|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 140/2005)
20 Σεπτεμβρίου 2006
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ST GEORGE HOTEL ENTERPRISES,
Αιτητές,
- ν. -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Λ. Γεωργίου, για τους Αιτητές.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Κατά το 2002 τέθηκε θέμα αναφορικά με την κατηγορία ασφάλισης τεσσάρων μουσικών οι οποίοι προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στο Ξενοδοχείο Αγ. Γεώργιος, στη Χλώρακα, οι δύο από το 1994 μέχρι τις αρχές του 2003, ο τρίτος από το 1994 μέχρι το τέλος Αυγούστου 2002 και ο τέταρτος από το 2001 μέχρι τις αρχές του 2003. Το θέμα τέθηκε από το Σύνδεσμο Μουσικών Πάφου με επιστολή, ημερ. 3 Ιουνίου 2002, με την οποία διατυπώνονταν διάφορες καταγγελίες. Η διεύθυνση του Ξενοδοχείου με επιστολή, ημερ. 6 Ιουνίου 2002, προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων όπως και τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, παρέσχε εξηγήσεις και διατύπωσε διαμαρτυρία για τον τρόπο διενέργειας ελέγχου από μέλη της Αστυνομικής Δύναμης. Πάντως φαίνεται ότι το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων είχε εξ αρχής την άποψη ότι οι υπό αναφορά μουσικοί, όπως και οι μουσικοί άλλων ξενοδοχείων, προσέφεραν υπηρεσίες κάτω από περιστάσεις που τους καθιστούσαν μισθωτούς και όχι αυτοτελώς εργαζομένους. Ενώ το Ξενοδοχείο διατηρούσε αντίθετη άποψη.
Επειδή σε κάποιο στάδιο το Ξενοδοχείο χρειαζόταν να εργοδοτήσει αλλοδαπό πιανίστα και το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων απαιτούσε ως προϋπόθεση να δηλωθούν όλοι οι υπό αναφορά μουσικοί ως μισθωτοί, το Ξενοδοχείο συγκατένευσε και τους δήλωσε. Κατ΄ ακολουθίαν προέβη σε κάποιες επί του θέματος διευθετήσεις με τους μουσικούς αλλά σύντομα επανήλθε στην αρχική του θέση ότι αυτοί έπρεπε να θεωρούνται αυτοτελώς εργαζόμενοι.
Στις 8 Οκτωβρίου 2002 το θέμα παραπέμφθηκε σε λειτουργό του Επαρχιακού Γραφείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων Πάφου για διερεύνηση. Λήφθηκαν καταθέσεις από διευθυντικά στελέχη του Ξενοδοχείου και από τους μουσικούς και παραλήφθηκαν διάφορα έγγραφα. Μετά το πέρας της έρευνας ετοιμάστηκε έκθεση, ημερ. 9 Ιανουαρίου 2004, η οποία αναφερόταν λεπτομερώς στα συγκεντρωθέντα στοιχεία, και τους διάφορους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν με γραπτές καταθέσεις και επιστολές, περιείχε σχόλια σε σχέση με ορισμένες πτυχές, όπως και κάποια συμπεράσματα αλλά όχι πραγματική συζήτηση των στοιχείων. Κατέληγε με τα εξής:
«Με βάση τις καταθέσεις που λήφθηκαν και τα στοιχεία που εξασφαλίστηκαν δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί σε ποια κατηγορία ασφάλισης ανήκουν οι συγκεκριμένοι μουσικοί αν και τα περισσότερα στοιχεία συνηγορούν στην ασφάλιση τους σαν μισθωτά πρόσωπα.»
Το Ξενοδοχείο πληροφορήθηκε με επιστολή, ημερ. 26 Ιουλίου 2004, η οποία υπογραφόταν εκ μέρους του Αναπληρωτή Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ότι οι υπό αναφορά μουσικοί ενέπιπταν στην κατηγορία μισθωτών. Παραθέτω το σχετικό μέρος:
«Από την εξέταση των στοιχείων, καταθέσεων και άλλων πληροφοριών που μας έχει υποβάλει το Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Πάφου, προκύπτει ότι η απασχόληση των πιο πάνω μουσικών σύμφωνα με τη νομοθεσία Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι εκείνη του μισθωτού προσώπου και επομένως έχετε υποχρέωση καταβολής εισφορών για όλα τα Ταμεία τα οποία διαχειρίζεται το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων ή έχει την ευθύνη είσπραξης εισφορών.
Η υποχρέωση σας πηγάζει από τα εξής δεδομένα:
(α) Υπήρχε σταθερός μισθός,
(β) Υπήρχε καθορισμένο ωράριο,
(γ) Υπήρχε επίβλεψη στην εργασία τους εκ μέρους σας.
Με βάση τα πιο πάνω, παρακαλώ όπως διευθετήσετε με το Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Πάφου την καταβολή των εισφορών για όλους τους πιο πάνω μουσικούς που εργάστηκαν στο Ξενοδοχείο.»
Δεν εντόπισα όμως στο διοικητικό φάκελο οποιοδήποτε μνημόνιο ή σημείωμα για τη λήψη τέτοιας απόφασης: βλ. την απόφαση της πλειοψηφίας της Ολομέλειας στην Κούτσιου ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 987.
Η αιτήτρια, ως υπεύθυνη για τη διαχείριση και λειτουργία του Ξενοδοχείου, άσκησε ιεραρχική προσφυγή. Αμφισβήτησε την απόφαση επί της ουσίας, με αναφορά σε συγκεκριμένα σημεία, αλλά και γενικότερα παραπονέθηκε ως προς τον τρόπο με τον οποίο το Τμήμα αντίκρυσε την υπόθεση. Τελούσε προφανώς με την εντύπωση πως λήφθηκε επί του προκειμένου απόφαση αρμοδίως.
