|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 1138/05
6 Σεπτεμβρίου, 2006
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 12, 28, 30, 146 ΚΑΙ 158 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ANTONIS ASKANIS LTD.
Αιτητές,
- ν. -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
ΤΜΗΜΑ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ,
Καθών η αίτηση.
------------------
Α. Σ. Αγγελίδης με Χρ. Χριστάκη, για τους αιτητές
Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας με Μ. Πασιαρδή (κα), για τους καθών η αίτηση
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές ζητούν την ακύρωση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή που υπέβαλαν εναντίον της απόφασης του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού να ακυρώσει το διαγωνισμό αρ. 45/05 σχετικά με οικοδομικές και άλλες εργασίες στο Δ΄Δημοτικό Σχολείο Λεμεσού.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Οι αιτητές ασχολούνται με οικοδομικές εργασίες. Στις 4/3/05 η Τεχνική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού (Αναθέτουσα Αρχή) προκήρυξε διαγωνισμό με αρ. 49/05 και θέμα «Διαγωνισμός για το Δ΄Δημοτικό Σχολείο Λεμεσού - Επέκτάσεις Κτιρίων - Διαμόρφωση Αυλής - Ενίσχυση, Αναβάθμιση Στατικού Φορέα, Γενική Συντήρηση και Εκσυγχρονισμός Ηλεκτρολογικής Εγκατάστασης (Κατηγορία Οικοδομικού Έργου Γ). Οι αιτητές υπέβαλαν και αυτοί προσφορά η οποία όμως απορρίφθηκε αφού ο διαγωνισμός ακυρώθηκε από την Αναθέτουσα Αρχή με βάση τον Καν. 26(4)(γ) της Κ.Δ.Π. 71/04. Οι αιτητές πληροφορήθηκαν περί τούτου στις 9/6/05 με αποτέλεσμα να καταχωρήσουν την ιεραρχική προσφυγή με αρ. 40/96 στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών. Με απόφαση της η Αρχή ημερ. 1/8/05 (το πλήρες κείμενο της οποίας ετοιμάστηκε στις 2/8/05) απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή και επικύρωσε την απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής δηλαδή του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, οπότε ακολούθησε η καταχώρηση της παρούσας προσφυγής.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Με τη γραπτή τους αγόρευση οι αιτητές προβάλλουν και αναπτύσσουν τους ακόλουθους νομικούς ισχυρισμούς. (α) παραβίαση της αρχής της διαφάνειας (β) μη τήρηση νόμιμων πρακτικών (γ) μη συμμόρφωση της Αναθέτουσας Αρχής με τις εισαγωγικές διατάξεις του Ν. 101(1)/03, και (δ) η απόφαση ακύρωσης του διαγωνισμού και η προσβαλλόμενη απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών είναι αναιτιολόγητες, προϊόν ελλειπούς έρευνας και πλάνης.
Αναφορικά με τον (α) πιο πάνω λόγο οι αιτητές ισχυρίζονται ότι οι καθών η αίτηση ενήργησαν κατά παράβαση του άρθρου 34(1) του περί της Σύναψης Συμβάσεων (Προμήθειες, Έργα και Υπηρεσίες) Νόμου του 2003 (Ν. 101(1)/03) που υποχρεώνει την Αναθέτουσα Αρχή να λαμβάνει κάθε αναγκαίο μέτρο ώστε να τηρούνται οι αρχές της ίσης μεταχείρισης, της διαφάνειας και της μη διάκρισης. Τα ίδια προβλέπονται και στις παραγράφους 35 και 39 του Προοϊμίου της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2004/18 EC. Εξέτασα τα όσα προβάλλουν οι αιτητές για υποστήριξη του λόγου αυτού αλλά δεν έχω ικανοποιηθεί ότι αυτός ευσταθεί.
Αναφορικά με το (β) λόγο, ότι δηλαδή δεν τηρήθηκαν νόμιμα πρακτικά, οι αιτητές προβάλλουν ότι δεν υπάρχουν «πλήρη, πειστικά, αποκαλυπτικά και άρτια πρακτικά των συνεδριάσεων της Επιτροπής Αξιολόγησης και του Συμβουλίου Προσφορών» με αποτέλεσμα να παραβιάζεται το άρθρο 24 (1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(1)/99).
