|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 4 ΑΑΔ 479
26 Μαΐου, 2006
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΘΩΜΑΣ ΤΡΙΦΥΛΛΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
Καθ' ου η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1161/2004)
Τελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Καταναλώσεως ― Εισαγωγή μεταχειρισμένου αυτοκινήτου από χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ― Κατά πόσο ο δυνάμει του Αρθρου 4(1) του περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμου (Ν.91(Ι)/04) επιβαλλόμενος φόρος κατανάλωσης αντίκειται στο Αρθρο 90 της Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο ― Άρθρο 90 της Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ― Συνέπειες των διατάξεων του σε σχέση με την φορολόγηση μεταχειρισμένων οχημάτων που εισάγονται από χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της σε βάρος του επιβολής φόρου κατανάλωσης, ύψους Λ.Κ.5.415 αναφορικά με μεταχειρισμένο μηχανοκίνητο όχημα που εισήγαγε από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Ο αιτητής στην προσφυγή του προβάλλει ένα και μόνο νομικό σημείο το εξής:-
«Η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση η οποία στηρίχθηκε στο Μέρος Β του Τέταρτου Παραρτήματος του περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμου (Ν. 91(1)/2004) αντιβαίνει προς το Αρθρο 90, πρώτο εδάφιο της Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.»
Από τις σχετικές αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Δ.Ε.Κ.) συνάγεται ότι επιτρέπεται η επιβολή φόρων στα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, από άλλο κράτος μέλος, υπό τη βασική προϋπόθεση ότι ο επιβαλλόμενος φόρος δεν μπορεί να υπερβαίνει το κατάλοιπο του φόρου που παραμένει ενσωματωμένο στην αξία των ομοειδών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που είναι ήδη εγγεγραμμένα στα μητρώα του οικείου κράτους.
Ο λόγος ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής ευσταθεί. Η επιβολή φόρου κατανάλωσης σε εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, ως εάν ήτο καινούργιο, όπως στην παρούσα υπόθεση, αντίκειται στις πρόνοιες του Αρθρου 90 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Commission v. Greece [1999] E.C.R. 1-1567.
Προσφυγή.
Τ. Παντελή για Α. Σοφοκλέους, για τον Αιτητή.
Στ. Θεοδούλου, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Cur. adv. vult.
KPONIΔHΣ, Δ.: Ο αιτητής καταχώρησε στις 28.9.2004 στο μηχανογραφημένο σύστημα του Τμήματος Τελωνείων ηλεκτρονική διασάφηση εισαγωγής προκειμένου να τελωνίσει για εσωτερική κατανάλωση μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, τύπου Mercedes C180 Classic Auto, το οποίο προερχόταν από την Αγγλία, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.).
Τα στοιχεία τα οποία κατέθεσε ο αιτητής έτυχαν αυτόματης επεξεργασίας από το ηλεκτρονικό σύστημα το οποίο, με δεδομένη την απαλλαγή του αυτοκινήτου από την υποχρέωση καταβολής δασμών και Φ.Π.Α. ως εμπόρευμα που είχε ήδη δασμολογηθεί σε χώρα-μέλος της Ε.Ε., υπελόγισε τους οφειλόμενους φόρους κατανάλωσης δυνάμει του Μέρους Β του Τέταρτου Παραρτήματος του περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμου (Ν. 91(1)/2004).
Η ηλεκτρονική αυτή διασάφηση εισαγωγής ελέγχθηκε από τελωνειακό λειτουργό ο οποίος και βεβαίωσε τους καταβλητέους φόρους κατανάλωσης. Ο αιτητής πλήρωσε αυθημερόν το συνολικό ποσό των φόρων κατανάλωσης ως είχαν βεβαιωθεί από το Τμήμα Τελωνείων, την 28.9.2004.
Ο αιτητής, στις 13.12.2004 καταχώρησε την παρούσα προσφυγή με την οποία ζητά:-
«Απόφαση και/ή δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 28/9/2004 με την οποία επέβαλαν και/ή βεβαίωσαν και/ή εισέπραξαν το ποσό των £5.415,00 ως φόρο κατανάλωσης κατά τον τελωνισμό για χρήση στην Κυπριακή Δημοκρατία του μεταχειρισμένου μηχανοκίνητου οχήματος με αριθμούς εγγραφής του Ηνωμένου Βασιλείου Υ484 ΜΒΟ είναι άκυρη και ή παράνομη και/ή εστερημένη οιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.»
Ο αιτητής στην προσφυγή του προβάλλει ένα και μόνο νομικό σημείο το εξής:-
«Η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση η οποία στηρίχθηκε στο Μέρος Β του Τέταρτου Παραρτήματος του περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμου (Ν. 91(1)/2004) αντιβαίνει προς το Αρθρο 90, πρώτο εδάφιο της Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.»
