

Προσφυγή.

Α. Σ. Αγγελίδης με Χρ. Χριστάκη, για τους αιτητές.

Μ. Καλλιγέρου, για την καθ' ης η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Με την κυρίως προσφυγή οι αιτητές Sigma Radio TV Ltd. προσβάλλουν τη νομιμότητα της απόφασης της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου με την οποία τους επέβαλε ως διοικητικό πρόστιμο το ποσό των £5.000 για παραβάσεις των διατάξεων του σχετικού νόμου και κανονισμών που αναφέρονται στην απόφαση.

Γεγονότα

Ενόψει του ότι τα γεγονότα όπως τα επικαλούνται οι αιτητές στην προσφυγή τους είναι πολύ περιληπτικά, θα παραθέσω αυτά όπως προβάλλονται από την πλευρά της καθ' ης η αίτηση. Αυτά έχουν ως ακολούθως.

Η καθ' ης η αίτηση εξέτασε αυτεπάγγελτα τις από μέρους του Σταθμού πιθανές παραβάσεις των άρθρων 26(1)(α), 26(1)(ε) και 26(2) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν. 7(1)/98 όπως έχει τροποποιηθεί), των Κανονισμών 21(3), 21(8) 28(1), 28(2) και 28(3) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (Κ.Δ.Π. 10/2000) και της παραγράφου 1(1) του Μέρους ΙΙ του Παραρτήματος VIII των προαναφερθέντων κανονισμών. Η λειτουργός που ανέλαβε τη διερεύνηση της υπόθεσης στην οποία δόθηκε αριθμός Πρ. 94/02 (3) αρ. 82/2002(3), σε πόρισμα της ημερ. 27/6/02 διαπίστωσε πιθανές παραβάσεις των πιο πάνω άρθρων και κανονισμών. Σχετίζονταν με την εκπομπή «Πές τα στον Μάμα» ημερ. 16/4/02 που αφορούσε την καταδίκη κάποιου προσώπου για εμπρησμό του εργαστηρίου του, την μετέπειτα αθώωσή του από το Εφετείο και την αίτηση του για χάρη.

Στη συνεδρία της ημερ. 10/7/02 η καθ' ης η αίτηση εξέτασε το πόρισμα της λειτουργού και αποφάσισε όπως η υπόθεση προωθηθεί σύμφωνα με τον Καν. 42(6) με ενημέρωση των αιτητών και πρόσκλησή τους να δηλώσουν κατά πόσο επιθυμούν να είναι παρόντες κατά την εξέτασή της. Έτσι με επιστολή της ημερ. 15/7/02 η καθ' ης η αίτηση έθεσε ενώπιον των αιτητών τις διερευνώμενες παραβάσεις των προαναφερθέντων άρθρων του Νόμου και Κανονισμών για οποιεσδήποτε εξηγήσεις και/ή παραστάσεις ήθελαν να προβούν και κάλεσε αυτούς να δηλώσουν κατά πόσο επιθυμούν να παρευρεθούν κατά την εξέταση της υπόθεσης. Από πλευράς αιτητών δηλώθηκε η επιθυμία τους να παρευρεθούν και έτσι σε συνεδρία της καθ' ης η αίτηση ημερ. 11/12/02 παρευρέθηκε εκ μέρους τους πρόσωπο που κατέθεσε τις παραστάσεις του Σταθμού. Η εν λόγω συνεδρία συνεχίστηκε και στις 22/1/03 κατά την οποία, αφού η καθ' ης η αίτηση μελέτησε όλα τα ενώπιον της στοιχεία συμπεριλαμβανομένων και των εξηγήσεων του Σταθμού, καθώς επίσης και την βιντεοταινία με την εν λόγω εκπομπή, έκρινε ότι υπάρχουν οι παραβάσεις των προαναφερθέντων άρθρων και Κανονισμών. Έτσι, με επιστολή ημερ. 14/2/03 κάλεσε τους αιτητές (το Σταθμό) όπως εντός 10 ημερών να υποβάλουν τις απόψεις τους εγγράφως για σκοπούς επιβολής κυρώσεων. Από πλευράς αιτητών ζητήθηκε σχετική παράταση την οποία ενέκρινε η Αρχή και έτσι οι αιτητές με επιστολή τους ημερ. 12/3/03 έθεσαν ενώπιον της Αρχής τις θέσεις τους στο θέμα αυτό. Η καθ' ης η αίτηση, στη συνεδρία της με αρ. 10/03 και ημερ. 12/3/03 αφού έλαβε υπόψη τα όσα τέθηκαν ενώπιον της από πλευράς των αιτητών, αποφάσισε όπως επιβάλει και επέβαλε στους αιτητές το διοικητικό πρόστιμο των £5.000 και πληροφόρησε σχετικά τους αιτητές με επιστολή της ημερ. 20/3/03, με αποτέλεσμα την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής.