Ο αρμόδιος Υπουργός εξέτασε την ιεραρχική προσφυγή στις 29 Νοεμβρίου 2004 και την απέρριψε. Το ουσιαστικό μέρος του πρακτικού αναφέρει τα εξής:
«Σχετικά εξέτασα:
(α) το περιεχόμενο της επιστολής του Αν. Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων με αρ. φακ. 11.06.17.363 ημερ. 26/7/2004 με την οποία ζητήθηκε από το ξενοδοχείο St. George να διευθετήσει την καταβολή των εισφορών για τους προαναφερόμενους μουσικούς.
(β) το περιεχόμενο της επιστολής του Γενικού Διευθυντή του ξενοδοχείου St. George ημερ. 9/8/2004 με την οποία ασκείται ιεραρχική προσφυγή και
(γ) το περιεχόμενο των επιστολών του Αν. Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων με αρ. φακ. 11.06.17.363 και ημερ. 8/9/2004 και 21/10/2004 (έκθεση γεγονότων) σχετικά με το περιεχόμενο της επιστολής του ξενοδοχείου St. George ημερ. 9/8/2004.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία και πληροφορίες που αφορούν αυτή την ιεραρχική προσφυγή και γεγονότα και ιδιαίτερα τη διαπίστωση ότι υπήρχε μισθός, πρόγραμμα εργασίας και επίβλεψη για τους μουσικούς καθώς επίσης και τις πρόνοιες της νομοθεσίας κρίνω ότι η απόφαση του Αν. Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων για καταβολή εισφορών από το Ξενοδοχείο St. George για τους (α) Ανδρέα Αζά, (β) Κωνσταντίνο Κάνια, (γ) Χαράλαμπο Δημητριάδη και (δ) Δημήτριο Παπαδόπουλο για όλα τα Ταμεία που διαχειρίζεται ή έχει την ευθύνη είσπραξης εισφορών το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι ορθή και ως εκ τούτου απορρίπτω την ιεραρχική προσφυγή. Γι΄ αυτό απευθύνω σχετική επιστολή στο Γενικό Διευθυντή του Ξενοδοχείου St. George.»
Η επιστολή, ημερ. 8 Σεπτεμβρίου 2004, στην οποία αναφέρθηκε ο Υπουργός ήταν υπογεγραμμένη από λειτουργό, εκ μέρους του Αν. Διευθυντή. Δεν περιλάμβανε επί της ουσίας δεδομένα με βάση τα οποία ο Υπουργός θα μπορούσε να σχημάτιζε ιδίαν άποψη. Παραθέτω το κύριο μέρος:
«Το περιεχόμενο της ιεραρχικής προσφυγής ημερ. 9/8/2004 εναντίον της απόφασης του Τμήματος ημερ. 26/7/2004 εξετάστηκε με πολλή προσοχή και θεωρούμε ότι δε δικαιολογείται αναθεώρηση της απόφασης του Τμήματος την οποία εξακολουθούμε να πιστεύουμε ως ορθή. Ως εκ τούτου εισηγούμαστε όπως η ιεραρχική προσφυγή απορρριφθεί.
Αναμένουμε οδηγίες σας για ετοιμασία προσχεδίου απάντησης / απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής.»
Η άλλη επιστολή, ημερ. 21 Οκτωβρίου 2004, ήταν από τον ίδιο τον Αν. Διευθυντή. Με αυτή γινόταν ευθέως αναφορά στα σημεία διαφωνίας και εκφραζόταν η άποψη του Τμήματος αλλά συνοπτικά, χωρίς συζήτηση και στάθμιση και με μια γενικότητα που δεν οδηγούσε κατ΄ ανάγκη στο ένα συμπέρασμα αντί στο άλλο.
Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια προβάλλει (α) ότι η απόφαση του Υπουργού ήταν αποτέλεσμα κατάχρησης εξουσίας, (β) ότι λήφθηκε χωρίς δέουσα έρευνα και επομένως υπό πλάνη ως προς τα πράγματα και (γ) ότι στερείται αιτιολογίας.
Θεωρώ την άποψη της αιτήτριας περί κατάχρησης εξουσίας αδικαιολόγητη. Θεωρώ εξάλλου αβάσιμη την επίκριση για τη διεξαχθείσα έρευνα η οποία, κατά την άποψη μου, κάλυψε σε έκταση αλλά και σε βάθος όλες τις πτυχές της υπόθεσης και ανέδειξε τα σημεία προς τα οποία ο Υπουργός θα έπρεπε να κατευθύνει την προσοχή του για να ασκήσει κρίση, όσο και αν, όπως ορθά παρατηρήθηκε καταληκτικά στην Έκθεση, δεν επρόκειτο για εγχείρημα εύκολο. Συμμερίζομαι όμως την άποψη της αιτήτριας περί έλλειψης αιτιολογίας. Ο Υπουργός θα έπρεπε πρωτίστως να αναφερόταν στην εν λόγω Έκθεση και τα στοιχεία στα οποία αυτή παρέπεμπε, για να τα συζητήσει, έστω και λίγο, να τα σταθμίσει και να ασκήσει κρίση, δίνοντας λόγους που να ανταποκρίνονταν επαρκώς στις ανάγκες της υπόθεσης. Αυτό κατά τη γνώμη μου δεν έγινε. Ο Υπουργός πήρε την απόφαση χωρίς να έχει υπόψη το σύνολο των δεδομένων και χωρίς το ευεργέτημα που η Έκθεση προσέφερε με τις διάφορες επισημάνσεις της.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