Οι καθ'ων η αίτηση στη γραπτή τους ένσταση πρόβαλαν την προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος γιατί αποδέχθηκε την επίδικη πράξη. Σε κάποιο στάδιο της διαδικασίας όμως την απέσυραν.
Το Αρθρο 90 της Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας το οποίο επικαλείται ο αιτητής έχει ως εξής:-
«Κανένα κράτος μέλος δεν επιβάλλει άμεσα ή έμμεσα στα προϊόντα άλλων κρατών μελών εσωτερικούς φόρους οποιασδήποτε φύσεως, ανώτερους από εκείνους που επιβαρύνουν άμεσα ή έμμεσα τα ομοειδή εθνικά προϊόντα.
Κανένα κράτος μέλος δεν επιβάλλει στα προϊόντα των άλλων κρατών μελών εσωτερικούς φόρους, η φύση των οποίων οδηγεί έμμεσα στην προστασία άλλων προϊόντων.»
Το δε Αρθρο 4(1)(α)(β)(γ) του περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμου (Ν. 91(1)/2004) αναφέρει τα εξής:-
«4.(1) Εκτός αν προνοείται διαφορετικά στον παρόντα Νόμο, επιβαρύνονται με φόρους κατανάλωσης τα προϊόντα που καθορίζονται στα Μέρη ΙΧ, Χ, ΧΙ και ΧΙΙ σύμφωνα με τους συντελεστές που εκτίθενται στο Πρώτο, Δεύτερο, Τρίτο και Τέταρτο Παράρτημα και τα οποία:
(α) παράγονται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας, ή
(β) προέρχονται από άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
ή
(γ) εισάγονται στη Δημοκρατία:»
Το Αρθρο 90 της Συνθήκης της Ε.Κ. δεν περιορίζει το δικαίωμα κάθε κράτους μέλους να θεσπίζει σύστημα διαφοροποιημένης φορολογίας ακόμα και για ομοειδή προϊόντα, σύμφωνα όμως με ορισμένα αντικειμενικά κριτήρια. Τέτοιου είδους διαφοροποιήσεις συμβιβάζονται με το κοινοτικό δίκαιο νοουμένου ότι αποφεύγεται κάθε μορφή διάκρισης άμεσης ή έμμεσης σε σχέση με εισαγωγές που πραγματοποιούνται από άλλα κράτη μέλη.
Είναι γεγονός ότι ο σχετικός περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμος (Ν. 91(1)/2004) επιβάλλει τους ίδιους φόρους κατανάλωσης σε εισαγόμενα αυτοκίνητα είτε αυτά είναι καινούργια είτε είναι μεταχειρισμένα.
Ο αιτητής εγείρει ένα ιδιαίτερο ζήτημα όσον αφορά τη φορολόγηση μεταχειρισμένου αυτοκινήτου, όπως η υπό εξέταση περίπτωση. Ισχυρίζεται ότι τα εγχώρια μεταχειρισμένα αυτοκίνητα που είχαν φορολογηθεί ως καινούργια και καταβλήθησαν οι φόροι με την πάροδο του χρόνου και την σχετική υποτίμηση της αξίας του, αποσβέσθηκε και μέρος αυτών των φόρων ανάλογα με την περίπτωση. Δηλαδή υπάρχει πάντοτε ενσωματωμένο στην αξία ενός εγχώριου μεταχειρισμένου αυτοκινήτου ένα μέρος (κατάλοιπο) του αρχικού φόρου που ήταν αναπόσπαστο μέρος της τιμής πώλησης του αυτοκινήτου στον καταναλωτή.
Ως αποτέλεσμα, κατά τον αιτητή, η επιβολή φόρων στο εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο ως να ήταν καινούργιο παραβιάζει τις πρόνοιες του Αρθρου 90 της Συνθήκης της Ε.Κ. γιατί έμμεσα επιβάλλει ψηλότερη φορολογία σ' αυτό παρά στο αντίστοιχο κυπριακό μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, του οποίου το κατάλοιπο του φόρου ύστερα από την μείωση της αξίας του ήταν χαμηλότερο από αυτόν που επιβλήθηκε στο επίδικο αυτοκίνητο.
Καταλήγοντας είναι η εισήγηση του αιτητή ότι ο φόρος κατανάλωσης σε ένα εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, για να συνάδει με τις επιταγές του Αρθρου 90 της Συνθήκης, πρέπει να μειώνεται ανάλογα όσον αναμένεται να μειώνεται στο εγχώριο μεταχειρισμένο.
Την θέση αυτή ο αιτητής τη στηρίζει σε αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Δ.Ε.Κ.) όπως τη Jao Nunes Tadev, c. 345/93, συλλογή 1995, σελ. 1-479 και Antonio Gomes Velante, c. 393/89, συλλογή 1998, σελ. 1-1327.