Είναι ορθός ο ισχυρισμός του ευπαιδεύτου συνηγόρου των αιτητών ότι σύμφωνα με το άρθρο 24(1) του Ν. 158(1)/99 αλλά και τους Κ.7 και 10 των περί της Σύναψης Συμβάσεων (Προμήθειες, Έργα και Υπηρεσίες) (Γενικών) Κανονισμών του 2004 (Κ.Δ.Π. 71/04) που αναφέρονται ειδικά σε διαδικασίες προσφορών, πρέπει να τηρούνται λεπτομερή πρακτικά των συλλογικών οργάνων και να διατυπώνονται με σαφήνεια οι αποφάσεις που λαμβάνονται. Ο ισχυρισμός του κ. Αγγελίδη είναι ότι η μη παρουσίαση των σχετικών πρακτικών σημαίνει και την ανυπαρξία τους. Με την παρουσίαση όμως, κατά το στάδιο των διευκρινίσεων των σχετικών φακέλων στο δικαστήριο (βλ. τεκμ. 1 και 2), και από εξέταση του περιεχομένου τους, φαίνεται ότι υπάρχουν ικανοποιητικά πρακτικά αναφορικά με την επίδικη απόφαση. Η ουσία της απόφασης για ακύρωση της προσφοράς είναι ότι οι καθών η αίτηση, βασιζόμενοι στις πρόνοιες του Καν. 26(4) (γ) των προαναφερθέντων κανονισμών του 2004 προχώρησαν στην ακύρωση του διαγωνισμού. Ο εν λόγω κανονισμός διαλαμβάνει τα ακόλουθα:
«26(1) .............................................................................................
(2) .....................................................................................................
(3) ....................................................................................................
(4) ακύρωση διαγωνισμού δύναται να αποφασιστεί για ένα ή περισσότερους από τους ακόλουθους λόγους:
(γ) όταν οι τιμές όλων των προσφορών που πληρούν τους όρους και τις προδιαγραφές των εγγράφων προσφορών είναι εξωπραγματικές ή φαίνονται να είναι προϊόν προσυνεννόησης μεταξύ των προσφερόντων, με αποτέλεσμα να καταστρατηγείται η έννοια του υγιούς ανταγωνισμού.»
(Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου)
Οι αιτητές τονίζουν το γεγονός ότι η προσφορά τους πληρούσε τις προδιαγραφές και ότι ήταν η πιο φθηνή. Όμως το γεγονός αυτό δεν είναι εμπόδιο για να τύχει εφαρμογής ο προαναφερθείς κανονισμός 26(4)(γ) αφού ρητά αναφέρεται σε εξουσία ακύρωσης προσφοράς παρά το ότι αυτή πληροί τις προδιαγραφές. Εδώ η ακύρωση έγινε για το λόγο ότι η αξία της προσφοράς των αιτητών (£1.035.000) θεωρήθηκε από την Αναθέτουσα Αρχή ως εξωπραγματική συγκρινόμενη με εκτίμηση του έργου που έγινε από τους ιδιώτες συμβούλους της.
Αναφορικά με το κατά πόσο ήταν εξωπραγματική ή όχι η προσφορά των αιτητών, οι ίδιοι προβάλλουν ότι η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη και ότι η εκτίμηση του ιδιώτη εκτιμητή-συμβούλου των καθών η αίτηση είναι υποτιμολογημένη. Αυτό φαίνεται, σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο, από το γεγονός ότι με ευκολία ήλθε ο ιδιώτης εκτιμητής και ανέβασε την αρχική του εκτίμηση που ήταν £737.000 κατά £100.000. Γιατί, διερωτάται ο συνήγορος, να μη πασχει και η δεύτερη του τελική εκτίμηση.
