|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ν. 9/1965 - Ο περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμος του 1965
ΚΕΦ.224 - Immovable Property (Tenure, Registration and Valuation) Law
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
MOLIVO LTD ν. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 778/2005, 27 Νοεμβρίου 2006
ALI IBRAHIM HOUSSEIN BASMA ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση αρ. 1353/2008, 3 Σεπτεμβρίου 2009
IJLAL AHMET ZEKI MUSTAFA ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 688/2009, 9 Ιουνίου 2011
Niazi Altan Salih ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (Aρ. 1) (2009) 3 ΑΑΔ 218
(2006) 4 ΑΑΔ 903
4 Oκτωβρίου, 2006
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
G. SPYROPOULOS DEVELOPERS LTD,
Αιτητές,
v.
1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΩΣ ΚΗΔΕΜΟΝΑ
ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ,
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 626/2005)
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Διαφορές στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου που την ενεργοποιούν ― Δεν περιλαμβάνεται σε αυτές η άρνηση του Διευθυντή Κτηματολογίου να αποδεχθεί δήλωση μεταβίβασης ακίνητης ιδιοκτησίας τουρκοκύπριου ― Υιοθέτηση των πορισμάτων της Yashar v. Δημοκρατίας (2004) 4 A.A.Δ. 744.
Οι αιτητές προσέφυγαν κατά της μη αποδοχής της δήλωσης μεταβίβασης ακινήτου, το οποίο αγόρασαν από τουρκοκύπριο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Προέχει η εξέταση του παραδεκτού της προσφυγής ως θέματος δικαιοδοσίας. Παρόμοιο θέμα μη αποδοχής δήλωσης μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας από το Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας εξετάσθηκε στη Yashar v. Δημοκρατίας (2004) 4 A.A.Δ. 744, όπου ο Νικολάου, Δ., κατέληξε ότι η μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας ενδιαφέρει μόνο τα μέρη των οποίων τα αστικά δικαιώματα μεταβάλλονται και όχι το κοινό ευρύτερα. Ενόψει τούτου, κρίθηκε πως η περίπτωση δεν ενέπιπτε στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου και η προσφυγή απορρίφθηκε ως μη παραδεκτή.
Υιοθετείται και επαναλαμβάνεται το σκεπτικό της εν λόγω απόφασης για τους σκοπούς της υπό κρίση υπόθεσης. Ούτε και εδώ έχει διατυπωθεί οποιαδήποτε αμφισβήτηση του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Άλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν. 139/91) ή και της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου Αρ. 60.821, ημερομηνίας 15.9.2004, η οποία κωδικοποίησε τα κριτήρια παραχώρησης άδειας για την αποδοχή δήλωσης μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας από τουρκοκυπρίους. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου και συνεπώς δεν υπόκειται σε αναθεωρητικό έλεγχο με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Yashar v. Δημοκρατίας (2004) 4 A.A.Δ. 744.
Προσφυγή.
Γ. Παπαθεοδώρου, για τους Αιτητές.
Μ. Φλωρέντζος, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Δυνάμει αγοραπωλητηρίων εγγράφων ημερ. 27.5.2004, οι αιτητές συμφώνησαν με τον τουρκοκύπριο Housein Mehmet Ismael να αγοράσουν από τον τελευταίο την ακίνητη περιουσία του που περιγράφεται στα προμνησθέντα αγοραπωλητήρια έγγραφα και βρίσκεται στην ενορία Σκάλα της επαρχίας Λάρνακας και στο Καλό Χωριό Λάρνακας.
Στις 2.7.2004 προσκομίστηκαν στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας Δηλώσεις Μεταβίβασης των ακινήτων που αντιστοίχως αφορούσαν τα προαναφερόμενα αγοραπωλητήρια έγγραφα. Ο Διευθυντής Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας με επιστολή του ημερ. 21.4.05 πληροφόρησε τους αιτητές ότι «.... δεν κατέστη δυνατή η παραχώρηση της συγκατάθεσης του Κηδεμόνα Τ/Κ περιουσιών για αποδοχή των υπό αναφορά δηλώσεων μεταβίβασης».
Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές ζητούν την ακύρωση της πιο πάνω απόφασης του καθ' ου η αίτηση 3 Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας. Οι αιτητές, με τη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου τους, προώθησαν δύο λόγους ακύρωσης ήτοι, έλλειψη αιτιολογίας και κατάχρηση εξουσίας. Οι καθ' ων η αίτηση ήγειραν προδικαστικές ενστάσεις που αφορούν στο έννομο συμφέρον των αιτητών και στο χαρακτήρα της προσβαλλόμενης απόφασης, θέμα που ευθέως συναρτάται με το παραδεκτό της προσφυγής.
Προέχει η εξέταση του παραδεκτού της προσφυγής ως θέματος δικαιοδοσίας. Παρόμοιο θέμα μη αποδοχής δήλωσης μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας από το Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας εξετάσθηκε στη Yashar v. Δημοκρατίας (2004) 4 A.A.Δ. 744, όπου ο Νικολάου, Δ., κατέληξε ότι η μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας ενδιαφέρει μόνο τα μέρη των οποίων τα αστικά δικαιώματα μεταβάλλονται και όχι το κοινό ευρύτερα. Ενόψει τούτου, κρίθηκε πως η περίπτωση δεν ενέπιπτε στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου και η προσφυγή απορρίφθηκε ως μη παραδεκτή. Παραθέτω την πιο κάτω περικοπή της απόφασης Yashar (ανωτέρω).
«Καταλήγω ότι η περίπτωση εντάσσεται στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου. Η μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας ενδιαφέρει μόνο τα μέρη των οποίων τα αστικά δικαιώματα μεταβάλλονται και όχι το κοινό ευρύτερα. Αυτή η πραγματικότητα αντανακλάται στο άρθρο 51 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/65 όπως τροποποιήθηκε) όπου, σε σχέση με τη διαταγή, γνωστοποίηση ή απόφαση του Διευθυντή, προβλέπεται δικαίωμα έφεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο με βάση τα άρθρα 80 και 81 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224, όπως τροποποιήθηκε. Η πρόνοια στην παράγραφο (γ) του άρθρου 14 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου, με την οποία η διακριτική εξουσία του Διευθυντή να μην επιτρέπει την αποδοχή δήλωσης μεταβίβασης όπου «η σκοπούμενη μεταβίβασις ή υποθήκευσις θα αντέβαινεν ή αντέκειτο προς τας διατάξεις οιουδήποτε ετέρου εκάστοτε εν ισχύι νόμου» δεν μεταβάλλει, κατά τη γνώμη μου, την αστική φυσιογνωμία της επί του θέματος απόφασης του Διευθυντή. Όπου, σε σχέση με την παράγραφο (γ) του άρθρου 14, προκύπτει ο,τιδήποτε το οποίο πρέπει να ληφθεί υπόψη, το έργο του Διευθυντή δεν μπορεί παρά να είναι μόνο διαπιστωτικό. Δηλαδή, όπου προϋποτίθεται η λήψη απόφασης βάσει άλλου νόμου, η ευθύνη για τη λήψη της ανήκει στο όργανο στο οποίο ανήκει η εφαρμογή του άλλου νόμου, όχι στο Κτηματολόγιο κατά την άσκηση της εξουσίας για μεταβίβαση. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Άλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν. 139/91). Εφόσον παρέχεται στον Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών λόγος, η απόφαση αναφορικά με την εξέλιξη είναι δική του, όχι του Διευθυντή. Ας σημειωθεί δε ότι δεν διατυπώθηκε με αυτή την προσφυγή οποιαδήποτε αμφισβήτηση σε σχέση με τον εν λόγω νόμο. Δεν συμμερίζομαι λοιπόν την πρωτόδικη άποψη στη Northgate Ltd v. Δημοκρατίας (1995) 4(Γ) A.A.Δ. 1501, ότι τέτοιες περιπτώσεις εμπίπτουν στον τομέα του δημοσίου δικαίου.»
Υιοθετώ και επαναλαμβάνω το πιο πάνω σκεπτικό για τους σκοπούς της υπό κρίση υπόθεσης. Σημειώνω πως ούτε και εδώ έχει διατυπωθεί οποιαδήποτε αμφισβήτηση του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Αλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν. 139/91) ή και της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου Αρ. 60.821 ημερομηνίας 15.9.2004 η οποία κωδικοποίησε τα κριτήρια παραχώρησης άδειας για την αποδοχή δήλωσης μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας από τουρκοκυπρίους. Αποφαίνομαι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου και συνεπώς δεν υπόκειται σε αναθεωρητικό έλεγχο με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως μη παραδεκτή. Έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.