Στη Jao (πιο πάνω) αποφασίστηκε ότι:-
«Η εκ μέρους κράτους μέλους είσπραξη φόρου επί των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων προελεύσεως άλλου κράτους μέλους αντιβαίνει προς το Αρθρο 95 της Συνθήκης ΕΟΚ, όταν το ποσό του φόρου, υπολογιζόμενο χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η πραγματική απόσβεση της αξίας του οχήματος, υπερβαίνει το ποσό του κατάλοιπου του φόρου που παραμένει ενσωματωμένο στην αξία των ομοειδών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που είναι ήδη εγγεγραμμένα στα μητρώα του πρώτου κράτους.»
Και στην Antonio Gomes (πιο πάνω) αποφασίσθηκε επίσης ότι:-
«Το Αρθρο 95, πρώτο εδάφιο της Συνθήκης ναι μεν επιτρέπει σε ένα κράτος μέλος να εφαρμόζει επί των εισαγομένων από άλλα κράτη μέλη μεταχειρισμένων οχημάτων σύστημα φορολογήσεως, κατά το οποίο η απόσβεση της πραγματικής αξίας του των εν λόγω οχημάτων υπολογίζεται κατά τρόπο γενικό και αφηρημένο, βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και κλιμάκων οριζομένων με νομοθετική, κανονιστική ή διοικητική διάταξη, αλλά μόνο υπό τον όρο ότι τα εν λόγω κριτήρια ή κλίμακες εγγυώνται ότι το ποσό του φόρου δεν υπερβαίνει - ούτε καν σε ορισμένες περιπτώσεις - το ποσό του κατάλοιπου του φόρου που παραμένει ενσωματωμένο στην αξία των ομοειδών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων οχημάτων που είναι ήδη εγγεγραμμένα στα μητρώα του οικείου κράτους.»
Από τις πιο πάνω αποφάσεις συνάγεται ότι επιτρέπεται η επιβολή φόρων στα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα από άλλο κράτος μέλος υπό τη βασική προϋπόθεση ότι ο επιβαλλόμενος φόρος δεν μπορεί αν υπερβαίνει το κατάλοιπο του φόρου που παραμένει ενσωματωμένο στην αξία των ομοειδών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που είναι ήδη εγγεγραμμένα στα μητρώα του οικείου κράτους.
Οι πιο πάνω αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και τα συμπεράσματα που εξάγονται από αυτές γίνονται δεκτές και από τον ευπαίδευτο δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση στη γραπτή του αγόρευση. Ισχυρίζεται όμως ότι σύμφωνα με νεώτερη νομολογία του ΔΕΚ (αναφέρει την υπόθεση Commission v. Greece [1999] E.C.R. 1-1567) επιτρέπεται απόκλιση από τις πιο πιο πάνω αρχές όταν υπάρχει αντικειμενική αιτιολόγηση (objective justification). Στη γραπτή του όμως αγόρευση, αλλά και στις διευκρινήσεις, τίποτε δεν έχει αναφέρει που να επιβεβαιώνει την ύπαρξη στην παρούσα υπόθεση «αντικειμενικής αιτιολόγησης». Αντίθετα προβαίνει σε υπολογισμούς της αξίας μεταχειρισμένων αυτοκινήτων τόσο στην Αγγλία όσο και στην Κύπρο, βασιζόμενος σε ένα πιστοποιητικό προερχόμενο από τους εισαγωγείς των αυτοκινήτων «Mercedes» στην Κύπρο για την αξία ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου που είναι ήδη εγγεγραμμένο στην Κύπρο. Το πιστοποιητικό όμως αυτό εκδόθηκε στις 27.1.2005, τέσσερις μήνες μετά την έκδοση της επίδικης πράξης. Οι όλοι συλλογισμοί και υπολογισμοί που αναφέρονται στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου των καθ'ων η αίτηση είναι εκ των υστέρων σκέψεις, και δεν μπορεί, σύμφωνα με τη νομολογία, να ληφθούν υπόψη. Η διασάφηση που ζήτησε ο αιτητής έγινε στις 28.9.2005 και αυθημερόν εκδόθηκε η επίδικη πράξη.
Έχω καταλήξει ότι ο λόγος ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής ευσταθεί. Η επιβολή φόρου κατανάλωσης σε εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, ως εάν ήτο καινούργιο, όπως στην παρούσα υπόθεση, αντίκειται με τις πρόνοιες του Αρθρου 90 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Έχοντας υπόψη τη νομολογία του Δ.Ε.Κ. καταλήγω ότι το κατάλοιπο του φόρου που παραμένει ενσωματωμένο σε εθνικό μεταχειρισμένο αυτοκίνητο που είναι ομοειδές με το εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο πρέπει να είναι ανάλογη με την πραγματική υποτίμηση της αξίας του.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.