Νομικοί Ισχυρισμοί

Από πλευράς αιτητών στην προσφυγή (όπως αυτή έχει τροποποιηθεί) προβάλλονται διάφοροι νομικοί λόγοι που συνοψίζονται ως εξής: (α) η προσβαλλόμενη απόφαση συγκρούεται προς τα άρθρα 12, 19, 24, 25, 26, 28 και 35 του Συντάγματος, (β) λήφθηκε με κατάχρηση και/ή υπέρβαση εξουσίας και/ή πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο και/ή χωρίς τη δέουσα έρευνα (γ) παραβιάζει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης αφού κατήγορος, μάρτυρας και δικαστής είναι το ίδιο πρόσωπο, δηλαδή η καθ' ης η αίτηση και (δ) ότι ο τρόπος με τον οποίο επιβλήθηκε το διοικητικό πρόστιμο δε συνάδει με τη σχετική νομοθεσία.

Με τη γραπτή τους αγόρευση οι αιτητές ήγειραν και νέο ισχυρισμό ότι δηλαδή πάσχει η σύνθεση-λειτουργία της καθ' ης η αίτηση αρχής, ισχυρισμός που έγινε δεκτός για εξέταση παρά το ότι δεν ήταν στους νομικούς λόγους της αίτησης, αφού αυτός αφορά θέμα δημόσιας τάξης που σύμφωνα με τη νομολογία μπορεί να εξεταστεί και αυτεπάγγελτα (Βλ. μεταξύ άλλων Σύνδεσμος Ασφαλιστικών Εταιρειών Kύπρου v. Eπιτροπής Προστασίας του Ανταγωνισμού (2002) 3 Α.Α.Δ. 314 και Τζιονή v. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 609).

Προτιμώ λοιπόν να εξετάσω πρώτα αυτό το λόγο. Είναι η θέση των ευπαιδεύτων δικηγόρων των αιτητών ότι κατά τη συνεδρία της 11/12/02 (Παράρτημα VII στην ένσταση) που άρχισε η εξέταση της υπόθεσης και η οποία συνέχισε στις 22/1/03, απουσίαζαν δυο μέλη της Αρχής, χωρίς εξήγηση γιατί και χωρίς να φαίνεται αν είχαν προσκληθεί. Πράγματι από το ίδιο το πρακτικό φαίνεται να ήσαν απόντες τα μέλη της Αρχής κ. Αγάπιος Κακογιάννης και κα Φρ. Ηγουμενίδου-Ριζοπούλου χωρίς να φαίνεται ο λόγος της απουσίας τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τη συνεδρία της 22/1/03 κατά την οποία απουσιάζει τώρα μόνο ο κ. Αγάπιος Κακογιάννης και πάλιν χωρίς να φαίνεται ο λόγος της απουσίας του, ούτε και αν έχει κληθεί ή όχι, η δε κα Ηγουμενίδου-Ριζοπούλου, που ήταν παρούσα, δεν έλαβε μέρος στη συνεδρία για προσωπικούς λόγους όπως τούτο φαίνεται στα σχετικά πρακτικά. Απών χωρίς να φαίνεται ο λόγος, ήταν και πάλιν ο κ. Αγάπιος Κακογιάννης κατά τη συνεδρία της 12/3/03 κατά την οποία επιβλήθηκε η κύρωση. Είναι η εισήγηση των ευπαιδεύτων συνηγόρων των αιτητών με παραπομπή σε μεγάλο αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου συμπεριλαμβανομένης και της υπόθεσης Αναστασίου v. Ε.Τ.Ε.Κ. (2003) 3 Α.Α.Δ. 616, ότι αυτό αποτελεί αρκετό λόγο για αποδοχή της προσφυγής.

