|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 778/2005)
27 Νοεμβρίου, 2006
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MOLIVO LTD,
Αιτητές
v.
1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΩΣ ΚΗΔΕΜΟΝΑ
ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ,
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
― ― ― ― ―
Γ. Παπαθεοδώρου, για τους Αιτητές.
Μ. Φλωρέντζος, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
― ― ― ― ―
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Δυνάμει γραπτής συμφωνίας οι αιτητές συμφώνησαν με δύο τουρκοκύπριους να αγοράσουν από αυτούς ακίνητη περιουσία τους με αριθμούς εγγραφής 2002 και 2003 στο χωριό Σοφτάδες της επαρχίας Λάρνακας. Για σκοπούς υλοποίησης της συμφωνίας υποβλήθηκε στις 2.12.2002 δήλωση μεταβίβασης στον καθ΄ ου η αίτηση 3. Ο καθ΄ ου η αίτηση 3 με επιστολή του ημερομηνίας 21.4.2005 πληροφόρησε τους αιτητές ότι δεν αποδέχθηκε την υποβληθείσα δήλωση μεταβίβασης επειδή δεν συγκατατέθηκε προς τούτο ο καθ΄ ου η αίτηση 2. Με την παρούσα προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωτη της πιο πάνω απόφασης του καθ΄ ου η αίτηση 2. Οι αιτητές προώθησαν ως λόγους ακυρότητας ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας, ότι αποτελεί προϊόν κατάχρησης εξουσίας και προκαλεί δυσμενή διάκριση των αιτητών.
Οι καθ΄ ων η αίτηση ήγειραν προδικαστικές ενστάσεις που αφορούν στο έννομο συμφέρον των αιτητών και στο χαρακτήρα της προσβαλλόμενης απόφασης, θέμα που ευθέως συναρτάται με το παραδεκτό της προσφυγής. Παρόμοια ζητήματα είχα την ευκαιρία να εξετάσω στην G. Spyropoulos Developers Ltd v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας κ.ά., υπόθ. αρ. 626/2005, ημερ. 4.10.2006. Όπως εκεί είχα επισημάνει, παρόμοιο θέμα μη αποδοχής δήλωσης μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας από το Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας εξετάσθηκε στην Torgut Yashar, ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος του Yuksel Cemal Hudaverdi v. Κυπριακής Δημοκρατίας, διά του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, υπόθ. αρ. 454/2002, ημερ. 16.9.2004 όπου ο Νικολάου, Δ., κατέληξε ότι η μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας ενδιαφέρει μόνο τα μέρη των οποίων τα αστικά δικαιώματα μεταβάλλονται και όχι το κοινό ευρύτερα. Ενόψει τούτου, κρίθηκε πως η περίπτωση δεν ενέπιπτε στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου και η προσφυγή απορρίφθηκε ως μη παραδεκτή. Παραθέτω την πιο κάτω περικοπή της απόφασης Torgut Yashar (ανωτέρω).
«Καταλήγω ότι η περίπτωση εντάσσεται στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου. Η μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας ενδιαφέρει μόνο τα μέρη των οποίων τα αστικά δικαιώματα μεταβάλλονται και όχι το κοινό ευρύτερα. Αυτή η πραγματικότητα αντανακλάται στο άρθρο 51 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/65 όπως τροποποιήθηκε) όπου, σε σχέση με τη διαταγή, γνωστοποίηση ή απόφαση του Διευθυντή, προβλέπεται δικαίωμα έφεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο με βάση τα άρθρα 80 και 81 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224, όπως τροποποιήθηκε. Η πρόνοια στην παράγραφο (γ) του άρθρου 14 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου, με την οποία η διακριτική εξουσία του Διευθυντή να μην επιτρέπει την αποδοχή δήλωσης μεταβίβασης όπου «η σκοπούμενη μεταβίβασις ή υποθήκευσις θα αντέβαινεν ή αντέκειτο προς τας διατάξεις οιουδήποτε ετέρου εκάστοτε εν ισχύι νόμου» δεν μεταβάλλει, κατά τη γνώμη μου, την αστική φυσιογνωμία της επί του θέματος απόφασης του Διευθυντή. Οπου, σε σχέση με την παράγραφο (γ) του άρθρου 14, προκύπτει ο,τιδήποτε το οποίο πρέπει να ληφθεί υπόψη, το έργο του Διευθυντή δεν μπορεί παρά να είναι μόνο διαπιστωτικό. Δηλαδή, όπου προϋποτίθεται η λήψη απόφασης βάσει άλλου νόμου, η ευθύνη για τη λήψη της ανήκει στο όργανο στο οποίο ανήκει η εφαρμογή του άλλου νόμου, όχι στο Κτηματολόγιο κατά την άσκηση της εξουσίας για μεταβίβαση. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Αλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν. 139/91). Εφόσον παρέχεται στον Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών λόγος, η απόφαση αναφορικά με την εξέλιξη είναι δική του, όχι του Διευθυντή. Ας σημειωθεί δε ότι δεν διατυπώθηκε με αυτή την προσφυγή οποιαδήποτε αμφισβήτηση σε σχέση με τον εν λόγω νόμο. Δεν συμμερίζομαι λοιπόν την πρωτόδικη άποψη στην Northgate Ltd v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 440/93, ημερ. 26 Ιουλίου 1995, ότι τέτοιες περιπτώσεις εμπίπτουν στον τομέα του δημοσίου δικαίου.»
Υιοθετώ και επαναλαμβάνω το πιο πάνω σκεπτικό για τους σκοπούς της υπό κρίση υπόθεσης. Σημειώνω πως ούτε και εδώ έχει διατυπωθεί οποιαδήποτε αμφισβήτηση του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Αλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν. 139/91) ή και της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου Αρ. 60.821 ημερομηνίας 15.9.2004 η οποία κωδικοποίησε τα κριτήρια παραχώρησης άδειας για την αποδοχή δήλωσης μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας από τουρκοκυπρίους. Αποφαίνομαι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου και συνεπώς δεν υπόκειται σε αναθεωρητικό έλεγχο με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως μη παραδεκτή. Εξοδα υπέρ της Δημοκρατίας.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.