Η θέση του ευπαιδεύτου δικηγόρου για τους καθών η αίτηση είναι ότι το δικαστήριο δεν έχει εξουσία να ελέγξει τη διοίκηση σε θέματα τεχνικά γιατί διαφορετικά ο διοικητικός δικαστής θα καθίστατο ιεραρχικός προϊστάμενος της διοίκησης κάτι που σύμφωνα με τη νομολογία και συγγράμματα στα οποία έκανε αναφορά δεν είναι επιτρεπτό.
Εξέτασα με προσοχή τις αντίστοιχες θέσεις και έχω καταλήξει να δεχθώ τα όσα εισηγείται η πλευρά των καθών η αίτηση. Το θέμα της προκαταρκτικής εκτίμησης των εργασιών που αφορούσαν οι προσφορές είναι σίγουρα θέμα τεχνικής φύσεως και ο ρόλος και η εξουσία του δικαστηρίου τούτου δεν είναι για να αποφασίζει επί της ορθότητας μιας τέτοιας εκτίμησης. (βλ. μεταξύ άλλων A & A. Constantinou Bros Ltd. v. Κυπριακής Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 43, 54, Θεοφάνους ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 507, Κουτσού ν. Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (2001) 3 Α.Α.Δ. 311, 314, Ράφτης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.α. (2002) 3 Α.Α.Δ. 345, 361 και Γεωργίου ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λάρνακας κ.α. (2002) 3 Α.Α.Δ. 475, 480).
Στην Κουτσού ν. Δημοκρατίας, πιο πάνω, σελ. 314 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το Δικαστήριο δεν μπορεί να υπεισέλθει στη μελέτη σχεδίων και κτιριακών εγκαταστάσεων και να αποφασίσει επί τεχνικών θεμάτων, έργο το οποίο, όπως επανειλημμένα έχει λεχθεί, ανήκει στο ανέλεγκτο της κρίσης της διοίκησης.»
Παρόμοια, στη Ράφτης ν. Δημοκρατίας, πιο πάνω, σελ. 361 επαναλήφθηκαν τα εξής:
«Το Συμβούλιο έχει διατυπώσει την κρίση του με περιγραφικό τρόπο. Έχει δε νομολογηθεί ότι η κρίση της διοίκησης επί θεμάτων τεχνικής φύσεως ή ειδικών γνώσεων . όπως είναι εδώ η περίπτωση - «χαρακτηρίζεται ως ανέλεγκτος», εφόσον δεν συντρέχει πλάνη περί τα πράγματα, κακή χρήση διακριτικής εξουσίας ή δεν προκύπτει έλλειψη αιτιολογίας (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 227, Eraclidou and Another v. Compensation Officer (1968) 3 C.L.R. 44, 53, 54, Georghiou and Another v. Municipality of Nicoisa (1973) 3 C.L.R. 53, Κουτσού ν. Κ.Ο.Τ. (2001) 3 Α.Α.Δ. 311 και Ε. Koutsou Estates Ltd κ.α. ω. Κ.Ο.Τ. (2001) 3 Α.Α.Δ. 316).»
Επομένως τα όσα ισχυρίζεται η πλευρά των αιτητών περί εσφαλμένης εκτίμησης, την οποία η Αναθέτουσα Αρχή είχε ως βάση σύγκρισης, δεν μπορεί να ληφθούν υπόψη. Ο ρόλος του δικαστηρίου περιορίζεται στο να αποφασίζει αν με τα ενώπιον των καθών η αίτηση γεγονότα η απόφαση για ακύρωση των προσφορών ήταν εύλογα επιτρεπτή με βάση την προαναφερθείσα νομοθετική πρόνοια, δηλαδή τον κανονισμό 26.4(γ) των Κανονισμών του 2004. Είμαι της άποψης ότι μια διαφορά κάπου £200.000 στο £1.000.000 είναι ουσιώδης, ούτως ώστε η προσφορά των αιτητών να μπορούσε εύλογα να θεωρηθεί ως εξωπραγματική. Οι ισχυρισμοί περί πλάνης περί τα πράγματα ή έλλειψης της δέουσας έρευνας και αιτιολογίας δεν ευσταθούν.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