Ο πιο πάνω ισχυρισμός των αιτητών έδωσε αφορμή υποβολής αίτησης από την πλευρά της καθ' ης η αίτηση Αρχής για να δείξει ότι είχαν προσκληθεί νομότυπα όλα τα μέλη της Αρχής και το δικαστήριο, με ενδιάμεση απόφαση του, επέτρεψε την προσαγωγή μαρτυρίας. Αποτέλεσμα ήταν η καταχώρηση ένορκης δήλωσης από την Παναγιώτα Χαραλάμπους, λειτουργό στην Υπηρεσία της καθ' ης η αίτηση Αρχής, η οποία αναφέρει ότι ανάμεσα στα καθήκοντα της είναι και η αποστολή των προσκλήσεων των συνεδριών της Αρχής, καθήκον το οποίο ασκεί από την πρόσληψή της και μετά (5/4/00) αποκλειστικά η ίδια. Με τις παραγράφους 3 και συνέχεια αναφέρει ουσιαστικά τα εξής: ότι από την προαναφερθείσα ημερομηνία και μετά έστελλε η ίδια τις σχετικές προσκλήσεις με τη χρήση μηχανήματος φαξ πράγμα που συνεχίζει μέχρι σήμερα αφού έχει πληροφορηθεί τους αριθμούς φαξ κάθε μέλους, με εξαίρεση την κα Δωρίτη της οποίας την πρόσκληση έδιδε δια χειρός και προσωπικά κατόπιν οδηγιών της τελευταίας. Κρατούσε το σχετικό έγγραφο όπου φαινόταν ότι η πρόσκληση έφτασε στον προορισμό της για μια περίοδο 15 ημερών μετά τη συνεδρία και μετά το πετούσε. Αρχειοθετούσε μόνο την πρόσκληση. Από τον Ιούλιο του 2004 έχει οδηγίες να μην καταστρέφει τις βεβαιώσεις αποστολής αλλά να τις αρχειοθετεί μαζί με τις προσκλήσεις. Ήταν η θέση της ότι στάληκαν και εδώ όλες οι προσκλήσεις, ισχυρισμός που αμφισβητήθηκε από τους αιτητές κατά την αντεξέτασή της.

Ξεχωρίζω και δίνω έμφαση στον ισχυρισμό της ενόρκως δηλούσας ότι από τον Ιούλιο του 2004 έχει οδηγίες να μην καταστρέφει τις βεβαιώσεις αποστολής, αλλά να τις αρχειοθετεί.

Με το θέμα αυτό της σύνθεσης ενός διοικητικού οργάνου είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ σε προηγούμενες μου αποφάσεις, βασιζόμενος βέβαια και σε ήδη υπάρχουσα νομολογία επί του θέματος (βλ. Μαυρίδου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Yποθ. Aρ. 13/04, ημερ. 16/1/06, Μιχαηλίδης v. Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού, Yποθ. Aρ. 21/05, ημερ. 5/9/06 και Ιωάννου κ.ά. v. Οργανισμού Γεωργικής Ασφάλισης, Συνεκδ. Υποθέσεις Aρ. 538/05 κ.ά., ημερ. 3/10/06).

Παραθέτω εδώ αυτούσια τα όσα είχα αναφέρει στην προαναφερθείσα υπόθεση Ιωάννου v. Οργανισμού Γεωργικής Ασφάλισης, και επέκεινα:

«Στο θέμα αυτό υπάρχει αρκετή νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου που στηρίζεται και σε ελληνικά συγγράμματα (βλ. μεταξύ άλλων A.J. Pericleous (Services) Ltd. v. Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών (2000) 4 Α.Α.Δ. 224 (Καλλής, Δ.), Anko Telecom Ltd. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, υποθ. Aρ. 30/00 ημερ. 6/6/02 (Γαβριηλίδης, Δ.) Χρίστου v. Αρχής Λιμένων Κύπρου, υποθ. αρ. 409/02, ημερ. 28/11/03, (Αρέστης, Δ.), Αναστασίου v. Ε.Τ.Ε.Κ. (2003) 3 Α.Α.Δ. 616, Κυπριανού v. Συμβουλίου Γεωπόνων Κύπρου, υποθ. Aρ. 927/03 ημερ. 14/10/04 (Κωνσταντινίδης, Δ.), Sigma Radio T.V. Ltd. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, υποθ. αρ. 120/03, ημερ. 3/2/05 (δική μου απόφαση), Yoopies Trading Ltd. v. Δήμου Παραλιμνίου, υποθ. αρ. 937/03, ημερ. 10/3/05 (Παπαδοπούλου, Δ.), Χριστοφόρου v. Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, υποθ. αρ. 853/03, ημερ. 8/9/05 (Νικολάου, Δ.) και Sigma Radio T.V. Ltd. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, υποθ. αρ. 1140/03, ημερ. 17/10/05 (Κωνσταντινίδης, Δ.).

Παραθέτω σχετικό απόσπασμα από την προαναφερθείσα υπόθεση Αναστασίου v. Ε.Τ.Ε.Κ., σελ. 620-621, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα:

«Οι σχετικές αρχές είναι σαφείς. Χρειάζεται η εμπρόθεσμη και νομότυπη κλήση στη συνεδρία κάθε μέλους του συλλογικού οργάνου ώστε αυτό να θεωρείται ότι συνεδριάζει νομότυπα. Στην υπόθεση A.J. Pericleous (Services) Ltd. v. Δημοκρατίας (2000) 4 A.A.Δ. 224 υιοθετήθηκαν τα πιο κάτω από το σύγγραμμα του Η. Γ. Κυριακόπουλου «Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον» Β΄ Γενικό Μέρος, 4η έκδοση, σελ. 23:

«Όπως νομίμως συνεδριάση το συλλογικόν όργανον, δέον ν' απευθυνθή νομοτύπως και εμπροθέσμως κλήσις προς πάντα τα μέλη αυτού, κατά τα ειδικώτερον εν τη ειδική νομοθεσία οριζόμενα .................................................................

Παράλειψις της νομοτύπου κλήσεως συνεπάγεται το ανίσχυρον της ληφθείσης αποφάσεως και αν έτι ετέλει το συλλογικόν όργανον εν απαρτία. Σ.Ε. 346/1933, 810/1936.»

Εξάλλου με όμοιο τρόπο τίθεται το θέμα στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-59, σελ. 110-111. Σχετικό απόσπασμα ακολουθεί που είχε επίσης υιοθετηθεί στην υπόθεση A.J. Pericleous (ανωτέρω).

«Δεν αρκεί η παρουσία των συγκροτούντων νόμιμον απαρτίαν μελών, ίνα θεωρηθή το συλλογικόν όργανον ως συντεθειμένον νομίμως, αλλά δέον να προκύπτη συνάμα ότι η Διοίκησις κατέστησε δυνατήν την παρουσίαν απάντων των μελών του οργάνου δι' εγκαίρου προσκλήσεως των, όπως παραστώσιν εις την συνεδρίασιν ......... Η πρόσκλησις των μελών του συλλογικού οργάνου δέον να προκύπτη είτε εξ αποδεικτικού επιδόσεως της σχετικής προσκλήσεως, είτε εκ βεβαιώσεως του μέλους: 1845(53), 658(57), 2208(58), είτε εξ ετέρων εγγράφων: 913(59), ουχί πάντως μεταγενεστέρων της συνεδριάσεως του οργάνου: 1845(53), 558(57), 913(59): Πράξις συλλογικού οργάνου εκδοθείσα κατά παράβασιν των ως άνω αρχών είναι ακυρωτέα ένεκα κακής συνθέσεως αυτού.»

Η ίδια πιο πάνω απόφαση καταλήγει:

«Στην κρινόμενη περίπτωση δεν υπάρχει οτιδήποτε ενώπιον του δικαστηρίου από το οποίο να προκύπτει η πρόσκληση των μελών του Κεντρικού Συμβουλίου όπως απαιτείται από το Νόμο και από τις πιο πάνω αρχές του διοικητικού δικαίου. Έπεται πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη και ακυρώνεται.»

Η υπόθεση A.J. Pericleous Ltd. (ανωτέρω) ακολουθήθηκε στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις Marketway κ.ά. v. K.O.T. (2001) 4 A.A.Δ. 1236. Το Δικαστήριο και εδώ ακύρωσε την επίδικη απόφαση εφόσον δεν υπήρχε τίποτε ενώπιον του από το οποίο να προκύπτει ότι το απουσιάζον μέλος του συλλογικού οργάνου είχε προσκληθεί στις σχετικές συνεδρίες του.

Με τα πιο πάνω βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία το άρθρο 21(3) του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου αρ. 158(1)/99 όπου αναφέρεται ότι:

«Για να συνεδριάσει νόμιμα ένα συλλογικό όργανο πρέπει να κληθούν νομότυπα και εμπρόθεσμα όλα τα μέλη του στη συνεδρία, εξαιρουμένων των περιπτώσεων που το συλλογικό όργανο συνεδριάζει σε τακτές ημέρες και ώρες.»

Στρεφόμενος στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης παρατηρώ ότι η περίπτωση δεν είναι τέτοια που το συλλογικό όργανο συνεδριάζει σε τακτές ημέρες και ώρες όπως αναφέρεται στο άρθρο 21(3) του Ν. 158(1)/99. Επομένως ισχύουν οι νομικές αρχές που παρέθεσα πιο πάνω .........»

Στη δική μας περίπτωση δεν υπάρχει σαφής μαρτυρία ότι η πρόσκληση έφθασε και στα απουσιάζοντα από τη συνεδρία μέλη της Αρχής. Η μαρτυρία της κας Χαραλάμπους ουσιαστικά αποσκοπεί στη διόρθωση του πρακτικού εκ των υστέρων, κάτι που δεν είναι δυνατό. Όπως αναφέρθηκε από τον αδελφό δικαστή Νικολάου στην υπόθεση Χριστοφόρου v. Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, Yπόθ. Aρ. 853/02, ημερ. 8/9/05, η αποστολή της πρόσκλησης πρέπει «να βεβαιώνεται από σαφή γραπτά στοιχεία, καταχωρισθέντα κατά το χρόνο της πρόσκλησης και μάλιστα ως μέρος διαδικασίας την οποία μπορεί κανείς αυτόματα να εμπιστευθεί». Παραπέμπω επίσης στην υπόθεση Sigma Radio T.V. Ltd. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 1) (2006) 4 A.A.Δ. 107 (Κωνσταντινίδης, Δ.). Στη δική μας περίπτωση τα έγγραφα (βεβαιώσεις αποστολής μέσω φαξ) που δυνατόν να αποδείκνυαν την αποστολή των προσκλήσεων, έχουν καταστραφεί. Κρίνω ότι με τη μαρτυρία της ενόρκως δηλούσας εκ μέρους της καθ' ης η αίτηση, δεν πληρούται το κενό σχετικά με το κατά πόσο ειδοποιήθηκαν ή όχι τα δυο μέλη τα οποία απουσίαζαν και για τα οποία επαναλαμβάνω, δε φαίνεται η εξήγηση της απουσίας τους.

Τα πιο πάνω είναι αρκετά για αποδοχή της προσφυγής χωρίς ανάγκη εξέτασης των υπόλοιπων λόγων ακύρωσης.

Με βάση τα πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ των αιτητών και εναντίον της καθ' ης η αίτηση.

Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με βάση το άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.

H προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία